«Βυσσινόκηπος», σε ζωντανή μετάδοση από το Λοδίνο στο Μέγαρο

• Θα αναμεταδοθεί απευθείας από τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας

Στιγμιότυπο από τον «Βυσσινόκηπο» όπου πρωταγωνιστεί η Ζόι Γουαναμέικερ

Σε 375 αίθουσες σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 21.00) θα αναμεταδοθεί ζωντανά ο «Βυσσινόκηπος» του Αντον Τσέχοφ από τη σκηνή Ολίβιε του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας. Ο σκηνοθέτης Χάουαρντ Ντέιβις - ειδήμων του ρωσικού θεάτρου στη βρετανική σκηνή - και ο συγγραφέας Αντριου Απτον ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια παραγωγή διασκεδαστική και ταυτόχρονα συγκινητική στην οποία συμβάλλει αποφασιστικά μια «δυνατή» διανομή, με προεξάρχουσα την Ζόι Γουαναμέικερ στον ρόλο της Ρανέφσκαγια.

Ο «Βυσσινόκηπος» γράφτηκε το 1903, έναν χρόνο προτού ο Τσέχοφ πεθάνει στα 44 χρόνια του από φυματίωση που τον ταλαιπωρούσε από τα νεανικά του χρόνια. Λίγο μετά τον θάνατό του το 1904, δόθηκε η πρώτη παράσταση στην Μόσχα και το κοινό, στο τέλος της, χειροκροτούσε όρθιο επί πολύ ώρα, αποχαιρετώντας έναν μοναδικό συγγραφέα, που με το έργο του έκανε μια μεγάλη, αθόρυβη επανάσταση στη λογοτεχνία και το θέατρο.

Η νέα απόδοση του «Βυσσινόκηπου» από τον Αυστραλό συγγραφέα Αντριου Απτον επιχειρεί ένα διαφορετικό ταξίδι στον κόσμο του Τσέχοφ: αποφεύγοντας τα συναισθηματικά στερεότυπα και τη ρομαντική νοσταλγία, επιλέγει μια πιο σκληρή γραφή, με σύγχρονο, «ανελέητο» - όπως έχει χαρακτηριστεί - λεξιλόγιο.

Η παράσταση του Ντέιβις - η οποία παίζεται από τον περασμένο Απρίλιο στο Λονδίνο - με την συνδρομή των σκηνικών της Μπάνι Κρίστι, χτίζει με ακρίβεια το πορτρέτο μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε καμπή: όταν η εξουσία και ο πλούτος αλλάζουν χέρια. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται: «από τα τρυφερά ερείπια του ρομαντισμού και της αριστοκρατικής αμεριμνησίας αναδύεται το εμπορικό πνεύμα, η κερδοσκοπία και ο σιδερένιος πέλεκυς που επιτίθεται στη φύση, καταστρέφει την ομορφιά της και αρπάζει την αίγλη της. Ο Τσέχοφ, αδιόρατος όπως πάντα στα έργα του, βάζει ανεπαίσθητα ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες την αμφιθυμία του για την αλλαγή και την επέλαση της προόδου...»

 ΤΟ ΒΗΜΑ:  20/6/2011