ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ 30% ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΩΤΟΙ
«Εδώ που φτάσαμε πρέπει να
ανατραπεί το πολιτικό μας σύστημα. Ο μοναδικός τρόπος, που δεν είναι
βίαιος ή αντιδημοκρατικός, είναι οι κληρωτοί εκπρόσωποι που είχαμε και
στην αρχαία ελληνική Δημοκρατία.
Το 30% της Βουλής, δηλαδή, να είναι κληρωτοί. Και στους δήμους το 50%. Χειρότερους από αυτούς που έχουμε δεν θα βρούμε. Μπορεί να μου πετάξουν ντομάτες για αυτό που λέω. Το πολιτικό σύστημα θα καγχάσει», παραδέχεται ο Αντώνης Καφετζόπουλος. «Ομως, πρέπει να αναλάβουν τη δημόσια ευθύνη οι πολίτες. Και εν πάση περιπτώσει, το όνειρο κάθε πολίτη που κάθεται σε ένα καφενείο και λέει "αν ήμουν πρωθυπουργός μια μέρα" θα γίνει πραγματικότητα. Για να σε δω, ρε μεγάλε, 6 μήνες βουλευτή! Μπες και βγάλ' τα πέρα με αυτούς που σπουδάσαν δικηγόροι και γιατροί και είναι αποτυχημένοι επαγγελματίες πολιτικοί μια 20ετία».
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος δεν συμμετέχει πλέον ενεργά στα κοινά, μετά την πρόσφατη (2009) «απογοητευτική» εμπειρία των Οικολόγων Πρασίνων, οι οποίοι, όπως λέει δύσθυμα, «τελικά αφομοιώθηκαν». Ομως, δεν παύει να σκέπτεται πολιτικά ακόμη κι όταν μετέχει ως αφηγητής στο μουσικό παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ «Ο κύριος Αγησίλαγος», μια «κολόνια» που κρατάει χρόνια και τελευταία ξαναβγήκε τσάρκα στην επαρχία. Εχει ήδη ξεκινήσει το πανελλαδικό ταξίδι του. Επόμενοι σταθμοί θα είναι η Αλεξανδρούπολη στις 4 Ιουλίου, η Ορεστιάδα στις 5, η Ξάνθη στις 6 και η Λαμία στις 7. Και έπεται μεγάλη συνέχεια.
Ο Αγησίλαγος είναι ένας λαγός-μάγειρος που χάνει το μέτρο, με τρομακτικές συνέπειες.
- Τι σας ώθησε να μετάσχετε στα παραμύθια του Μπασλάμ, τον «Γαργαληστή» και τον «κύριο Αγησίλαγο», τα οποία, σαν τον μάγο, βγάζετε από το... καπέλο σας κάθε τόσο, χρόνια τώρα;
«Ο "Αγησίλαγος" είναι ένα μουσικό παραμύθι. Αλλά αντί για τον τραγουδιστή που λέει τραγούδια έχουμε αφηγητή, εμένα, που λέει την ιστορία του λαγού. Εχει πολλή πληροφορία και πολύ γκάζι. Κι ενώ είναι για μικρούς, οι μεγάλοι παθαίνουν τρέλα».
- Ζούμε εποχές που έχουν ανάγκη τα παραμύθια;
«Αυτό ισχύει πάντα. Αλλά το εφέ του "Αγησίλαγου" είναι ότι σου φτιάχνει τη μέρα όταν τον βλέπεις. Κατά καιρούς παίζουμε και τον "Γαργαληστή", έτσι μπαμ, βράδυ, σε μπαρ. Μόνο για μεγάλους. Το καλοκαίρι θα το περάσουμε και με τον "Γαργαληστή" και με τον "Αγησίλαγο"».
- Στο θέατρο δεν έχετε σκεφτεί να κάνετε κάτι δικό σας;
«Μια σοβαρή θεατρική παραγωγή σημαίνει ότι πρέπει να ρισκάρεις. Θέλω να ρισκάρω για άλλα πράγματα από το αν θα είναι ή όχι γεμάτο ένα θέατρο. Παρ' όλα αυτά, ετοιμάζω έναν Μάμετ. Τελειώνω τη μετάφραση των "Παραλλαγών της πάπιας". Θα παίζω και θα σκηνοθετώ. Εχει δύο πρόσωπα που κάθονται σε ένα παγκάκι και συζητάνε ενώ περνούν μπροστά τους πάπιες. Είναι δύσκολα σήμερα. Παλαιότερα έβρισκες έναν χορηγό!».
- Δεν έχετε ζητήσει ποτέ επιχορήγηση. Παρακολουθήσατε ωστόσο τη δημόσια διαβούλευση για το θεσμό;
«Ναι. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σταματήσει το Δημόσιο να ενισχύει το θέατρο. Και γιατί το λέει το Σύνταγμα και γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται αλλιώς. Πρέπει να ενισχύεται ο Λευτέρης Βογιατζής; Ναι. Εφ' όρου ζωής; Με τίποτα! Οι επιχορηγήσεις πρέπει να φέρουν νέα πράγματα, να ενισχύσουν νέους ανθρώπους. Αντ' αυτού, στη διαβούλευση βλέπω ένα σκυλοκαβγά "να φύγουν οι παλιοί, να έρθουν οι καινούργιοι". Αυτό σημαίνει αλλαγή; Σε καμία περίπτωση. Στο σινεμά τα αλλάξαμε όλα. Αλλά είχε δημιουργηθεί ένα κίνημα που στήριξε την αλλαγή. Στο θέατρο υπάρχουν οι επιχορηγούμενοι, που ήταν προνομιούχοι για χρόνια στα μάτια των άλλων. Και οι διαμαρτυρόμενοι, που θα ήθελαν να είναι στη θέση τους. Προσωπικά, αντιπαθώ βαθιά τον καλλιτέχνη κρατικό πελάτη. Το σύστημα των επιχορηγήσεων δημιούργησε όμως πελατειακές σχέσεις».
- Από την πολιτική είστε απών το τελευταίο διάστημα.
«Είμαι παρών μόνο αν έχω να πω κάτι».
- Δεν έχετε να πείτε κάτι με όσα συμβαίνουν και κλυδωνίζουν τη χώρα;
«Αυτά που έλεγα ήταν λίγο... Κασαντρέ. Ελεγα "έχουμε χρεοκοπήσει", "το πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει την κατάσταση". Ε, γίνανε όλα αυτά. Τώρα τι να πω; "Εγώ σας τα έλεγα"; Το Μνημόνιο είναι μια ξένη επέμβαση, όπως ήταν η επέμβαση των ξένων στόλων στο Ναβαρίνο. Καταβύθισαν τον τουρκικό και εμείς αποκτήσαμε κρατική οντότητα. Η ύπαρξη του ελληνικού κράτους πάντα, από τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, ήταν ένας συμβιβασμός ανάμεσα σε σπόνσορες. Η Επανάσταση χάθηκε στο Μεσολόγγι. Ας το πάρουμε απόφαση. Αν για γεωπολιτικούς λόγους υπήρξε ένα κράτος που κατά καιρούς ήταν προτεκτοράτο, αυτό δεν σημαίνει ότι είχαμε και εθνική κυριαρχία. Η χώρα δεν καταστράφηκε από το Μνημόνιο. Είχε καταστραφεί ηθικώς νωρίτερα. Δεν παρήγε τίποτα. Ούτε τροφές ούτε ιδέες. Αν ήμουν Παπανδρέου, το 2004 θα είχα διαλύσει το ΠΑΣΟΚ. Αν το είχε κάνει, δεν θα είχαμε φτάσει στο Μνημόνιο, γιατί ο Καραμανλής δεν θα ήταν η κυρίαρχη δύναμη για 7 χρόνια. Πήρε μια ήδη διαλυμένη κατάσταση από το ΠΑΣΟΚ και την οδήγησε στο χείριστο σημείο». *
No comments:
Post a Comment