Πώς οι «Νεκρικοί Διάλογοι» του Λουκιανού έγιναν θέατρο σκιών

• Απόψε στο Λαύριο «Οι Κυνικοί στον Άδη»

• Ζούση Μάνια
• Η ΑΥΓΗ, 05.04.2015

Ένα διαφορετικό θέατρο σκιών θα απολαύσουν όσοι βρεθούν απόψε στις 9 στο Λαύριο και στο «Στοά Καφέ» της οδού Μητροπούλου 31. Εκεί με είσοδο ελεύθερη ο Δημήτρης Μικιός και ο μουσικός Μάριος Κωστάκης θα παρουσιάσουν την παράσταση «Οι κυνικοί στον Άδη», διασκευή από τους "Νεκρικούς Διαλόγους" του Λουκιανού. Σημαντικός βοηθός ο Fedaa Alarnaoot, από τη Συρία, κατά σύμπτωση χώρα καταγωγής και του Λουκιανού!
Περίφημο έργο του μεγάλου συγγραφέα και σοφιστή του 1ου μ.Χ. αιώνα, οι «Νεκρικοί Διάλογοι» παρουσιάζουν τριάντα διαλογικά στιγμιότυπα, στα οποία συμμετέχουν γνωστές προσωπικότητες που έχουν πεθάνει και βρίσκονται πια στον Άδη. Απολαυστικοί διάλογοι για τα επουσιώδη της ζωής και την επίγνωση του θανάτου.

Ηθοποιός, σκιτσογράφος και επιμορφωτής θεάτρου στο ΚΕΘΕΑ Διάβση και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, ο Δημήτρης Μικιός παρατήρησε πως μετά από ένα αναλόγιο με τους «Νεκρικούς Διαλόγους» το αποτέλεσμα «συνδύαζε μαγικά το χιούμορ και τη φιλοσοφία, κυρίως όμως ανακούφιζε από το άγχος του θανάτου που λίγο - πολύ βιώνουμε όλοι μας».

Ήταν ανάγκη να απευθυνθεί σε μεγαλύτερη κοινότητα, κάτι που μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από το θέατρο σκιών. «Άλλωστε ο κόσμος των νεκρών είναι ο κόσμος των σκιών, έτσι η ίδια η ιστορία μου έδειξε τον τρόπο» μας εξηγεί. Κρατώντας το βασικό κομμάτι κάθε επεισοδίου και επιστρατεύοντας το χιούμορ του «σύγχρονου Έλληνα κυνικού, του Καραγκιόζη», έκανε τους διαλόγους «γρήγορους και σβέλτους». «Ξέρω πολύ καλά το κάθε επεισόδιο στη δομή του, αλλά αυτοσχεδιάζω , όπως κάνουν οι Έλληνες καραγκιοζοπαίχτες και οι λαϊκοί αφηγητάδες» επισημαίνει.

«Το θέατρο σκιών το έκαναν άνθρωποι φτωχοί»

Από μικρός ο Δημήτρης ήθελε να γίνει σκιτσογράφος και περνούσε ώρες ολόκληρες σχεδιάζοντας κόμικς. Κυρίως σκίτσαρε ιστορίες εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία. «Δεν είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος να φτιάξεις μία παράσταση θεάτρου σκιών αν ξέρεις να φτιάχνεις ένα κόμικ. Πρέπει και στα δύο να βρεις το θέμα, τους χαρακτήρες, το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται, την εξέλιξη της ιστορίας. Να βρεις τον τρόπο να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κόσμου και να τον ταξιδέψεις για μία ολόκληρη ώρα» διευκρινίζει.

«Στην κατασκευή το μόνο που χρειάζεσαι είναι χαρτόνια και κοπίδια. Σχεδιάζεις και κόβεις. Δεν είναι τυχαίο που το παραδοσιακό θέατρο το έκαναν φτωχοί άνθρωποι, αφού το υλικό είναι πάμφθηνο. Μετά φτιάχνεις τον μπερντέ σου. Απλά υλικά. Ξύλο, πανί, πρόκες και βίδες. Μία λάμπα και το θαύμα των σκιών έγινε»!