Monday, June 23, 2008

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΧΟΥΒΑΡΔΑ ΣΤΟ "ΒΗΜΑ"

«Φυσικά και έχω αγωνία...»


Φωτογραφία
Η Αλκηστις Πουλοπούλου με τον Ακύλλα Καραζήση (στο μέσον) και τον Θεμιστοκλή Πάνου σε στιγμιότυπο από την παράσταση «Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς- στην ένθετη φωτογραφία
ΕΥΗ ΦΥΛΑΚΤΟΥ
Ενας μικρόκοσμος. Νέοι, γέροι και παιδιά πηγαινοέρχονται σε αυτή τη μικροαστική συνοικία που έχει στήσει ως σκηνικό για τις «Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης» ο Εντεν φον Χόρβατ- ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς του Γιάννη Χουβαρδά. Μαζί του θα κάνει το «ντεμπούτο» του ως σκηνοθέτης στο Εθνικό Θέατρο του οποίου έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση. Ενας πολυπρόσωπος θίασος, με ηθοποιούς όλων των ηλικιών, θα «κατοικήσει» αυτή τη γειτονιά, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο, σε έναν καλύτερο κόσμο. Ολοι προσπαθούν να φύγουν από εκεί, να ξεφύγουν από τη μοίρα, μια μοίρα απλή και καθημερινή, μια μοίρα που καταστρέφει.

«Ισως να διάλεξα αυτό το έργο επειδή δεν είναι εμβληματικό. Δεν ήθελα κάτι βαρύ. Με ενδιαφέρει γιατί είναι υπαινικτικό, πολυεπίπεδο, με πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Ο Χόρβατ» εξηγεί ο Γιάννης Χουβαρδάς «είναι ένας συγγραφέας στο μεταίχμιο εποχών και κόσμων. Εχει αυστριακό αίμα, έχει ουγγρικό αίμα, είναι γερμανόφωνος και έγραψε ανάμεσα σε δύο πολέμους. Είναι πολιτικός και κοινωνικός συγγραφέας- είναι και ποιητής. Η ποίησή του είναι εγγεγραμμένη στα έργα του, έχει λεπτότητα και φινέτσα». Με αυτά τα στοιχεία ξεκίνησε το σκηνοθετικό του ταξίδι για μια παράσταση που κρατάει, επί της ουσίας, την εποχή της (έκανε πρεμιέρα το 1931). «Το κείμενο παραμένει αναλλοίωτο, η ατμόσφαιρα επίσης. Η μουσική είναι της εποχής, όπως ακριβώς το ζητάει ο ίδιος ο συγγραφέας- με απόλυτα ακριβείς οδηγίες. Είναι μια από τις ελάχιστες φορές» παραδέχεται «που ακολουθώ 100% τις οδηγίες, με εξαίρεση το αισθητικό της παράστασης. Η παράσταση τοποθετείται 30 χρόνια μετά τη γραφή της, γύρω στο 1960-1970, αλλά όχι και στις ημέρες μας. Για να μην είναι ούτε μουσειακή αναπαράσταση ούτε εκμοντερνισμός». Ο ίδιος άλλωστε επισημαίνει ότι η δεκαετία του 1930 έχει πολλά κοινά στοιχεία με την εποχή μας: από την οικονομική ύφεση που έχει επιπτώσεις στην κοινωνία και στην οικογένεια ως τον φασισμό- τότε φανερό, σήμερα υφέρποντα.

Στο επίκεντρο των «Ιστοριών από το Δάσος της Βιέννης» είναι η ανατροπή μιας σύμβασης. Ο παράφορος έρωτας ανάμεσα σε μια νεαρή γυναίκα, τη Μαριάνε, και σε έναν επιπόλαιο τζογαδόρο, τον Αλφρεν, διαλύει έναν αρραβώνα και διαλύει μια σχέση. Το ερωτευμένο ζευγάρι αποφασίζει να ζήσει μαζί και κάνει ένα παιδί: «Πλάι στα ρομαντικά στοιχεία υποβόσκει ένα υπόβαθρο μικροαστικών αντιλήψεων, η γελοία ή και βλακώδης αντιμετώπιση της ζωής. Γιατί όπως τονίζει ο ίδιος ο Χόρβατ “δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο που να δίνει την αίσθηση του απείρου, όσο η βλακεία”. Ο συγγραφέας φωτίζει την πραγματικότητα με έναν τέτοιο τρόπο που δεν αφήνει τίποτα κρυμμένο. Είναι μάστερ των ημιτονίων και των ημιφωτισμένων» προσθέτει.

Ωστόσο το ζευγάρι δεν θα παντρευτεί ποτέ γιατί δεν έχει χρήματα. Θα ζήσει σε εξαθλίωση. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που συνδέονται μεταξύ τους στο έργο του Χόρβατ, θα επιβιώσουν. Ολοι εκτός από ένα παιδί εκτός από την ελπίδα.

Ο Γιάννης Χουβαρδάς σε αυτή την πρώτη του σκηνοθεσία από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο δεν κρύβει το άγχος του: «Φυσικά και έχω αγωνία. Φυσικά και με ενδιαφέρει να πάει καλά η παράσταση: Είναι η πρώτη μου δουλειά στο Φεστιβάλ, η πρώτη μου ως σκηνοθέτης στο Εθνικό, η πρώτη συμπαραγωγή ανάμεσα στο Εθνικό και στο Φεστιβάλ Αθηνών, η πρώτη παράσταση που θα εγκαινιάσει το ανακαινισμένο κτίριο του Τσίλερ». Πολλές πρωτιές. «Από την άλλη όμως δεν χάνω και την αίσθηση σοβαρότητας και χαλαρότητας που έχω για κάθε μου δουλειά». Εκτός από τις δικές του «Ιστορίες» άλλωστε το Εθνικό κατεβαίνει με δύο προτάσεις στην Επίδαυρο: τον διπλό «Οιδίποδα» και τους «Βατρα Χ», για τις οποίες «έχω την έννοια τους ως παραγωγός, γιατί καλλιτεχνικά αφήνω τους σκηνοθέτες να κάνουν τις επιλογές τους. Θέλω να πάνε όλα καλά» καταλήγει.

«Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» του Εντεν φον Χόρβατ. Μετάφραση Γιώργος Δεπάστας, σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς, σκηνικά-κοστούμια Χέρμπερτ Μουράουερ, μουσική επεξεργασία- ενορχηστρώσεις Νίκος Πλάτανος και φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος. Παίζουν: Νίκος Κουρής, Αλέκα Παΐζη, Θέμις Μπαζάκα, Ακύλλας Καραζήσης, Δημήτρης Ημελλος, Ολγα Δαμάνη, Αγγελική Παπούλια, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Θεμιστοκλής Πάνου, Αλκηστις Πουλοπούλου, Γιώργος Γλάστρας, Γιώργος Τζαβάρας, Μαρία Σαλτίρη, Λουίζα Κωστούλα, Γκαλίνα Μπρατούσκα και έξι παιδιά. Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Φεστιβάλ Αθηνών. Πρεμιέρα την Παρασκευή 27 Ιουνίου, στο κτίριο της Πειραιώς 260, στον χώρο Η. Παραστάσεις ως τις 30 Ιουνίου. Στις 21.00. [ ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 24/6/2008]

No comments: