ΡΕΝΑΤΑ ΣΚΟΤΟ: «ΖΩ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ»

Η γαλανή της ματιά εξακολουθεί να εκπέμπει λάμψη και γοητεία. Τα 70 και πλέον χρόνια της δεν πρόλαβαν να τη θαμπώσουν. Καλλιτέχνις που αγγίζει τα όρια του μύθου, μεγάλη ντίβα του λυρικού τραγουδιού, η κυρία Ρενάτα Σκότο δεν το βάζει κάτω.

Το διαπιστώνεις όταν τη συναντάς. Εχει έμφυτη ευγένεια, αλλά και ενεργητικότητα που αναβλύζει. Σκηνοθέτις παράλληλα εδώ και δύο δεκαετίες, η μεγάλη ντίβα βρήκε έναν ακόμα τρόπο για να υπηρετήσει την αγαπημένη της τέχνη. Ο ΕΤ.Κ είχε τη χαρά να τη συναντήσει και να μιλήσει μαζί της για την εναρκτήρια παράσταση του Ελληνικού Φεστιβάλ του οποίου είναι χορηγός, μαζί με τον ΕΤ και το City 99,5. Πρόκειται για τη μεγαλειώδη «Τουραντότ» του Πουτσίνι που ανεβάζει η Εθνική Λυρική Σκηνή, σε δική της σκηνοθεσία, στο Ηρώδειο, σήμερα 1η Ιουνίου, αλλά και στις 3, 5, 6, 7 και 8 του μήνα. Είναι απλή και πολύ φιλική. Τόσο που τη ρωτώ:

• Δεν νιώθετε σταρ της όπερας;

«Καθόλου… Τα αστέρια είναι εκεί ψηλά…», λέει και δείχνει τον ουρανό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται στην Ελλάδα, με την οποία διατηρεί ιδιαίτερη επαφή. Εχει τραγουδήσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, έχει σκηνοθετήσει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τη «Λουτσία ντι Λαμερμούρ» του Ντονιτσέτι, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είχε γεμίσει με την υπέροχη φωνή της το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν.

«Πάντα επιθυμώ πολύ να έρχομαι στην Ελλάδα», λέει η ίδια. Εχω υψηλά αισθήματα για τη χώρα σας. Οταν βρίσκομαι εδώ αλλά και όταν σκέφτομαι την Ελλάδα από μακριά νιώθω ότι η χώρα αυτή μας έδωσε υψηλό και σημαντικό πολιτισμό, έχει γράψει μεγάλη Ιστορία. Νιώθω πολύ κοντά σας».

• Ισως επειδή είστε και Ιταλίδα;

Εχει να κάνει κι αυτό. Η κουλτούρα μας είναι συναφής. Οταν πηγαίνω στη Σικελία και όταν πηγαίνω σε συγκεκριμένα μέρη στην Ιταλία, νιώθω σαν να έρχομαι στην Ελλάδα. Μου αρέσει να μαθαίνω για τη χώρα σας, να επισκέπτομαι τα μουσεία της.

• Επισκεφθήκατε κάποιο αυτή τη φορά;

Οχι, όχι, δεν είχα καθόλου χρόνο. Δουλεύω σαν… τρελή. Η «Τουραντότ» του Πουτσίσι που σκηνοθετώ για το Ηρώδειο, ένα τόσο μεγάλο θέατρο, αποτελεί μια μεγαλειώδη παραγωγή, στην οποία συμμετέχουν περισσότερα από 100 άτομα. Η «Τουραντότ» δεν είναι μια εύκολη όπερα. Εχω τόσους ανθρώπους στη σκηνή, για τους οποίους είμαι υπεύθυνη. Εκτός από τους πρωταγωνιστές, είναι και οι χορωδοί και οι χορευτές και πολλοί κομπάρσοι.

• Είναι η πρώτη σας σκηνοθεσία στην «Τουραντότ»;

Ναι, πράγματι, είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ «Τουραντότ». Αγαπώ αυτή την όπερα. Είναι η τελευταία δουλειά του Πουτσίνι, στην οποία έβαλε πολλές από τις ιδέες του. Το λιμπρέτο έχει την υπογραφή του Κάρλο Γκότσι, του σημαντικότερου Ιταλού συγγραφέα του 18ου αιώνα. Ο Πουτσίνι ήταν πάντα τελειομανής, ακριβής και δύσκολος. Η μουσική του είναι εκπληκτική στην ανάπτυξή της, σε κάθε όπερα του. Εχω τραγουδήσει σχεδόν όλα τα έργα του. Ο Πουτσίνι είναι για το κοινό. Παθιασμένος. Το να έχω την ευκαιρία να σκηνοθετήσω «Τουραντότ» δεν είναι μόνο μεγάλη χαρά, αλλά και μεγάλη τιμή και μάλιστα εδώ στην Ελλάδα σ’ αυτό το τόσο σημαντικό θέατρο... [συνεχίζεται, Ελεύθερος Τύπος, 1/6/2008]