ΧΡΥΣΟΠΟΙΚΙΛΤΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ Η «ΤΟΥΡΑΝΤΟΤ»

Μήπως τελικά η πριγκίπισσα Τουραντότ ήταν μια κοπέλα που (νόμιζε ότι) δεν ήθελε να παντρευτεί; Δεν εξηγείται διαφορετικά η προσήλωσή της σε έναν αιμοσταγή θεσμό με τρία αινίγματα και κομμένα κεφάλια υποψήφιων γαμπρών. Οταν όμως ο Κάλαφ βρίσκει τη λύση, εκείνη αρνείται να του δοθεί – στην αρχή…

Ολ’ αυτά συνέβησαν στο Ηρώδειο, στην πρεμιέρα της «Τουραντότ», παραγωγής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η παράσταση θα επαναληφθεί απόψε, μεθαύριο, καθώς και στις 7 και 8 Ιουνίου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η ντίβα Ρενάτα Σκότο. Σε συνέντευξή της στην «Κ», μιλούσε για «μινιμαλισμό» στην προσέγγισή της. Ηταν το μόνο που δεν είδαμε. Την ίδια στιγμή, το glam δεν ήταν ακριβώς glamorous: Κάτι σχοινιά που συγκρατούσαν τα αυτοκρατορικά σκαλοπάτια, κάτι χρυσοποίκιλτες πύλες του παλατιού που ανέμιζαν σαν τσιγαρόχαρτα, ένας συνωστισμός στη σκηνή που δεν είχε ακριβώς την άνεση μας χορογραφημένης κίνησης, μας άφηνε με ένα αίσθημα αμηχανίας.

Η Ρ. Σκότο ξάφνιασε με την ιδέα της να κάνει την πρώτη της εμφάνιση η πριγκίπισσα ψηλά στις κερκίδες, κατά τα άλλα όμως, υπήρχε κάτι συμβατικό, στατικό στη σκηνοθετική της ματιά. Κάποιοι εντυπωσιάστηκαν από τον πληθωρισμό χρωμάτων και μορφών στη σκηνή – ταπεινή μας αίσθηση, το θετικό στοιχείο της νέας αυτής παραγωγής της ΕΛΣ ήταν απλώς οι φωνές των συντελεστών. Επιβλητική, αέρινη παρουσία η Τζάνις Μπερντ ως Τουραντότ, ανταποκρίθηκε στο δύσκολο φωνητικό έργο που είχε. Ανάλογα, πολύ καλά στάθηκαν μουσικά και ερμηνευτικά η Ελενα Κελεσίδη και ο Φράνκο Φαρίνα, ενώ μεστή ήταν η διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Εν ολίγoις, πλούσιο το μενού αλλά κάτι έλειπε. [Ηλιας Μαγκλινης, Η Καθημερινή, 3/6/2008]