ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΙΑΔΑΚΗ: «Εδωσα στην Πάπισσα Ιωάννα αγάπη και φως»

Η Μαρία Κατσιαδάκη επάνω στη σκηνή επιβάλλει πάντα την ισχυρή προσωπικότητά της μαζί με μια έμφυτη γοητεία. Οσες Γκάμπλερ κι αν έχουν περάσει, ακόμα τη θυμάμαι ακαταμάχητη αυτόχειρα Εντα Γκάμπλερ (στο ξεκίνημα του «Αμόρε») αλλά και ισχυρογνώμονα Κλυταιμνήστρα ή Γερτρούδη Στάιν. Με άλλα λόγια, δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν ιδανικότερη Πάπισσα Ιωάννα για τη σκηνική μεταφορά της ομώνυμης ηρωίδας του Εμμανουήλ Ροΐδη η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Λυδία Κονιόρδου και ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης (η πρεμιέρα στο θέατρο «Απόλλων» της αχαϊκής πρωτεύουσας, την Παρασκευή).

«Η Ιωάννα είναι ένα πλάσμα ευφυέστατο και με έντονη γοητεία. Οταν φτάνει στην Αθήνα με το ανδρικό ένδυμα, το ράσο, έχει τη δυνατότητα να έρχεται επί ίσοις όροις σε επαφή με τους Αγίους Πατέρες και του φιλόσοφους. Τότε συνειδητοποιεί την πνευματική υπεροχή της. Δεν της φθάνει ο πρώτος της εραστής, γιατί είναι «λίγος». Φεύγει για τη Ρώμη κι εκεί στοχεύει κατευθείαν στην παπική εξουσία. Πετυχαίνει, γοητεύοντας γυναίκες, άνδρες, προσεταιριζόμενη κόσμο, χρησιμοποιώντας μαγεία. Αφήνει ο Ροΐδης να εννοηθεί ότι φαρμάκωσε τον προηγούμενο Πάπα. Πετυχαίνει το στόχο της κι εκεί επάνω βαριέται. Ξυπνά η γυναικεία της φύση, ερωτεύεται και μένει έγκυος»... [Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 24/3/2008]