ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ Αντώνης

Αντώνης Γιαννίδης (Ταταύλα Μ. Ασίας 1901 – Μόσχα 1968). Ηθοποιός. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωαννίδης. Πρώτη του ερασιτεχνική εμφάνιση ήταν στο χορό του Οιδίποδα Τυράννου, μια παράσταση που είχε δώσει ο Αιμίλιος Βεάκης στην Κωνσταντινούπολη στις 4/12/1921. Το 1922 εμφανίζεται στις παραστάσεις της «Δραματικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως». Παίζει στις Ξανθές-μελαχρινές του Τσοκόπουλου, στο Ξένο ψωμί του Τουργκένιεφ, στη Γυναίκα του Ιωάννη Πολέμη, στους Φοιτητές του Γρηγορίου Ξενόπουλου…

Του πήγαιναν οι τυπίστες και οι κωμικοί καρατερίστες. Με την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου έφυγε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε τέσσερα χρόνια σπουδάζοντας στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών στη Σορβόνη. Παράλληλα, σπούδασε ηθοποιός και σκηνοθέτης. Το 1926 ήρθε στην Αθήνα, όπου κυρίως δούλεψε στους θιάσους Αλίκης – Κώστα Μουσούρη, Κυβέλης, Μαρίκας Κοτοπούλη, Κατερίνας, Μιράντας – Γιώργου Παππά και στο θίασο των Ενωμένων Καλλιτεχνών.

Από τις δημιουργίες του: Τάλμποτ στη Μαρία Στιούαρτ (1932), Τροφός του Ορέστη στην Ηλέκτρα του Χόφμανσταλ (1932), Ιεραπόστολος στην Ασία του Λενορμάν (1933), Αστυνόμος στο Λίλιομ του Μολνάρ (1935), Μπάνκο στο Μάκβεθ του Σέξπιρ (1937), Γιάλμαρ στην Αγριόπαπια του Ίψεν (1939) κ.ά.

Το 1945, με αντιστασιακό θίασο βρέθηκε στην Κοζάνη. Το 1947 φεύγει στο Παρίσι κι από εκεί στην Πράγα, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, περιοδεύοντας με θίασο. Το 1948-49, επικεφαλής θιάσου, περιόδευσε σε περιοχές που ελέγχονταν από τον ΕΛΑΣ και έδωσε παραστάσεις. Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού κατέφυγε στη Σοβιετική Ένωση. Συνέχισε τις σπουδές: ηθοποιία και σκηνοθεσία στο Θεατρικό Ινστιτούτο της Τασκένδης. Μαζί με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου ίδρυσαν θίασο πολιτικών προσφύγων, δίνοντας παραστάσεις. Το 1956 ανέβηκε στη Μόσχα, δουλεύοντας στο ραδιόφωνο ως εκφωνητής σε προγράμματα για την Ελλάδα. Μόλις το Νοέμβριο του 1984 «επαναπατρίστηκε» η τέφρα του στην Αθήνα, με πρωτοβουλία της γυναίκας του Μαρίας Χατζηπέτρου.

Βιβλιογραφία: Περιοδικό Θέατρο, τεύχος 44-45 και 46-48, 1975.