Η ποιήτρια και συγγραφέας Σίλβια Πλαθ ζωντανεύει ως 19χρονη στον «Γυάλινο Κώδωνα», το μοναδικό της μυθιστόρημα που ανεβαίνει στο θέατρο «Μεταξουργείο» με τη μορφή μονολόγου σε πρώτο πρόσωπο. Ενα έργο με άφθονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, αφού η ηρωίδα Εστέρ και η συγγραφέας Πλαθ συναντιούνται σε πολλά σημεία: από την εμπειρία των παιδικών της χρόνων, την αγάπη για το γράψιμο μέχρι την ψυχική ασθένεια και τις απόπειρες αυτοκτονίας.
Η Εστέρ είναι μια ανερχόμενη συγγραφέας. Μόλις έχει κερδίσει ένα βραβείο κι έχει περάσει ένα διάστημα ξεγνοιασιάς στη Ν. Υόρκη. Ζει σ' ένα φανταστικό ξενοδοχείο, απολαμβάνει την επιτυχία, κάνει φίλους. Κάποια στιγμή, όμως, βγαίνει απ' την ειδυλλιακή «εικόνα». Αντιλαμβάνεται τη ζωή γύρω της περισσότερο ως παρατηρητής. Και τότε συνειδητοποιεί ότι είναι διαφορετική. Οταν επιστρέφει στη Βοστόνη τα πράγματα χειροτερεύουν. Παθαίνει νευρικό κλονισμό. Δεν τρώει, δεν κοιμάται και -το χειρότερο γι' αυτήν- δεν μπορεί να γράψει. Τα εχθρικά προς τη μητέρα της αισθήματα διογκώνονται ενώ βιώνει ετεροχρονισμένα το πένθος για την απώλεια του πατέρα της πριν από 13 χρόνια. Οι σκέψεις για αυτοκτονία πληθαίνουν: πνιγμός ή απαγχονισμός; Η θεραπεία της με ηλεκτροσόκ κρίθηκε αναπόφευκτη... [Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11/5/2008]
No comments:
Post a Comment