Μέσα σε έξι χρόνια ο Παντελής Χορν έγραψε τέσσερα έξοχα, σχεδόν αριστουργηματικά, έργα: το «Φυντανάκι» (1921), τον «Σέντζα» (1925), τη «Φλανδρώ» (1925) και το «Μελτεμάκι» (1927). Σπάνιο επίτευγμα
Και τα τέσσερα αυτά σημαντικά αποκτήματα της θεατρικής μας παράδοσης έχουν παιχτεί τα τελευταία χρόνια, όλα με μεγάλη επιτυχία, προς έκπληξη όσων ανίδεων για τη δραματουργία μας δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί τα ακμαία αυτά κείμενα εκτός από δημοφιλή είναι και ουσιαστικά έργα μαστόρων και ως εκ τούτου αντέχουν και στην εποχή των μεγάλων ανατρεπτικών θεατρικών ή θεατρόμορφων σχολών.
Ο Ξενόπουλος και ο Χορν (και οι δύο φέτος είχαν από δύο αθηναϊκές παρουσίες στη σκηνή- «Φιόρο του Λεβάντε», «Ραχήλ», «Φλανδρώ», «Μελτεμάκι») γνώριζαν καλά τη μαγειρική, τη δοσολογία και το θεματικό εδεσματολόγιο του λαϊκού θεάτρου, του θεάτρου που απευθύνεται στο ευρύ μέσο κοινό, όχι αναγκαστικά σ΄ αυτό που θεατρίζεται για να περάσει δυο ξέγνοιαστες ώρες αλλά στο κοινό που θέλει να συγκινηθεί, να προβληματιστεί πάνω σε οικεία και γι΄ αυτό περίπλοκα αδιέξοδα του καθ΄ ημέραν βίου και να γελάσει με τις ανοίκειες συμπεριφορές, τους στρεβλούς χαρακτήρες, τους λοξούς τύπους ή τους σχολαστικούς τυπολάτρες που συναντάμε σε κάθε βήμα μας... [ Του Κώστα Γεωργουσόπουλου, Τα Νέα, 5/5/2008]
Ο Ξενόπουλος και ο Χορν (και οι δύο φέτος είχαν από δύο αθηναϊκές παρουσίες στη σκηνή- «Φιόρο του Λεβάντε», «Ραχήλ», «Φλανδρώ», «Μελτεμάκι») γνώριζαν καλά τη μαγειρική, τη δοσολογία και το θεματικό εδεσματολόγιο του λαϊκού θεάτρου, του θεάτρου που απευθύνεται στο ευρύ μέσο κοινό, όχι αναγκαστικά σ΄ αυτό που θεατρίζεται για να περάσει δυο ξέγνοιαστες ώρες αλλά στο κοινό που θέλει να συγκινηθεί, να προβληματιστεί πάνω σε οικεία και γι΄ αυτό περίπλοκα αδιέξοδα του καθ΄ ημέραν βίου και να γελάσει με τις ανοίκειες συμπεριφορές, τους στρεβλούς χαρακτήρες, τους λοξούς τύπους ή τους σχολαστικούς τυπολάτρες που συναντάμε σε κάθε βήμα μας... [ Του Κώστα Γεωργουσόπουλου, Τα Νέα, 5/5/2008]
No comments:
Post a Comment