Στην ακτή της ζωής με τα Μποφόρ του θεάτρου

Τα «18 Μποφόρ» προσωποποιημένα. Οι Γ. Μασκλαβάνος, Κ. Κουρτάρας, Α. Κουτούζης, Β. Ράπτης (πάνω), Γ. Μαρκόπουλος, Κατ. Κορμαρή, Θ. Τσιώλης και Ντορίνα Σπανού

Δεκαοκτώ Μποφόρ θα φυσήξουν στο Φεστιβάλ Αθηνών. Κι αντί να μας... πάρουν και να μας σηκώσουν, θα μας αποκαλύψουν αφ' ενός τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και αφ' ετέρου τις ιαματικές ιδιότητες της θεατρικής τέχνης.

Δίπλα στον Οστερμάγιερ, στον Βαρλικόφσκι και στον Λιβαθινό, η Ολια Λαζαρίδου και η παντελώς άγνωστη ομάδα «18 Μποφόρ» θα παρουσιάζουν Μπέρτολτ Μπρεχτ. Κι ωστόσο η παράσταση «Αυτός που λέει ναι -αυτός που λέει όχι», η οποία στις 5 και 6 Ιουνίου θα παρουσιαστεί στο «Σχολείον» με είσοδο ελεύθερη για το κοινό, είναι η αληθινά απρόσμενη, η μεγάλη έκπληξη που μας επιφυλάσσει το πλουραλιστικό φετινό Φεστιβάλ. Γιατί δεν είναι μια απλή παράσταση. Είναι η απόλυτη κατάφαση στη ζωή: η ομάδα απαρτίζεται από παιδιά που πέρασαν από πρόγραμμα απεξάρτησης και βγήκαν «καθαροί» στην κοινωνία, ορεξάτοι για δουλειά και για θεατρικό παιχνίδι.

Η καλή ηθοποιός γνωρίστηκε μαζί τους στο σεμινάριο θεάτρου που πραγματοποίησε πέρσι στο θεραπευτικό κέντρο «18 Ανω». Τα πράγματα γρήγορα πήραν άλλη τροπή. «Η σχέση μας εξελίχθηκε σε φιλική. Αγαπηθήκαμε», λέει η Ολια Λαζαρίδου. «Κάθε ένας κουβαλά έναν ολόκληρο κόσμο. Αυτό μ' ενδιέφερε καλλιτεχνικά πολύ. Και κολλήσαμε».

Κόλλησαν μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που και διακοπές θέλησαν να πάνε ομαδικώς και να συνεχίσουν να κάνουν θέατρο, παρουσιάζοντας την πρώτη τους θεατρική δουλειά σε σκηνή του μεγαλύτερου κι εγκυρότερου Φεστιβάλ της χώρας.

«Τα παιδιά έχουν πολλά ταλέντα», τονίζει η Ολια Λαζαρίδου. «Τραγουδάνε, χορεύουν, γράφουν ποίηση...», συγκατανεύει και η χορογράφος της παράστασης, Μαρκέλλα Μανωλιάδη. Παρακολουθώντας για λίγη ώρα την πρόβα στο στούντιο-γιαπί της Μ. Αλεξάνδρου (που παραχώρησε δωρεάν ο Χρήστος Αντωνιάδης), διαπίστωσα εκτός από το πάθος των ερασιτεχνών και τον σπόρο του ταλέντου για το οποίο με προκαταλάμβαναν σκηνοθέτιδα και χορογράφος.

Οσο για την επιλογή του συγκεκριμένου έργου του Μπρεχτ, που ανεβαίνει σε μετάφραση Σωτηρίας Ματζίρη, μολονότι πρόκειται για ένα παραμύθι, η θεματολογία του υπήρξε καταλυτική. «Το έργο με έναν απλό τρόπο μιλά για τα "ναι" και τα "όχι" της ζωής. Αφορά το ναι, που όταν το λες το εννοείς, κι άλλοτε το ξεστομίζεις χωρίς να το πιστεύεις. Μπορεί να είναι απλό το έργο, αλλά επειδή είναι Μπρέχτ δεν είναι απλοϊκό», τονίζει η εμψυχώτρια και συντονίστρια της δημιουργικής «τρέλας», Ολια Λαζαρίδου... [Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 17/5/2008]