Τρίτο κουδούνι, μεσάνυχτα: Αμόρε», «Επί Κολωνώ», «Φούρνος», «Αγγέλων Βήμα», «Altera Pars», «Νέο Ελληνικό Θέατρο», «Bios», «Δημήτρης Ποταμίτης», «Αλεκτον», «Χώρα»... Σε κάποια θέατρα, μετά τα μεσάνυχτα, στήνεται ένα ολόκληρο σκηνικό με ιδιαίτερο χαρακτήρα, που προϋποθέτει όχι απλώς ένα πιστό, εναλλακτικό κοινό, αλλά κι ένα ιδιαίτερο ρεπερτόριο. Εδώ, κοινό και ηθοποιοί μπαίνουν συνειδητά στο «παιχνίδι» με μια ιδιαίτερη ενέργεια, σαν «συνένοχοι» ενός μυστικού που προορίζεται για λίγα μόνο μάτια και αφτιά. Ή μήπως δεν είναι τόσο λίγα;
Στην πραγματικότητα ήδη από τη δεκαετία του '90 σημειώθηκε ένα μπαμ στις μεταμεσονύχτιες παραστάσεις, οι οποίες δημιούργησαν ένα φανατικό κοινό. Την αρχή είχε κάνει το 1987 ο Γιάννης Κακλέας στο «Studio Δεξαμενή», την έδρα του «Τεχνοχώρου», με τα θεατροποιημένα «Κόμικς» του... [συνέχεια ΕΔΩ].
No comments:
Post a Comment