DAVID ΜAMET: ΘΕΑΤΡΟ; Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΑΦΗ!

The Pulitzer Prize-winning playwright
trashes the Internet, denounces "Schindler's List" and
praises summer movies as the reappearance
of ancient mystery cults.

Ήθελα να γράψω κι ένα σημείωμα για τον Αμερικανό θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη του κινηματογράφου Ντέιβιντ Μάμετ [David Μamet – γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1947), που έχει τιμηθεί με Βραβείο Πούλιτζερ. Boήθησε στην ίδρυση της Θεατρικής Ομάδας του Αγίου Νικολάου στο Σικάγο (1971), όπου και ανέβηκαν ορισμένα από τα πρώτα έργα του.

Το 1984 μαζί με τη γυναίκα του Λίντσεϊ Κράους και το σκηνοθέτη Γκρέκορι Μόσερ ίδρυσαν στο Σικάγο το New Theater Company, όπου παρουσίασε έργα δικά του και διασκευές έργων του Τσέχοφ (Βυσσινόκηπος, Θείος Βάνια, Τρεις αδελφές). Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι επηρεάστηκε από τους Λάνφορντ Ουίλσον, Μπέκετ (ιδιαίτερα το Περιμένοντας τον Γκοντό), Τενεσί Ουίλιαμς και Μπρεχτ. Και σε μια συνέντευξή του λέει ότι τα έργα του δε νομίζει πως πρόκειται να αλλάξουν την κοινωνική κατάσταση κανενός ανθρώπου. Πιστεύει ότι σκοπός του θεάτρου είναι να ανεβάσει στη σκηνή τη ζωή της ανθρώπινης ψυχής κι αυτό μπορεί να φέρει τους ανθρώπους σε μεγαλύτερη επαφή με ό,τι συμβαίνει γύρω τους, μπορεί και όχι. Μπορεί να τους κάνει καλύτερους πολίτες, μπορεί και όχι… (Απόσπασμα από συνέντευξη στον David Savran το 1987. In their own words: Contemporary American Playwrights by David Savran, Νέα Υόρκη, Theatre).

Έργα του: Ποικιλίες της πάπιας [Duck Variationts, 1972), Σεξουαλικές διαστροφές στο Σικάγο [Sexual Perversity in Chicago, 1974), Σκίουροι [Squirrels, 1974), Αμερικανικός Βούβαλος [American Buffalo, 1975), Ξαναντάμωμα [Reunion, 1976), Μια ζωή στο θέατρο [A life in the Theater, 1977), Ο νερόμυλος [The water engine, 1977), Τα δάση [The woods, 1977), Όλοι οι άντρες είναι πόρνες [All men are whores, 1977), Η ιερότητα του γάμου [The sanctity of marriage, 1979), Μοναχικό κανό ή ο εξερευνητής [Lone canoe or the explorer, 1979), Ο αγρός του σκύλου [Prairie du chien, 1979), Ποταμόπλοιο [Lakeboat, 1980), Έντμοντ [Edmond, 1982), Οικόπεδα με θέα [Glengarry Glen Ross, 1984), Το σάλι [The shwal, 1985), Τέρμα τα γκάζια [Speed-the-Plow, 1988), Ο Μπόμπι Γκουλντ στην κόλαση [Bobby Gould in hell, 1989), Ολεάννα [Oleanna, 1992), Κρυπτογράφημα [The Cryptogram, 1995), Η παλιά γειτονιά [The Old Neighborhood, 1997), Γάμος στη Βοστόνη [Boston marriage, 1999).Το 1987, έκανε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης του κινηματογράφου με το House of Games.

ON THE STEM. (16/6/2002) David Mamet (αριστερά) και Ricky Jay, ο σκηνοθέτης και ο σταρ του On the Stem.

Έγραψε πολλά σενάρια ή σκηνοθέτησε για τον κινηματογράφο: Ο Ισπανός κρατούμενος [The Spanish Prisoner, 1997), Heist (2001), Spartan (2004), Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές [The Postman Always Rings Twice, 1981 – διασκευή του μυθιστορήματος του Τζέιμς Κέιν), Hoffa (1992), Glengarry (1992), Ετυμηγορία [The verdict, σκηνοθ. Σίντνεϊ Λιούμετ), Οι αδιάφθοροι [The untouchables, σκηνοθ. Μπράιαν Ντε Πάλμα] κ.ά.

Σκηνοθέτησε και το έργο του Ολεάννα με πρωταγωνιστές τον William H. Macy στο ρόλο του Τζον του καθηγητή στο κολέγιο και την Debra Eisenstadt στο ρόλο της Κάρολ που τον επισκέπτεται ένα απόγευμα ζητώντας του βοήθεια...

Έγραψε επίσης μυθιστορήματα, δοκίμια και αυτοβιογραφικά κείμενα: Writing in restaurants, Some freaks, On directing film, The cabin, The Village (1994), Jafsie and John Henry, 1999), Three uses of the knife: On the nature and purpose of drama (1997). Βραβεία και διακρίσεις: Τιμήθηκε με τα βραβεία Jefferson (1974, 1976), Obie (1975), Πούλιτζερ (1984), ενώ κέρδισε το Βραβείο των Θεατρικών Κριτικών της Νέας Υόρκης.

Εδώ ο David Mamet με τη γυναίκα του, την Rebecca Pidgeon (που είναι ηθοποιός, τραγουδίστρια, και στιχουργός)

Το έργο Sexual Perversity in Chicago μεταφράστηκε στην Ελλάδα από τον Παύλο Μάτεσι με τον τίτλο Το σεξ το επιούσιον και ανέβηκε το 1984 από τη Θεατρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντωνίου, ο οποίος συμμετείχε στη διανομή μαζί με τους Γιάννη Μπέζο, Λόισκα Αβαγιανού και Χριστίνα Σιμοπούλου.