HEINRICH VON KLEIST

Ο Γερμανός ποιητής δραματουργός και πεζογράφος Χάινριχ φον Κλάιστ [Heinrich von Kleist] γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1777 στη μικρή πόλη της Φρανκφούρτης-πάνω-στον-Όντερ. Οι γονείς του πέθαναν όταν ο Κλάιστ ήταν ακόμη μικρός και μια θεία του ανέλαβε την ανατροφή του. Το 1788 ο Κλάιστ στάλθηκε σε οικοτροφείο και σε ηλικία 14 ετών κατατάχτηκε στη Φρουρά του Πότσνταμ. Έμεινε στο στρατό μέχρι το 1799.

Το 1801 ο Κλάιστ πήγε στο νησί Ντελοζέα στην ελβετική λίμνη Τουν. Εκεί γνώρισε μια σύντομη περίοδο ευτυχίας, αρκετή για να ολοκληρώσει το πρώτο του θεατρικό έργο, Οικογένεια Γκόνορετς [Die Familie Ghonorez], που στη συνέχεια το έβαλε να διαδραματίζεται στη Γερμανία και του έδωσε τον τίτλο Οικογένεια Στρόφενσταϊν [Die Familie Schroffenstein, 1803]. Με τη συγγραφή θεατρικών έργων ασχολήθηκε από το 1803 μέχρι το 1811: Η σπασμένη στάμνα (1806), Αμφιτρύων (1807), Πενθεσίλεια (1807), Το Κατερινάκι του Χάιλμπρον [Das Kätchen von Heilbronn oder Die Feuerprobe, 1807], Η μάχη του Χέρμαν [Die Hermannsschlacht, 1808], και Πρίγκιπας Φρειδερίκος του Χόμπουργκ [Prinz Friedrich von Homburg, 1811].

Έγραψε διηγήματα και νουβέλες από το 1806 έως το 1811: Ο σεισμός στη Χιλή [Das Erdbeben in Chili, 1807], Η Μαρκησία του Ο... [Die Marquise von O..., 1808], Μίχαελ Κολχάας [Michael Kohlhaas], Η ζητιάνα του Λοκάρνο [Das Bettelweib von Locarno, 1810], Ο έκθετος [Der Findling], Αρραβωνιάσματα στον Άγιο Δομήνικο [Die Verlobung in St. Domingo], Η Αγία Καικιλία ή η δύναμη της μουσικής [Die heilige Cäcilie oder die Gewalt der Musik] και Η μονομαχία [Der Zweikampf, 1811].

Το 1807 ο Κλάιστ δημιούργησε ένα μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό, τον "Φοίβο", όπου δημοσίευσε αποσπάσματα έργων του. Παρόλο που ο Γκέτε συμφώνησε ν' ανεβάσει τη Σπασμένη στάμνα, απέρριψε την Πενθεσίλεια. Επιπλέον η Σπασμένη στάμνα απέτυχε στη σκηνή της Βαϊμάρης, οι σχέσεις μεταξύ Γκέτε και Κλάιστ έγιναν τεταμένες και ο "Φοίβος" έκλεισε τον Δεκέμβριο του 1808.
Το 1810 εξέδωσε την πρώτη ημερήσια πρωσική εφημερίδα "Berliner Abendblatter", η οποία όμως έκλεισε τον Μάρτιο του 1811.

Στην "Berliner Abendblatter" δημοσιεύθηκαν μερικά από τα διηγήματά του όπως το "Η Αγία Καικιλία ή η δύναμη της μουσικής" και δοκίμια, με κυριότερο το Σχετικά με το θέατρο των μαριονετών [Über das Marionettentheater, 1810]. Το κλείσιμο της εφημερίδας του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Στράφηκε πάλι στο θέατρο, αλλά κανείς δεν ήταν πρόθυμος ν’ ανεβάσει έργο του.

Τότε έτυχε να συναντήσει τη Χενριέτε Φόγκελ, μια παντρεμένη γυναίκα που έπασχε από ανίατο καρκίνο. Προδίδοντας τη σύζυγό του, Μαρί φον Κλάιστ, που αρνήθηκε μια συμφωνία αυτοκτονίας, ο Κλάιστ στράφηκε στη Φόγκελ που με ενθουσιασμό ασπάστηκε την ιδέα ενός διπλού θανάτου. Ετοίμασαν επιμελώς τις τελικές λεπτομέρειες. Ο Κλάιστ έκαψε τα υπολείμματα των έργων του (μαζί και την αυτοβιογραφική νουβέλα του Η ιστορία της ψυχής μου, που λέγεται ότι είχε καταπλήξει τους ελάχιστους που τη διάβασαν). Στις 21 Νοεμβρίου του 1811, βγήκαν στην εξοχή και ήπιαν τσάι εκεί ο Κλάιστ πρώτα πυροβόλησε τη Φόγκελ κι έπειτα τον εαυτό του.