Από τον Τύπο (2)

Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι. Η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ, λέει ο Φλαμανδός χορογράφος Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι με αφορμή την παράσταση «Myth»... «Η πρώτη μου απόπειρα καλλιτεχνικής έκφρασης δεν ήταν ο χορός, αλλά η ζωγραφική. Ηταν ο τρόπος να ερμηνεύω την πραγματικότητα που με περιέβαλε. Κάποια στιγμή βαρέθηκα…Οι δύο διαστάσεις δεν ήταν αρκετές. Τότε ξεκίνησα να χορεύω. Και το πιο ωραίο πράγμα στον χορό είναι ότι πρέπει να συνεχίζεις να χορεύεις για να δεις τι ζωγραφίζεις. Επιπλέον, είσαι το μολύβι και το χαρτί. Ο χορός δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια προσωρινή, φευγαλέα ζωγραφιά, αφού διαλύεται όταν η κίνηση έρχεται στο τέλος της. Κάθε κομμάτι πρέπει να σχεδιαστεί εκ νέου κάθε φορά…». Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε παράσταση του Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι είναι σαν μια τεράστια ζωγραφική σύνθεση, σαν ένα βιβλίο με πολλές ιστορίες. Ο νεαρός Φλαμανδός (μαροκινής καταγωγής) χορογράφος είναι μόλις τριάντα ετών. Ηδη όμως η φήμη του εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.[Η Καθημερινή, Ο χορός είναι μια φευγαλέα ζωγραφιά, Της Σαντρας Βουλγαρη].

Η ομάδα amorphy.org. παρουσιάζει μια παράσταση σαν βίντεο-γκέιμ που ακροοβατεί ανάμεσα στο εικονικό και το πραγματικό... Η Bαλχάλα, ο παράδεισος των αρχαίων Σκανδιναβών πολεμιστών αποτελούνταν από 540 πόρτες-τοίχους φτιαγμένους από λόγχες και ένα ταβάνι από ασπίδες. Εκεί, οι πολεμιστές συνέχιζαν να προετοιμάζονται για τη μεγάλη μάχη των θεών και τα βράδια μεθούσαν και έτρωγαν αγριογούρουνα. Η Βαλχάλα εκτός από σύμβολο της σκανδιναβικής παράδοσης είναι και σύμβολο των παικτών των βίντεο-γκέιμ. Πολύ συχνά σε αυτά τα παιχνίδια αποτίουν φόρο τιμής στη Βαλχάλα δίνοντας λ.χ. το όνομά της σε μια πίστα όπου ο παίκτης πρέπει να αντιμετωπίσει σκληρές δοκιμασίες. Αυτόν τον τίτλο διάλεξε και μια από τις καλύτερες ελληνικές παραγωγές new media χοροδράματος που έχουμε δει ώς σήμερα, για να μιλήσει για τη σχέση εικονικού - πραγματικού σώματος αλλά και για τη δραματουργία στην εποχή των εικονικών περιβαλλόντων... [Η Καθημερινή, Βαλχάλα, ένα ψηφιακό χορόδραμα, Του Mατθαίου Tσιμιτάκη].

Βιμ Βαντεκέιμπους. Γυαλί τα νερά του Μεσσηνιακού Κόλπου να καθρεφτίζουν τον Ταΰγετο. «Καθρέφτης» το έργο-αναδρομή στην 20ετή πορεία του «αιρετικού» Βέλγου χορογράφου Βιμ Βαντεκέιμπους να αντανακλά την ταυτότητα του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Το φεστιβάλ, που καλωσόρισε τη φετινή 13η διοργάνωσή του την Παρασκευή στο Αμφιθέατρο του Κάστρου της πόλης με την παράσταση του Βαντεκέιμπους, δικαιούται να καυχηθεί ότι διαμόρφωσε ελληνικό κοινό στο χορό... [Ελευθεροτυπία, Στην Καλαμάτα δεν ντύνουν τους γυμνούς, Αποστολή της Ναταλί Χατζηαντωνίου].

(Λεζάντα: Σκηνή από τον «Καθρέφτη» του Βιμ Βαντεκέιμπους)