«Ξύρισαν» τα... «Αξύριστα πηγούνια»

Κόντρα... ξύρισμα με χιώτικο λεπίδι υπέστη το έργο του Γιάννη Τσίρου «Αξύριστα πηγούνια» που διέγραψε ήδη έναν επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων αρχικά στην «Πόρτα» και στη συνέχεια στη «Στοά», της οποίας είναι και παραγωγή. Κι αυτό προφανώς για να μη διαταραχθούν τα χρηστά ήθη κι ενοχληθεί η ηγεσία της τοπικής Εκκλησίας στη Χίο.

Το έργο, σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου και με πρωταγωνιστές τούς Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Θανάση Δόβρη και σ' ένα πολύ μικρό ρόλο την Αννα Σκούμπικ, επρόκειτο να παρουσιαστεί στις 30, 31 Μαρτίου και την 1η Απριλίου (Κυριακή των Βαΐων) στο Ομήρειο Πολιτιστικό Κέντρο της Χίου. Πριν από λίγες μέρες οι υπεύθυνοι του Ομήρειου ζήτησαν να ματαιωθούν οι παραστάσεις γιατί «έρχεται η Μεγάλη Εβδομάδα». Κι αυτό γιατί υπάρχει ένα πεντάλεπτο... στριπτίζ στην αρχή του έργου (ο ξαφνικός θάνατος μιας αλλοδαπής στριπτιζέζ λειτουργεί ως καταλύτης στις σχέσεις τριών αντρών αποκαλύπτοντας τον κυνισμό και την υποκρισία στη συμπεριφορά του σύγχρονου Ελληνα).

«Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ένα άμοιρο γυναικείο σώμα θα προσέβαλλε τα χρηστά ήθη κάποιων κληρικών ή θεοσεβούμενων πολιτών. Λυπάμαι που η υποκρισία κάποιων κοινωνικών παραγόντων αντικατέστησε την υποκριτική δεινότητα των ηθοποιών της παράστασης. Μα περισσότερο λυπάμαι που η ζωή συνεχίζει να αναλώνεται στη διαμάχη για το αυτονόητο», σημειώνει σε επιστολή του ο συγγραφέας του έργου Γιάννης Τσίρος.

Από την πλευρά του, ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου αναφέρει: «Επειδή η επαρχία μάς παρακαλεί συχνά να μην την αγνοούμε ώστε να μπορεί κι εκείνη να απολαμβάνει τα πνευματικά προϊόντα της πρωτεύουσας, οφείλω να απολογηθώ επειδή αρνήθηκα να μη διαταράξω την ησυχία του νησιού κι έγινα έτσι η αιτία να τους στερήσω ένα σημαντικό νεοελληνικό έργο. Να ξέρει όμως -και γι' αυτό αισθάνομαι υπερήφανος ως Ελλην- ότι το έκανα για να συμβάλω στην προσπάθεια της Εκκλησίας να διαφυλάξει την ηθική των παραμεθόριων περιοχών της χώρας μας από την εισβολή των ανήθικων πρωτευουσιάνων και άλλων βδελυγμάτων και να υπερασπιστώ τους άγιους ποιμένες που κατηγορούνται συνέχεια για υποκρισία, ψευτιά, απάτη, σκοταδισμό και ανηθικότητα.

Φαντάζομαι, δέσποτα, ότι θα εκτιμηθεί δεόντως η πράξη μου αυτή, αφού ταυτόχρονα σας απαλλάσσει από την προσπάθεια συγκράτησης του αγανακτισμένου σας ποιμνίου που ήταν έτοιμο να μας λιντσάρει αν θα τολμούσαμε να παρουσιάσουμε τη σκηνή του στριπτίζ, και μάλιστα δύο μέρες πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ελπίζω να τους συναντήσω σύντομα στο πρώτο στριπτιζάδικο του νησιού, μετά το Πάσχα βέβαια, και να τους ζητήσω και από κοντά συγγνώμη». (Ελευθεροτυπία, 12/03/2007).

Και το σχόλιο του Γ. Σαρηγιάννη στα Νέα (13.3.2007): Πρωταπριλιάτικο, κι όμως αληθινό...

Το παπαδαριό καλά κρατεί... Η «Στοά» που έχει κάνει την παραγωγή, ο συγγραφέας του έργου «Αξύριστα πηγούνια» Γιάννης Τσίρος και ο σκηνοθέτης της παράστασης Θανάσης Παπαγεωργίου καταγγέλλουν ότι οι τρεις παραστάσεις που επρόκειτο να δώσουν στη Χίο, στο Ομήρειο, στις 30, 31 Μαρτίου και 1 Απριλίου, ματαιώθηκαν γιατί δεν δέχτηκαν να λογοκρίνουν την παράσταση και να κόψουν τη σκηνή στριπτίζ με την οποία ανοίγει το έργο και που όχι απλώς είναι οργανικά δεμένη με τη συνέχεια, αλλά ουσιαστικά αποτελεί την προωθητική δύναμή του. Το «αίτημα» το έθεσαν εμμέσως εκκλησιαστικοί κύκλοι και «τοπικοί παράγοντες» που ελέγχουν το Ομήρειο με το αιτιολογικό ότι «έρχεται Μεγάλη Εβδομάδα». Το έργο είναι από τα πιο ουσιώδη ελληνικά που παίχτηκαν τα τελευταία χρόνια, η παράσταση εξαιρετική και για τη σκηνή αυτή ούτε κουβέντα δεν ακούστηκε από κανέναν στις δύο σεζόν που το «Αξύριστα πηγούνια» παίχτηκε στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη - ότι δήθεν είναι χυδαία. Οι άμωμοι, προφανώς, «εκκλησιαστικοί κύκλοι» της Χίου όμως δεν τα σηκώνουν αυτά. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, κατόπιν αυτού, δηκτικά τονίζει σε επιστολή του ότι αποφάσισε τη ματαίωση για να συμβάλει «στην προσπάθεια της Εκκλησίας να διαφυλάξει την ηθική των παραμεθόριων περιοχών της χώρας μας από την εισβολή των ανήθικων πρωτευουσιάνων και άλλων βδελυγμάτων» και για να υπερασπιστεί «τους Άγιους Ποιμένες που κατηγορούνται συνέχεια για υποκρισία, ψευτιά, απάτη, σκοταδισμό και ανηθικότητα». Ενώ ο συγγραφέας Γιάννης Τσίρος γράφει: «Περισσότερο λυπάμαι που η ζωή συνεχίζει να αναλώνεται στη διαμάχη για το αυτονόητο». Στις τρεις ημερομηνίες περιλαμβάνεται και η 1η Απριλίου. Δυστυχώς δεν πρόκειται για πρωταπριλιάτικο ψέμα.