Αν είχα τη δύναμη, θα έριχνα μια βόμβα σ’ όλα αυτά. Σε κάθε άλογο που βόσκει. Σε κάθε αλουμινένιο υπόστεγο. Σε κάθε δέντρο που έχει γείρει ο αέρας. Σε κάθε κεραία τηλεφωνίας. Σε κάθε νεκροταφείο. Να τα σβήσω όλα από το δέρμα του κόσμου.

Μια παράσταση, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του βραβευμένου συγγραφέα, για το τώρα και το πάντα που ταράσσει την ανθρωπότητα, την εξάπλωση της βίας, σε περιοχές όμως που μέχρι χθες μας ήταν αδιανόητο να φανταστούμε. Έχει χαρακτηρισθεί ως ένα έργο για την αστική ζωή: για την πολυσυλλεκτική μητρόπολη που καταβροχθίζει τις ζωές μας. Προσθέτουμε με τη σειρά μας, ένα έργο για «το παγκόσμιο χωριό» ως φαντασιακή πραγματικότητα όπως επικοινωνούμε ιδιωτικά από τις οθόνες μας σήμερα και του εαυτού μέσα σ’ αυτό. Ένα έργο για την απόσταση που χρειάζεται κανείς να διανύσει μεταξύ θεάματος κι αληθινής ζωής.
Κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη από τις 23 Απριλίου, γινόμαστε όλοι θεατές (?) και «μάρτυρες» μιας Ευρώπης κι ενός κόσμου που μας παρασύρει στη δίνη της αλλαγής του με αφορμή τις τρομακρατικές επιθέσεις στο (επίκαιρο και σήμερα) Λονδίνο του 2005. Το ίδιο το έργο γράφτηκε από τον Stephens στον απόηχο του τρομοκρατικού εκείνου χτυπήματος στη βρετανική πρωτεύουσα την 7η Ιουλίου, το οποίο συνέπεσε με την ανακοίνωση της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων (2012) και την παγκόσμια δράση – αντίδραση (Live 8) που έλαβε χώρα μέσω συναυλιών με αφορμή τη Σύνοδο των G8 (Group 8) για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Το Λονδίνο μεγαλώνει. Εντυπωσιακά. Παρά τη ροπή του στις βομβιστικές επιθέσεις. 
Και τα χιλιάδες χρόνια φωτιάς. Είναι μια πόλη που φλέγεται διαρκώς. 
Που είναι πάντα υπό καθεστώς επίθεσης.