Της Σαντρας Bουλγαρη, Η Καθημερινή, 11/5/2012
ΧΟΡΟΣ. Μία από τις πιο εντυπωσιακές ανατροπές που έκανε ο Ρενάτο Τζανέλα στη δική του χορογραφική προσέγγιση του έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» για το Μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής ήταν το φινάλε. Η πρεμιέρα της νέας αυτής παραγωγής δόθηκε προχθές το βράδυ (9/5) στην κατάμεστη αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής και χειροκροτήθηκε θερμά.
Το φινάλε λοιπόν ήταν μια ανατροπή που έδωσε μια συγκινητική, παθιασμένη θα έλεγα, ώθηση σε μια αξιέπαινη προσπάθεια. Η Ιουλιέτα βρίσκεται κοιμισμένη σ’ ένα γυάλινο φέρετρο (τι όμορφη εικόνα!) και ο Ρωμαίος, νομίζοντας ότι έχει πεθάνει, αυτοκτονεί με το μαχαίρι του. Συνήθως, στις κλασικές εκδοχές του μπαλέτου, βλέπουμε την Ιουλιέτα να ξυπνάει αφού ο Ρωμαίος έχει πεθάνει. Ο Τζανέλα μας ξαφνιάζει όταν στη χορογραφία του βάζει την Ιουλιέτα να ξυπνήσει λίγο πριν πεθάνει ο Ρωμαίος, χτυπάει τα χέρια της στο τζάμι του φέρετρου για να του τραβήξει την προσοχή, εκείνος την βλέπει, τη βγάζει έξω και χορεύουν, αγκαλιάζονται γεμάτοι πάθος όταν εκείνη συνειδητοποιεί ότι ο Ρωμαίος πεθαίνει στα χέρια της...
Υπάρχουν και άλλες ανατροπές, ευχάριστες και χαριτωμένες, στην εκδοχή του Τζανέλα. Στην αρχή της παράστασης, με το που είδα τη Ροζαλίνα (Αιμιλία Γάσπαρη) ντυμένη μ’ ένα άσπρο κοστούμι με πούπουλα, έπιασα τον εαυτό μου να αναπολεί τον παραδοσιακό, αξεπέραστο «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» (Κόβεντ Γκάρντεν, χορογραφία Μακμίλαν, σκηνικά Νικόλα Γεωργιάδη). Ευτυχώς λίγη ώρα χρειάστηκε για να προσαρμοστώ σε μια σύγχρονη κι ενδιαφέρουσα προσέγγιση του μπαλέτου. Οι γονείς του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας είναι όμορφοι και σχετικά νέοι, η νταντά της επίσης, μια νέα κοπέλα που θα μπορούσε να είναι φίλη της, στις σκηνές στον δρόμο οι χορευτές «κουνιούνται» στη μουσική του Προκόφιεφ και ξεφεύγουν από τις κινήσεις του κλασικού μπαλέτου, ενώ στη σκηνή των Μοντέγων–Καπουλέτων ανακαλύπτουν λίγο τις δυναμικές του σύγχρονου χορού.
Τα κοστούμια της Σήλιας Κριθαριώτη δίνουν μια πολυτελή haute couture διάσταση στο έργο. Μακριές τουαλέτες, φουσκωτά μίνι για τις κοπέλες του corps de ballet στις διάφορες σκηνές, αιθέριο το λευκό φόρεμα της Ιουλιέτας, εξίσου όμορφο το διαφανές μαύρο στη σκηνή με τον Πάρη, ρομαντικός αλλά αεράτος ο Ρωμαίος με το κασκόλ του. Τα σκηνικά του Κωνσταντίνου Θεοφάνη λιτά και λειτουργικά, με την «ντισκομπάλα» στο δεύτερο μέρος να αποκαλύπτει χρώματα και λάμψεις λίγο πριν αρχίσει η τραγωδία. Η Ορχήστρα της Λυρικής υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού συγκεντρωμένη για την ερμηνεία του έργου του Προκόφιεφ που από μόνο του απολαμβάνεται και δίχως διακοπή. «Με ενέπνευσαν το μέγεθος και η δυνατή προσωπικότητα του Μπαλέτου της Λυρικής Σκηνής», σημειώνει για τη χορογραφία/σκηνοθεσία του ο Ρενάτο Τζανέλα. Και αυτή είναι ίσως η πιο δυνατή αίσθηση που αφήνει πίσω της η παράσταση. Οι χορευτές και χορεύτριες του συγκροτήματος βρίσκονται σε άριστη, ανοδική φόρμα, έτοιμοι για όλα!
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, απόψε, αύριο και μεθαύριο (8 μ.μ.).
No comments:
Post a Comment