Οταν το σκηνικό κλέβει... μια παράσταση

Του Ανδρεα Pικακη, Η Καθημερινή, 11/5/2012

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Αυτό έγινε με το δίπτυχο που πρότεινε το Ολλανδικό Χοροθέατρο (NDT1) στο Μέγαρο Μουσικής (5/4). «Δίπτυχο», όμως ο καλλιτεχνικός διευθυντής και συν-χορογράφος με την Σολ Λεόν των έργων, Πολ Λάιτφουτ, στη συνέντευξη Τύπου μας είπε ότι το δεύτερο έργο, «Πεταλούδα», αποτελεί συγκινησιακά την εξέλιξη του πρώτου, «Πόθος». Γι’ αυτό και κάπως μείναμε μετέωροι στην τελική (;) εικόνα με τον χορευτή μόνο στη σκηνή, τους τεχνικούς να εμφανίζονται και τα φώτα της πλατείας να… αναβοσβήνουν. Οταν επανήλθαμε από το διάλειμμα, άλλοι χορευτές βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη κάποιας χορογραφίας που είχε ήδη ξεκινήσει.

Και στα δύο έργα τα σκηνικά ήταν των χορογράφων. Το δωμάτιο που γυρίζει αργά στο σκοτάδι, στον «Πόθο», και οι χορευτές ερμηνεύουν άλλοτε στο πάτωμα, άλλοτε στον αναποδογυρισμένο τοίχο ή στο ταβάνι, δεν είναι βέβαια εύρημα. Ηδη το 1951 στην ταινία «Βασιλικοί Γάμοι» του Στάνλεϊ Ντόνεν, ο Φρεντ Αστέρ χόρευε κλακέτες σε μονοπλάνο -παρακαλώ! - γύρω γύρω στο δωμάτιο, ανάποδα στο ταβάνι, λοξά στους τοίχους. Γύριζε το δωμάτιο σε μοχλό, γύριζε και η κάμερα. Μαγικό! Τώρα, με τη «ζωντανή» αίσθηση για το δράμα της υπό συζήτηση σχέσης του ζευγαριού μέσα στον κλειστό χώρο που αιωρείται, ο όλος αντίχτυπος είναι βέβαια διαφορετικός.

Εξαιρετικής αισθητικής αν και η μουσική υπόκρουση με έργα Μπετόβεν τίθεται πάλι υπό αμφισβήτηση για τους εσώτερους συνειρμούς ενός εκάστου.

Η «Πεταλούδα» διέθετε ένα υπέροχο νυχτερινό τοπίο, το οποίο μας απεκαλύπτετο καθώς ένας στενός διάδρομος φάρδαινε αργά. Ομως εκείνη η «γιαγιά» -μια Ευρασιάτης χορεύτρια (;) κοντούλα, στραβοκάνα, με άσπρο περουκίνι- που θα μεταμορφωθεί σε πανέμορφο παλικάρι ημίγυμνο δεν με έπεισε. Οπως και η επιλογή τραγουδιών των αγνώστων μου Magnetic Fields με το γνωστό πρόβλημα κομματιών που θα μπορούσαν να λείπουν χωρίς δομικές συνέπειες ή να υπήρχαν άλλα τόσα. Και στις δύο περιπτώσεις οι χορευτές ήταν υπέροχοι. Εξάλλου το NDT1 είναι η καλύτερη ίσως μονάδα του χοροθεατρικού είδους πανευρωπαϊκά - αν όχι παγκόσμια.