Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
Ο Σίμος Κακάλας, ο ταλαντούχος Σαλονικιός που έκανε πάταγο το 2005 με τη μάνγκα εκδοχή της «Γκόλφως», επανακάμπτει δριμύτερος. Ο περιοδεύων θίασος ρεπερτορίου, όπως θέλει να ονομάζει την «Εταιρεία Θεάτρου Χώρος» της οποίας ηγείται, επαναλαμβάνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το «Λιωμένο Βούτυρο» του Σερέφα (θέατρο «Θησείον», από 26 Ιανουαρίου) και την «Ερωφίλη - Ασκηση 3» («Θησείον», Μάρτιος), σε μια νέα βερσιόν της παράστασης που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2009.
Νωρίτερα, ο «Απόκοπος» του Μπεργαδή θα μετάσχει στο Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο του Ρεθύμνου (25 Οκτωβρίου). Κι εδώ, δεν πρόκειται για την ήδη γνωστή παράσταση, λέει, αλλά τον «Απόκοπο - Δοκιμή 4».
«Δεν πρόκειται για επαναλήψεις. Η παραγωγή γίνεται συχνά από την αρχή. Η λογική εδώ και 7 χρόνια είναι να έχουμε ένα μόνιμο ρεπερτόριο που θα παίζουμε διαρκώς. Δεν πιστεύω στο μοντέλο "κάνω πρόβες δύο μήνες, παίζω την παράσταση ένα μήνα και μετά τέλειωσε". Και βεβαίως δεν είναι επειδή "έπιασαν" τα μάνγκα, βρήκαμε το κόλπο και το επαναλαμβάνουμε. Μ' ενδιαφέρει και να καώ και να καταστραφώ. Θέλω να ρισκάρω και ρισκάρω».
Οι παραστάσεις, υπό αυτό το πρίσμα, «είναι διαθέσιμες στο κοινό ανά πάσα στιγμή». Τελευταία μάλιστα υιοθετούν και μια επιβεβλημένη από τη συγκυρία κοινωνική πολιτική: τα μειωμένα, κάτω των 10 ευρώ εισιτήρια.
Ποια χαρακτηριστικά μέσα στο χρόνο προσδιορίζουν την περιπλανώμενη ομάδα; Υπάρχει κάτι απτό;
«Είναι λίγο δύσκολο να αυτοπροσδιοριστεί κανείς. Είναι κάτι που δεν σε αφήνει να σκέφτεσαι ελεύθερα. Σίγουρα πάντως το θέατρο που κάνουμε το χαρακτηρίζουν ο αυτοσχεδιασμός και η επαφή με το κοινό. Οπως επίσης, η δουλειά με τις μάσκες και η ζωντανή μουσική. Πράγματα που δεν είναι καινούρια», παραδέχεται ο Σίκος Κακάλας. «Αλλά οφείλει κάθε γενιά να τα επαναδιαπραγματεύεται. Επαναφέρουμε και τον προβληματισμό του πλανόδιου θεάτρου. Δεν είμαστε βέβαια αυθεντικά λαϊκοί ηθοποιοί. Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις, παρ' όλη τη λαϊκή απήχηση που έχουν οι παραστάσεις μας».
Αν και... πετυχημένα, δεν επαναπαύεται στα έτοιμα. Η νέα παράσταση του Κακάλα θα είναι ο «Ορέστης» του Ευριπίδη, στη μετάφραση του Γιάννη Τσαρούχη . «Ξεκινήσαμε από την "Γκόλφω", μετά πήγαμε στο ανυπέρβλητο αριστούργημα της "Ερωφίλης". Ο κύκλος τώρα κλείνει με τον "Ορέστη", ένα σύγχρονο έργο, σε μια μετάφραση μοναδική. Το κείμενο είναι άμεσο. Αφορά το σύγχρονο Ελληνα, χωρίς να του θυμίζει το ένδοξο παρελθόν των Ολυμπιακών Αγώνων και τις φανφάρες. Είναι ένα φτωχό θέατρο και η τραγωδία είναι θέατρο φτωχό». Ο,τι πρέπει για μια χώρα υπό... πτώχευση. «Ζούμε σε μια χώρα που άλλαξε σε δύο χρόνια σκηνικό. Ως Ελληνες ήμασταν προετοιμασμένοι γι' αυτό που ζούμε; Για όλες τις τρελές εξαγγελίες που γίνονται καθημερινά; Ολα συμβαίνουν για να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι! Ανήκω σε μια γενιά που δεν ελπίζει. Γιατί δεν υπάρχει ελπίδα».
Οπότε;
«Δουλεύω. Ξεχνώντας ότι κάποιοι άνθρωποι θέλουν να με "βοηθήσουν"».
Θα επιβιώσουμε, εντέλει;
«Αυτό δυστυχώς θα το δούμε στην πράξη. Τώρα αν θα πρέπει κάποια στιγμή να παίζουμε για αβγά και λάδι, θα το κάνουμε κι αυτό. Αλλά δεν θέλω να φύγω από αυτή τη χώρα. Λατρεύω και τη γλώσσα και τους ανθρώπους της».
No comments:
Post a Comment