Γιατί τη θυμόμαστε; Είναι απλό. Υπήρξε μια σημαντική συγγραφέας του σύγχρονου αμερικανικού θεάτρου, και ήταν προοδευτική. Η Χέλμαν δε δίστασε να εκδηλώσει δημόσια τη συμπάθειά της για την Αριστερά, το ενδιαφέρον της για τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, γεγονός που της στοίχισε διώξεις κατά την περίοδο του μακαρθισμού (1951-1952) και να αναπτύξει αξιόλογη πολιτική και κοινωνική δράση, πέρα από τις καλλιτεχνικές της δραστηριότητες.
Η Λίλιαν Χέλμαν [Lillian Hellman], γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1905 στη Νέα Ορλεάνη και πέθανε στις 30 Ιουνίου 1984. Μέσα από τα πολυάριθμα έργα της τα οποία αν και συχνά μελοδραματικά, διακρίνονται για την εξυπνάδα και το επιδέξιο γράψιμο, άσκησε σκληρή κριτική στον αμερικανικό τρόπο ζωής.
Γνωστότερα έργα της το The Children’s Hour (Η ώρα των παιδιών, 1934), The Little Foxes (Οι μικρές αλεπούδες, 1939) και Watch on the Rhine (Φρουρά στο Ρήνο, 1941) – η συνεισφορά της στον αντιναζιστικό αγώνα. Άλλα έργα: Days to come (Μέρες που έρχονται, 1936), The Searching Wind (Ο σαρωτικός άνεμος, 1944), Another Part of the Forest (Ένα άλλο μέρος του δάσους, 1946), Montserrat (1949), The Autumn Garden (Ο φθινοπωρινός κήπος, 1951), Toys in the Attic (Παιχνίδια στη σοφίτα, 1960), My Mother, My Father and Me (Η μητέρα μου, ο πατέρας μου κι εγώ, 1963), Scoundrel Time (Ο καιρός των αχρείων, 1976), Plenty (1978), Racing Demon (1990), The Judas Kiss (1998), Stuff Happens (2004).
Οι Μικρές αλεπούδες γυρίστηκαν ταινία το 1941 με την Μπέτι Ντέιβις, που ερμήνευσε τη Ρεγγίνα, η οποία μάταια προσπαθεί να ξεφύγει από τον σκληρό επαρχιωτισμό μιας μικρής πόλης της Λουιζιάνας του 1900. Η Χέλμαν χρησιμοποίησε ωμό ρεαλισμό και ως παρατηρητής της ζωής από τα αριστερά, παρουσιάζει τον άνθρωπο της εποχής εκείνης ως κυνηγό - μήπως και σήμερα το ίδιο δεν συμβαίνει; Γι' αυτό και παρομοιάζει τα μέλη αυτής της οικογένειας, της Ρεγγίνας, με την αλεπού: γιατί είναι το μόνο ζώο που κυνηγάει όχι μόνον όταν πεινάει αλλά και για την απόλαυση που νιώθει όταν ξεσκίζει το θύμα του. Στην Ελλάδα, παίχτηκε το 1972-73, στο θέατρο Διάνα από το θίασο της Κατερίνας και της Έλλης Λαμπέτη, η οποία και ερμήνευσε την πρωταγωνίστρια Ρεγγίνα. Το 1977, παίχτηκε στο θέατρο Αθηνών, με την Κατερίνα Μαραγκού στον ομώνυμο ρόλο. Το έργο έχει μεταφράσει ο Ερρίκος Μπελιές. Επίσης παίχτηκε και η Φρουρά στο Ρήνο, από το θίασο του Πέτρου Φυσσούν την περίοδο 1972-73. [Τις πληροφορίες για τις παραστάσεις στην Ελλάδα τις γράφω από μνήμης - μόλις βρω κάποια παραπάνω στοιχεία θα τα παραθέσω].
Η Χέλμαν μετέφρασε στην αγγλική γλώσσα αρκετά γαλλικά έργα, ενώ με τον Richard Wilbur, έγραψε το λιμπρέτο για τη μουσική εκδοχή του έργου του Βολταίρου Candide (1955). Το 1931 συνάντησε το συγγραφέα Ντάσιελ Χάμετ [Dashiell Hammett], ο οποίος παρέμεινε σταθερός σύντροφός της μέχρι το θάνατό του το 1961.
Η Λίλιαν Χέλμαν [Lillian Hellman], γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1905 στη Νέα Ορλεάνη και πέθανε στις 30 Ιουνίου 1984. Μέσα από τα πολυάριθμα έργα της τα οποία αν και συχνά μελοδραματικά, διακρίνονται για την εξυπνάδα και το επιδέξιο γράψιμο, άσκησε σκληρή κριτική στον αμερικανικό τρόπο ζωής.
Γνωστότερα έργα της το The Children’s Hour (Η ώρα των παιδιών, 1934), The Little Foxes (Οι μικρές αλεπούδες, 1939) και Watch on the Rhine (Φρουρά στο Ρήνο, 1941) – η συνεισφορά της στον αντιναζιστικό αγώνα. Άλλα έργα: Days to come (Μέρες που έρχονται, 1936), The Searching Wind (Ο σαρωτικός άνεμος, 1944), Another Part of the Forest (Ένα άλλο μέρος του δάσους, 1946), Montserrat (1949), The Autumn Garden (Ο φθινοπωρινός κήπος, 1951), Toys in the Attic (Παιχνίδια στη σοφίτα, 1960), My Mother, My Father and Me (Η μητέρα μου, ο πατέρας μου κι εγώ, 1963), Scoundrel Time (Ο καιρός των αχρείων, 1976), Plenty (1978), Racing Demon (1990), The Judas Kiss (1998), Stuff Happens (2004).
Οι Μικρές αλεπούδες γυρίστηκαν ταινία το 1941 με την Μπέτι Ντέιβις, που ερμήνευσε τη Ρεγγίνα, η οποία μάταια προσπαθεί να ξεφύγει από τον σκληρό επαρχιωτισμό μιας μικρής πόλης της Λουιζιάνας του 1900. Η Χέλμαν χρησιμοποίησε ωμό ρεαλισμό και ως παρατηρητής της ζωής από τα αριστερά, παρουσιάζει τον άνθρωπο της εποχής εκείνης ως κυνηγό - μήπως και σήμερα το ίδιο δεν συμβαίνει; Γι' αυτό και παρομοιάζει τα μέλη αυτής της οικογένειας, της Ρεγγίνας, με την αλεπού: γιατί είναι το μόνο ζώο που κυνηγάει όχι μόνον όταν πεινάει αλλά και για την απόλαυση που νιώθει όταν ξεσκίζει το θύμα του. Στην Ελλάδα, παίχτηκε το 1972-73, στο θέατρο Διάνα από το θίασο της Κατερίνας και της Έλλης Λαμπέτη, η οποία και ερμήνευσε την πρωταγωνίστρια Ρεγγίνα. Το 1977, παίχτηκε στο θέατρο Αθηνών, με την Κατερίνα Μαραγκού στον ομώνυμο ρόλο. Το έργο έχει μεταφράσει ο Ερρίκος Μπελιές. Επίσης παίχτηκε και η Φρουρά στο Ρήνο, από το θίασο του Πέτρου Φυσσούν την περίοδο 1972-73. [Τις πληροφορίες για τις παραστάσεις στην Ελλάδα τις γράφω από μνήμης - μόλις βρω κάποια παραπάνω στοιχεία θα τα παραθέσω].
Η Χέλμαν μετέφρασε στην αγγλική γλώσσα αρκετά γαλλικά έργα, ενώ με τον Richard Wilbur, έγραψε το λιμπρέτο για τη μουσική εκδοχή του έργου του Βολταίρου Candide (1955). Το 1931 συνάντησε το συγγραφέα Ντάσιελ Χάμετ [Dashiell Hammett], ο οποίος παρέμεινε σταθερός σύντροφός της μέχρι το θάνατό του το 1961.
No comments:
Post a Comment