Δεν ξέρω αν τελικά θα ξαναδοθούν ή όχι επιχορηγήσεις στους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου. Αλλά, είναι δυνατόν σήμερα, σε μια τέτοια οικονομική συγκυρία, το κράτος να δίνει χρήματα; Κι αν ξανά κυκλοφορήσουν κείμενα με υπογραφές, ας πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων! Το πιο εύκολο είναι να φτιάξει κανείς ένα κείμενο διαμαρτυρίας, να βάλει την υπογραφή του και μετά να περιφέρει στην αγορά το κείμενο αυτό για να βάζουν μια τζίφρα όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που δεν ξέρουν παρά μόνο πώς να πιάνουν τη μεγάλη κουτάλα για να τη βυθίζουν στη χύτρα του κρατικού προϋπολογισμού!!
- ..................................
Πρέπει κάποτε οι μεγαλοσχήμονες να καταλάβουν ότι όποιος μπορεί να κάνει θέατρο, ας το κάνει κι όποιος δεν μπορεί, να ψάξει για κάτι άλλο. Οι δεκάδες νέοι άνθρωποι που βγαίνουν από τις σχολές κάθε χρόνο, τι θα κάνουν;; Θα σπάζουν τα μούτρα τους και θα βλέπουν να κομματιάζονται τα όνειρά τους; Γνωρίζουμε θιάσους που επιχορηγούνται από το ξεκίνημα του "θεσμού", και ανέβαζαν πάντοτε έργα με δυο-τρεις ηθοποιούς!!
- Μπήκε ποτέ καμιά ρήτρα αυστηρή ότι θα πρέπει να δουλεύουν τόσοι ηθοποιοί, τόσοι σκηνογράφοι, τόσοι μουσικοί κ.λπ.; Μήπως με το θεσμό των επιχορηγήσεων χτυπήθηκε η ανεργία που μαστίζει εδώ και πολλά χρόνια τον κλάδο των ηθοποιών;
Χρειάστηκαν ποτέ επιχορήγηση η Κατίνα Παξινού, ο Μινωτής, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Δημήτρης Χορν, η Κοτοπούλη, και τόσοι άλλοι που διέπρεψαν και δημιούργησαν λαμπρές σελίδες στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου;
Ας τελειώσει ο παραμύθι των επιχορηγήσεων κι ας συνηθίσουν όλοι τους στις συνθήκες της νέας εποχής. Όταν έρθουν καλύτερες μέρες, βλέπουμε!
No comments:
Post a Comment