"LUV" του Thomas Sainsbury στο Nixon από τη θεατρική ομάδα Square Theatre Company

Οι πρώτοι τέσσερις επισκέπτες της σελίδας θα μας στείλουν τα στοιχεία τους ώστε να παραλάβουν από το ταμείο του θεάτρου μια [εννοείται, ΔΩΡΕΑΝ] ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ για να παρακολουθήσουν την παράσταση

• H μαύρη κωμωδία του βραβευμένου Νεοζηλανδού συγγραφέα Thomas Sainsbury ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τη θεατρική ομάδα Square, στη σκηνή του Nixon.

Ένας νεαρός με αντικοινωνική συμπεριφορά και  διαταραγμένη προσωπικότητα,  ψάχνει μανιωδώς  να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Μια σνομπ μοντέλα εθισμένη στις πλαστικές επεμβάσεις, μια αριβίστρια gold digger εις αναζήτησην γαμπρού, και ένας εγωκεντρικός και παντελώς ατάλαντος gay που μάταια ονειρεύεται να κάνει ένα reality με θέμα τη ζωή του, γιατί  δεν έχει ζωή, και δώδεκα ακόμα εξωφρενικοί χαρακτήρες ζωντανεύουν από τη θεατρική ομάδα Square. Xαρακτήρες στα άκρα,  ενεργειακά βαμπίρ, φυλακισμένα στη φιλαυτία τους, εμποτισμένα με τα ιδανικά ενός παρωχημένου lifestyle που φαντάζει πλέον πιο ψόφιο από ποτέ και μεγαλωμένα με την αισθητική φτηνιάρικων reality, κυνηγούν την αγάπη και την ευτυχία, χωρίς να μπορούν να αγαπήσουν κανέναν -πόσο μάλλον τον ίδιο τους τον εαυτό- και χωρίς να καταφέρνουν να προσδιορίσουν τι ακριβώς θα τους κάνει ευτυχισμένους. 

Στην προσπάθεια τους αυτή, μπλέκουν σε διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, τσαλαπατούν τους γύρω τους και τους εαυτούς τους και το μόνο που κερδίζουν τελικά είναι η απόλυτη μοναξιά. Ένα πείραμα ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Σας παραθέτουμε μια μικρή αλλά πολύ εύστοχη παρουσίαση της Μαρίας Μανωλέλη για το ΝΤΟΥέΝΤΕ: 

"Δεκαέξι χαρακτήρες ενσαρκώνονται από τέσσερεις ηθοποιούς. Μία θεατρική παράσταση και μία ταινία. Τεράστιοι αναπαυτικοί καναπέδες αντί για καθίσματα και μπαρ στη θέση του φουαγιέ. Αντί για παρασκήνια τα κουτιά της Πανδώρας. Όλα στην παράσταση LUV κρύβουν μια έκπληξη. Μια μοντέρνα μαύρη κωμωδία του Thomas Sainsbury από τη θεατρική ομάδα square. Εκπληκτική μουσική από τον Αλέξανδρο Βούλγαρη “THE BOY” και σκηνοθεσία του Αντώνη Σπίνουλα. Ζωές χτισμένες πάνω στη ματαιοδοξία με μοναδικό επίκεντρο το εγώ ή ετερόφωτοι χαρακτήρες που μόνο στην αντανάκλαση βρίσκουν λόγο ύπαρξης. Πίσω από τη χρυσόσκονη, μοναξιά. Τα βάθρα χάρτινα. Η Ιωάννα Σταυροπούλου και η Δάφνη Μανούσου μίλησαν στο ΝΤΟΥέΝΤΕ για τη Τζέμα και τη Μισέλ του LUV αλλά και για την κάθε Τζέμα και την κάθε Μισέλ της καθημερινότητας"

Σκηνοθεσία: Αντώνης Σπίνουλας

Μετάφραση: Καλλιόπη Αναγνωστή 

 Σκηνικά κοστούμια: Βασιλική Σύρμα 

Μουσική: Αλέξανδρος Βούλγαρης - The Boy 

Βοηθός σκηνοθέτη: Στέλλα Μπούρου 

Επιμέλεια Videο: Αντώνης Σπίνουλας, Αργύρης Θανάσουλας. 

Φωτογραφίες: Μαγδαλινή Στεφανάτου 

Παίζει η ομάδα: Αργύρης Θανάσουλας, & Γιάννης Λασπιάς, Δάφνη Μανούσου, Ιωάννα Σταυροπούλου.

• Για τον Συγγραφέα

Ο Thomas Sainsbury  είναι ένας νέος και πολύ δημοφιλής συγγραφέας μαύρης κωμωδίας της Νέας Ζηλανδίας. Είναι γνωστός στις ΗΠΑ Αγγλία και Αυστραλία. Το Luv παίχτηκε στην Αγγλία και σκηνοθετήθηκε από τον ίδιο.

Μερικά από τα έργα του είναι Sunday Roast, LUV, The Mall, Loser, Beast and The Christmas Monologues. Έχει διακριθεί τρεις φορές  σε διαγωνισμό των  Playmarket's New Zealand. Το LUV, The Mall και Beast and The Christmas Monologues έχουν δημοσιευθεί από το τον τύπο. Την ερχόμενη χρονιά θα παιχτεί για πρώτη φορά η  κωμωδία «Super City»  στην τηλεόραση.

• στο Bar Nixon
• Κάθε Παρασκευή- Σάββατο – Κυριακή στις 9:00μ.μ
• Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ.
• Τηλ. Κρατήσεων 6943-863033

«Η αυλή των θαυμάτων» είναι οδυνηρά επίκαιρη

[Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, 20/12/2011]. Πενήντα τρία χρόνια πριν, το 1958, πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης το κλασικό, πλέον, έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Η αυλή των θαυμάτων». Την περασμένη Τετάρτη, παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα (η πρώτη ήταν το 1982, σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα). Στην Κεντρική Σκηνή ο Μανόλης Παντελιδάκης έστησε την εσωτερική αυλή των παλιών αθηναϊκών σπιτιών (με αρκετά υπερβολικά και νεωτερικά στοιχεία), και το πλήθος του μικρόκοσμου που ο Καμπανέλλης έβαλε να συγκατοικούν στο εσωτερικό της άρχισε να παρουσιάζεται μπροστά μας. Λαϊκοί άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες ή άνεργοι, με εντάσεις, με κακίες, με απωθημένα, με όνειρα αδικαίωτα, με κρυμμένη σοφία ζουν εκεί «σαν μια οικογένεια». Μοιράζονται τα μυστικά τους, τα όνειρά τους, ερωτεύονται, φαντασιώνονται, ελπίζουν.

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΙΓΚΟΥΑΝΑ του Τενεσί Ουίλιαμς

Κάτω απ’ το εκτυφλωτικό και βασανιστικό φως του Μεξικού,

ο συγγραφέας ξετυλίγει έναν κόσμο οδυνηρό αλλά και ηδονικό…

• Θέατρο Αργώ

Από 30 Ιανουαρίου έως 17 Απριλίου 2012

Από τις 30 Ιανουαρίου 2012 η Εταιρεία Θεάτρου Υπερίων αναμετράται με το ελάχιστα παιγμένο στην Ελλάδα έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Η νύχτα της ιγκουάνα». 
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30 στο Θέατρο Αργώ (Ελευσινίων 15, μετρό Μεταξουργείο, τηλ: 210-5201.684) το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τον οδυνηρό και ηδονικό κόσμο του συγγραφέα κάτω απ’ το εκτυφλωτικό και βασανιστικό φως του Μεξικού με τα έντονα εναλλασσόμενα καιρικά φαινόμενά του. 

Το έργο παρουσιάζεται σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν σε συνεργασία με την Καλλιτεχνική Εταιρεία Αργώ της Αιμιλίας Υψηλάντη.

Με τη «Νύχτα της Iγκουάνα» ο Τενεσί Ουίλιαμς κλείνει το 1961 τη σειρά των μεγάλων θεατρικών επιτυχιών του, που είχε ξεκινήσει με το «Γυάλινο κόσμο» το 1945. Στο έργο αυτό ο Τενεσί Ουίλιαμς συνθέτει μια επιτομή της θεματολογίας και της φιλοσοφίας της όλης δημιουργίας του, ενώ συγχρόνως αναπτύσσει τις καταλήξεις της ζωής γνωστών ηρώων του από προηγούμενες δημιουργίες. «Η Νύχτα της Iγκουάνα» μπορεί να θεωρηθεί ως το τελευταίο κεφάλαιο μιας λαμπρής σταδιοδρομίας, καθώς συνεχίζει και ολοκληρώνει προσφιλή θέματα και προβληματισμούς του συγγραφέα.

Η δύναμη και η σαγήνη του λόγου

• Τρεις ώρες θεατρικού σφρίγους και γλωσσικής ανάτασης με Κορνάρο στο θέατρο Ακροπόλ Βιτσέντζος Κορνάρος "Ερωτόκριτος", σκην.: Στάθης Λιβαθινός, Θέατρο Ακροπόλ 
• ΚΡΙΤΙΚΗ: Αννυ Κολτσιδοπούλου

Την άνοιξη που ο Βιτσέντζος Κορνάρος, αρχοντόπουλο από τη Σητεία της Κρήτης, γινόταν 11 χρόνων, στην άλλη άκρη της Ευρώπης, στο Στράντφορντ της Αγγλίας λέγεται πως γεννιόταν ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Πιθανόν να διάβασαν τα ίδια παραμύθια, τα ίδια ιπποτικά ρομάντζα από τις λαϊκές φυλλάδες, τα ίδια αυλικά, μεσαιωνικά ή πρωτο-αναγεννησιακά έργα. Αυτά που η ορμητική Αναγέννηση ταξίδευε, μετέφραζε, παράφραζε, έκλεβε, διασκεύαζε, κορφολογούσε, διασταύρωνε οριζοντίως και καθέτως, κατά πλάτος και κατά μήκος του μεσογειακού και του αραβο-ευρωπαϊκού, κυρίως, κόσμου.

Οποιος πάρει στα χέρια του το μεσαιωνικό ρομάντσο «του Παρίση και της Βιέννας» κάποιου Πιερ ντε λα Σιπέντ δυσκολεύεται να πιστέψει πως στάθηκε -μεταξύ άλλων- το πρότυπο για τον Ερωτόκριτο. Γι’ αυτόν τον γόη-ποταμό των 10.052 στίχων, που αν λουστείς στους ιαμβικούς του δεκαπεντασύλλαβους στοιχειώνει για πολύ εντός σου.

Ο ραγισμένος καθρέφτης

• Της Δηως Kαγγελαρη, Η Καθημερινή, 18/12/2011 

Στην αρχή διακρίνεται η Σοφία. Ενα κορίτσι που φτάνει από τη Γερμανία. Εψαχνε, λέει, τον μετανάστη πατέρα της. Είναι το μόνο στοιχείο της βιογραφίας της. Κλεισμένη σ' ένα δωμάτιο με τον άγνωστο που συνάντησε στο σιδηροδρομικό σταθμό ανοίγει μια χαραμάδα: «Σκότωναν πολύ κόσμο τότε, ε;», ρωτάει για την Κατοχή. «Εγώ δεν είχα γεννηθεί. Εσύ θα 'σουν μεγάλος. Τι έκανες;» Σ' ένα σκοτεινό σπίτι, στην ίδια πόλη, ένα ζευγάρι στήνει κάθε βράδυ, σαν σε ανίερη τελετουργία, ένα ψυχόδραμα του παραλόγου που αδυνατεί όμως να επουλώσει τα τραύματα της Ελισάβετ από την εποχή που «χαράματα ντουφέκιζαν τους καταδικασμένους σε θάνατο». Την ίδια ώρα δύο αδέλφια ζουν τον δικό τους εφιάλτη, παρακολουθώντας από τον φεγγίτη μια παρέλαση που μετατρέπεται σε δημόσια εκτέλεση.
Μέσα στα λόγια αυτών των πρώτων προσώπων που αποτύπωσε στο χαρτί η Λούλα Αναγνωστάκη, ταράσσοντας με την τριλογία της «Πόλης», το '65 στο Υπόγειο τα νερά της δραματουργίας, κρύβονται πολλά από τα μυστικά που θα φανερωθούν σε σταθερή βάση και με μια κάποια μεγαλύτερη σαφήνεια στα επόμενα κορυφαία έργα της: η αναπόδραστη σχέση με την Ιστορία, η μνήμη που καταδυναστεύει το παρόν, η εισβολή της πόλης στον ιδιωτικό χώρο και η κατάργηση των προστατευτικών ορίων του, η μετανάστευση και η «μαύρη ξενιτιά παντού» όπως γράφει σπαρακτικά στη «Νίκη», ο Θανάσης από τη φυλακή.

Λούλα Αναγνωστάκη: «Δεν μου λείπει τίποτα, απλώς όλα»

• Η Λούλα Αναγνωστάκη μιλάει για τη «Νίκη» και την «Παρέλαση», που ανεβαίνουν ξανά 
• Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, 18/12/2011 

 Μου άνοιξε η ίδια την πόρτα. Η θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη έστεκε στην είσοδο του διαμερίσματός της, μια θαυμάσια μεσοπολεμική πολυκατοικία στο Κολωνάκι, χωρίς να έχει αποχωριστεί τα μαύρα της γυαλιά, αλλά ούτε και την ιδιαίτερη φινέτσα της. Προχωρήσαμε μέχρι το σαλόνι που συνηθίζει να περνά τις ώρες της. Το φως ήταν λιγοστό, οι κουρτίνες τραβηγμένες. Οι τοίχοι του δωματίου είναι γεμάτοι με βιβλία, έργα ζωγραφικής, φωτογραφίες. Κοντά στο παράθυρο υπάρχει μια γυάλα με ψάρια, κι απέναντί της ένας καναπές με φωτογραφίες, σκίτσα και πορτρέτα του Γιώργου Χειμωνά, του γιου της Θανάση Χειμωνά και ένα-δυο δικά της. «Τα έχω βάλει πρόχειρα εκεί για να τα βλέπω», μου λέει. «Ηταν ωραίος ο Γιώργος. Πέρασαν δώδεκα χρόνια από τότε που έφυγε...».
Της ζήτησα να την επισκεφθώ με αφορμή τα δύο έργα της που ξαναπαρουσιάζονται σε αθηναϊκές θεατρικές σκηνές. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου παίζεται ήδη «Η παρέλαση» και από την ερχόμενη Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου, στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ανεβαίνει η «Νίκη» σε σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη.

Ρένη Πιττακή: «Η ξενιτιά δεν είναι αλλού, είναι εδώ»

• της Μυρτώς Λοβέρδου 
•  Στην πρώτη της συνεργασία µε το Εθνικό, επιστρέφει μετά από 33 χρόνια στο έργο «Η Νίκη» 
•  ΤΟ ΒΗΜΑ: 18/12/2011

Κρατάει στα χέρια της το φυλλάδιο µε το διετές πρόγραµµα του Εθνικού Θεάτρου και σχολιάζει το µότο: «“Τι είναι η πατρίδα µου;" αναρωτιέται ο Ιωάννης Πολέµης και µε αυτή την προµετωπίδα το Εθνικό δηλώνει την ευαισθησία και την αντίληψή του για το τι είναι σηµαντικό αυτή τη στιγµή».Η Ρένη Πιττακή, στην πρώτη συνεργασία της µε το πρώτο θέατρο της χώρας, πρωταγωνιστεί στη «Νίκη» της Λούλας Αναγνωστάκη επιστρέφοντας στο ίδιο έργο ύστερα από 33 χρόνια. Τότε ήταν η κόρη, η Βάσω. Τώρα είναι η µάνα, η Γριά. Τότε ήταν µε τον Κουν στο Τέχνης. Τώρα στη Νέα Σκηνή τη σκηνοθετεί ο Βίκτωρ Αρδίττης. «Τότε... Τώρα... Είµαι ίδια, αλλά άλλη» λέει και ξεκινάµε.

• Κυρία Πιττακή, τι είναι για σας η πατρίδα; 

«Εγώ είµαι µε τον Πολέµη. Τα λέει όλα στο ποίηµά του. Μιλάει για τη φύση, για την κληρον οµιά µας, αλλά και γι’ αυτό που έχουµε µέσα µας. Αισθάνοµαι καλά στη φύση της πατρίδας µου, όχι στην πόλη. ∆εν θα µπορούσανα ζήσω µακριά από την πατρίδα ούτε την πόλη µου, κι ας έχουν συµβεί τόσα. Εχω γεννηθεί στην Αθήνα αλλά έχω γυρίσει την Ελλάδα παιδί επειδή ο πατέρας µου ήταν στρατιωτικός. Και αργότερα τη γύρισα µε το θέατρο. Αγαπώ τη ζωή και τον παλµό της πόλης. Από την άλλη, η φύση µε ισορροπεί και µε αποφορτίζει. Η Αθήνα είναι βρώµικη, είναι βάρβαρη, είναι σκληρή, είναι µια τρέλα και τώρα µε την κρίση είναι µίζερη. Αλλά... έχω εξάρτηση».

Τα 7 θεατρικά γεγονότα του 2011

Μυρτώ Λοβέρδου, Το Βήμα, 18/12/2011

Η παράσταση με την ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία επέτρεψε στον αμερικανό σταρ των δύο Οσκαρ, Κέβιν Σπέισι, να ξεδιπλώσει την υποκριτική του γκάμα, μέσα από τον ρόλο του ανάπηρου Ριχάρδου

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

Ο χειμώνας του Εθνικού 

Οι πρώτες πρεμιέρες της περασμένης σεζόν δεν άργησαν να φανερώσουν ότι το 2011 θα ήταν μια εξαιρετική χρονιά για την πρώτη σκηνή της χώρας: Από τη «Φρεναπάτη» του Κορνέιγ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου και τον «Συρανό» του Ρονστάν από και με τον Νίκο Καραθάνο ως την «Αιμίλια Γκαλότι» του Λέσινγκ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, την «Τριλογία του Παραθερισμού» του Γκλοντόνι που ανέβασε ο Νίκος Μαστοράκης και την «Τρισεύγενη» του Παλαμά από τη Λυδία Κονιόρδου, το Εθνικό Θέατρο μπήκε σε μια ανοδική τροχιά. Μαζί και με τη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» καθώς και τις παραστάσεις για παιδιά, το κτίριο Τσίλερ αποδείχθηκε το βασικότερο, ίσως, σημείο αναφοράς.

Στο «Θερμοκήπιο» του Βογιατζή 

Στα μέσα του περασμένου Μαρτίου, ο Λευτέρη Βογιατζής ανέβασε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, «Το θερμοκήπιο» του Χάρολντ Πίντερ στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Γραμμένο το 1958, το έργο καταγράφει έναν γραφειοκρατικό οργανισμό που χρηματοδοτείται από το κράτος, το Υπουργείο, κάποιους υψηλά ιστάμενους. Με τη διαφθορά να αποτελεί το κεντρικό, ο Βογιατζής, που κράτησε για τον εαυτό του τον ρόλο του σκληροτράχηλου διευθυντή Ρουτ, το «Θερμοκήπιο» μοιάζει να γράφτηκε για τις σύγχρονες κοινωνίες _την ελληνική και όχι μόνον. Γι΄αυτό και η παράσταση γνώρισε μεγάλη επιτυχία _πρόσφατα ο Λευτέρης Βογιατζής τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Κουν για τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του. Sold out ο Ξενόπουλος Με λίστες αναμονής, επιπλέον παραστάσεις και ανακοινώσεις ότι δεν υπάρχουν εισιτήρια, ο «Κόκκινος Βράχος» του Γρηγόριου Ξενόπουλου, στη σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του στη Νέα Σκηνή του Εθνικού _στα μέσα Δεκεμβρίου. Οι εγγυήσεις που παρέχει το θεάτρο της Αγίου Κωνσταντίνου καθώς και όνομα του συγγραφέα συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτή την επιτυχία με τη νοσταλγία μιας εποχής και μιας γλώσσας να λειτουργεί προσθετικά στο στόρι ενός μεγάλου έρωτα. Η ευφάνταστη σκηνοθεσία με τις μουσικές και τραγούδια μαζί με τον θίασο ηθοποιών νεώτερης και μη γενιάς, δεν άργησε να μετατρέψουν τον «Κόκκινο Βράχο» στο απόλυτο sold-out

ΞΕΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ 

Ο Κέβιν Σπέισι στην Επίδαυρο 

Οι δύο παραστάσεις δεν ήταν αρκετές γι΄αυτό και προστέθηκε μία τρίτη, με αποτέλεσμα το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου να γνωρίσει ένα τριήμερο κοσμοπλημμύρας: Στις 29, 30 και 31 Ιουλίου, ο Κέβιν Σπέισι, σε ρόλο «Ριχάρδου Γ΄, στο ομώνυμο θεατρικό του Σαίξπηρ που σκηνοθέτησε ο Σαμ Μέντες, βρέθηκε να παίζει ενώπιον (συνολικά) τριάντα χιλιάδων ενθουσιασμένων θεατών. Γι' αυτό και όταν έγραψε στο facebook, φεύγοντας από την Ελλάδα, «δεν έχω ξανανιώσει έτσι», το εννοούσε απόλυτα. Η παράσταση με την ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία επέτρεψε στον αμερικανό σταρ των δύο Οσκαρ να ξεδιπλώσει την υποκριτική του γκάμα, μέσα από τον ρόλο του ανάπηρου Ριχάρδου.

Οι Ναυαγοί της Μνουσκίν 

Επειτα από έντεκα μήνες πρόβας, ο 36μελής θίασος του θεάτρου του Ηλιου της Αριάν Μνουσκίν παρουσίασε και στην Αθήνα τους «Ναυαγούς της Τρελής Ελπίδας», γεμίζοντας ασφυκτικά όλες τους χώρους της Expo στο αεροδρόμιο όπου δόθηκαν οι παραστάσεις. Ενα θέαμα σπάνιας αισθητικής, που αναδείκνυε το ομαδικό πνεύμα αλλά και την ευφυΐα της δημιουργού, γεμάτο μουσική και εντυπωσιακές εναλλαγές. Με στοιχεία θεάτρου μέσα στο θέατρο και («βωβού») κινηματογράφου μέσα στο θέατρο, «Οι Ναυαγοί της Τρελής Ελπίδας» με αφετηρία το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν, συγκίνησαν και εξέπληξαν, αποδεικνύοντας ότι το θέατρο είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, αν την πάρει κανείς στα σοβαρά.

ΑΠΩΛΕΙΕΣ 

Ιάκωβος Καμπανέλλης 

Στις 29 Μαρτίου, σε ηλικία 89 ετών, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης έφυγε από τη ζωή – λίγες εβδομάδες μετά την αγαπημένη του σύζυγο, Νίκη. Η κηδεία του έγινε το Σάββατο 2 Απριλίου, στην Αγία Ζώνη της Κυψέλης, στη γειτονιά του – με λίγο χώμα από τη γενέτειρα Νάξο. Πατριάρχης του νεοελληνικού θεάτρου, ακαδημαϊκός, ποιητής, δάσκαλος, ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές των γραμμάτων του 20ού αιώνα. Πολυγραφότατος, άφησε πίσω του θεατρικά έργα που έχουν μεταφρασθεί και παρουσιαστεί σε πολλές γωνιές της γης – με την «Αυλή των Θαυμάτων» να αποτελεί το σήμα κατατεθέν του, ενώ στο μνημιώδες «Μαουτχάουζεν» κατέγραψε τις εμπερίες του από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Θανάσης Βέγγος 

Το πρωί της 3ης Μαΐου απεβίωσε ο Θανάσης Βέγγος σε ηλικία 84 ετών. Στην κηδεία του, στην Αγία Μαρίνα στο Θησείο, παρατηρήθηκε το αδιαχώρητο, διότι ήταν πολλοί εκείνοι που ήθελαν να αποχαιρετίσουν τον «καλό τους άνθρωπο». Διότι για τον πολύ κόσμο ο Βέγγος δεν ήταν μόνον ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, ήταν ο άνθρωπος που ενσάρκωνε τον έλληνα βιοπαλαιστή, τον έλληνα που δεν το βάζει κάτω... Από τη «Μαγική πόλη» τουΝίκου Κούνδουρου έως τις ταινίες του Ντίνου Κατσουρίδη, και από τις θεατρικές κωμωδίες του ΄60, τον πράκτορα 000 και τον Αριστοφάνη, παρέμεινε ο οικείος καλλιτέχνης με το σουρεαλιστικό χιούμορ, που τα τελευταία χρόνια είχε επιλέξει τη σιωπή.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Χάρολντ Πίντερ

ΑΓΑΠΗ ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΙΑ στο παρασκήνιο της ζωής

Το ΘΕΑΤΡΟ ΣΗΜΕΙΟ παρουσιάζει ένα από τα μεγαλύτερα έργα του Χ.Πίντερ την ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ένα έργο που ιχνηλατεί τον έρωτα.

Η Προδοσία ( 1978) είναι μιά ιστορία που εξελίσσεται κρυφά, παράνομα και παράλληλα με την καθημερινότητα των ηρώων.

Το έργο περιγράφει την σχέση τριών ανθρώπων, της Εμμα, του Τζέρρυ και του Ρόμπερτ, στην διάρκεια επτά ετών.

Μιά σχέση που παρουσιάζεται ανάστροφα, ξεκινάει από το δυνατό τέλος της σχέσης και τελειώνει με την αρχή της σχέσης, το  πρώτο παράνομο φιλί.

Ξεκινάει με τα πρόσωπα αιωρούμενα, πίνοντας σένα μπαρ, γεμάτα αμφιβολίες και τελειώνει επτά χρόνια νωρίτερα, σένα δωμάτιο, γεμάτα πάθος, έτοιμα να παραδοθούν στον έρωτα.

 Αγάπη, έρωτας και απιστία. Αυτά είναι τα μοτίβα της Προδοσίας.

Το έργο ασχολείται με ένα μεγάλο θέμα. Αν γνώριζες ότι μιά κίνησή σου θάταν μοιραία γιά τη ζωή σου,θα εξακολουθούσες να θέλεις να την κάνεις.

 Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ αναρωτιέται τι δεν λένε οι άνθρωποι,τι δεν μπορούν να πουν, και τι επιλέγουν να πούν ο ένας στον άλλο.

Μιά προδοσία σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, που αφήνουν το κοινό να δεί μέσα από μικρά ψέμματα το σύνολο της απιστίας.

Η παράσταση στο Θέατρο Σημείο διαδραματίζεται σαν ένα μικρό μουσικό σύνολο  εγχόρδων.

Οι θεατές βιώνουν μιά διαφορετική θεατρική εμπειρία παρακολουθώντας σε απόσταση αναπνοής τους ηθοποιούς, συμμετέχοντας δίπλα τους σε μία  εύθραστη εξομολόγηση ζωής.

Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή,μετάφραση Εύας Γεωργουσοπούλου με τους Ιωάννα Μακρή (Εμμα), Γεράσιμο Δεστούνη (Ρόμπερτ), Αυγουστίνος Ρεμούνδος (Τζέρρυ).

Επίσης το ΘΕΑΤΡΟ ΣΗΜΕΙΟ θα παρουσιάσει από τον Ιανουάριο το έργο του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη.

Το έργο του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη είναι θεατρική διασκευή της ομότιτλης ταινίας του, με την οποία ο Μπέργκμαν κέρδισε το πρώτο του Οσκαρ.

Παρουσιάζεται γιά πρώτη φορά στην Ελλάδα.

ΚΘΒΕ: «Ντιμπούκ»

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο πλαίσιο του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού «Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών» 2011 Μέση Ανατολή,  παρουσιάζει το έργο  «Ντιμπούκ» του Μπρους Μάγιερς, από το ομώνυμο έργο του Σαλόμ Άνσκι, σε μετάφραση Λουίζας Μητσάκου, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη και μουσική Σαββίνας Γιαννάτου. Η πρεμιέρα του έργου, που είναι μια σύγχρονη εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, θα δοθεί στο Νέο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών την Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011.
 Σημείωμα ΣκηνοθέτηΈνας άνδρας και μια γυναίκα πάλλονται από τους πανίσχυρους ρυθμούς του έρωτα. Επιζητούν την ένωση που τους οφείλει παλιός όρκος των γονιών τους. Όμως ο όρκος αθετείται. Ο άνδρας πεθαίνει από λύπη, μα η αδικημένη του ψυχή θα μπει στο σώμα της αγαπημένης του και θ΄ αρνηθεί να βγει, παραβαίνοντας τους νόμους που χωρίζουν τους νεκρούς από τους ζωντανούς.
 Έτσι αρχίζει η ιστορία του Ντιμπούκ, μια ιστορία που μιλά για τη δραματική παρουσία της αγάπης και του Θεού, μια ιστορία που δεν μιλά για την τραγική απουσία τους.
 Η ύπαρξη πέφτει στον κόσμο με τη γέννηση και, χάνοντας την ουσία της, κριματίζεται. Κάποια στιγμή θ΄ αποκτήσει συνείδηση της απώλειας, θα νοσταλγήσει την αθωότητα και θα ποθήσει την καταστροφή, για να επιστρέψει στο μεγάλο Αρνητικό, στη μη ύπαρξη, στο θεϊκό κενό, που λυτρωμένο, εν τη απουσία μας, θ΄ απλωθεί ξανά στην αρμονική του ενότητα. Αυτό είναι το τραγικό μυστικό που ψυχανεμίστηκε η ανθρώπινη σκέψη διαχρονικά, από τον Οιδίποδα και τον Ιώβ μέχρι τον Στρίντμπεργκ, τον Κάφκα και τον Μπέκετ. Αυτό διαισθάνονται με τον τρόπο τους οι ελληνικές παραλογές και τα μοιρολόγια, οι εκστατικές πτήσεις των σαμάνων, οι θρηνητικές περιστροφές των δερβίσηδων της Ανατολής, οι νηπτικές προσευχές και τα τεριρέμ της Ορθοδοξίας, οι ιστορίες των ευσεβών της χαράς στη χασιδική Καμπάλα.

ΚΘΒΕ: "Αμάν Αμήν"

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Θέατρο Ακροπόλ παρουσιάζουν την παραγωγή "Αμάν Αμήν", μια μουσική παράσταση βασισμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι, σε σκηνοθεσία του Σταύρου Ξαρχάκου. Η πρεμιέρα θα δοθεί την Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011 στο Βασιλικό Θέατρο. 

Τα ρεμπέτικα τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή, τα ρεμπέτικα της διάψευσης των ονείρων, τα ρεμπέτικα της αιώνιας νοσταλγίας της ομορφιάς, τα ρεμπέτικα της ιερότητας του πόθου, τα ρεμπέτικα της περιφρόνησης του τρόμου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της πρόκλησης της μοίρας και της ατάραχης αντιμαχίας με το θάνατο. 

Το "αμάν" που βγαίνει μέσα από την ψυχή συναντά το "αμήν" μιας προσευχής. Στην ευθεία γραμμή που ενώνει το βυζαντινό μέλος με το ρεμπέτικο και με το μικρασιάτικο τραγούδι ταξιδεύουν ο έρωτας, το πάθος, ο πόθος, η νοσταλγία, η μοίρα, ο θάνατος, τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, η στέρηση της ελευθερίας και η προσφυγιά. Έτσι αφουγκράστηκε τους ήχους αυτούς του παρελθόντος ο Σταύρος Ξαρχάκος και έστησε μια μουσική παράσταση με τίτλο "Αμάν Αμήν". Ένα θέαμα-ακρόαμα με συνθέσεις παλιές και νεότερες, ένα λαϊκό πάλκο κατανυκτικό σαν λειτουργία.
Καθένα από τα δύο μέρη χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Υπάρχουν τραγούδια του χάρου, του τεκέ και της Ανατολής.

Η Κώνστα... τραγουδά Μπέλλου

ΘΕΑΤΡΟ «ΚΑΠΠΑ» 
Στη σκηνή η ζωή της αρχόντισσας του ρεμπέτικου, μέσα από το θεατρικό έργο της Σοφίας Αδαμίδου, που κάνει πρεμιέρα στις 19 του μήνα

 

Η Ντίνα Κώνστα στο «Σωτηρία Μπέλλου - Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας»

Αυθεντική, ασυμβίβαστη, φωνή-σύμβολο του λαϊκού μας τραγουδιού, η αρχόντισσα του ρεμπέτικου είναι κάποιοι από τους προσδιορισμούς που συνοδεύουν το όνομα της Σωτηρίας Μπέλλου. Εκείνη όμως ήθελε να τη λένε απλά Σωτηρία. Η ζωή και το έργο της σπουδαίας ερμηνεύτριας παίρνει σάρκα και οστά στη σκηνή του θεάτρου «Κάππα», με την Ντίνα Κώνστα στον ομώνυμο ρόλο.

Το θεατρικό της Σοφίας Αδαμίδου, «Σωτηρία Μπέλλου - Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας», κάνει πρεμιέρα στις 19 Δεκεμβρίου, σε νέα επεξεργασμένη μορφή, ειδικά για την παραγωγή. Η Ντίνα Κώνστα, θαυμάστρια έτσι κι αλλιώς της Σωτηρίας Μπέλλου, έχει διαβάσει το βιβλίο της Σοφίας Αδαμίδου, «Σωτηρία Μπέλλου: Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», στο οποίο βασίζεται το κείμενο της παράστασης, αλλά και ό,τι αφορά τη ζωή της μεγάλης ρεμπέτισσας.

Νόνικα Γαληνέα: «Με διαφύλαξε ο φόβος του γελοίου»

Η πρωταγωνίστρια του θεάτρου χαρίζει 150 φορέµατα και αξεσουάρ από την γκαρνταρόµπα της για την ενίσχυση της Εταιρείας κατά της Κακοποίησης του Παιδιού «Ελίζα»

ΤΟ ΒΗΜΑ:  11/12/2011

Ηταν πρωί της περασµένης Τρίτης όταν το φορτηγό της γκαλερί Ζουµπουλάκη στάθµευσε επίτης Βασιλέως Γεωργίου για να παραλάβει από το σπίτι της Νόνικας Γαληνέα τη συλλογή από 150 φορέµατα, τσάντες, ζώνες και κοσµήµατα που η ηθοποιός αποφάσισε να διαθέσει για την Εταιρεία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού «Ελίζα». 

Την ώρα που είδε να φεύγει και το τελευταίο, η Νόνικα Γαληνέα έσπασε. «Μισό λεπτό, µισό λεπτό, µην το πάρετε αυτό» φώναξε, «θα σας φέρω ένα άλλο». Ετρεξε όσο µπορούσε πιο γρήγορα στο δωµάτιό της και αντάλλαξε αυτό το τελευταίο κοµµάτι, τη χρυσή ζακέτα, µε ένα κασµιρένιο σάλι. Γιατί το έκανε; «Ξαφνικά ένιωσα πως µπορώ να αποχωριστώπολλά ρούχα αλλά όχι το χρυσό το οποίο µπορεί να δώσει λάµψη σε ένα πρόσωπο που δενείναι πια νέο όπως το δικό µου». Καθισµένη το απόγευµα της ίδιας ηµέρας στο καθιστικό του σπιτιού της η Νόνικα Γαληνέα, ήρεµη και αυτοσαρκαστική ως συνήθως, δεν φαίνεται να δοκιµάζει πια τον πόνο του αποχωρισµού αλλά τη χαρά της κάθαρσης. «Αλίµονο σ’ αυτόν που δεν έχει την ωριµότητα να δει ότι κάποτε έρχεται η στιγµή να κλείσει ένα κεφάλαιο της ζωής του. Βέβαια αυτό πονάει. Για µένα είναι συναισθηµατικά σαν να δίνω δέκα πρεµιέρες µαζί. Συνειδητοποίησα ότι φεύγει πολύ παραπάνω από τη µισή µου ζωή. Πόση έχει µείνει πια;».

«Χορός μεταμφιεσμένων» στη Λυρική

Πρεμιέρα το Σάββατο (17/12, 8 μ.μ.) στο Θέατρο «Ολύμπια» της Λυρικής Σκηνής με το «Χορό μεταμφιεσμένων» του Βέρντι. Η όπερα που πραγματεύεται τη δύναμη της εξουσίας, τον έρωτα και την προδοσία, παρουσιάζεται, στην πρωτότυπη μη λογοκριμένη εκδοχή της, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου. Από μουσική άποψη, ο «Χορός μεταμφιεσμένων» είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα του Βέρντι, καθώς συνενώνει το γνώριμο ιταλικό πάθος του συνθέτη με τη λαμπρότητα της γαλλικής όπερας, που υπήρξε πρότυπό του. Επιπλέον, ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα έργα του Βέρντι, καθώς διαθέτει ένα στοιχείο που σπάνια συνδυάζουμε με αυτόν: το χιούμορ. Ακολουθούν παραστάσεις στις 18, 20, 21, 22, 23, 27, 29/12 και 8/1.

Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης, Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, Κινησιολογία - Χορογραφία: Αποστολία Παπαδαμάκη. Τους ρόλους ερμηνεύουν διαδοχικά: Βίκτωρ Αφανασένκο (17, 20, 22, 27, 29/12/2011) - Δημήτρης Πακσόγλου (18, 21, 23/12/2011, 8/1/2012), Ραντοστίνα Νικολάεβα (17, 20, 22, 27, 29/12/2011) - Αντωνία Καλογήρου (18, 21, 23/12/2011, 8/1/2012), Δημήτρης Πλατανιάς (17, 20, 22, 27, 29/12/2011, 8/1/2012) - Πέτερ Νταναΐλοφ (18, 21, 23/12/2011), Χαρίκλεια Μαυροπούλου (17, 20, 22, 27, 29/12/2011) - Μαρία Βλαχοπούλου (18, 21, 23/12/2011, 8/1/2012), Βασιλική Καραγιάννη (17, 20, 22, 27, 29/12/2011, 8/1/2012) - Μίνα Πολυχρόνου (18, 21, 23/12/2011), Ακης Λαλούσης (17, 20, 22, 27, 29/12/2011) - Κώστας Μαυρογένης (18, 21, 23/12/2011, 8/1/2012), Βαγγέλης Μανιάτης (17, 20, 22, 27, 29/12/2011, 8/1/2012) - Διονύσης Τσαντίνης (18, 21, 23/12/2011), Δημήτρης Κασιούμης (17, 20, 22, 27, 29/12/2011, 8/1/2012) - Γιώργος Ρούπας (18, 21, 23/12/2011), Αρης Προσπαθόπουλος (17, 20, 22, 27, 29/12/2011) - Πέτρος Σκένδρος (18, 21, 23/12/2011, 8/1/2012). Συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ενα αλλόκοτο ερωτικό τρίγωνο με τη Μυρτώ Αλικάκη

Το «Κέλυφος» , το θεατρικό του Ανδρέα Φλουράκη παρουσιάζεται από στο Κέντρο 104 των Εκδόσεων Καστανιώτη.

Το «Κέλυφος» είναι ένα έργο 3 προσώπων. Η Αλίκη και η Γυναίκα έχουν σχέση και μένουν μαζί, η Αλίκη όμως επισκέπτεται συχνά έναν Άντρα και παίζουν χαρτιά μέχρι που η σχέση τους γίνεται ερωτική. Ο Άντρας αποφασίζει να γνωρίσει την αντίζηλό του, τη Γυναίκα, και μαζί κανονίζουν ένα ταξίδι στη Ρώμη. Η Αλίκη αρνείται να πάει, αλλά τελικά ακολουθεί. Στο ταξίδι ο Άντρας και η Γυναίκα διεκδικούν την Αλίκη. Ποιος όμως θα την κερδίσει;

Στο «Κέλυφος» τα πρόσωπα αλλάζουν ρόλους σε ένα παιχνίδι τύχης και μπλόφας. Τίποτα δεν είναι φανερό από την αρχή και τίποτα δεν μένει σταθερό. Ο δυνατός είναι ο αδύναμος, το θύμα ο θύτης, ο χαμένος κερδίζει. Δεξιοτεχνία και τυχοδιωκτισμός σε μια παρτίδα με απρόβλεπτη έκβαση.

Η ψυχρή ατμόσφαιρα της παράστασης αποδίδει έναν κόσμο σκληρό στο επίπεδο των κινήτρων και των αναγκών του που συχνά μας οδηγούν σε παιχνίδια χειραγώγησης. Στο «Κέλυφος», ο θεατής παρακολουθεί μια ιστορία μεταμόρφωσης που εξελίσσεται σταδιακά και προϋποθέτει την αλλαγή. Μια αλλαγή που ακόμα και όταν έρχεται στην ώρα της δεν παύει να είναι επώδυνα βίαιη.

Κρίση στη showbiz. Το δράμα των ηθοποιών

Τις αντιξοότητες πίσω από τα λαμπερά φώτα αποκαλύπτουν γνωστοί πρωταγωνιστές της τηλεόρασης και του θεάτρου. Η κρίση έχει εκτοξεύσει την ανεργία στον κλάδο, ενώ τα κασέ παίρνουν την κατιούσα. Σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες έχει μετατραπεί η ανεύρεση εργασίας στην τηλεόραση και το θέατρο, με τους εκπροσώπους της να περνούν δύσκολες στιγμές, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε βιοποριστικό επίπεδο. «Θύματα» της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης είναι οι ηθοποιοί που βλέπουν τις δουλειές να μειώνονται δραματικά με τις θέσεις εργασίας στην τηλεόραση να έχουν συρρικνωθεί κατά 80% τα τελευταία χρόνια. Το 2007 οι τηλεοπτικοί σταθμοί έβγαλαν στον αέρα περί τις 43 παραγωγές μυθοπλασίας. Τη φετινή τηλεοπτική σεζόν μόλις έξι σειρές προβάλλονται σε Mega και ΑΝΤ1, εκ των οποίων οι τρεις μόνο είναι καινούργιες. Στο θέατρο είναι ακόμη χειρότερη η κατάσταση με τους μισθούς να εξασφαλίζουν στους «λαμπερούς» πρωταγωνιστές ίσα ίσα την πληρωμή του ενοικίου.

• Κρύβουν την αλήθεια

Τη στιγμή που στη συνείδηση του κόσμου έχει περάσει η αντίληψη ότι ένας ηθοποιός ζει πλουσιοπάροχα, οι περισσότεροι κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα απολύτως αναγκαία. Φωτογραφίζονται για λαμπερά εξώφυλλα με... δανεικά ρούχα κρύβοντας επιμελώς τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν.

Εκθεση στο φουαγέ!

• ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ 
• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011 
• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ 

 «This is the way the world ends». Οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος του Τ. Ελιοτ «Οι κούφιοι άνθρωποι» από τη συλλογή «Ερημη Χώρα» θα κοσμούν από αυτό το Σάββατο τον τοίχο του φουαγέ της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Είναι το θέμα της επιτοίχιας εγκατάστασης που εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο Κώστας Μπασάνος για την «Κοινή θέα».

Φωτογραφία από προηγούμενο επιτοίχιο έργο του Κώστα Μπασάνου. Ενα αντίστοιχο με τίτλο «This is the way the world ends» θα κοσμεί από το Σάββατο το φουαγέ της Νέας ΣκηνήςΤην πρωτοβουλία, δηλαδή, του Εθνικού Θεάτρου να φέρει σε διάλογο το θέατρο με τις εικαστικές τέχνες για πέμπτη χρονιά φέτος, κατά τα πρότυπα αντίστοιχων φορέων του εξωτερικού.

Από τη συνάντηση της σύγχρονης τέχνης και του θεάτρου κάτι κερδίζουν και οι δύο. Πολύ περισσότερα το θεατρικό κοινό που έρχεται σε επαφή με το έργο των σύγχρονων εικαστικών δημιουργών. Αλλά και οι εικαστικοί που καλούνται να δημιουργήσουν ένα έργο, έχοντας στο μυαλό τους όχι το αποστειρωμένο περιβάλλον μιας αίθουσας τέχνης, αλλά τον πολύβουο χώρο συναντήσεων, συνομιλιών και ζυμώσεων ενός φουαγέ.

«ΡΙΤΤΕΡ, ΝΤΕΝΕ, ΦΟΣ» του ΤΟΜΑΣ ΜΠΕΡΝΧΑΡΝΤ

Το θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ θα παρουσιάσει από την Κυριακή 25 Δεκεμβρίουτο έργο του  Τόμας  Μπέρνχαρντ "Ρίττερ,  Ντένε, Φος", μετάφραση: Βασισμένη σε μία μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη, σκηνοθεσία: Δημήτρης Καταλειφός, Άννα Κοκκίνου, Ράνια Οικονομίδου, Πάνος Παπαδόπουλος, σκηνικό: Εύα Μανιδάκη, φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος. Τα πρόσωπα ερμηνεύουν τρεις ηθοποιοί, που συναντώνται και πάλι στη σκηνή: Ράνια Οικονομίδου, Άννα Κοκκίνου και Δημήτρης Καταλειφός.

To έργο γράφτηκε το 1984. Από τα σημαντικότερα έργα του Τόμας Μπέρνχαρντ - είναι βαθύτατα πολιτικό. Με κοφτερή ματιά και εξίσου κοφτερή γλώσσα, κριτικάρει με σφοδρότητα και πρωτοφανή διαύγεια πνευματική, τα βαθειά κοινωνικά προβλήματα που δρουν καταλυτικά στην ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου. Θέμα του η οικογένεια σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας, της χώρας. Mιά κόλαση εκμηδένισης και ακύρωσης  των παιδιών της. Πώς τα θύματα γίνονται με τη σειρά τους θύτες σε μια πορεία που δεν έχει τέλος. Πώς η παντοδυναμία του χρήματος  παραμορφώνει όλα τα φυσικά χαρίσματα τους και τα μετατρέπει σε τραυματισμένα τέρατα. Ο ανελέητος πόλεμος - το φοβερό αλληλοφάγωμα για την επικράτηση του εγώ. Σ’ αυτό που φαινομενικά μοιάζει φυσικό και αποδεκτό ο Μπέρνχαρντ βάζει ένα μεγεθυντικό φακό- παρατηρεί και φανερώνει την μέθοδο αλληλεξόντωσης ο ένας του άλλου.Το έργο διαδραματίζεται στο αρχοντικό της βαθύπλουτης οικογένειας Βόρρινγκερ σ’ένα προάστιο της Βιέννης στη διάρκεια μιάς μέρας.  Τα πρόσωπα είναι τρία αδέρφια- δύο αδερφές- Ρίττερ και Ντένε και ο αδερφός τους Λούντβιχ. Είναι η μέρα που η μεγάλη αδερφή- Ντένε- έχει φέρει για μόνιμη εγκατάσταση στο σπίτι τον φιλόσοφο αδερφό της Λούντβιχ- ύστερα από την παραμονή του επί είκοσι χρόνια στο ψυχιατρείο. Η Ντένε ένα πρόσωπο απόλυτα προσκολλημένο στις αρχές και το πνεύμα της οικογένειας Βόρρινγκερ προσδοκά να εντάξει και πάλι τον αδερφό της στο σπίτι και στα ιδανικά του. Η Ρίττερ είναι πρόσωπο εντελώς αδιάφορο για τα ιδανικά αυτά αλλά και για οτιδήποτε άλλο- είναι τελείως αντίθετη με τη πρωτοβουλία αυτή της αδερφής της να φέρει στο σπίτι τον αδερφό τους τον οποίο θεωρεί  τέρας εγωισμού και καταπιεστή τους. Ο Λούντβιχ είναι πρόσωπο βασανιστικά απορροφημένο από τη σκέψη του και βασανιστικά εξαρτώμενο από την οικογένεια αυτή και το σπίτι τη ‘κόλαση των Βόρρινγκερ’  όπως το ονομάζει. Ο αγώνας του να εξουσιάσει την σκέψη του είναι εξουθενωτικός για τον ίδιο και για τους άλλους. Η σύγκρουση μεταξύ των τριών είναι βίαιη και ανελέητη. Πρόκειται για μια δυνατή γραφή του μεγάλου σύγχρονου - κλασσικού πια συγγραφέα, Τόμας Μπέρνχαρντ, που αυτή την χρονιά γιορτάζονται σ’όλη την Ευρώπη τα 80 χρόνια από την γέννησή του.            

ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ                                                   

Μακρή, 4/ ΜακρυγιάννηΑθήνα 117 42Τηλέφωνo: 210 9246692sfendonitheater@gmail.com (νέο email)

«Ποδαρικό» με τρίτο στεφάνι

• Θα παρουσιάζεται από τις 4 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης 

«Το τρίτο στεφάνι» των Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Νιάρχου, βασισμένο στο βιβλίο του Κώστα Ταχτσή, παρουσιάζεται από τις 4 Ιανουαρίου 2012 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

«Το τρίτο στεφάνι», ένα από τα σημαντικότερα νεοελληνικά μυθιστορήματα, εκδόθηκε το 1962. Εργο αυτοβιογραφικό, με πρόσωπα από τη ζωή και τις μνήμες του συγγραφέα, σκιαγραφεί με πρωτόγνωρο για την εποχή του τρόπο ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μέσα από τη ματιά δύο γυναικών, της Νίνας και της Εκάβης.

Δύο γυναίκες οικείες, γεμάτες δύναμη και αδυναμίες, ξετυλίγουν μπροστά στους θεατές το νήμα της ζωής τους: γάμοι, απιστίες, διαζύγια, θάνατοι, οικονομικές αποτυχίες, οικογενειακά δράματα.

Η προσωπική, μικρή τους ιστορία είναι δεμένη με τη μεγάλη ιστορία, με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, τα κυριότερα γεγονότα του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα, άλλοτε καθοριστικά και άλλοτε σαν φόντο σε ένα συναισθηματικό τοπίο. Το τρίτο στεφάνι της Νίνας, ο τελευταίος γάμος της με τον άνδρα της και γιο της Εκάβης, είναι το σημείο που η ιστορία ξεκινά και τελειώνει. Ενας κύκλος που κλείνει μέσα του όλο το πάθος των δύο ηρωίδων για τη ζωή, τον αγώνα για επιβίωση, τη σκληρότητα, την τρυφεράδα, αλλά και το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό τους, που μεταφέρεται στη σκηνή του θεάτρου.

Παίζουν οι: Νένα Μεντή, Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιάννης Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη και είκοσι ακόμη ηθοποιοί.

Φανί Αρντάν - «Παλλάς» Ματαιώνεται η εμφάνισή της

Ματαιώνεται η εμφάνιση της Φανί Αρντάν στο «Παλλάς», που είχε προγραμματιστεί (ύστερα από αναβολή με δική της υπαιτιότητα) για τις 21 Δεκεμβρίου.

Ο λόγος της ματαίωσης οφείλεται στην επιτυχία και την παράταση των παραστάσεων της στο Παρίσι, που δεν της επιτρέπουν να είναι συνεπής στο ραντεβού της με το ελληνικό κοινό. Οπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός της κ. Olivier Gluzman, «η Φανί Αρντάν υποχρεούται στη ματαίωση της έλευσής της στην Αθήνα, προγραμματισμένη για τις 21 Δεκεμβρίου στο Θέατρο ''Παλλάς'', και την παρουσίαση του έργου της Μαργκερίτ Ντιράς ''Navire Night'' λόγω της επιτυχίας του παρόντος έργου στο οποίο πρωταγωνιστεί και της παράτασης των εκεί παραστάσεων μετά από απαίτηση του κοινού. Η Φανί Αρντάν ζητά βαθύτατα συγνώμη και ελπίζει να συναντηθεί με το ελληνικό κοινό και τα ελληνικά ΜΜΕ εντός του 2012».

"Πανικός στα παρασκήνια" - και στη Θεσσαλονίκη

Ένας καταχρεωμένος θίασος περιοδείας στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Κάτι θυμίζει, έτσι; Ήταν φαίνεται «αντικειμενικά τυχαίο» το έργο αυτό του Κεν Λούντβιχ, με τίτλο Πανικός στα παρασκήνια, να αποτελέσει μία από τις τέσσερις «αποχαιρετιστήριες» καινούργιες παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης», οι οποίες θα παρουσιάζονται μέχρι το τέλος Ιανουαρίου στο θέατρο «Αμαλία» της Θεσσαλονίκης. Μετά θα ακολουθήσει η αναστολή λειτουργίας («ας το λέμε έτσι για να μην απελπιζόμαστε», σημειώνει με πικρή ειρωνεία ο Νικηφόρος Παπανδρέου) της ιστορικής αυτής σκηνής της πόλης.

Η κωμωδία παρεξηγήσεων Πανικός στα παρασκήνια, που κάνει πρεμιέρα απόψε στις 9.00 μ.μ., αποτελεί μια λοξή ματιά στη σκηνή και τους ανθρώπους της, μια παράσταση θεάτρου μέσα στο θέατρο, όπου ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ μπερδεύεται με τον Ταρζάν κι ο Σιρανό ντε Μπερζεράκ με τον Νόελ Κάουαρντ...

H σκηνοθεσία είναι του Στάθη Μαυρόπουλου, σε μετάφραση του Δημήτρη Ναζίρη, τα σκηνικά της Λίλας Καρακώστα και τα κοστούμια της Όλγας Χατζηιακώβου, η μουσική επιμέλεια της Μαρίτας Τσαλκιτζόγλου. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Δημήτρης Ναζίρης, Έφη Σταμούλη, Μένη Κυριάκογλου, Στάθης Μαυρόπουλος, Σοφία Βούλγαρη, Άννα Ευθυμίου, Γιώργος Δημητριάδης, Ηλίας Παπαδόπουλος.

Στη συνέχεια, την Πέμπτη 8/12 (και κάθε Κυριακή πρωί) θα παρουσιαστεί Το νερό της ζωής, μια σύνθεση βασισμένη στο παραμύθι των αδελφών Γκριμ, αλλά και σε ελληνικά και ξένα λαϊκά παραμύθια, στηριγμένη σε κώδικες του λαϊκού θεάτρου. Η διασκευή και η σκηνοθεσία είναι της Ελένης Δημοπούλου και τους δεκάδες ρόλους ερμηνεύουν οι Σ. Βούλγαρη, Κυριάκος Δανιηλίδης, Γ. Δημητριάδης, Ροδή Κωνσταντινίδου, Μάριος Μεβουλιώτης, Η. Παπαδόπουλος.

Στις 14-15/12, σε συνεργασία με το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ θα παρουσιαστεί η μουσική παράσταση Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, μια πολυφωνική προσέγγιση της Μαρίας Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη, σε σκηνοθετική επιμέλεια του Νικηφόρου Παπανδρέου, ενώ στις 21/12 η θεατρική ομάδα «Passatempo», σε συμπαραγωγή με την Πειραματική Σκηνή, θα παρουσιάσει την Ολεάννα του Ντέιβιντ Μάμετ, μια ανελέητη σύγκρουση μιας φοιτήτριας που δεν θέλει να αποτύχει και ενός καθηγητή που κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση. Η μετάφραση και η σκηνοθεσία είναι της Γλυκερίας Καλαϊτζή, ενώ ερμηνεύουν οι Γιάννης Μόχλας και Νανά Παπαγαβριήλ.

• Συμπαράσταση από τον Δήμο

Τρόπους να αποτραπεί η αναστολή λειτουργίας του ιστορικού σχήματος της Πειραματικής, «τη στιγμή που η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από καλλιτεχνικά σχήματα που αναζωογονούν την πολιτιστική ζωή» αναζητεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης, όπως δήλωσε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Σπύρος Πέγκας μετά την προχθεσινή συνάντησή του με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Πειραματικής Νικηφόρο Παπανδρέου. Ο Δήμος θα κάνει «ό,τι είναι εφικτό, μέσα στα όρια των δυνατοτήτων και της γενικότερης οικονομικής συγκυρίας, ώστε να ενισχύσει τη συγκεκριμένη θεατρική σκηνή. Η προσπάθεια αυτή θα εντάσσεται σε ένα πλαίσιο ευρύτερης στήριξης της θεατρικής παραγωγής και των θεατρικών ομάδων της Θεσσαλονίκης», δήλωσε μετά τη συνάντηση ο αντιδήμαρχος, ενώ ο Ν. Παπανδρέου από τη μεριά του υπογράμμισε με ικανοποίηση την αισιοδοξία που δημιουργεί η ευαισθησία που εκδηλώνει ο Δήμος σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.