«ΤΡΙΚΥΜΙΑ» ΣΤΟ «ΚΑΠΠΑ»

Την «Τρικυμία» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ανεβάζει σήμερα [8/2] το Εθνικό Θέατρο, στο «Κάππα», σε μετάφραση - σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου, σκηνικά - κοστούμια Λιλής Πεζανού, μουσική Θοδωρή Αμπαζή, κίνηση Αγγελικής Στελλάτου - Παναγιώτη Αργυρόπουλου, φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου. Παίζουν: Γιάννης Βόγλης, Γιάννης Βογιατζής, Γιώργος Γλάστρας, Θανάσης Δήμου, Περικλής Καρακωνσταντόγλου, Δέσποινα Κούρτη, Αγαπητός Μανδαλιός, Θεμιστοκλής Πάνου, Παντελής Παπαδόπουλος, Γιάννος Περλέγκας, Κοσμάς Φοντούκης κ.ά.

• Οι ναυαγοί μιας άγριας τρικυμίας βρίσκονται στο κέντρο μιας δίνης από ευτράπελες και συγχρόνως επικίνδυνες καταστάσεις. Ο Πρόσπερο, κυρίαρχος του νησιού όπου βρίσκουν καταφύγιο, με τον βοηθό του Αριελ και τον υποτακτικό του Κάλιμπαν αναστατώνουν συνεχώς τους απελπισμένους ναυαγούς. Για ποιο λόγο; Με ποιο σκοπό; Το ερημικό νησί γεννά συνεχώς ψευδαισθήσεις, όπως ακριβώς και η σκηνή του θεάτρου. Στη «σκηνή» του νησιού αυτού, ο Πρόσπερο δεν είναι παρά ο «σκηνοθέτης» ενός «θεατρικού» παιχνιδιού. Η σκηνή του θεάτρου «Κάππα», στην παράσταση, ταυτίζεται με το νησί του Πρόσπερο και τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης καταλύονται, καθώς η σύλληψη του «θεάτρου μέσα στο θέατρο» κυριαρχεί δυναμικά.

«ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ»... ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΥ

Το πρώτο θεατρικό έργο της δημοσιογράφου του «Ρ» Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία με λένε», βασισμένο στη βιογραφία της «Σωτηρία Μπέλλου», ανεβάζει (12/2) το θέατρο «Στοά», με αφορμή τα δέκα χρόνια από το θάνατο της Μπέλλου. Την Μπέλλου υποδύεται η Λήδα Πρωτοψάλτη, ενώ παίζει και η Εύα Καμινάρη. Σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου. Σκηνικό - κοστούμια Κούλας Γαλιώνη, οπτικό υλικό: Λουκία Ρικάκη.

Η συγγραφέας, γράφοντας το έργο, ένιωθε «διπλό το χρέος» της. Και στη μνήμη της Μπέλλου, αλλά και στην ηθοποιό Λήδα Πρωτοψάλτη, γιατί «σίγουρα δεν υπάρχει μεγαλύτερη τύχη το πρώτο σου θεατρικό βήμα να αξιώνεται από την ερμηνεία της σπουδαίας πρωταγωνίστριας του ελληνικού θεάτρου, της Λήδας Πρωτοψάλτη, που στο πρόσωπό της βρήκε την ιδανική Σωτηρία Μπέλλου».

Το έργο εκτυλίσσεται στο νοσοκομείο, πριν την επέμβαση που άφησε άφωνη την Μπέλλου. Ο σκηνοθέτης χαρακτηρίζει το έργο «πορτρέτο» αυτής της μεγάλης καλλιτέχνιδας. Και όπως συμβαίνει συχνά, πίσω από ένα μεγάλο καλλιτεχνικό όνομα «κρύβεται συνήθως μια μεγάλη τραγωδία. Στο "Σωτηρία", πριν τη μοιραία επέμβαση, που η ΦΩΝΗ έχασε τη φωνή της! Λένε πως ο θεός για να εγγράψει μια ευθεία χρησιμοποιεί τεθλασμένες! Ετσι και με τη ζωή της Μπέλλου... από την "τεθλασμένη της ζωή" γεννήθηκε η ευθεία του ήχου της!».

Η Λήδα Πρωτοψάλτη, μιλώντας για το πρόσωπο που θα ενσαρκώσει, τονίζει: «Ούτε Κυρία Μπέλλου, ούτε αγαπητή Σωτηρία! Σωτηρία σκέτο! Ετσι ήθελες να σε φωνάζουν. Ετσι σε φωνάζω κι εγώ! Και πάνω στη σκηνή θα "είμαι" η Σωτηρία. Πώς να χωρέσει, βρε Σωτηρία, μέσα σε μιάμιση ώρα μια ζωή σαν τη δική σου; Δε χωράει με τίποτα. Ακούω διάφορα: Μου λένε αυτοί που σε γνώρισαν να μου δείξουν πώς εκφραζόσουνα, πώς κουνούσες τα χέρια σου, κι εγώ σωπαίνω. Εμένα μου 'φτασε που σε είδα στην τελευταία σου συνέντευξη - χωρίς φωνή πια - μου 'φτασε η αγέρωχη ματιά σου κι αφουγκράστηκα την καρδιά σου. Είναι δύσκολο να μπεις μέσα στον ψυχισμό ενός άλλου ανθρώπου και μάλιστα του συγκεκριμένου που αγάπησαν χιλιάδες. Εσύ δεν είσαι καν ρόλος! Περιμένω με αγωνία ν' ανάψουν τα φώτα της σκηνής, να σε περιβληθώ και να σου ψιθυρίσω! Περπάτα, Σωτηρία! Σ' ακολουθώ! Και το κρακ που κάνει η καρδιά μου όταν σ' ακούω να τραγουδάς βοηθάει πολύ!».

[Ριζοσπάστης, 8/2/2008]

«ΑΚΡΟΒΑΣΙΑ»: «ΜΑΝΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΜΑΜΑ» ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΟΥ

Στο θέατρο «Τόπος Αλλού» παρουσιάζεται το έργο «Μάνα, μητέρα, μαμά» του Γιώργου Διαλεγμένου από την ομάδα «Ακροβασία» (κάθε Τρίτη, Τετάρτη), ομάδα που αναγνωρίζει το δικαίωμα καλλιτεχνικής έκφρασης σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Η ομάδα πιστεύει ότι η τέχνη ανήκει σε όλους, πως η ζωή και η τέχνη δεν έχουν ανάγκη από οίκτο και φιλανθρωπία, αλλά από δικαιοσύνη, ισοτιμία και ανοιχτούς ορίζοντες. Παίζουν: Γιάννης Κουφάλης, Δημήτρης Σκλάβος, Νίκος Πατεράκης, Βίκυ Κολτσίδα, Τζωρτζίνα Διονυσιώτη. Σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια Ελενας Βλάχου, σκηνικά - κοστούμια Ιωάννας Θεοδωροπούλου. Το έργο του Γ. Διαλεγμένου εξελίσσεται την περίοδο της μεταπολίτευσης, όπου η αντιπαροχή παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων.

AALST, Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος δράκος, Καραγκιόζης - 2 πακέτα τσιγάρα

«Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος δράκος»

Το «AALST» των Πολ Χέιβερτ - Ντμίτρι Φερχούλστ, που ανήκει στο «θέατρο ντοκουμέντο», θα παρουσιάσει από 7/2, το θέατρο «Θησείον», σε μετάφραση - σκηνοθεσία Ελπίδας Σκούφαλου, σκηνικά - κοστούμια Θάλειας Ιστικοπούλου. Παίζουν: Ρένη Πιττακή, Αγλαΐα Παππά, Βασίλης Βασιλάκης. Στην Ααλστ, μια μικρή πόλη στο Βέλγιο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις Βρυξέλλες, στις 6 Ιανουαρίου 1999, ξημερώματα, ένα ζευγάρι, με τα δύο ανήλικα παιδιά του, κάνει check-in σ' ένα ξενοδοχείο κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό. Τέσσερις μέρες μετά, από το δωμάτιο τα παιδιά βγαίνουν νεκρά και οι γονείς συνοδευόμενοι απ' την αστυνομία. Το 70% όσων λέγονται επί σκηνής είναι ακριβής μεταφορά της δίκης των γονιών, όπως μεταδόθηκε από το κρατικό κανάλι της φλαμανδικής τηλεόρασης. Παραστάσεις: Δευτέρα, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή (9.30μμ).

• Τα ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου και Πάτρας, σε συνεργασία με το 1ο Μεσογειακό Φεστιβάλ «Τέχνη στη γη της μαστίχας» και την «Ελληνική Θεαμάτων», θα παρουσιάσουν (7-10/2) στο «Παλλάς» την παράσταση «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος δράκος», σε κείμενο - σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη. Το έργο είναι μια θεατρική πρόταση στα βήματα της παράδοσης, του θεάτρου σκιών. Ενας δράκος καταλαμβάνει το υδραγωγείο της πόλης και παραχωρεί νερό στους κατοίκους, αφού χορτάσει να τρώει ανθρώπους. Η όρεξή του ολοένα μεγαλώνει. Με διαταγή του Βεζύρη γίνεται καθημερινά κρυφή κλήρωση για τα επόμενα θύματα. Μια μέρα η κλήρωση ορίζει τη Ρωξάνη, τη μοναχοκόρη του Βεζύρη. Μουσική, στίχοι τραγουδιών Βαγγέλης Γιαννάκης, σκηνικές κατασκευές Εβης Χρήστου, κοστούμια - μάσκες Μαρία Πασσαλή, σκηνικός χώρος - χορογραφία - φωτισμοί Δήμος Αβδελιώδης, κινησιολογία Μαργαρίτα Μάντακα. Παίζουν: Αρης Μπινιάρης, Θανάσης Ζέρβας, Μαρκέλλα Γεωργαλά, Φένια Μάγιου, Αντώνης Δημητροκάλης. Παίζουν οι μουσικοί: Γιάννης Αβδελιώδης, Γιάννης Βενιζέλος, Μάριος Παπούλιας, Θανάσης Ζέρβας.

• Η Ρένη Πιττακή στο «AALST»

  Ο θίασος Ηλία Καρελλά επιστρέφει με παραδοσιακές και σύγχρονες παραστάσεις θεάτρου σκιών αποκλειστικά για ενήλικες, με τίτλο «Καραγκιόζης - 2 πακέτα τσιγάρα». Από τις 13/2, για λίγες μόνο παραστάσεις, ο Καραγκιόζης θα βρίσκεται στο φουαγιέ του θεάτρου «Επί Κολωνώ». Με κεριά και ζωντανή μουσική, ο λαϊκός «φιλόσοφος», πίσω από το πανί, σκιά του καλού και κακού μας εαυτού, θα σατιρίζει τα πάντα ...έξω απ' τα δόντια! Οι μουσικοί κουρδίζουν κι ο καραγκιοζοπαίχτης με το βοηθό του ετοιμάζουν το χάρτινο θίασο. Ο Καραγκιόζης, κλασικός και επίκαιρος, παίζει και μιλά με το κοινό. Τραπεζάκι, ποτάκι, τσιγαράκι και ...αβάντι μαέστρο! Σκηνοθεσία: Ηλίας Καρελλάς. Παίζουν: Ηλίας Καρελλάς, Αναστασία Παράβα. Μουσικοί: Κώστας Πολυμενάκος (κλαρίνο, φλογέρα), Γρηγόρης Λάγγας (βιολί), Αλέξανδρος Ιερωνυμίδης (λαούτο). Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη 10.30 μ.μ.

«ΝUTS» ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθετεί το «Νuts» του Τομ Τόπορ, που παρουσιάζει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη (Αίθουσα εξ Αρχείων Τέχνης Καρόλου Κουν) η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Αμφιάρειο». Πρόκειται για την αληθινή ιστορία μιας γυναίκας από μεγαλοαστική τάξη, που γίνεται πόρνη και σκοτώνει έναν από τους πελάτες της. Η οικογένεια, για να αποφύγει το «στίγμα», την κλείνει στο ψυχιατρείο. Η κοινωνία και το σύστημα σιωπούν. Η ίδια δίνει έναν άνισο αγώνα απέναντι σε όλους όσοι την περιθωριοποίησαν, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι τρελή και να επανακτήσει το δικαίωμα να περάσει από δίκη για το έγκλημα. Παίζουν: Εύα Κοταμανίδου, Ηρώ Μουκίου, Ντίνος Καρύδης, Σταύρος Μερμήγκης, Θοδωρής Αντωνιάδης, Μάνος Πετούσης.

Το θέατρο στην Κύπρο

Γιάννης Κατσουρής «Το θέατρο στην Κύπρο» (Δίτομη, εικονογραφημένη με ντοκουμέντα, ιστορική μελέτη για το θέατρο στο μαρτυρικό νησί. Ο Α` τόμος αφορά στα χρόνια 1860-1939, με τα εξής κεφάλαια: Τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Οι αρχές του εικοστού αιώνα, 1900-1918. Ο μεσοπόλεμος. Ευρετήρια. 371 σελίδες. Ο Β` τόμος για τα χρόνια 1940-1959 περιέχει τα εξής κεφάλαια: Τα χρόνια του Β` Παγκόσμιου Πολέμου. Από το τέλος του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, 1945-1955. Τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα, 1955-1959. Θεατρικές δραστηριότητες ολόκληρης της περιόδου 1940-1959. Περιλαμβάνονται επίλογος, πηγές και βοηθήματα, ευρετήρια και πλούσιο οπτικό υλικό, 383 σελίδες. Ο συγγραφέας άρχισε να ασχολείται με τη θεατρική ιστορία της Κύπρου στη δεκαετία του '60 με εκπομπές στο ΡΙΚ, με τίτλο «Θεατρικές αναμνήσεις» και στη δεκαετία του '70 με ομώνυμη τηλεοπτική εκπομπή. Με αφετηρία το υλικό αυτών των εκπομπών, συνέχισε να συλλέγει μαρτυρίες και τεκμήρια κι από το 1995 να μελετά το πλούσιο υλικό που συγκέντρωσε. Ουσιαστικά, πρόκειται για την πρώτη, πλήρη ιστορική μελέτη για το θέατρο της Κύπρου πριν αποκτήσει κρατικό θέατρο. Η έκδοση έγινε στη Λευκωσία, με χορηγία του Κυπριακού υπουργείου Παιδείας - Πολιτισμού και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου).

Καστανιώτης: Αντρη Χ. Κωνσταντίνου «Το θέατρο στην Κύπρο. 1960-1974 (Οι θίασοι, η κρατική πολιτική και τα πρώτα χρόνια του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου)» (φωτογραφημένη, ιστορική μελέτη για το θέατρο της Κύπρου, προέκταση της προαναφερόμενης μελέτης του Γιάννη Κατσουρή. Η Κύπρια θεατρολόγος - συγγραφέας της μελέτης, με σπουδές στα Τμήματα Θεατρικών Σπουδών των Πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, συνεργάτρια του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, ιστορεί το αίτημα και την ανάγκη κρατικής θεατρικής πολιτικής στην Κύπρο, τη δημιουργία και δράση του Κρατικού Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, αλλά και τους ιδιωτικούς θιάσους, μέχρι την εισβολή του Αττίλα. Περιλαμβάνονται πηγές, βιβλιογραφία, παραπομπές και ευρετήρια. 591 σελίδες). «Το αειθαλές παιδί (Τέσσερις κριτικές προσεγγίσεις στην ποίηση του Μανόλη Πρατικάκη)» (συλλογή μελετών των Ευριπίδη Γαραντούδη, Τζίνας Καλογήρου, Κατερίνας Κώστιου, Θεοδόση Πυλαρινού για τον σπουδαίο Κρητικό ποιητή).

«University Studio Press»: Βέρνερ Μίλερ «Στη σκηνή, μπρος πάμε!» (μετάφραση Δ. Μαυρομουστάκου - Δ. Σαχπάζη. Ο Β. Μίλερ, γνωστός ως «Παν», με αυτό το βιβλίο συνθέτει ένα θεατρικό παιχνίδι - οδηγό για παιδιά, εφήβους, δασκάλους και γονείς. Δίνονται σκηνογραφικές, ενδυματολογικές, σκηνοθετικές συμβουλές και μικρά θεατρικά κείμενα. Εικονογράφηση Ραλφ Μπέλοχ).

ΑΤΤΙΣ: «Δεσποινίς Τζούλια» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ

Σήμερα το θέατρο «Αττις» ανεβάζει το έργο «Δεσποινίς Τζούλια» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε μετάφραση, σκηνοθεσία, σκηνική εγκατάσταση Θόδωρου Τερζόπουλου, με προσθήκη ενός τρίτου προσώπου - του «θεατή». «Στην παράσταση φαίνεται καθαρά» -σημειώνει ο σκηνοθέτης - «ότι το παιχνίδι της Mademoiselle Julie είναι χαμένο από την αρχή. Η κάθοδός της είναι προδιαγεγραμμένη, γιατί η ύπαρξή της φέρει το σημάδι ενός αρχαίου τραύματος, που προκλήθηκε από τη συγχώνευση των αντιμαχόμενων δυνάμεων του έρωτα και του θανάτου. Η Τζούλια επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις της ζωής, για να υποσκελίσει το θάνατο, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει το αδυσώπητο. Ο ερωτισμός της υποκύπτει στην ηγεμονία του θανάτου. Ο έρως, εμποτισμένος με θάνατο, αυτοακυρώνεται». Παίζουν: Τάσος Δήμας, Σοφία Μιχοπούλου, Σοφία Χιλλ, Θανάσης Αλευράς.

Παράλληλα οργανώνεται στην Κίνα μια φωτογραφική έκθεση για τη δουλειά του με υλικό που έχει τραβήξει η μόνιμη συνεργάτιδά του, Johanna Weber. Τι όμως οδήγησε το διεθνή και πολυπράγμονα σκηνοθέτη να καταπιαστεί με το αστικό δράμα; Γιατί το ανεβάζει με το γαλλικό του τίτλο; Και πώς η υποκρισία της αστικής τάξης του έργου του Στρίντμπεργκ αντανακλά τη σοβαροφάνεια του σύγχρονου ελληνικού πολιτιστικού τοπίου;

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΕ. [Ιωάννα Μπλάτσου, Ελεύθερος Τύπος, Τρίτη, 05.02.08]. Ενώ ανέβασε στο θέατρο Aττις τη «Mademoiselle Julie», μια σκηνική σύνθεση βασισμένη στη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ, δουλεύει τον «Προμηθέα Δεσμώτη», μια κινεζική παραγωγή που θα ανεβεί στο Πεκίνο στις 28/5 στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας με προοπτική να έρθει του χρόνου στην Ελλάδα αλλά και τον «Αίαντα» που επίσης θα ανεβεί στην κινεζική πρωτεύουσα στις 30/5. Παράλληλα οργανώνεται στην Κίνα μια φωτογραφική έκθεση για τη δουλειά του με υλικό που έχει τραβήξει η μόνιμη συνεργάτιδά του, Johanna Weber. Τι όμως οδήγησε το διεθνή και πολυπράγμονα σκηνοθέτη να καταπιαστεί με το αστικό δράμα; Γιατί το ανεβάζει με το γαλλικό του τίτλο; Και πώς η υποκρισία της αστικής τάξης του έργου του Στρίντμπεργκ αντανακλά τη σοβαροφάνεια του σύγχρονου ελληνικού πολιτιστικού τοπίου; Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος σε πρώτο ενικό…

Ποντίκας, Σίγκαρεφ, Ξενόπουλος, Κορομηλάς, Τακόπουλος

Μέχρι τις 8/2 θα παίζει το «Νέο Ελληνικό Θέατρο» το έργο «Εσωτερικαί ειδήσεις» του Μάριου Ποντίκα, σε σκηνοθεσία Χάρη Χαραλάμπους. Σκηνικά - κοστούμια Ελένη Δουνδουλάκη, μουσική Επιμέλεια Χάρης Χαραλάμπους. Παίζουν: Βιβή Αλεξάνδρου, Λουίζα Ζούζια, Μπίλιω Καλιακάτσου, Ανδρέας Κυριακού, Νίκος Κωνσταντάκης, Χάρης Χαραλάμπους και Γιώργος Αρμένης.

• Ολοκληρώνονται, αύριο, οι παραστάσεις της «Πλαστελίνης» του Βασίλη Σίγκαρεφ, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου («Από μηχανής θέατρο»), σε μετάφραση Αθηνάς Παραπονιάρη, σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, σκηνικά- κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη, μουσική Σταύρου Γασπαράτου, κινησιολογία Ερμή Μαλκότση, φωτισμούς Μελίνας Μάσχα. Παίζουν: Νικόλαος Αγγελής, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Σοφιάννα Θεοφάνους, Κωστής Καλλιβρετάκης, Βασίλης Παπαδημητρίου κ.ά.
• Μέχρι τις 10/2 θα παίζει τη «Ραχήλ» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, η Νέα Σκηνή Εθνικού Θεάτρου («Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας»), σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, σκηνικά Γιώργου Χατζηνικολάου, κοστούμια Ελένης Μανωλοπούλου, μουσική Μάριου Στρόφαλη, φωτισμούς Αντώνη Παναγιωτόπουλου. Παίζουν: Θάνος Αλεξίου, Πέτρος Αποστολόπουλος, Αννίτα Κούλη, Ιωάννης Λεάκος, Υβόννη Μαλτέζου, Πέπη Μοσχοβάκου, Αντονι Μπερκ, Θωμάς Παπάζογλου, Χάρης Τσιτσάκης.
• Στο θέατρο «Κάτω απ' τη γέφυρα», παρουσιάζεται «Η τύχη της Μαρούλας» του Δημήτριου Κορομηλά, σε σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή, μουσική Αντώνη Καρατζίκη, σκηνικά Κώστα Κουρμουλάκη, κοστούμια Εμμανουέλλας Κρουκόβσκι. Παίζουν: Γιάννης Τσικής, Βαγγέλης Μελής, Κατερίνα Τσεβά, Μπάμπης Αρώνης, Τάσος Ιορδανίδης, Τάσος Ράπτης, Στάθης Λαγκάδας, Δήμητρα Βαμβακάρη. Η πασίγνωστη λαϊκή κωμωδία (1900) παραμένει δροσερή και γεμάτη μουσική και τραγούδια. Η Μαρούλα, υπηρέτρια σε αθηναϊκό πλουσιόσπιτο, ερωτεύεται τον αμαξά Κωσταντή, αλλά ερωτευμένος μαζί της είναι ο μάγειρας Χρήστος.
• Ο θίασος «Πρόκληση» παρουσιάζει (από 1/2) στο θέατρο «Δίπυλον» τη θεατρική τετραλογία του Πάρι Τακόπουλου «Ωσπερ Πελεκάν» και «Τρία άσεμνα μονόπρακτα» («Η γέφυρα», «Οι τόνοι και το πνεύμα του ελληνικού ταγκό», «Η παρτούζα ή πρόσκληση σε τσάι»). Σκηνοθεσία Θ. Εσπίριτου, σκηνικά -κοστούμια Μπέττυς Λυρίτη, μουσική Κώστα Μαντζώρου. Παίζουν: Ράνια Πρέβεζα, Μιχαήλ Γιαννικάκης, Σπυριδωνία Κρανιώτη.

Λουκέτο ... στο «Θέατρο του Νότου»

«Μεταμορφώσεις» (η προτελευταία, πολύ επιτυχής παράσταση του «Θεάτρου του Νότου», στο «Αμόρε»)

Λυπηρή η είδηση που δημοσιεύτηκε χτες (δε στάλθηκε στο «Ριζοσπάστη»): Από τις 31 του Μάη θα πάψει να υφίσταται το 17χρονο «Θέατρο του Νότου», που δημιούργησε ο Γιάννης Χουβαρδάς και στεγαζόταν με ενοίκιο στο «Αμόρε». Καθώς αυτό σημαίνει μεγάλη απώλεια για το θέατρό μας, ευχόμαστε, τουλάχιστον, να είναι παροδική, όπως ευελπιστεί ο δημιουργός του Γ. Χουβαρδάς και ο συνεργάτης του Θ. Μοσχόπουλος.

Το «Θέατρο του Νότου» υπήρξε ένας θίασος εκπληκτικά παραγωγικός, ρεπερτοριακά και αισθητικά τολμηρός, ανήσυχος και ανοιχτός σε νέα ρεύματα, «βήμα» ανάδειξης νέων ηθοποιών, δραματουργών, σκηνοθετών, σκηνογράφων. Θίασος, που όχι μόνο με τα 110 έργα που ανέβασε και με τις πολλές, πολύπλευρα επιτυχείς παραστάσεις του, αλλά ακόμα και με τις αστοχίες (ρεπερτοριακές και σκηνοθετικές) δημιούργησε «σχολή». Επαιξε εξαιρετικά σημαντικό, «αναζωογονητικό» ρόλο για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης στον τόπο μας. Αποτέλεσε «πρότυπο» για άλλες ομάδες, μέτρο σύγκρισης και καλλιτεχνικής «άμιλλας». Το κλείσιμό του προαναγγέλθηκε με την αγορά, πριν δύο περίπου χρόνια, του «Αμόρε» από έναν άσχετο με το θέατρο, πολυαιθουσάρχη, πλέον, ιδιώτη. Επόμενο ήταν η αύξηση του ενοικίου και η μη έγκαιρη καταβολή των επιχορηγήσεων από το ΥΠΠΟ (έχει καταβληθεί μόνο το 25% της επιχορήγησης για τη διετία 2007-2008) να βάλουν «λουκέτο» στο θίασο. [Ριζοσπάστης, 2/2/2008]

ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΟΡΕ: «Ευχαριστούμε θερμά»

Η επιστολή με την οποία Γ. Χουβαρδάς και Θωμάς Μοσχόπουλος ανακοίνωσαν την απόφασή τους να τερματιστεί ο βίος του θεάτρου Αμόρε:

Το θέατρο Αμόρε, από την ανάληψη των καθηκόντων του Γιάννη Χουβαρδά ως διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου στερείται σήμερα της φυσικής και καλλιτεχνικής του παρουσίας και της προσφοράς του ιδρυτή του. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την αβέβαιη και ασταθή τα τελευταία χρόνια κρατική επιχορήγηση δημιουργούν ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον για τη συνέχιση της λειτουργίας του.

Αισθανόμαστε ότι ολοκληρώσαμε ένα μεγάλο κύκλο και ότι με μια τέτοια ξεκάθαρη τοποθέτηση, όσο οδυνηρή και αν φαίνεται, τιμάμε την καλλιτεχνική αξία, τη στάση, το ήθος και τον επαγγελματισμό των ανθρώπων, με τους οποίους συμπορευτήκαμε, σε όλες τις δύσκολες και εύκολες, ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές διαδρομές μας. Το Αμόρε δημιούργησε μόνιμους, σταθερούς, διαρκείς και ανθεκτικούς δεσμούς με την τέχνη, με το επάγγελμά μας, με τους γύρω μας και τον εαυτό μας, μας έδωσε την ταυτότητα, που μας οδήγησε στον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοκατάφαση, μας δημιούργησε το βαθύ αίσθημα της ασφάλειας. Στο Αμόρε βγήκαμε από τον ατομικισμό και οδηγηθήκαμε στη συλλογικότητα, την αυτονομία, την εμπιστοσύνη και τη δέσμευση.

Ευχαριστούμε όλους τους θεατές, ένα μεγάλο κοινό, που αγγίζει τις 500.000 και μας ακολούθησαν σε εύκολες και δύσκολες επιλογές, τους συνδρομητές, τους φίλους του θεάτρου, τους χορηγούς, τους δημοσιογράφους για τη συνεχή υποστήριξη και τους μακρόχρονους επαγγελματικούς, πνευματικούς και συναισθηματικούς δεσμούς που δημιούργησαν μαζί μας.

Ξεχωριστά ευχαριστούμε τους φίλους μας, καλλιτέχνες και δημιουργούς, με τους οποίους μοιραστήκαμε το όραμα, τα όνειρα και τις ανησυχίες αυτής της θεατρικής κυψέλης. Είναι αυτοί που έδωσαν το βάρος, το καλλιτεχνικό κύρος και διαμόρφωσαν το στίγμα του θεάτρου, απέναντι στο οποίο στεκόμαστε σήμερα με σεβασμό. Κλείνουμε ένα μεγάλο κύκλο που μας πλούτισε, μας έδωσε πνοή, μας ενέπνευσε, μας χάρισε την πλούσια εμπειρία μιας αληθινής ζωής, αφήνοντας στο τέλος να υπερισχύσει το συναίσθημα της αισιοδοξίας, η ευχή και η ελπίδα να ανανεώσουμε αυτή τη σχέση και να συναντηθούμε σε έναν επόμενο εξίσου ζωντανό, δημιουργικό κύκλο. Ευχαριστούμε θερμά.

ΒΑΖΕΙ ΛΟΥΚΕΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΟΡΕ...

Μια επιστολή επιβεβαίωσε χθες τις φήμες και ύστερα από δεκαεπτά χρόνια επιτυχημένης λειτουργίας κλείνει στις 31 Μαΐου. Ένας σημαντικός θεατρικός πυρήνας αφήνει πίσω του μια αξιόλογη κληρονομιά και ένα ερωτηματικό. [ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, Το Βήμα, 1/2/2008]. «Στις 31 Μαΐου 2008 το Θέατρο του Νότου ολοκληρώνει τον κύκλο της λειτουργίας του, μετά από δεκαεπτά χρόνια,στο Θέατρο Αμόρε. Αυτή είναι η είδηση». Ετσι αρχίζει η (ολοσέλιδη) επιστολή που ανακοινώνει το κλείσιμο ενός θεάτρου που αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους δημιουργικούς και καλλιτεχνικούς πυρήνες, στο τέλος του 20ού αιώνα, στη χώρα μας. Η επιστολή, με την υπογραφή και τις ευχαριστίες του Θεάτρου του Νότου, ήρθε να επιβεβαιώσει τις φήμες που εδώ και έναν χρόνο κυκλοφορούσαν και, προφανώς, συνέδεαν το μέλλον του εν λόγω θεάτρου με τη μετακόμιση του ιδρυτή του Γιάννη Χουβαρδά στην καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού... [περισσότερα...]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ: Η σεζόν συνεχίζεται ως το τέλος της άνοιξης και εγώ δεν αισθάνομαι αυτή τη στιγμή κάτι διαφορετικό. Ισως νιώσω κάτι άλλο την 1η Ιουνίου... Το Θέατρο του Νότου δεν θα πάψει να υπάρχει. Απλώς αναστέλλει τη λειτουργία του στη συγκεκριμένη στέγη και προς το παρόν. Δεν κηδεύεται σήμερα. Σήμερα κλείνει ένας κύκλος για να ανοίξει κάποιος άλλος. Και θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το Αμόρε δεν κλείνει επειδή πήγα στο Εθνικό. Αλλωστε διατηρήθηκε έναν ακόμα χρόνο ανοικτό, γιατί θέλαμε να καταλάβουμε πώς ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει. Οικονομικά όμως δεν υπάρχει... φως στο τούνελ. Θα χρειαζόταν ένας μαικήνας για να το αναλάβει, κάποιος που θα ήταν διατεθειμένος να ξοδέψει την περιουσία του!

ΘΩΜΑΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορώ να αναλάβω το οικονομικό βάρος της ιστορίας που λέγεται Θέατρο του Νότου. Ο τρόπος με τον οποίο είναι διαμορφωμένα τα πράγματα δεν μας επιτρέπει να λειτουργήσουμε σωστά χωρίς την επιχορήγηση, ακόμα και αν η σεζόν, όπως η τρέχουσα, έχει μια εμπορική επιτυχία (σ.σ. με τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου). Η υποστήριξη που παρείχε ο ίδιος ο Γιάννης Χουβαρδάς ήταν καθοριστική και εγώ δεν θα μπορούσα να αρχίσω να κυνηγώ χορηγούς για να συνεχίσουμε- ακόμη και αν το ενοίκιο έμενε στο ίδιο επίπεδο. Επρεπε να αναλάβω χρέη οικονομικού διευθυντή... Εχω μια αίσθηση κενού αλλά και αισιοδοξίας. Για μένα το σημαντικότερο είναι κάποιες συναντήσεις ανθρώπων. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που θα φροντίσει να υπάρξει ξανά στο μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι όταν φεύγεις από το σπίτι σου δεν διαλύεται και η οικογένεια!..

ΑΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΜΟΡΕ» ΤΟΝ ΜΑΙΟ: Οικονομικά προβλήματα οδήγησαν στην απόφαση διακοπής της δεκαεπτάχρονης λειτουργίας του. [Της Γιώτας Συκκά, Η Καθημερινή, 1/2/2008]. Το πρώτο θύμα της ατολμίας και της αδυναμίας του υπουργείου Πολιτισμού να λύσει το χρόνιο πρόβλημα των επιχορηγήσεων του ελεύθερου θεάτρου, είναι το Αμόρε. Ο οργανισμός που άλλαξε το μεταπολιτευτικό θέατρο στη χώρα μας, που έφερε νέο αέρα και τόλμη στις επιλογές, ένα ρεπερτόριο που πάντρεψε το κλασικό με το σύγχρονο και κυρίως έδωσε βήμα στους νέους, κλείνει τον κύκλο του στη θεατρική Αθήνα. Στις 31 Μαΐου ολοκληρώνονται οι παραστάσεις της τρέχουσας περιόδου, και συνάμα διακόπτεται η λειτουργία του θεάτρου ύστερα από 17 χρόνια λειτουργίας, σε μια από τις καλύτερες στιγμές των τελευταίων χρόνων. Με επιτυχίες (λίστα αναμονής έχουν οι «Μεταμορφώσεις») ενώ οι παραστάσεις φέτος ξεχωρίζουν. [περισσότερα στην Καθημερινή].

ΑΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΜΟΡΕ». [Αντιγόνη Καράλη, Έθνος, 1/2/2008]. Ύστερα από 17 χρόνια, 110 παραστάσεις και 500.000 θεατές, η σκηνή που ανανέωσε το ελληνικό θέατρο και άλλαξε τα δεδομένα του, κλείνει. Το «Αμόρε» κλείνει. Είναι σαν να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα «τέλος εποχής». Η αυλαία πέφτει οριστικά στις 31 Μαΐου 2008. Τότε το «Θέατρο του Νότου» ολοκληρώνει τον κύκλο της λειτουργίας του έπειτα από δεκαεπτά χρόνια, 110 παραστάσεις και 500.000 θεατές που χειροκρότησαν τις επιλογές του. Αυτή είναι η «είδηση». Μια «είδηση» όχι ευχάριστη, αφού μιλάμε για τη σκηνή που ανανέωσε το ελληνικό θέατρο, που άλλαξε τα δεδομένα του, που άνοιξε ορίζοντες, που μας σύστησε ηθοποιούς (και σκηνοθέτες), οι οποίοι τώρα αποτελούν την «αφρόκρεμα» του χώρου, που κατάφερε να εξερευνήσει νέες τάσεις, να καθιερώσει το εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, να μας ξενυχτήσει... θεατρικά, αφού πρώτο αυτό καθιέρωσε τις μεταμεσονύχτιες παραστάσεις. Το «Θέατρο του Νότου», υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιάννη Χουβαρδά (και από το 2000 και του Θωμά Μοσχόπουλου), ανέβαζε κατά μέσο όρο οκτώ παραγωγές τον χρόνο, οι οποίες κάλυπταν ένα ευρύτατο φάσμα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου… [περισσότερα...]

CIAO AMORE: ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΜΟΡΕ». [της Τίνας Μανδηλαρά, Πρώτο Θέμα on-line, 1/2/2008]. Δυστυχώς οι φήμες που κυκλοφορούσαν από καιρό επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Το θέατρο που έφερε μοντέρνο αέρα στα ελληνικά δεδομένα και προσέφερε μερικές από τις πιο αγαπημένες παραγωγές στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου ρίχνει, οριστικά, αυλαία στις 31 Μαΐου. Οι φόβοι που υπήρχαν ότι το θέατρο «Αμόρε» θα περνούσε περίοδο κρίσης μετά την αποχώρηση του Γιάννη Χουβαρδά κατέληξαν να αποτελούν μια σκληρή πραγματικότητα, με αποτέλεσμα το «Αμόρε» να ολοκληρώνει τη λειτουργία του, ύστερα από 17 πραγματικά επιτυχημένα χρόνια…

1991-2008: ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ... Το δημιούργημα του Γ. Χουβαρδά, γνωστότερο ως «Αμόρε» από τη στέγη του στο Πολύγωνο, θα σταματήσει τη λειτουργία του στις 31 Μαΐου. Επί 17 χρόνια άλλαξε την εικόνα του θεάτρου. [Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 1/2/2008]. Ειρωνεία. Χθες, ημέρα της ταφής του μακαριστού Χριστόδουλου, με το ελληνικό Δημόσιο παράλυτο λόγω «εθνικού πένθους», ανακοινώθηκε κι ο «θάνατος» ενός θεάτρου που έφερε επανάσταση στα εγχώρια θεατρικά ειωθότα, γράφοντας Ιστορία με μεγάλα γράμματα. Στις 31 Μαΐου, το Θέατρο του Νότου - «Αμόρε», ο πλέον ρηξικέλευθος και ο μακροβιότερος επιχορηγούμενος θεατρικός οργανισμός στη νεότερη Ιστορία του ελληνικού θεάτρου, δημιούργημα του Γιάννη Χουβαρδά, θα αποτελεί ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια παρελθόν. [περισσότερα…]

ΕΠΙΣΗΣ: Τι καινούργιο μας έφερε, Παραστάσεις - σταθμοί, Το «ΑΜΟΡΕ» ποτέ δεν πεθαίνει.

ΑΥΛΑΙΕΣ ΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΑΘΗΝΑ

«Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης», από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης»

Το έργο του Ακη Δήμου «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» ανεβάζει (2/2) η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», στο θέατρο «Αμαλία». Πρόκειται για ανατρεπτική κωμωδία, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, σκηνικά - κοστούμια Απόστολου Βέττα, κινησιολογία Στέλλας Μιχαηλίδου, μουσική επιμέλεια Νίκου Βίττη, φωτισμούς Χρήστου Γιαλαβούζη. Παίζουν: Δημήτρης Βάρκας, Χριστίνα Γιαγκούλη, Νίκος Λύτρας, Δημήτρης Ναζίρης, Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Εφη Σταμούλη, Πρόδρομος Τσινικόρης. Πρόκειται για ξεκαρδιστική κωμωδία με πολλά φαρσικά στοιχεία, μια τρελή κοινωνική σάτιρα για τη βιομηχανία των «οικογενειακών» σίριαλ - a pop family story, όπως είναι ο χιουμοριστικός υπότιτλος του έργου. Στο βάθος αναμνήσεις από αθώες τρελές οικογένειες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Μόνο που η εποχή της αθωότητας έχει περάσει. Τώρα βασιλεύουν ο κυνισμός, η αρπακτικότητα, το κιτς της παράλογης εποχής μας, όπου όλα άλλαξαν, αλλά τα συναισθήματα παραμένουν κατά βάθος ίδια.

• Πρεμιέρα σήμερα, στο Μικρό θέατρο Μονής Λαζαριστών, όπου το ΚΘΒΕ παρουσιάζει το έργο «Ταξίδι στην έρημο» του Γιάννη Παπάζογλου. Τρία πρόσωπα ταξιδεύουν στην Ανατολή. Ενα ταξίδι αυτογνωσίας μέσα στην «έρημο» του καθένα. Πού βρίσκομαι; Πώς ζω; Τι αξίζει; Απλές ερωτήσεις που ζητάνε απαντήσεις. Τρία πρόσωπα αντιμέτωπα με τις ζωές τους. Ενα σκληρό ερωτικό τρίγωνο αναζήτησης. Ενα κουβάρι τολμηρών σχέσεων μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Μια ερωτική ιστορία με φόντο τη σκληρή πραγματικότητα της ερήμου και του πολέμου. Σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή, σκηνικά - κοστούμια Αλεξάνδρας Μπουσουλέγκα, Ράνιας Υφαντίδου, βίντεο Κοκκινάκη Ιάσονα, φωτισμοί Κουτράκη Στράτου. Παίζουν: Κίμων Ρηγόπουλος, Στέργιος Τζαφέρης, Μαρίζα Τσάρη, Θάλεια Σκαρλάτου (φωνή).
• Το έργο «Είμαι άνεμος» του Γιαν Φόσε ανεβάζουν (12/2) στο θέατρο «Πορεία» οι θίασοι «Δόλιχος» και «Συν, Επί (+, Χ)». Πρόκειται για το τελευταίο έργο του πολυγραφότατου και πιο πολυπαιγμένου σήμερα στην Ευρώπη Νορβηγού συγγραφέα Γιον Φόσε. Εργο που αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας, που ο συγγραφέας γράφει για το Διεθνές Φεστιβάλ του Μπέργκεν και πρωτοπαρουσιάστηκε στις 24/6/2007. Πρόκειται για ένα έργο δύο προσώπων - ο Ενας και ο Αλλος - που φέρουν τα χαρακτηριστικά της δραματουργίας του Φόσε - οικονομία, ελλειπτικότητα λόγου, βόρεια ατμόσφαιρα, βαθιά ψυχολογική προσέγγιση - αλλά ταυτόχρονα εισάγει νέα στοιχεία ποιητικότητας, συνδυασμένα με λεπτό χιούμορ και ονειρική ατμόσφαιρα, που εμπεριέχει στοιχεία της μυθολογίας των Βίκινγκς, αλλά και μια παιγνιώδη μαγεία που αφορά στο νόημα της ύπαρξης. Ο βασικός κορμός της ιστορίας είναι η συνύπαρξη δύο διαφορετικών ανθρώπων πάνω σε ένα πλοιάριο, το αρχικό τους ταξίδι ανάμεσα στα φιόρδ και το ξάνοιγμά τους στα παγωμένα νερά του ωκεανού. Σκηνοθεσία: Βίκυ Γεωργιάδου. Σκηνικά - κοστούμια Μαγιού Τρικεριώτη, ζωντανή μουσική Κώστα Ανδρέου, φωτισμοί Μελίνας Μάσχα. Παίζουν: Ακης Βλουτής, Δημήτρης Τάρλοου.
• Στις 12/2 και για 20 μόνο παραστάσεις, τέσσερις νέοι ηθοποιοί παρουσιάζουν στη «Θύρα Τέχνης» το παραμύθι «Χωρίς μουσική», σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, αποδεικνύοντας πώς μπορεί μια μουσική παράσταση να έχει τίτλο «Χωρίς μουσική»... Πώς μπορεί ένας πιανίστας από τη μια μέρα στην άλλη να γίνει φαροφύλακας; Πώς μπορούν τρεις κοπέλες του ωδείου να ανοίξουν ένα σκοτεινό καμπαρέ με απαγορευμένα νούμερα; Πώς μπορεί ένας αστυνομικός να χάσει το μουστάκι του; Πώς μπορεί το φως ενός φάρου να τρυπώσει σ' ένα υπόγειο; Τέσσερις ηθοποιοί δίνουν εξηγήσεις, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Κυριακή. Το κείμενο είναι της ομάδας, η σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη. Σκηνικά Νίκη Τριανταφυλλίδη, κοστούμια Παναγιώτα Κοκκορού, φωτισμοί Θοδωρής Μαρσέλλος. Παίζουν: Ιωάννα Αγγελίδη, Κώστας Γάκης, Γεωργία Γεωργόνη, Μαρία - Δάφνη Καμμένου. [Ριζοσπάστης, 1/2/2008]
  

«ΤΡΕΙΣ ΚΟΡΕΣ» ΕΝ ... «ΣΥΡΜΩ»

«Τρεις κόρες εν καμίνω» τιτλοφορείται η μαύρη μουσική κωμωδία που ανεβάζει η ομάδα «Δράσις» από σήμερα (1/2) και κάθε Παρασκευή και Σάββατο (10μ.μ.), στο «Συρμό» (Κολωνού και Οδυσσέως 14, πλ. Καραϊσκάκη, Μεταξουργείο, 210 5203.661). Ενα θέαμα, σε κείμενο, στίχους, σκηνοθεσία του Βασίλη Μυριανθόπουλου. Μια μουσική παράσταση με πρωτότυπη μουσική και αναδρομές στην ελληνική μουσική περασμένων δεκαετιών. Τρεις γυναίκες σε ...κρίσιμη ηλικία και οι φύλακες άγγελοί τους σε ...κρίσιμη στιγμή. Χορός, μουσική τραγούδι. Τρεις φίλες, απροσδιορίστου ηλικίας, σίγουρα όχι στην πρώτη τους νιότη, γιορτάζουν, αναπολώντας σημαντικά πράγματα... τους έρωτές τους. Θυμούνται και τραγουδάνε... Η παράσταση σύνθετη, γεμάτη μουσική, χορό και τραγούδι. Μουσική: Στέφανος Κόκκαλης. Σκηνικά, Κοστούμια: Κωστής Μήλας. Χορογραφίες: Μιχάλης Ελπιδοφόρου. Παίζουν: Ντόρα Αυλωνίτου, Μαίρη Μαυρομμάτη, Ηλιάνα Παναγιωτούνη, Πάνος Δεληγιάννης, Τίτος Λίτινας, Χρίστος Νικολάου. Πιάνο: Γιώργος Ζιάβρας.