Η ήττα βλάπτει περισσότερο ή η νίκη;

• Κι αν η περιβόητη μπάλα ήταν τετράγωνη, τι θά ’καναν οι θερμοκέφαλοι οπαδοί της;

• Του Γιαννη Bαρβερη, Η Καθημερινή, Kυριακή, 13 Mαρτίου 2011

Σταύρος Τσιώλης: Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, σκην.: Κωστής Καπελώνης. Θέατρο: Τέχνης (Φρυνίχου)

• Ο Σταύρος Τσιώλης (γεν. 1937) είναι ένας σημαντικός κινηματογραφιστής με αρκετές πρωτότυπες ταινίες στο ενεργητικό του. Μαζί και ένα πρώτο, άνισο θεατρικό, τα «Κοκκινομπλέ πατίνια», που ανέβασε με χιούμορ στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος το 2006. Στο «παραλογικό» εκείνο έργο ένας μανιακός με τον… Βοσκόπουλο, καθισμένος σε παγκάκι ρωτάει τρεις περαστικούς πώς να χρησιμοποιήσει κάτι… πατίνια που κέρδισε σ' έναν διαγωνισμό! Πικρή ειρωνεία, μελαγχολικός διάκοσμος κι ένα τρίτο σκετς αστραφτερό.

Το παγκάκι

• Φαίνεται πως το παγκάκι συνιστά -εύστοχα- ένα σύμβολο του μοναχικού ανθρώπου για τον Τσιώλη, αφού σε παγκάκι του σταθμού Λαρίσης οι φετινές δύο κοπέλες του που «δραπέτευσαν» από θεσσαλονικιώτικη κλινική περιμένουν τη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού μαζί με την άκαρπη ερωτική ανταπόκριση που προσδοκά η μια απ' τις δυο. Η ματαίωση μαζί με την ποδοσφαιρική νεύρωση -που συνιστά ομαδική ψύχωση - καταφύγιο στους καιρούς μας- είναι ωραίες πρωτότυπες ιδέες για νεοελληνικό έργο, μόνο που ο συγγραφέας εδώ άλλοτε τις αναπτύσσει με φαντασία και δύναμη, άλλοτε όμως χαλαρά και φλύαρα και εν τέλει χωρίς πύκνωση των επί μέρους στοιχείων τους. Π.χ. ο ρόλος της νευρωτικής Κυρίας που θα ταξιδέψει στη Χαλκίδα και που ξετυλίγει άνευ λόγου το δράμα της στις δυο κοπέλες νομίζω πως έχει ελάχιστη οργανική σχέση με το όλον. Αντίθετα, ο παρένθετος Ιανός Κύριος που ανακοινώνει φάσεις του αγώνα, ενώ κρατάει κόκκινο ή «ουδέτερο» κίτρινο κασκόλ για να αντιμετωπίσει το όποιο αποτέλεσμα και την ορμή των οπαδών, έχει μια έντονη κοινωνική αντιστοίχιση και συμβολοποιείται χωρίς δυσκολία.

• Ο λαμπρός ιδίως στο παιδικό έργο Κωστής Καπελώνης, χωρίς να μπορέσει να θεραπεύσει τα έκκεντρα στοιχεία του έργου, τα κάλυψε όμως με μια ανθρώπινη κατανόηση, μια τρυφερότητα και κάποια ψήγματα χιούμορ - που όμως διαθέτει αφ' εαυτού και το κείμενο. Ψυχογράφησε σωστά τα πρόσωπα, τα «πόνεσε», αλλά αργοπορούσε, έχασε κατά σημεία αλλά ιδίως στην αρχή τον ρυθμό.

• Η γραπωμένη απ' τον ΠΑΟΚ τριαντάρα παίχτηκε πειστικότατα, με εξάρσεις και καταβυθίσεις, και με την ακρίβεια της σωματικής γλώσσας που δηλώνει τη στερημένη ναρκομανή, από τη Μυρτώ Αλικάκη. Η εικοσάρα παίχτηκε καλά από την Ειρήνη Στρατηγοπούλου, αλλά κάπως νεότερη από την κειμενική ηλικία· Η Κυρία προς… Χαλκίδα δόθηκε απ' τη Λουκία Πιστιόλα με τη νοσηρή ένταση και το νεύρο που κατέστησαν ενδιαφέρουσα την ερμηνεία επί αδιαφόρου ρόλου. Η θεσσαλονικιώτικη αμιγής ταυτότητα του Αργύρη Μπακιρτζή στον άνθρωπο με τα κασκόλ είχε πηγαίο χιούμορ, ερμηνευτική εξ αγνότητος γοητεία κι ακόμα, βέβαια, ήταν εμπλουτισμένη με τον πολύχρονο μύθο του μουσικού συγκροτήματος «Χειμερινοί Κολυμβητές». Ο Μπακιρτζής, ηγετική φυσιογνωμία του σχήματος, πρωτότυπος μουσικός και στιχουργός και υγιής όσο και φιλέρευνος θεματοφύλακας της παράδοσης, φόρτισε την παράσταση με τη γνησιότητα του καιροσκοπικού ποδοσφαιρικού συμβόλου. Προσεγμένα τα περάσματα του Πάρι Θωμόπουλου. Καίρια η ενδυματολογική φροντίδα της Κατερίνας Σωτηρίου.

• Υστερόγραφο πρωθύστερο: στην πρεμιέρα του έργου (4/2) κάποιοι άγνωστοι κύριοι επετέθησαν εναντίον του Θεάτρου Τέχνης. Λέτε να είχαν σχέση με το έργο; Δεν το πιστεύω. Αλλά εγώ γνωρίζω τόσο, μα τόσο λίγα για το ποδόσφαιρο, ώστε προτιμώ να καταφύγω σ' ένα καραγκιοζέικο ανέκδοτο. Λοιπόν:

Πασάς: «Καραγκιόζη, μπρε Καραγκιόζη, τι κάνεις;».
Καραγκιόζης: «Κάνω πως δεν καταλαβαίνω, Πασά μου».