Μια τέχνη που μπορεί να βλέπει

• Πολενάκης Λέανδρος 
• Η ΑΥΓΗ: 03/07/2011

Ξεκινώ τις κριτικές των φετινών φεστιβαλικών παραστάσεων με το ανορθόδοξο και σκανδαλιστικό, για πολλούς, θέαμα: "Περί της εννοίας του προσώπου του υιού του Θεού", του γνωστού μας από τις προηγούμενες χρονιές Ρομέο Καστελούτσι. Χρειάζεται, για να καταλάβει ο αναγνώστης περί τίνος πρόκειται, να γίνω λίγο περιγραφικός.

Το μισό σχεδόν της σκηνής καταλαμβάνεται από έναν μεγάλο πίνακα του σπουδαίου ζωγράφου της πρώιμης Αναγέννησης Αντονέλλο ντα Μεσίνα με τίτλο: "Ο σωτήρας του κόσμου". Δείχνει το πρόσωπο του Χριστού, στον ρόλο του "υιού του Θεού": σοβαρό, αυστηρό, λυπημένο, λίγο απόμακρο, αλλά βυθισμένο στο μέλλον. Ένα πρόσωπο που ξέρει τον πόνο του ανθρώπου και έχει ζήσει τη μοναξιά, την προδοσία, τη θλίψη. Στο άλλο μισό της σκηνής εκτυλίσσεται η δράση: Ένας ηλικιωμένος, ανήμπορος, αλλά με πλήρη συνείδηση άνδρας, της ανώτερης τάξης, που πάσχει από ανίατη ακράτεια, βλέπει τηλεόραση, ενώ "λερώνεται" συνέχεια. Συντετριμμένος ζητεί διαρκώς συγχώρεση από τον μεσήλικα γιο του, ο οποίος από καθήκον τον φροντίζει, τον καθαρίζει ιδιοχείρως και του αλλάζει επί σκηνής τις "πάνες". Ο ρεαλισμός (νατουραλισμός) της σκηνοθετικής γραφής είναι, σκοπίμως, ώστε να προκαλέσει ενστικτώδη αντίδραση, τόσο έντονος, που δεν λείπουν από τη σκηνή παρά μόνο τα οσφρητικά ερεθίσματα για να συμμετέχει σε αυτήν ολοκληρωτικά ο θεατής. Για ποιο όμως ακριβώς πράγμα ζητεί συγχώρεση ο πατέρας από τον γιο; Η παράσταση δεν μας το λέει, αλλά μας αφήνει να εννοήσουμε σε πρώτη ανάγνωση ότι "αμάρτημα" είναι ο ίδιος ο ατέρμων κύκλος των γεννήσεων, που ανακυκλώνει ταπεινώνοντας τη φθορά του σώματος και εισάγει τον θάνατο.

Μνήμη ενός τιτάνα του θεάτρου

Το καλοκαίρι τούτο συμπληρώνονται 30 χρόνια από την τελευτή ενός από τους κορυφαίους πρωτεργάτες του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, του εμπνευσμένου σκηνοθέτη και δάσκαλου Πέλου Κατσέλη. Δοσμένος απόλυτα κι ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του κατά Διόνυσον λειτουργήματος, ο Κατσέλης δίδαξε σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του το ήθος και το πάθος, μεγαλούργησε στο ρεπερτόριό του ως σκηνοθέτης, κέντρισε με τη γραφή του και ως εμπνευσμένος δάσκαλος ηθοποιίας διάπλασε μαθητές που κόσμησαν κι εξακολουθούν να διαπρέπουν στο παλκοσένικο. Για όσους τον βιώσαμε ως ανεπανάληπτο άνθρωπο, θαυμάσαμε ως αυθεντικό και καινοτόμο δημιουργό, ή ζηλέψαμε ως δάσκαλο και διανοούμενο, ο Πέλος Κατσέλης, με τη δωρική, λεβέντικη, μορφή του, την ακατάβλητη δύναμή του, την ιερατική φωνή του και το πλάτος της μόρφωσής του, αποτελεί έναν φάρο που το σήμα του ακόμη σπιθίζει μέσα στο μούχρωμα της μνήμης.

Για τον ίδιον τον Κατσέλη ουδέποτε υπήρξε διάκριση ανάμεσα στο Υψηλό και το λαϊκό. Τέτοιες διακρίσεις στην Τέχνη πάντοτε τις λόγιζε ως άνωθεν επιβεβλημένες - εάν όχι ταξικές

Πνευματικός ογκόλιθος στάθηκε σ’ ολάκερην τη ζωή του ο Πέλος Κατσέλης και η αμέριστη αυτή μεγαλοσύνη χαρακτήριζε και την προσωπική του ζωή. Το βλέμμα του πάντοτε γιομάτο στοχαστικότητα κι αγχίνοια, πνευματικό και πνευματώδες συνάμα, αυστηρό, αλλά και παθιασμένο, πάντοτε ένιωθε κανείς να τον βυθοσκοπεί ως τα τρίσβαθα, να τον ζυγίζει, όχι με υστεροβουλία όμως, αλλά με καταδεκτικότητα και διάθεση να γνωρίζει πως θα απευθυνθεί στον συνομιλητή του. Η λεβέντικη συμπεριφορά του είχε την ακλόνητη ακαμψία του ανθρώπου που γνωρίζει πως η άποψή του είναι στέρεα θεμελιωμένη στη γνώση και στο βίωμα, στην πράξη και την ουσιώδη δοκιμή, φανέρωμα τούτο του μεγάλου άνδρα που έχει απόλυτη πεποίθηση των όσων πιστεύει και με θάρρος τα υποστηρίζει. Κι ο Κατσέλης ίσαμε την τελευτή του βίου του τα ιδανικά του τα υπερασπίσθηκε με σθένος και καρτερία, με το ίδιο σθένος και καρτερία που υπέμεινε τους διωγμούς για τα φρονήματά του (ήτανε άλλωστε ένας από εκείνους που είχαν προτάξει το στήθος τους ενάντια στην εκτέλεση του Μπελογιάννη), αλλά ουδέποτε κάμφθηκε στη διάρκεια της ζωής του: ούτε και κατά τη δύσκολη περίοδο της ασθένειας στα στερνά του. Ο γρανιτένιος βράχος στο μνήμα του δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερα δηλωτικός του χαρακτήρα και του πνεύματος αυτού του μεγάλου ανθρώπου.

ΚΘΒΕ: Καλλιτεχνικός Προγραμματισμός 2011-2012

Βασιλικό Θέατρο

Ø  «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μια παράσταση- σταθμός για το ελληνικό θέατρο, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου. Μουσική σύνθεση και μουσική διεύθυνση επί σκηνής: Σταύρος Ξαρχάκος. (Νοέμβριος 2011- Ιανουάριος 2012). Αμέσως μετά, η παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε. θα μεταφερθεί στο θέατρο «Ακροπόλ» στην Αθήνα, για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων.

Ø  «Ζορμπάς», το εμβληματικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη, σε θεατρική διασκευή Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.  Πρωταγωνιστούν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάνια Τσανακλίδου, Χρύσα Παπά. (Αρχές Μαρτίου 2012- τέλος Μαΐου 2012)

Ø  «Ο Κήπος του Προφήτη» - Χοροθέατρο Κ.Θ.Β.Ε.

Ένα μικτό θέαμα με χορευτές και μουσικούς βασισμένο στο ομώνυμο έργο του μεγάλου Λιβανέζου ποιητή Khalil Gibran, το οποίο παρουσιάστηκε ως work in progress τον Μάϊο, από το Χοροθέατρο του Κ.Θ.Β.Ε., σε  χορογραφία  sinequanon, τώρα σε ολοκληρωμένη μορφή. ( 25 Ιανουαρίου-  5 Φεβρουαρίου 2012)

Μιχαήλ Μαρμαρινός:«Την απελπισία τη φοβάμαι περισσότερο από την καταστροφή»

Ο σκηνοθέτης, ο οποίος τον Αύγουστο θα ανεβάσει στην Επίδαυρο τον «Ηρακλή Μαινόμενο», μιλάει στο «Βήμα» για μαινόμενους και «Αγανακτισμένους», για πολιτική και πολιτικούς

• Συνέντευξη στη ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ   
• ΤΟ ΒΗΜΑ:  2/7/2011

 «Χαίρομαι γιατί οι δύο λέξεις, “Ηρακλής” και “μαινόμενος”, αρκούν για να μιλήσουμε για πολλά, για όλα». Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, με όχημα το έργο του Ευριπίδη, καταπιάνεται κατ΄ αρχάς με το αρχαίο δράμα, ενώ υποκλίνεται για άλλη μία φορά στη δύναμη του Χορού συνδυάζοντας μύθους και αλήθειες της Ιστορίας για να ανασυνθέσει το σύγχρονο τοπίο. Οι Ελληνες και οι ξένοι, η καθημερινότητα και οι «Αγανακτισμένοι», οι πολιτικοί και οι μαινόμενοι, όλοι και όλα επιδρούν πάνω του, άρα και στη δουλειά του.

Αν και άνθρωπος του θεάτρου, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός δεν ξεχνά τις καταβολές του στις θετικές επιστήμες: «Υπάρχει στη Φυσική μια εξαιρετική αρχή που λέγεται “βαθμός αποδόσεως”. Αυτό το δημιουργικό μένος που χαρακτηρίζει κάθε ζωντανό οργανισμό οφείλει να έχει έναν μηχανισμό μετατροπής σε ωφέλιμο έργο. Οταν η συνθήκηπολιτική, κοινωνία,ιστορικότητα- απαγορεύει ή δυσκολεύει τη μετατροπή, τότε μένει μόνο η καταστροφή ως εικόνα δημιουργίας. Αυτή είναι όλη η ιστορία. Νομίζω ότι οι πολιτικοί θα έπρεπε να μάθουν αυτή την αρχή της Φυσικής: τι σημαίνει βαθμός αποδόσεως και κυρίως από τι εξαρτάται. Δεν θα πω τίποτα παραπάνω. Οποιος θέλει να μάθει, ας μάθει».

Στην Αίγινα με νέους ηθοποιούς

Ένα θεατρικό φεστιβάλ αφιερωμένο στους νέους σκηνοθέτες και ηθοποιούς που έχουν ξεχωρίσει με τα εξαιρετικά δείγματα δουλειάς τους στις αθηναϊκές σκηνές, διοργανώνεται αυτόν τον Ιούλιο, από τις 15 έως τις 25/7, στην Αίγινα, διοργανωμένο από τον δήμο και την «Επιτροπή Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας», με υπεύθυνη την ηθοποιό και σκηνοθέτη Άννα Γεραλή.

Σε αυτήν την πρώτη διοργάνωση στο τόσο κοντινό στην πρωτεύουσα νησί του Σαρωνικού παίρνουν μέρος επτά θεατρικά σχήματα, με παραστάσεις που παίχτηκαν τον φετινό χειμώνα (αλλ' όχι μόνο) με μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία. Συγκεκριμένα, στις εκδηλώσεις, που θα πραγματοποιηθούν στον προαύλιο χώρο του Κυβερνείου του Καποδίστρια, στο ιστορικό κέντρο της Αίγινας, θα εμφανιστούν ηθοποιοί και σκηνοθέτες όπως ο Βασίλης Ανδρέου (Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι στην «Πειραματική Σκηνή» του Εθνικού), o Nίκος Καρδώνης, ο Δημήτρης Μυλωνάς, η Νικολέττα Βλαβιανού, η Σοφία Τσινάρη, ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, η Λουκία Μιχαλοπούλου (Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2010), η Άννα Κουτσαφτίκη, η Λίλλυ Μελεμέ, η Βαρβάρα Δούκα, η Γιολάντα Μαρκοπούλου, ο Άρης Τρουπάκης, ο Νίκος Αρβανίτης, η Ντίνα Αβαγιανού, η Μαργαρίτα Αμαραντίδη κ.ά. Το 1ο Φεστιβάλ Θεάτρου Δήμου Αίγινας θα εγκαινιαστεί στις 15 Ιουλίου με τη Μύτη του Νικολάι Γκόγκολ σε σκηνοθεσία του Β. Ανδρέου, ενώ θα ακολουθήσουν ο Νεκρός ταξιδιώτης (σκην. Ά. Τρουπάκης) και οι Μάγισσες (σκην. Γ. Μαρκοπούλου) του Αλ. Παπαδιαμάντη (17/7), το Cabaret Grec με τον Κώδικα Χαμουραμπί (18/7), η Μ. Ξανθοπούλου με το Χρονικό διάστημα της Κικής Δημουλά (19/7), το Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας του Μ. Τουέιν (22-23/7), οι Άντρες μετά μουσικής της Ε. Τορνέρο (24/7) και το έργο του Γ. Ηλιόπουλου 4ever (25/7), σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ.

Οι "αγανακτισμένοι" βγαίνουν... στη σκηνή

«Τζιουλάρι» αποκαλούσαν στην Ιταλία τους μεσαιωνικούς τροβαδούρους, ηθοποιούς και σαλτιμπάγκους που με τη σάτιρά τους ξεβράκωναν τον βασιλιά, τους δεσποτάδες και τους υπουργούς του. Και έτσι, «τζιουλαράτα», χαρακτηρίζει ο Ντάριο Φο το περίφημο έργο του Μιστέρο μπούφο.
Το όνομα αυτό επέλεξε η ομώνυμη θεατρική ομάδα που από το 2001 που ιδρύθηκε επιδιώκει την ανάδειξη του πολιτικού θεάτρου και την παρουσίαση θεατρικών έργων προοδευτικών συγγραφέων σε δρόμους, πλατείες και πάρκα...

Εργα σημαντικών συγγραφέων και αβεβαιότητα στη νέα περίοδο του ΚΘΒΕ

• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011 
• Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ 

Την ώρα που ο διευθυντής του ΚΘΒΕ Σωτήρης Χατζάκης παρουσίαζε το πρόγραμμα του ΚΘΒΕ για τη νέα περίοδο (2011-2012), οι ηθοποιοί αποφάσιζαν να μην παίξουν εκτός έδρας. Με κινητοποιήσεις απειλούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Η απουσία τους από τα Επιδαύρια (8, 9/7) και η ακύρωση της περιοδείας τους -αν τελικά συμβεί- συμπίπτει με τη συμπλήρωση των 50 χρόνων λειτουργίας του. Εκτός κι αν σήμερα υπάρξει κάποιο νέο από το υπουργείο Οικονομικών, όπου κλήθηκαν οι διευθυντές των κρατικών σκηνών. Ο Σωτήρης Χατζάκης και ο πρόεδρος του ΚΘΒΕ, Μάκης Τρικούκης, είπαν ότι κάτι κινείται στο ΥΠΠΟΤ. «Μόλις έχουμε κάποιο νέο, την επόμενη κιόλας μέρα τα φορτηγά φεύγουν στην Επίδαυρο», τόνισε ο Σ. Χατζάκης. «Η απένταξη όμως από τις ΔΕΚΟ απαιτεί νομοθετική ρύθμιση και όχι διυπουργική απόφαση», πρόσθεσε ο Μ. Τρικούκης.

Γλυκόπικρο μελτεμάκι

Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΠΕΘΕ ΛΑΡΙΣΑΣ 

• Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ
• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011 

Ενα δροσερό και αεράτο κορίτσι θα δημιουργήσει... φουρτούνες σε ζευγάρι θείων της σε κυκλαδίτικο νησί. Μια όμορφη χήρα θα δημιουργήσει παρόμοια... μποφόρ στο ζευγάρι των υποτακτικών που εργάζονται για τους συγγενείς της. Στο τέλος, θα επέλθει... νηνεμία.

 

Η Χριστίνα Μαξούρη και ο Γεράσιμος Μιχελής (η ανιψιά κι ο θείος) στο έργο του Παντελή Χορν «Το μελτεμάκι»  

Ο ερωτικός πειρασμός και η συζυγική απιστία κυριαρχούν στη γλυκόπικρη κωμωδία του Παντελή Χορν «Το μελτεμάκι» (1927), που θα παρουσιάσει σε περιοδεία το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας (Θεσσαλικό Θέατρο) κάνοντας πρεμιέρα την Τρίτη στη Λάρισα. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Τσιάνου, καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας, και το... μελτεμάκι που αναστατώνει το νησί ερμηνεύει η Χριστίνα Μαξούρη.

«Ειρήνη» σε καιρό πολέμου

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΕΠΙΔΑΥΡΙΑ

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ 
• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Εξαιρετικά ενθαρρυντικό, παρά τις δύσκολες ημέρες που περνά η χώρα, προμηνύεται το άνοιγμα των φετινών Επιδαυρίων, απόψε και αύριο.

Η επικαιροποίηση του έργου, σύμφωνα με τους συντελεστές, έχει γίνει με προσοχή Μπορεί το τοπίο στο κέντρο της Αθήνας να είναι πολεμικό, όμως η ανθεκτική, αν και πολύπαθη, αριστοφανική κωμωδία «Ειρήνη» και ο δημοφιλής, χάρη στις τηλεοπτικές του επιτυχίες, Πέτρος Φιλιππίδης φαίνεται να αποτελούν σίγουρη συνταγή επιτυχίας. Μέχρι χθες το πρωί είχαν προπωληθεί 7.500 εισιτήρια για τις δύο ημέρες. Αριθμός που αναμένεται να διπλασιαστεί, όπως συμβαίνει συνήθως, την ημέρα των παραστάσεων.

Ενα Παρτάλι στο σκαμπό της ψυχανάλυσης

 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΑΡΑΧΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ DRAG QUEEN ΣΤΟ ΣΑΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ
• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Ενα βιβλίο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη που έκανε τεράστια αίσθηση όταν κυκλοφόρησε, το «Παρτάλι» (εκδ. «Πατάκη»), αναμένεται να προκαλέσει ανάλογες συγκινήσεις και στη μεταφορά του στη σκηνή, από τις 8 έως τις 10 του μήνα στην Πειραιώς 260 (Κτίριο Ε), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. 

 
Κι ενώ ο αλλόκοτος ήρωας πάντα γινόταν υποχείριο των άλλων, αγαπάει τη ζωή. Ποτέ δεν μεμψιμοιρεί, λέει για τον ήρωα ο ηθοποιός Χρ. Στέργιογλου Ενώ ο συγγραφέας αρνήθηκε να μεταφερθεί στο σινεμά και στην τηλεόραση («Θα έβγαινε ένα ταλαίπωρο κουρέλι. Θα κατέληγε τραβεστί!»), δέχτηκε αμέσως να «σκαρφαλώσει» επί σκηνής.

Υψηλές προσδοκίες για τον Ριχάρδο Γ'

• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011 
• Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ 

Οι διθυραμβικές κριτικές που δημοσιεύτηκαν χθες στις βρετανικές εφημερίδες για τον «Ριχάρδο Γ'» του Σαμ Μέντες, από το Θέατρο Ολντ Βικ, δεν μας προκάλεσαν μεγάλη έκπληξη. 

 
Ο Κέβιν Σπέισι στην παράσταση «Ριχάρδος Γ'» του Σαμ Μέντες Με τα ονόματα στην παραγωγή του Μέντες ως σκηνοθέτη, και, κυρίως, του χολιγουντιανού σταρ Κέβιν Σπέισι στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ένα μέτριο αποτέλεσμα θα ήταν μη αναμενόμενο. Τις θεατρικές επιδόσεις του βραβευμένου με Οσκαρ για την ταινία «American Beauty», Σαμ Μέντες, έχουμε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι πριν από δύο χρόνια, όταν παρουσίασε στην Επίδαυρο το επίσης σεξπιρικό, «Χειμωνιάτικο παραμύθι» με τον Ιθαν Χοκ. Ο Κέβιν Σπέισι, που είναι και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ολντ Βικ, εκείνη την ημέρα βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό.

Οαση πολιτισμού στο Φάληρο

• ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΠΑΡΚΟ 170 ΣΤΡΕΜΜ. ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ 
• Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ
• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011 

Την ώρα που η Αθήνα «καιγόταν» για δεύτερη μέρα από τα δακρυγόνα και τα εκτεταμένα επεισόδια, στα γραφεία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» (Βασ. Σοφίας) παρουσιαζόταν από τον διεθνούς φήμης Ιταλό αρχιτέκτονα Ρένζο Πιάνο το μεγαλύτερο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό έργο που έχει υλοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα: το κέντρο Πολιτισμού στο Φάληρο, συνολικού κόστους 566 εκατ. ευρώ, που θα στεγάσει το 2015 τη νέα Εθνική Βιβλιοθήκη, τη νέα Εθνική Λυρική Σκηνή και ένα πάρκο 170 στρέμμ.

Το κανάλι 30x400 μέτρων που θα «βρέχει» τη νέα Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη (θα είναι παράλληλο με τη λ. Συγγρού) Θα παραδοθεί έτοιμο στο ελληνικό Δημόσιο από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», που ανέλαβε εξ ολοκλήρου το κόστος κατασκευής. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά ελληνικού κοινωφελούς ιδρύματος και μία από τις μεγαλύτερες στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού παγκοσμίως, όπως υποστηρίζουν.

«ΠΟΛΕΟΔΟΜΕΣ»: Το θέατρο πάει στις ταράτσες

 Πέντε νεανικοί θίασοι παρουσιάζουν παραστάσεις σε κτίρια και σε αυλές της Αθήνας, από την Κυριακή έως τις 20 Ιουλίου 

Πολεοδομία 3/Πρώτος Στοχασμός, από την ομάδα «Nova Melancholia»

"Η βουβή γλώσσα των πραγμάτων βρίσκει παράδοξους τρόπους να ακούγεται (να μιλά) στους κατοίκους της πόλης", έλεγε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν. Πέντε διαφορετικές αλληλοεπηρεαζόμενες παραστάσεις από αντίστοιχους νεανικούς θιάσους συμβαίνουν σε πέντε ταράτσες και αυλές της Αθήνας. Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε site specific παραστάσεις, γιατί ενεργοποιούν απροσδόκητους χώρους της πόλης.
Χώρους ξεχασμένους, σχεδόν ανύπαρκτους, χώρους δημόσιους ή ιδιωτικούς, εντός ή εκτός της πόλης, χώρους με μια ξεχωριστή μυθολογία. Αναδεικνύεται έτσι μία νέα τοπογραφία, μια ανατροπή των αναμονών μας, μια νέα ματιά σε ό,τι μας φαίνεται γνώριμο. Γράφεται και σκηνοθετείται ένα εναλλακτικό ντοκιμαντέρ της πόλης, εξ ου και ο γενικός τίτλος "Πολεοδομές".

Στο... Μεγάλο μας Τσίρκο Ζορμπάς και Σουσού

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ 

Το έργο-σταθμός του Ιάκωβου Καμπανέλλη, η κωμωδία του Ψαθά, αλλά και οι "Αγαμοι Θύται στο Δημόσιο", για την περίοδο 2011-2012

Δύο εμβληματικά έργα-σταθμούς στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, "Το μεγάλο μας τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλη και τον "Ζορμπά" του Νίκου Καζαντζάκη, θα ανεβάσει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στην καλλιτεχνική περίοδο 2011-2012. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται, επίσης, η αξεπέραστη κωμωδία "Μαντάμ Σουσού" του Δημήτρη Ψαθά, βασισμένη στο αυθεντικό κείμενο του συγγραφέα που παραχώρησε η κόρη του, με τη Φωτεινή Μπαξεβάνη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ στη σκηνή του ΚΘΒΕ επανέρχεται για δεύτερη κατά σειρά χρονιά ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, τόσο με πρωταγωνιστικό ρόλο στον "Ζορμπά" όσο και ως σκηνοθέτης και ηθοποιός σατιρικής μουσικοθεατρικής παράστασης με τον τίτλο "Αγαμοι Θύται... στο Δημόσιο", μαζί με την ομώνυμη ανατρεπτική του ομάδα.

Οι «μεταμορφώσεις» της Μέλπως Αξιώτη

• ΣΤΟ «ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260» 

• Εμβληματικά έργα της συγγραφέως συνθέτουν τον μονόλογο που σκηνοθετεί ο Νίκος Χατζόπουλος με τη Σοφία Σεϊρλή

Η Σοφία Σεϊρλή ερμηνεύει τον μονόλογο«Μέλπω Αξιώτη - Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας» , που παρουσιάζεται από τις 3 έως τις 5 Ιουλίου, στο«Πειραιώς 260» (Χώρος Ε΄), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (ενότητα "Θέατρο σε Πρώτο Ενικό")

Η Μέλπω Αξιώτη θεωρείται πρωτοπόρος του μοντερνισμού και του φεμινισμού στα ελληνικά γράμματα. Τολμηρή προσωπικότητα και έντονα πολιτικοποιημένη, η Μυκονιάτισσα συγγραφέας πέρασε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της ως πολιτική πρόσφυγας, ενώ το ταλέντο της ξεπέρασε κατά πολύ τα σύνορα της χώρας μας και σήμερα αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα αντικείμενα μελέτης στα περισσότερα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Η Σοφία Σεϊρλή, ηθοποιός με προηγούμενη εμπειρία τόσο στον μονόλογο όσο και συγκεκριμένα στο έργο της Αξιώτη (έχει ερμηνεύσει τις Δύσκολες Νύχτες σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα το 1992, όπου για πρώτη φορά είχε μεταφερθεί στο θέατρο μονόλογος από λογοτεχνικό έργο), αναλαμβάνει την ερμηνεία του έργου "Μέλπω Αξιώτη - Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας", που παρουσιάζεται από την Κυριακή έως την ερχόμενη Τρίτη στο "Πειραιώς 260" (Χώρος Ε'), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (ενότητα "Θέατρο σε Πρώτο Ενικό").

«Εκλεκτικά μοντέρνος» ο Ριχάρδος του Κέβιν Σπέισι

Με μεγάλη επιτυχία ξεκίνησαν οι παραστάσεις του "Ριχάρδου Γ'", που αναμένουμε στην Επίδαυρο, στο θέατρο Old Vic του Λονδίνου, με τον πρωταγωνιστή Κέβιν Σπέισι και τον σκηνοθέτη Σαμ Μέντες να εισπράττουν το ενθουσιώδες "μπράβο" από την αφρόκρεμα της αγγλικής κριτικής. Η εκσυγχρονισμένη εκδοχή του σαιξπηρικού έργου έχει τον Σπέισι στον πρώτο ρόλο να φοράει μεταλλικό στήριγμα στο πόδι και να κουτσαίνει κρατώντας μπαστούνι. "Εχουν περάσει 12 χρόνια από τότε που οι δύο ένωσαν τις δυνάμεις τους σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης", γράφει η εφημερίδα "The Inde-pendent". "Η νέα εκλεκτικά μοντέρνα παραγωγή του "Ριχάρδου Γ'"του Μέντες αποδεικνύει ότι άξιζε η αναμονή", συμπληρώνει ο κριτικός.

Ηρακλής και Μήδεια εναντίον Χόλιγουντ...

• ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟ 
• Εξι παραγωγές παρουσιάζονται στο αργολικό θέατρο, αύριο η πρεμιέρα με Αριστοφάνη. Αγωνία για το αν θα δοθούν οι παραστάσεις των κρατικών σκηνών

Ο Πέτρος Φιλιππίδης στην «Ειρήνη»

"Αέρα" Χόλιγουντ και ελληνική "λιτότητα" συνδυάζουν τα Επιδαύρια 2011. Θα μας έλθει ο Κέβιν Σπέισι ως σαιξπηρικός "Ριχάρδος Γ'" σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες (των Οσκαρ και οι δύο), ενώ λιγότερες κατά μία θα είναι οι παραγωγές στο αργολικό θέατρο στο πλαίσιο των "περικοπών" και της γενικότερης κρίσης που βιώνει η χώρα: θα παρουσιαστούν έξι παραγωγές συγκριτικά με τα τελευταία χρόνια που είχαν καθιερωθεί οι επτά. Οπερ σημαίνει ότι η πρεμιέρα θα δοθεί αύριο και η αυλαία θα πέσει στις 6 Αυγούστου, καλώς εχόντων των πραγμάτων.

Γιατί υπάρχει η αγωνία: τι θα γίνει με τα κρατικά θέατρα; Θα δοθούν οι παραστάσεις τους ή όχι; Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε δοθεί ικανοποιητική απάντηση από τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών στα αιτήματα των σωματείων των εργαζομένων στις δύο σκηνές (τα Κρατικά Θέατρα να μην ενταχθούν στο καθεστώς των ΔΕΚΟ και να εφαρμοστούν οι όροι των συλλογικών συμβάσεων). Σήμερα σε συνεδρίασή του το σωματείο των εργαζομένων στο ΚΘΒΕ αναμένεται να αποφασίσει τι στάση θα κρατήσει, ενώ στο Εθνικό Θέατρο, όπου οι στάσεις εργασίας έχουν αρχίσει και στις εντός αττικής παραγωγές (περιοδεία παιδικής σκηνής), η κρίσιμη συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί αύριο.

Το ρίγος της αποτυχίας με τη φωνή του Μπέκετ

• ΟΥΙΛΙΑΜ ΦΟΡΣΑΙΘ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 

• Εμπνευσμένη από τη φράση του συγγραφέα "Προσπάθησε ξανά. Θα αποτύχεις" η χορογραφία "Yes We Can't" παρουσιάζεται 3 έως 5 Ιουλίου 

Οι χορευτές της «The Forsythe Company» στο «Yes we can’t» (Ναι Δεν Μπορούμε) του χορογράφου, Ουίλιαμ Φόρσαϊθ

Πάντα θα είναι έτσι. Την αγωνιώδη προσπάθεια για μια εξαιρετική επίδοση θα στοιχειώνει
το φάσμα, το ρίγος της αποτυχίας. Αντανακλώντας την ανυποχώρητη φωνή του Μπέκετ, "προσπάθησε ξανά. Θα αποτύχεις. Θα αποτύχεις καλύτερα", την εσκεμμένη αναποδιά της τύχης στο "Yes We Can't" (Ναι Δεν Μπορούμε) που όλο ειρωνεία σβήνει την πατίνα της εξαίσιας κίνησης απογυμνώνοντας τη σύμφυτη ασυνέχεια, το μετέωρο, το σταθερά ατελές, το Φεστιβάλ Αθηνών επιστρέφει στον μείζονα Αμερικανό χορογράφο Γουίλιαμ Φόρσαϊθ.

Μετά τον Χάρι Πότερ, πάει Μπροντγουέι

Ο Αλαν Ρίκμαν, που γνωρίσαμε από τις ταινίες "Χάρι Πότερ", θα επιστρέψει στο Μπρόντγουεϊ την επόμενη χρονιά, όπου θα πρωταγωνιστήσει στο νέο θεατρικό έργο της Τερέσα Ρέμπεκ "Seminar". Ο Βρετανός ηθοποιός, που ήταν δύο φορές υποψήφιος για τα Βραβεία Τόνι, θα ερμηνεύσει έναν θρύλο των γραμμάτων, ο οποίος διδά- σκει τέσσερις νεαρούς ταλαντούχους συγγραφείς. Ανάμεσα στις ταινίες που έχει συμμετάσχει τα τελευταία χρόνια ο Ρίκμαν είναι τα φιλμ "Sweeny Todd: Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ", "Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" και "Αγάπη είναι...".

Ο απόλυτος θρίαμβος της διαφθοράς

Η «Στέψη της Ποππαίας» του Μοντεβέρντι παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ Αθηνών

• Του Νικου Α. Δοντα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 1 Iουλίου 2011

ΟΠΕΡΑ. «Ο θρίαμβος του έρωτα επί της αρετής» είναι ένας κομψός τρόπος να περιγράψει κανείς όσα συμβαίνουν και επιβραβεύονται στην όπερα «Η στέψη της Ποππαίας», που αποδίδεται στον Κλάουντιο Μοντεβέρντι. «Αποδίδεται» και μόνον, διότι τίποτε σε σχέση με την πατρότητα του έργου δεν είναι βέβαιο όπως τίποτε από την πρώτη παραγωγή του έργου δεν σώζεται: ούτε η χειρόγραφη παρτιτούρα, ούτε η ακριβής ημερομηνία της πρώτης παρουσίασης, αλλά ούτε οι αντιδράσεις όσων παρακολούθησαν τις παραστάσεις. Διασώζονται δύο αντίγραφα του μουσικού κειμένου, ένα από τη Βενετία και ένα από τη Νάπολη, που όμως διαφέρουν μεταξύ τους, ενώ κανένα από τα δύο δεν συμφωνεί με κάποια από τις αρκετές εκδοχές του ποιητικού κειμένου που μας έχουν παραδοθεί. Τον χειμώνα του 1642-43 κατά τον οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε η όπερα στη Βενετία, ο Μοντεβέρντι θα ήταν τουλάχιστον 75 ετών - γνωρίζουμε ότι βαπτίστηκε το 1567. Συνεπώς, είναι αρκετά πιθανό στην ολοκλήρωση της παρτιτούρας να συνέβαλαν μαθητές του ή νεότεροι συνθέτες, όπως ο Φραντσέσκο Σακράτι, ο Μπενετέτο Φεράρι και ο Φραντσέσκο Καβάλι. Μέχρι να διαλευκανθεί το μυστήριο, τις καινοτομίες του εξαιρετικού αυτού έργου πιστώνεται ο δάσκαλος.

Το ρεπερτόριο του ΚΘΒΕ για του χρόνου, «μιλάει» μόνον ελληνικά

• O Σωτήρης Χατζάκης ανακοίνωσε τον προγραμματισμό για τη θεατρική σεζόν 2011-2012

Ο Αργύρης Ξάφης, από τις ευχάριστες εκπλήξεις του ΚΘΒΕ, θα σκηνοθετήσει την «Αννα Καρένινα»

Με το ελληνικό έργο να δεσπόζει, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Σωτήρης Χατζάκης παρουσιάζει το πρόγραμμα της θεατρικής περιόδου 2011-2012. Στο Βασιλικό Θέατρο θα παρουσιασθούν τα έργα: «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου. Η πρεμιέρα θα δοθεί τον Νοέμβριο του 2011 και μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη, η παραγωγή θα μεταφερθεί στο θέατρο «Ακροπόλ» στην Αθήνα, για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων. Ακολουθεί ο «Ζορμπάς» του Νίκου Καζαντζάκη σε θεατρική διασκευή Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, την Τάνια Τσανακλίδου και τη Χρύσα Παπά (Μάρτιος - Μάιος 2012). Ενδιαμέσως, στις 25 Ιανουαρίου θα ξεκινήσει το Χοροθέατρο του ΚΘΒΕ με την παράσταση «Ο Κήπος του Προφήτη», ένα μικτό θέαμα με χορευτές και μουσικούς βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Χαλιλ Γκιμπράν, στην ολοκληρωμένη του μορφή.

Ενθουσίασε τους κριτικούς ο Κέβιν Σπέισι στον ρόλο του Ριχάρδου του Γ'

Ο Κέβιν Σπέισι   (Φωτογραφία:  Αρχείο ΔΟΛ )

---

Επιστροφή σε καλές στιγμές για τον Κέβιν Σπέισι, ο οποίος στον Ριχάρδο Γ' σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες που παρουσιάστηκε στο θέατρο Old Vic, ενθουσίασε στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο ηθοποιός ερμηνεύει τον διάσημο «κακό» του Σέξπηρ με το πόδι του δεμένο σε μεταλλικό στήριγμα. Η υπόθεση της παράστασης έχει μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή. Ο κριτικός του Guardian, Μάικλ Μπίλινγκτον, επαίνεσε την «δυνατή κεντρική ερμηνεία» του Κέβιν Σπέισι. «Ο Σαμ Μέντες έφτιαξε μια ξεκάθαρη, κατανοητή σύγχρονη παραγωγή, όπου ο πρωταγωνιστής μετατρέπεται σε δεσποτικό αρχέτυπο».

Στο Ηρώδειο ανεβαίνει ο «Υπηρέτης δύο Αφεντάδων». Με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο

  (Φωτογραφία:  Αρχείο ΔΟΛ )

---

Μία από τις ωραιότερες κωμωδίες του Κάρλο Γκολντόνι, τον Υπηρέτη δύο αφεντάδων, παρουσιάζει φέτος το καλοκαίρι το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ. Η παράσταση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη στο Ηρώδειο (21.00). Πρωταγωνιστής ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο Γιάννης Κακλέας αναμετριέται με τη γνωστή κωμωδία του Γκολντόνι αποδεικνύοντας ότι, αν και γραμμένη στα μέσα του 18ου αιώνα, συνεχίζει να χαρίζει γέλιο ακόμα και σήμερα. «Ο Υπηρέτης δύο αφεντάδων είναι μια σάτιρα για τον έρωτα, το πάθος για ευτυχία, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια για επιβίωση. Με όπλο το χιούμορ αλλά και με μια διεισδυτική κριτική ματιά στις συμπεριφορές των ηρώων του, ο Γκολντόνι αποκαλύπτει την ηθική παρακμή μιας κοινωνίας που στηρίζεται στην υποκρισία και την διαφθορά» λέει ο σκηνοθέτης.

Καθυστερημένοι

Κάθε χρόνο με τρώει το χέρι μου να το γράψω, αλλά όλο το αναβάλλω. Μια ανακοίνωση, όμως, του Ελληνικού Φεστιβάλ, που παρακαλούσε τους θεατές να μην καθυστερούν, γιατί οι παραστάσεις του Θεάτρου του Ηλιου «ξεκινούν αυστηρά στις 19.00», με απελευθέρωσε.

Και ερωτώ με παράπονο και τσατίλα: γιατί οι Ελληνες θεατρόφιλοι, που συχνάζουν στην «Πειραιώς 260», άνθρωποι υψηλού επιπέδου, αδιαφορούν τόσο για το ρολόι τους; Ακόμα και καλοί μου φίλοι, με κοιτάνε σαν να είμαι κάνα ούφο όταν ένα τέταρτο ή δέκα λεπτά πριν από την παράσταση αρχίζω να πορεύομαι προς την είσοδο της αίθουσας σβήνοντας το τσιγάρο μου. «Πού πας παιδάκι μου; Εχουμε καιρό», μου λένε.

ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ. Θεατρικά σεμινάρια, ποδήλατο λίμνης και γαστρονομία

Το Θεατρικό Εργαστήριο Καρδίτσας «Τέχνης Παίδευσις» διοργανώνει το 8ο Πανελλήνιο Θεατρικό Θερινό Σεμινάριο - Κατασκήνωση «Δρυάδες 2011», διάρκειας 50 ωρών, στο Νεοχώρι της Λίμνης Πλαστήρα. Ενα σεμινάριο για εκπαιδευτικούς, ηθοποιούς, θεατρολόγους, σπουδαστές δραματικών σχολών, ερασιτέχνες ηθοποιούς, μουσικούς, φοιτητές, μαθητές με φόντο τη λίμνη, το καλοκαιρινό τοπίο, τις μοναδικές φυσικές τοποθεσίες της περιοχής. Οχι όμως μόνον αυτό. Το Θεατρικό Εργαστήριο Καρδίτσας παράλληλα με το σεμινάριο θεάτρου συνεχίζει να διευρύνει την καλοκαιρινή δράση του με ένα συμπόσιο τέχνης που θα περιλαμβάνει εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, γλυπτικής και σκίτσου με θέμα «Μια χελιδονοφωλιά για ένα ρούχο», ποίηση, λογοτεχνία, μουσική και χορό.

«Οχι άλλο πόλεμο. Ειρήνη πια»

Ο Πέτρος Φιλιππίδης ανοίγει την Παρασκευή το Φεστιβάλ Επιδαύρου με Αριστοφάνη 

• Της Δάφνης Κοντοδήμα 
• ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011 

Ο Τρυγαίος, ήρωας της αριστοφανικής «Ειρήνης», προσπαθεί έως και τους θεούς να πείσει για να ελευθερώσει την Ειρήνη, τη στιγμή που η Γη και οι άνθρωποι καταστρέφονται από τον πόλεμο.

Μιλάμε για την ίδια «Ειρήνη» που ήρθε στη ζωή του Πέτρου Φιλιππίδη φέτος το καλοκαίρι διά της ατόπου απαγωγής. Είχε ήδη ανεβάσει τις αριστοφανικές κωμωδίες «Αχαρνής», «Πλούτο», «Βατράχους», «Θεσμοφοριάζουσες». «Οπότε τι έμεινε;», λέει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, που βρίσκεται στην Επίδαυρο από την Κυριακή για τις τελευταίες πρόβες πριν από την πρεμιέρα την Παρασκευή 1 Ιουλίου, που θα ανοίξει και το φετινό Φεστιβάλ Επιδαύρου. Και σπεύδει να... διορθώσει: «Αστειεύομαι, βέβαια».

«The moment you stood still» του Γιάννη Αντωνίου

Μια στάση πριν το Βερολίνο και μία μετά τις ΗΠΑ, το "The moment you stood still..." είναι μία διασκεδαστική, δραματική και κάποιες φορές μια άβολα(;) αισθησιακή παράσταση που καθοδηγείται κυρίως από την επιθυμία του ανθρώπου να επικοινωνήσει. 

 

 

 Το διεθνές του cast έχει αναπτύξει το έργο αυτό χωρίς να ανταλλάσσει λόγια μεταξύ του, καθ' όλη τη διάρκεια της δημιουργίας του. Παρόλα αυτά στην παράσταση σπάει ο τέταρτος τοίχος μεταξύ κοινού και χορευτών καθώς, μπορεί να ζητηθεί η ενεργή δράση του κοινού! Γεννημένος στην Αθήνα, στην Ελλάδα, ο Γιάννης Αντωνίου, που ως χορευτής τιμήθηκε με το Goldie Award, ξεκίνησε την καριέρα του στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα. Αργότερα, με υποτροφία από το Hamburg Ballet βρέθηκε στη Γερμανία για να συνεχίσει τις σπουδές του στο χορό. Δούλεψε με τον Αμερικανό χορογράφο, Alonzo King και το Μπαλέτο του LINES στο Σαν Φρανσίσκο, χορεύοντας και διδάσκοντας. Ίδρυσε τη διακεκριμένη ομάδα χορού KUNST-STOFF μαζί με τον επί μακρόν συνεργάτη του Tomi Paasonen, με σκοπό να διερευνήσει τη διασταύρωση των πολλαπλών μορφών τέχνης, χρησιμοποιώντας το χορό ως κύριο μέσο. Με τη χορευτική ομάδα KUNST-STOFF, τα έργα του έχουν περιοδεύσει στις ΗΠΑ, την υπόλοιπη Αμερική και στην Ευρώπη με εξαιρετικές κριτικές.

Κομμωτής... για δολοφόνους

Βροχή έπεσαν οι θεατρικές και τηλεοπτικές προτάσεις για τον Αργύρη Αγγέλου μετά τη νίκη του στο "Dancing with the stars", αλλά εκείνος επέλεξε την πιο δελεαστική η οποία τον θέλει γκέι κομμωτή στην αστυνομική κωμωδία "Σεσουάρ για δολοφόνους" 

•  

Βροχή έπεσαν οι θεατρικές και τηλεοπτικές προτάσεις για τον Αργύρη Αγγέλου μετά τη νίκη του στο "Dancing with the stars", αλλά εκείνος επέλεξε την πιο δελεαστική η οποία τον θέλει γκέι κομμωτή στην αστυνομική κωμωδία "Σεσουάρ για δολοφόνους". Δεκατρία χρόνια παίζεται αυτή η κωμωδία στο θέατρο "Αποθήκη" με την επίβλεψη του Θοδωρή Πετρόπουλου και για τη 13η -και τελευταία- χρονιά είχαν πέσει πολλά ονόματα στο τραπέζι για τον πρώτο ρόλο. Από όλα αυτά επιλέχτηκε τελικά ο Αργύρης Αγγέλου, ο οποίος αποδέχτηκε την πρόταση με πολύ μεγάλη χαρά.

Η γιγαντιαία κυρία και ο Μαξ με τα έξι χέρια

• «FREAKSHOW» 
• Οι "Tiger Lillies" φέρνουν τα παραμορφωμένα και παράξενα πλάσματά τους από απόψε στο "Μπάντμιντον" και διηγούνται μουσικοθεατρικές ιστορίες

Η παράσταση "Freakshow" των Tiger Lillies παρουσιάζεται στο "Μπάντμιντον" από απόψε έως και το Σάββατο

Μάρτυρες ενός "φρικιαστικού σόου" θα γίνουμε από σήμερα έως και το Σάββατο αν βρεθούμε στο "Μπάντμιντον". Πρωταγωνιστές του θα είναι ο Τόμι ο Φιλάργυρος, η Αμάντα με τα όμορφα μαλλιά, η Μάρθα η γιγαντιαία κυρία, ο Μαξ με τα έξι χέρια, ο Ονειροπόλος και πολλοί άλλοι ακόμη, οι οποίοι θα καταλάβουν τη σκηνή του θεάτρου έτσι ακριβώς όπως είχαν κάνει και πριν από δύο χρόνια.
Αφορμή της επίσκεψής αυτών των παραμορφωμένων και παράξενων πλασμάτων στη χώρα μας είναι η ολοκληρωμένη παραγωγή "Freakshow" των "Tiger Lillies", η οποία "γεννήθηκε" με αφορμή τη συμπλήρωση των 20 χρόνων ζωής του ανατρεπτικού λονδρέζικου συγκροτήματος.
Επικεφαλής του είναι ο συνθέτης, στιχουργός και περφόρμερ Μάρτιν Ζακς, ο οποίος μέσα από τις περίεργες μουσικοθεατρικές ιστορίες που θα αφηγηθεί θα κάνει και τους θεατές να νιώσουν διαφορετικοί... "Και αφού η καρδιά σου εξ ολοκλήρου θα 'χει αλλοιωθεί, όσο νορμάλ κι αν είσαι - η αθωότητά σου θα χαθεί, θα παραμορφωθείς κι εσύ όπως όλοι, αυτό το ''Freakshow'' είναι το καλύτερο στην πόλη!", λέει χαρακτηριστικά η μπάντα.

"Prises/Reprises" από τον Ντ. Μαριότ: Γνωριμία με την «τέχνη του θορύβου»

Το όνομα του Ντενί Μαριότ είναι οικείο στους φίλους του χορού κυρίως μέσα από τις δουλειές του για την ομάδα της Μαγκύ Μαρέν, με την οποία συνεργάζεται στενά, δημιουργώντας ηχητικά και μουσικά περιβάλλοντα. Αλλά και ως συνθέτης και ερμηνευτής είναι γνωστός για τις αλλόκοτες μουσικές παρτιτούρες του, για τη συμμετοχή του σε πολλά καινοτόμα μουσικά σχήματα, ενώ έχει παρουσιάσει και μία μουσική και σωματική δουλειά μέσα σε μια μεταβαλλόμενη πλαστική συσκευή.

Με αυτή του την ιδιότητα, του σόλο περφόρμερ, θα έχει την ευκαιρία να τον γνωρίσει σήμερα και αύριο το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών, ως συνθέτη και ερμηνευτή μιας πρωτότυπης μουσικοκινητικής παράστασης όπου πρωταγωνιστεί η «τέχνη του θορύβου». Με λιγοστά μέσα, τον εαυτό του και ένα τεράστιο τελάρο που κινείται αυτόνομα, ο Μαριότ καταφέρνει να δημιουργήσει μια καθαρή περφόρμανς, όπου κυριαρχεί ο ρυθμός, ένας ρυθμός που δημιουργείται από τον ίδιο τον θόρυβο, τη φασαρία που προκαλεί το τελάρο και ο ερμηνευτής. Πρόκειται για μία περφόρμανς που, μέσα από τον ρυθμό, καταλήγει σε μία εσχατολογική διάσταση, θέτοντας ερωτήματα για τη ζωή και τον θάνατο, για την ίδια την έννοια της ύπαρξης. «Ακόμη κι όταν πιστεύουμε ότι τον χάνουμε, ο ρυθμός μάς παίρνει, μας παρασύρει, μας στοιχειώνει. Πολύ συχνά, χαμένοι, σε μια κατάσταση διάλυσης, πασχίζουμε να επινοήσουμε μια αρμονία ανάμεσα στο δικό μας εδώ και στον κόσμο που πάντα αλλάζει. Είμαστε ένα σημείο που δοκιμάζει να βρει έναν κοινό ρυθμό με την επιφάνεια της οποίας αποτελεί στοιχείο», λέει ο Ντενί Μαριότ, σχολιάζοντας το ιδιόμορφο ακουστικό τοπίο που πολλές φορές φτάνει τον θεατή στα όριά του. Η παράσταση Prises/Reprises του Denis Mariotte, θα παρουσιάζεται στον Χώρο Η της οδού Πειραιώς 260, στις 9.00 μ.μ.

Είκοσι θεατρικοί ήρωες σε μια παράσταση

Είκοσι ήρωες από αριστουργήματα της ιστορίας του θεάτρου, από κείμενα που ξεκινούν από τη Μήδεια του Ευριπίδη και φθάνουν έως την Ψύχωση της Σάρα Κέιν παρουσιάζει την Τετάρτη και την Πέμπτη στο Θέατρο Ροές ο σκηνοθέτης Νίκος Κατής και οι μαθητές του στη δραματική σχολή New York Acting Studio, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πρόκειται για μια σύνθεση που περιλαμβάνει μονολόγους και αποσπάσματα από τη Μήδεια, την Αντιγόνη του Σοφοκλή, τον Έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ, τη Δεσποινίδα Τζούλια του Στρίντμπεργκ, την Πρόταση γάμου, τον Γλάρο, και τον Θείο Βάνια του Τσέχωφ, τη Φαλακρή τραγουδίστρια και το Μάθημα του Ιονέσκο, την Κάθαρση του Μπέκετ, τον Θάνατο του εμποράκου του Α. Μίλερ, τον Μαρξ στο Σόχο του Χ. Ζιν, το Other Side του Ντ. Ντουκόβσκι, το Ζοο Story του Άλμπι, και την Ψύχωση της Σάρα Κέιν. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι μαθητές του Ν. Κατή Γιώργος Μάρκου, Ασημάκης Φαλτακάς, Δέσποινα Κόκαλλη, Μαργαρίτα Τσιαμούρη, Ελίνα Σταματάκη, Έλενα Σιορέδα, Ράνια Σιορέδα, Μαρία Καραλή, Νάταλι Φίσερ, Αλέξανδρος Έξαρχος, Ειρήνη Γκέκου.

«Η κόρη της καταιγίδος» ξαναχτυπά

• Ελευθεροτυπία, Τρίτη 28 Ιουνίου 2011 
• Ηχοι ζωντανοί 
• Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ 
• Είχε περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που παρουσιάστηκε τελευταία φορά «Η κόρη της καταιγίδος» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.

 Φεστιβάλ Αθηνών: η εναρκτήρια σκηνή από την αναβίωση της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Η κόρη της καταιγίδος» σε σκηνοθεσία Αλέξη Ευκλείδη (φωτ.: Φυλακτού) Πεισμένοι πως η περιφρονημένη ελληνική οπερέτα είναι «ένας κρυμμένος θησαυρός που περιμένει να αναδυθεί στο φως», ο σκηνοθέτης Αλέξης Ευκλείδης και ο συνθέτης Χαράλαμπος Γωγιός ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις «Οπερες των Ζητιάνων» και ανέβασαν το ξεχασμένο έργο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (13-14/6/2011). Η γενικά καλοστημένη παράσταση στο Χώρο «Η» της Πειραιώς έδειξε ότι γνωρίζουν το αντικείμενο και εφαρμόζουν τις ιδέες τους με ζήλο. Παρακολουθήσαμε την αναβίωση με ενδιαφέρον, απολαμβάνοντάς την ξένοιαστα. Η παράσταση αφιερώθηκε στην υψίφωνο Ανθή Ζαχαράτου (1922-2011), κορυφαία ερμηνεύτρια της ελληνικής οπερέτας, που έφυγε στις 9/6 από τη ζωή.

Ξεκινά το Φεστιβάλ Ρεματιάς

Μία όαση πολιτισμού με πληθώρα μουσικών και θεατρικών παραστάσεων στο Ευριπίδειο θέατρο Ρεματιάς.

Το φεστιβάλ Ρεματιάς για ακόμα μία χρονιά υποδέχεται στο καταπράσινο Ευριπίδειο θέατρο Χαλανδρίου και για ένα μήνα -από την Τρίτη 28 Ιουνίου έως και την Τετάρτη 27 Ιουλίου- από κορυφαίους δημιουργούς της εγχώριας και διεθνούς μουσικής σκηνής, μέχρι Έλληνες ανερχόμενους μουσικούς, αλλά και πληθώρα θεατρικών παραστάσεων, για μικρούς και μεγάλους.

Το μουσικό ταξίδι του φεστιβάλ Ρεματιάς εκτείνεται από την μακρινή Κολομβία μέχρι την γειτονική μας Τουρκία και πίσω στην Ελλάδα, προσφέροντας μεταξύ άλλων στο μουσικόφιλο κοινό δύο πρεμιέρες, όπως η συναυλία του θρυλικού Κολομβιανού ακκορντεονίστα Anibal Velasquez με την 9μελή μπάντα του (που ανοίγει και την αυλαία του φεστιβάλ στις 28 Ιουνίου) και το μουσικό project «Bridges: Τραγούδια του Αιγαίου και του Βοσπόρου» του μεγάλου συνθέτη Μίμη Πλέσσα μαζί με την εξαιρετική Fide Koksal.

Ανθρωπολόγος ερευνά αν ο Σέξπιρ έγραφε υπό την επήρεια ναρκωτικών

Ζήτησε άδεια να ανοίξει τους τάφους του για να βρει τι τον σκότωσε

ΤΟ ΒΗΜΑ:  28/06/2011

Ανθρωπολόγος από τη Νότια Αφρική ζήτησε άδεια να ανοίξει τους τάφους του Γουίλιαμ Σέξπιρ και της οικογένειας του βάρδου για να βρει, ανάμεσα σε άλλα, τί σκότωσε τον μεγάλο ποιητή και αν τα ποιήματα και τα θεατρικά του έργα τα έγραψε υπό την επήρεια της μαριχουάνας!  Αλλά ενώ ο σκελετός του Σέξπιρ μπορεί να αποκαλύψει λεπτομέρειες για την υγεία και τον θάνατό του, το ζήτημα της χρήσης ναρκωτικών εξαρτάται από την παρουσία ευρημάτων όπως τρίχες, και νύχια χεριών και ποδιών, μέσα στον τάφο, λέει ο Φράνσις Θάκερεϊ, διευθυντής του Ινστιτούτου για την Ανθρώπινη Εξέλιξη στο πανεπιστήμιο Witwatersrand στο Γιοχάνεσμπουργκ, ο οποίος υπέβαλε το αίτημα της εκταφής στην Εκκλησία της Αγγλίας.

Ο Τρυγαίος ανοίγει τα Επιδαύρια

• Ο Πέτρος Φιλιππίδης μιλάει για την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 

• Μυρτώ Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ: 29/6/2011

Με έντονο εικαστικό χαρακτήρα, «αλλά χωρίς να λείπουν οι πρωτοτυπίες και οι ιδιαιτερότητες», όπως λέει ο Πέτρος Φιλιππίδης, «αισιοδοξώ να παρουσιάσω ένα ευφρόσυνο λαϊκό θέαμα, σαν πανηγύρι»

Υπογράφοντας και τη δραματουργική επεξεργασία αλλά και τη σκηνοθεσία, ο Πέτρος Φιλιππίδης κατεβαίνει και εγκαινιάζει τα Επιδαύρια 2011 με τον ρόλο του Τρυγαίου στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη. «Ηθελα να έχω την ευθύνη όλης της παράστασης για να μεταφέρω το όραμά μου. Κι είναι πρώτη φορά που σκηνοθετώ Αριστοφάνη ενώ παίζω κιόλας. Ο στόχος μου είναι να αφήσω τη δουλειά να μιλήσει. Με τις επιλογές μου στη σκηνογραφία, τα κοστούμια, τη μουσική και φυσικά με τον θίασο, δίνω το στίγμα μου και την εικόνα της παράστασης. Ανεβάζουμε την "Ειρήνη" του Αριστοφάνη και το υπογραμμίζω αυτό. Οχι μια παράσταση με αφορμή τον Αριστοφάνη. Λέω αυτά που σήμερα θα μπορούσε να είχε πει ο Αριστοφάνης. Συνδυάζω τη βαθειά λαϊκή παράδοση με τις δικές μου παραδόσεις, τις θεατρικές μου καταβολές, τον Κουν».

Ιστορία, τέχνη και ζωή

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

• «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» από το «Θέατρο του Ηλιου»

«Νιζίνσκι- Είμαι μια μαριονέτα του θεού»

BIL

Η Αριάν Μνουσκίν, δημιουργός του 47χρονου «Θεάτρου του Ηλιου», παραμένει ακατάβλητη καινοτόμος. Συνεχίζει να εκπλήσσει με τη θεματολογική τόλμη και πρωτοτυπία, την υψηλή αισθητική, τη διάνοια, την ευφροσύνη, τη συγκίνηση, το ρεαλισμό, την «ποιητική» μαγεία, την ευρηματικότητα, τη βαθύτατη λαϊκότητα, την τελειομανή εικαστική ομορφιά, τη «μαστοριά» - με απλά, χειροποίητα τεχνικά μέσα - των σκηνικών της συλλήψεων και με την ιδιοφυή ικανότητά της να εμψυχώνει και να καθοδηγεί την όμοψυχη καλλιτεχνική «κατάθεση» του 75μελούς θιάσου. Στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών παρουσίασε την καίριας και επίκαιρης σημασίας παράσταση «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας». Δημιουργία που εναντιώνεται στο ζόφο που επιφυλάσσει στους λαούς ο καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου - του απάνθρωπου σύγχρονου «Μίδα». Δημιουργία που τολμά να «πει» ότι μόνη διέξοδος από το ζόφο είναι ο σοσιαλισμός, του οποίου το «φάρο» στήνει στο τέλος της παράστασης, για να «φωτίζει» όσους «πελαγοδρομώντας» κινδυνεύουν. Η Α. Μνουσκίν και η Ελέν Σιξούς συνέθεσαν μια πολυεπίπεδη (ιστορική, πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική), μαγευτική αλληγορία, με πρώτη «ύλη» το - σκοπίμως παραγνωρισμένο λόγω των ανθρωπιστικών οραμάτων του - μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν «Στη Μαγγελανία» (1891), που εξέδωσε ο γιος του συγγραφέα, το 1909 με τίτλο «Οι ναυαγοί του Ιωνάθαν», προκαλώντας αντιδράσεις. Στην «αυγή» του 20ού αιώνα εκδόθηκε το μυθιστόρημα του Βερν. Συνέπεσε με την περίοδο που διαδίδονται οι σοσιαλιστικές ιδέες. Τότε γεννήθηκε ο βωβός κινηματογράφος. Η Μνουσκίν, με ένα έξοχο μυθοπλαστικό εύρημα, συνέδεσε το μυθιστόρημα του Βερν με τον βωβό κινηματογράφο και τα σοσιαλιστικά οράματα για λαϊκό κράτος, για εκπαίδευση, παιδεία και τέχνη για το λαό. Μια μικρή ομάδα σοσιαλιστών κινηματογραφιστών, στο πατάρι μιας λαϊκής παρισινής ταβέρνας, με την επωνυμία «Η τρελή ελπίδα», χρησιμοποιώντας εργαζόμενους και πελάτες της ταβέρνας ως «ηθοποιούς», το καλοκαίρι του 1914, γυρίζει το μυθιστόρημα του Βερν σε ταινία, της οποίας η πλοκή τιμητικά αναφέρεται στις ιδέες του Ρουσσώ, του Ουγκώ, σε ρήσεις του Μαρξ και «μπρεχτικά» καυτηριάζει τον ανταγωνισμό των αποικιοκρατικών μεγάλων δυνάμεων (Μ. Βρετανία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία), την έξαρση του εθνικισμού και των εξοπλισμών, ιδιαιτέρως της Γερμανίας, τη σκόπιμη δολοφονία του πρίγκιπα της Αυστροουγγαρίας Ροδόλφου (28 Ιουνίου 1914), την κήρυξη (5 Ιουλίου) του πολέμου της Αυστροουγγαρίας και Γερμανίας κατά της Σερβίας.

Το ΚΘΒΕ εκφράζει τη θλίψη του για την απώλεια της Έφης Μεταγγιτσινού.

 

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΘΒΕ: «Η αναγγελία» του Γιώργου Βέλτσου, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, Μονή Λαζαριστών - Μικρό Θέατρο (2000-2001). «Εκάβη/Κύκλωπας», του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου  Θέατρο Δάσους –Θεσσαλονίκη (Πρώτη Παρουσίαση: 11/07/2001) «Οδυσσέα γύρισε σπίτι», του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, Βασιλικό Θέατρο (2001-2002). «Ο Τρελαντώνης» της Πηνελόπης Δέλτα, σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, Μονή Λαζαριστών- Υπαίθριο θέατρο (Πρώτη Παρουσίαση: 24-07- 2002) «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης», του Έντεν Φον Χόρβατ, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (2002-2003).

«Οι Περιπατητές της Βροχής» στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου

Η ομάδα Illustrations Confuses, με ιδρυτές την Αντωνία Βασιλάκου και τον Ντιμίτρι Ρεκατσέβσκι (Dimitri Rekatchevski), απόφοιτοι της Διεθνούς Σχολής Μιμικής Τέχνης του Μαρσέλ Μαρσώ, θα παρουσιάσει  το δρώμενο «Οι Περιπατητές της Βροχής» στα πλαίσια του 3^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου της Αθήνας.

«Οι Περιπατητές της Βροχής»  είναι ένα θέαμα όπου στοιχεία σωματικού θεάτρου και σύγχρονου χορού συνδυάζονται προκειμένου να συνθέσουν μια περφόρμανς στηριζομένη στις έννοιες του πλασματικου σώματος και της art brute.

Πρόσωπα:  Έξι παρουσίες στα «ομπρελικά κουκούλια» τους.

Υπόθεση: Σε έναν σκοτεινό και υγρό χώρο, φωτεινά μοναχικά όντα περιπλανώνται τυλιγμένα σε σελοφανικούς μανδύες. Στον περίπλου τους κινούνται, ελίσσονται, σταματούν, ανακαλύπτουν και ανακαλύπτονται, σπάνια όμως αποχωρίζονται την διαφανή φωλιά τους. Η επικοινωνία με τους όμοιούς τους πρόσκαιρη, μέχρι την τελική τους ένωση και επανεκκίνηση της πορείας τους προς άλλα μέρη.

Η περφόρμανς «Οι Περιπατητές της Βροχής» έχει παρουσιαστεί στα Festival Mimos, Beyrouth Street Festival, Festival de Trop καθώς και στο Printemps de la Démocratie υπό τον τίτλο « Les Marcheurs du Temps».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΗΓΑΣ: Στον θυμό των Ελλήνων απάντηση είναι το γέλιο

• "Τα κορίτσια με τα μαύρα", που ρίχνουν μια σαρκαστική ματιά στα φαινόμενα διαπλοκής, περιοδεύουν ξεκινώντας αύριο από τα Τρίκαλα

Ο Αλέξανδρος Ρήγας σκηνοθετεί «Τα κορίτσια με τα μαύρα» που έγραψε μαζί με τον Δημήτρη Αποστόλου

Στον "θυμό" που έχουν οι Ελληνες, αυτόν τον καιρό μέσα τους, η απάντηση είναι το... γέλιο, υποστηρίζει ο Αλέξανδρος Ρήγας. Με αυτόν τον γνώμονα, η κωμωδία των Αλέξανδρου Ρήγα - Δημήτρη Αποστόλου "Τα Κορίτσια με τα Μαύρα" περιοδεύει στην Ελλάδα για να χαρίσει ώρες ξεγνοιασιάς και "δροσιάς" στους θεατρόφιλους, κάνοντάς τους να ξεφύγουν για λίγο από το Μεσοπρόθεσμο, τους φόρους και τις αυξήσεις. Η "εκρηκτική κωμωδία για τη σύγχρονη Ελλάδα, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την "ευλογημένη απάτη" ξεκινάει την καλοκαιρινή περιοδεία της αύριο στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων. Πρόκειται για "μια σαρκαστική ματιά στα φαινόμενα διαπλοκής, της αξιοπρέπειας, της απαξίωσης της προσωπικής ζωής, της ματαίωσης", εξηγεί ο Αλέξανδρος Ρήγας, υπεύθυνος και για τη σκηνοθεσία της παράστασης. Το ερώτημα που τίθεται, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι "πού καταλήγει η κρίση του πολιτισμού μέσα μας".

(Α)pollonia, μια παράσταση, μια συναυλία, μια θυσία

 Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΠΟΛΩΝΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΡΛΙΚΟΦΣΚΙ ΜΕ ΜΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ
•  Ελευθεροτυπία, Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Μια παράσταση-πρόκληση, η οποία ενεργοποιεί ξανά την αρχαία ελληνική τραγωδία μέσα από τον διάλογό της με την τραγωδία του Ολοκαυτώματος. Καταιγιστική η πρόταση που συνέλαβε και σκηνοθέτησε ο κορυφαίος Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Βαρλικόφσκι. 

Εικαστικά καταιγιστικές, γεμάτες εκρηκτική ενέργεια, οι σκηνές της «(Α)pollonia»...  

Πρόκειται για μια σύνθεση που τολμά να διαπραγματευτεί επί σκηνής την αμφιλεγόμενη έννοια της θυσίας, αντλώντας πρώτη ύλη απ' τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την αισχυλική τριλογία της «Ορέστειας», την ευριπίδεια «Αλκηστη», τις συγκλονιστικές «Ευμενίδες» του Τζόναθαν Λίτελ, την «Ελίζαμπεθ Κοστέλο» του Τζ. Μ. Κούτσι και την ντοκουμενταρίστικη καταγραφή της Χάνα Κραλ «Apollonia».
Τη σχεδόν τετράωρη «(Α)pollonia», όπως ονομάζεται η ερεθιστική σύνθεση του Nowy Teatr, το αθηναϊκό κοινό θα έχει τη δυνατότητα από σήμερα έως και την Παρασκευή να παρακολουθήσει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών με τη Στέγη του Ωνασείου).
Πώς κατάφερε να διαχειριστεί ο ευφυής Βαρλικόφσκι τις έννοιες της θυσίας, της προδοσίας, της ηρωοποίησης με τη φόρμα μιας ροκ συναυλίας; Σαν ροκ σταρ κι ο ίδιος, φορώντας τραγιάσκα και σκούρα γυαλιά ηλίου, μας εξήγησε με πάθος και εκφραστικές χειρονομίες τον σκελετό της απαιτητικής δουλειάς του. Μοιάζει να αισθάνεται την Αθήνα σαν μια πόλη οικεία. Την έχει ξαναζήσει άλλωστε λόγω ακόμη δύο παραστάσεών του: το «Κρουμ» του Χ. Λεβίν και το «Ενα Λεωφορείο» του Τ. Ουίλιαμς με την Ιζαμπέλ Ιπέρ (Φεστιβάλ Αθηνών). Στη Θεσσαλονίκη πέρασε λίγο νωρίτερα με το «Καθαροί πια» της Σάρα Κέιν.

Θέατρο στο Ιράν...

• Γράφει η Βαρβάρα Δούκα

Πρόκειται για το 14^ο Φεστιβάλ Πανεπιστημιακού Θεάτρου που λαμβάνει χώρα στην Τεχεράνη, ένα από τα πιο σημαντικά διεθνή φεστιβάλ του Ιράν, μαζί με το διεθνές φεστιβάλ του Φάτζρ κάθε Φεβρουάριο. Το Πανεπιστήμιο, και ιδιαίτερα η Art School, αποτελεί  χώρο ζυμώσεων εκτός καλλιτεχνικών και πολιτικών και κοινωνικών , και αναζητήσεων προς την Ευρώπη, και άλλα οργανικά κέντρα του παγκόσμιου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι. Ένα από τα βασικά αιτήματα των νέων του Ιράν, αυτό της επικοινωνίας, πραγματώνεται μέσα από προσκεκλημένες παραστάσεις, συναντήσεις, αλλά κυρίως μέσα από εργαστήρια βιωματικά και ανταλλαγές μεθόδων.

Από αυτά τα εργαστήρια προκύπτουν συναντήσεις, συμπαραγωγές και συνεργασίες, που βρίσκουν το δρόμο της πραγμάτωσης, στο ‘μεγαλύτερο’ φεστιβάλ του Φάτζρ, και ανοίγουν διαύλους μεταξύ του σύγχρονου θεάτρου στο Ιράν, που διανύει νέα περίοδο άνθισης , παρά  τις ιδιάζουσες συνθήκες περιορισμών εκ μέρους του επίσημου ισλαμικού καθεστώτος.

• Φέτος δίδαξαν και παρουσίασαν work in progress, οι ακόλουθοι:

Από Γαλλία και Αγγλία οι: Louis Fortier-Sophie Brech – ‘Acting of masks & clowns in Shakespeare’s universe

Από την Κορέα και τη Νέα Ζηλανδία οι : Chungyea Park – James Sutherland ‘Physical Theatre’

Από την Αγγλία οι : Claire Pamment –‘Dramaturgy in Comedy’ και  Roger Mac Kane- Theatre Management,

Από την Πολωνία: Andrej Zurowski – ‘Multicultural Shakespeare at the contemporary stage’

Από Γερμανία-Ιράν : Parviz Barid – ‘Improvisation in Acting’, και από την Ελλάδα η Βαρβάρα Δούκα με εργαστήριο πάνω στην φωνή και στο σώμα, με αφορμή το work in progress: ‘Persians- 1390’ , βασισμένο στους Πέρσες του Αισχύλου.

Ελαβαν χώρα και πολλές παραστάσεις, από διάφορα μέρη, καθώς και διαγωνισμός των πανεπιστημιακών θεατρικών ομάδων.

• Η πραγματοποίηση της ελληνικής συμμετοχής, δε θα μπορούσε να επιτευχθεί, χωρίς τη συνδρομή του κου Κωνσταντίνου Πασσάλη, Πολιτιστικού Εμπειρογνώμονα και Πρεσβευτή Συμβούλου της ελληνικής πρεσβείας της Τεχεράνης, που τόσα του χρωστάει η συνεχής ελληνική παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της πρωτεύουσας του Ιράν.

Πολυεθνικός Αριστοφάνης στο Θέατρο Βράχων

 

Τον Πλούτο του Αριστοφάνη ανεβάζει αυτές τις μέρες στο Θέατρο Βράχων η θεατρική ομάδα Vice Versa, που αποτελείται από φοιτητές και εργαζόμενους, Έλληνες και ξένους σπό 12 χώρες (Αλβανία, Ελλάδα, Ζιμπάμπουε, Ιράν, Μολδαβία, Νιγηρία, Ουκρανία, Παλαιστίνη, Πολωνία, Ρωσία, Σρι Λάνκα).

Στη σημερινή Αθήνα «που δεν έχει θέση για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, δημιουργούμε μια νησίδα ανθρώπινης επικοινωνίας για να μπορέσουμε να πορευτούμε και να δημιουργήσουμε από κοινού», αναφέρει η ομάδα.

Αποχώρησε ο Γιούρι Λιουμπίμοφ από το τιμόνι του Θεάτρου Ταγκάνκα

Ο συνδικαλισμός και ο Γιούρι Λιουμπίμοφ δεν χωράνε στο ίδιο θέατρο. Επειτα από σχεδόν πενήντα χρόνια στο τιμόνι του Θεάτρου Ταγκάνκα (που είχε ιδρύσει ο ίδιος) αποφάσισε να αποχωρήσει λέγοντας «δεν έχω πρόθεση να δουλέψω με αυτόν τον... στρατό (σ.σ.: τους ηθοποιούς). Τους αφήνω στα χέρια του σωματείου τους. Αντεξα αρκετά αυτήν την ταπείνωση, αυτήν την έλλειψη διάθεσης για δουλειά, την απληστία - η μόνη επιθυμία τους είναι το χρήμα». Η διένεξη μεταξύ του διάσημου ρώσου θεατρικού συγγραφέα και του θιάσου του κορυφώθηκε λίγο πριν από την παρουσίαση του έργου του Μπρεχτ «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», όταν αρνήθηκαν να κάνουν πρόβα, αν δεν τους κατέβαλε τη συμφωνημένη αμοιβή τους. Βέβαια, μια εκ των πρωταγωνιστριών, η Τατιάνα Σιντορένκο, αρνήθηκε ότι ο θίασος τον απείλησε να μην παίξει. «Εμείς απλά θέλουμε να πληρωθούμε», φέρεται να είπε στην εφημερίδα «Echo Moscow».

«Αυτοί σκότωσαν τον Λόρκα»

• Φως στις τελευταίες ώρες του ισπανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα

• Επιμέλεια: Χρήστος Ν.Ε. Ιερείδης ΤΑ ΝΕΑ: Tuesday 28 June 2011 

Νέα συγκλονιστικά στοιχεία για τις τελευταίες ώρες του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον τόπο εκτέλεσης και ταφής του έρχονται στο φως της δημοσιότητας ξεσκεπάζοντας ακόμη και τα μέλη του εκτελεστικού αποσπάσματος που αντιμετώπισε ο ποιητής, με εντολή από το καθεστώς Φράνκο, στις αρχές του ισπανικού εμφυλίου. Ο ιστορικός Μιγκέλ Καμπαλέρο Πέρεθ, από τη Γρανάδα, αφιέρωσε τρία χρόνια ερευνώντας εξονυχιστικά αρχεία της αστυνομίας και του στρατού, προσπαθώντας να ανασυνθέσει τις τελευταίες 13 κρίσιμες ώρες της ζωής του σημαντικού ισπανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα.

Ο Πέρεθ ισχυρίζεται στο βιβλίο του «Οι τελευταίες 13 ώρες του Γκαρσία Λόρκα» ότι ανακάλυψε την ταυτότητα των έξι από τους δώδεκα αστυνομικούς και εθελοντές του εκτελεστικού αποσπάσματος, αλλά και τριών ακόμα κρατουμένων, καθώς επίσης και την ακριβή τοποθεσία εκτέλεσης και ταφής του ποιητή του Γκουανταλκιβίρ.

Οδηγούνται προς συγχώνευση τα τρία κρατικά θέατρα;;;

 

Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Μέγαρο Μουσικής: τέσσερα σε ένα; Η ύφεση ολοένα και βαθαίνει και τώρα στην κορυφή του παγόβουνου βρίσκεται ο πολιτισμός. Στα πλαίσιο των γενικότερων περικοπών η ιδέα έπεσε ήδη στο τραπέζι: να συνενωθούν οι τρεις κρατικές σκηνές κάτω από την ομπρέλα του ΟΜΜΑ (Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών), ώστε να υπάρξει ένα νοικοκύρεμα στα οικονομικά και να κοπούν τρεις γενναίες επιδοτήσεις, αφού θα μας τελειώσει και ο ΟΠΑΠ, ο οποίος ξελάσπωνε την κατάσταση. Ακόμα δεν είναι σίγουρο με ποιον ακριβώς ιδιωτικό φορέα θα συγχωνευθούν τα τρία κρατικά θέατρα, αλλά είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της «Espresso». Το θέμα ήδη δρομολογήθηκε και έως το 2015 θα έχει υλοποιηθεί.

Χορεύοντας την... αποτυχία

• Ο οξυδερκής Γουίλιαμ Φορσάιθ αυτή τη φορά υπογράφει την παράσταση «Yes we can't»

Στιγμιότυπο από το «Yes we can't» που παρουσιάζει η ομάδα του Γουλίαμ Φορσάιθ στο Φεστιβάλ Αθηνών.

«Ναι, δεν μπορούμε ν΄αποφασίσουμε πώς θα είναι αυτό το κομμάτι» είπε, κάποτε, σε μια κουβέντα με τους χορευτές του ο Γουίλιαμ Φορσάιθ μεταξύ σοβαρού και αστείου. Η εν λόγω φράση έδωσε κατά πάσα πιθανότητα τον τίτλο στην παράσταση «Yes we can't» (Δεν Μπορούμε Ναι) που παρουσιάζει η ομάδα του σπουδαίου «αμερικανού της Ευρώπης» όπως έχει χαρακτηριστεί ο 60χρονος σήμερα χορογράφος στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (3-5 Ιουλίου, Πειραιώς 260). Η πρεμιέρα δόθηκε τον Μάρτιο του 2008 στη Δρέσδη κι ωστόσο η παράσταση «ξαναδουλεύτηκε» στη Βαρκελώνη δύο χρόνια αργότερα οδηγώντας σε μια ολοκληρωτικά αναθεωρημένη εκδοχή της πρώτης παραγωγής. Παρόλο που δραματουργικά έχουμε να κάνουμε με δυο διακριτές «προτάσεις», εξίσου αναγνωρίσιμη είναι και η σύνδεση μεταξύ τους όπως και με πολυάριθμες από τις δουλειές των τελευταίων 25 χρόνων του Φορσάιθ με το επίμονα επανερχόμενο θέμα της αποτυχίας.

Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου: Εκκληση για οικονομική βοήθεια!

Κινδυνεύει η λειτουργία του 60χρονου Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (μέλος της UNESCO) και ένα από τα 90 Εθνικά Κέντρα σ' όλο τον κόσμο. Το ΕΚΔΙΘ ίδρυσαν σπουδαίες προσωπικότητες των Γραμμάτων και Τεχνών (λ.χ. Αγγελος Τερζάκης, Πέλος Κατσέλης, Γιώργος Θεοτοκάς κ.ά.). Από την ίδρυσή του μέχρι τώρα, επιχορηγούνταν από το ΥΠΠΟ-Τ, καθώς η ετήσια συνδρομή των μελών του είναι 20 ευρώ, ενώ τα έσοδα από τα εργαστήρια που οργανώνει, δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος λειτουργίας του (μισθοί, ασφάλιση δύο υπαλλήλων, ενοίκιο, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, κ.λπ.), ενώ οι περισσότερες δράσεις του προσφέρονται αφιλοκερδώς στα μέλη του και στο θεατρόφιλο κοινό. Το ΥΠΠΟ-Τ ενέκρινε την επιχορήγηση του 2011, όμως η εκταμίευση των χρημάτων θα γίνει - όπως τους πληροφόρησαν - μετά το φθινόπωρο, «που σημαίνει», όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «πάρα πολύ αργά για ν' αντέξουμε έως τότε, αφ' ετέρου δεν αρκεί για να καλύψει τα έξοδά μας. Οπως αντιλαμβάνεστε, βρισκόμαστε σε κατάσταση οριακή». Οι δυο υπάλληλοι προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, επειδή δεν έχουν πληρωθεί τέσσερις μήνες. Επιπλέον, αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο, τους λογαριασμούς ηλεκτρικού, τηλεφώνου, κ.λπ. Ετσι, τα μέλη του ΔΣ απευθύνουν έκκληση για οικονομική ενίσχυση, στους ανθρώπους του θεάτρου, δίνοντας μάλιστα και τραπεζικό λογαριασμό. Μα είναι δυνατόν; Αντί να απαιτήσουν από το ΥΠΠΟ-Τ, ζητούν από τον κόσμο του θεάτρου, που μαστίζεται από την ανεργία και τη φτώχεια;

Πνευματικό λουτρό

• ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ 
• Κώστας Γεωργουσόπουλος 
• ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Εξοχη δραματοποιημένη ανάγνωση του αριστουργήματος του Δημήτρη Χατζή «Το φονικό της Ιζαμπέλας Μόλναρ» από την θεατρική ομάδα «Πρόχειρο Θέατρο»

Ο Δημήτρης Χατζής έχει τρεις περιόδους στη λογοτεχνική του πορεία. Με το μυθιστόρημα «Φωτιά» πριν από τον Εμφύλιο εγκαινίασε εντυπωσιακά την είσοδό του στο λογοτεχνικό μας πάνθεον. Ακολούθησε η επώδυνη εξορία στον υπαρκτό σοσιαλισμό παρόλο που συχνά τον έφερε ιδεολογικά αντίθετο με τις πρακτικές του σταλινισμού και των βαλκάνιων ή βορειότερων μιμητών του. Εκείνη την ώριμη περίοδο έγραψε τα υπέροχα διηγήματά του, που αμέσως τον καθιέρωσαν ως μέγα μάστορα του διηγηματικού μας κανόνα. Μετά τη μεταπολίτευση (τότε που είχαμε αρκετοί την τύχη για ώρες και νύχτες να συνομιλήσουμε μαζί του πάνω σε καίρια προβλήματα λογοτεχνίας και ιδεολογίας) και έως τον αιφνίδιο θάνατό του έκλεισε την πεζογραφική του παραγωγή με ακόμα ωριμότερα έργα (όπως π.χ. το «Διπλό βιβλίο»). Το πρώτο πάντως κείμενο που έγραψε ύστερα από την εγκατάστασή του στην ταραγμένη μεταπολιτευτική περίοδο ήταν μία από τις εξοχότερες νουβέλες της ελληνικής πεζογραφίας: «Το φονικό της Ιζαμπέλας Μόλναρ». Η πρώτη δημοσίευσή της έγινε σε έναν τόμο ανθολογίας πεζογραφικών κειμένων, όπου οι σημαντικότεροι ζώντες συγγραφείς μας εμφανίζονταν με καινούργια διηγήματα και νουβέλες.

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΕΙΛΑΚΗΣ Ενας Αμλετ αγανακτισμένος

• Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011 Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ 

Ενας Αμλετ αγανακτισμένος; Φαίνεται πως η σκληρή συγκυρία ώθησε τον Αμλετ (Αιμίλιο Χειλάκη), στην παράσταση της ομώνυμης σεξπιρικής τραγωδίας που σκηνοθετεί ο Θέμης Μουμουλίδης και κάνει πανελλαδική πρεμιέρα απόψε στο θέατρο Παπάγου, να μη γυρίσει την πλάτη στην παλλόμενη εδώ και ένα μήνα πλατεία Συντάγματος.

Ο Αμλετ - Αιμίλιος Χειλάκης με την Οφηλία - Ευγενία Δημητροπούλου 

«Οι 50.000, οι 100.000 αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα λένε κάτι πολύ καθαρό: "Δεν θέλω να πληρώνω άλλο τα σπασμένα σας". "Βγάλτε μας από το Μνημόνιο". Είναι χιλιάδες Αμλετ», υποστηρίζει ο ηθοποιός. «Γιατί και οι αγανακτισμένοι, όπως ο σεξπιρικός ήρωας, θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Μόνο που δεν γνωρίζουν τον τρόπο. Δεν έχουν το "εργαλείο"». Πριν από 3 χρόνια απόλαυσε στο Φεστιβάλ Αθηνών τον «Αμλετ» της «Σαουμπίνε», σε σκηνοθεσία Τόμας Οστερμάγερ. «Ηταν ο Αμλετ μιας χορτασμένης κοινωνίας, ένα κακομαθημένο παιδί. Τυπικό δείγμα της γερμανικής κοινωνίας του 2008», σχολιάζει ο Αιμ. Χειλάκης. «Εμείς σήμερα στην Ελλάδα του Μνημονίου δεν μπορούμε να δείξουμε έναν Αμλετ κακομαθημένο, ανέπαφο απ' αυτό που κλυδωνίζει τη χώρα. Ο Αμλετ μας είναι ένας αγανακτισμένος - αλλά όχι μόνο.

Στα 42 της «έφυγε» ξαφνικά η ηθοποιός Εφη Μεταγγιτσινού

Ξαφνικά έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Εφη Μεταγγιτσινού, σε ηλικία 42 ετών. Νεότατη, με πολύ δρόμο μπροστά της, με όνειρα και σχέδια καλλιτεχνικά και προσωπικά, η Εφη Μεταγγιτσινού έπεσε θύμα τροχαίου την Παρασκευή το απόγευμα, έξω από το πατρικό της στη Νικήτη Χαλκιδικής, όπου είχε πάει για διακοπές. Γεννημένη το 1969 στη Θεσσαλονίκη, υπήρξε απόφοιτη του "Θεάτρου Τέχνης - Κάρολος Κουν". Συνεργάστηκε με τα ΚΘΒΕ ("Αναγγελία", "Οδυσσέα γύρισε σπίτι", "Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης"), "Θέατρο Τέχνης"("Ιφιγένεια εν Αυλίδι", "Νεφέλες", "Γάμος"), ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων ("Φιόρο του Λεβάντε", "Σπασμένη στάμνα"), ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης("Αλλα ντ' άλλων"), ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας (Λάουρα στον "Γυάλινο κόσμο"), ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, "Θιάσο '81" κ.α. και τους σκηνοθέτες Γιώργο Λαζάνη, Αντρέα Βουτσινά, Νίκο Μαστοράκη, Κωστή Καπελώνη, Κοραή Δαμάτη, Νικαίτη Κοντούρη, Γιάννη Καραχισαρίδη, Νίκο Αρμάο, Νανά Νικολάου κ.ά. Η κηδεία της έγινε το Σάββατο, στη Νικήτη Χαλκιδικής.

Αγνωστος Σακελλαρίδης με άλλη ματιά

• Του Νικου Α. Δοντα, Η Καθημερινή, 26/6/2011

Να, λοιπόν, που διασώζονται πλήρως και άλλες οπερέτες εκτός από τον «Βαφτιστικό» του Σακελλαρίδη και τους «Απάχηδες των Αθηνών» του Χατζηαποστόλου, έργα στα οποία μοιάζει να εξαντλείται η φαντασία όσων προγραμματίζουν και αποφασίζουν σε αυτή τη χώρα. Στις 13 Ιουνίου το Φεστιβάλ Αθηνών σε συμπαραγωγή με τις «Οπερες των ζητιάνων» παρουσίασε την ελάχιστα γνωστή «Κόρη της καταιγίδος» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη και μουσική διεύθυνση Χαράλαμπου Γωγιού.

Ηταν ο Ευκλείδης εκείνος που ανακαλύπτοντας το έργο από ιστορική ραδιοφωνική ηχογράφηση υπό τον Τότη Καραλίβανο ενθουσιάστηκε από το ακρόαμα και πείστηκε από το δραματουργικό υλικό. Εκρινε πως άξιζε να δώσει κανείς μία νέα ευκαιρία στο έργο και μαζί με τον Γωγιό, που πρόσφατα επίσης είχε μαγευτεί από τον «Βαφτιστικό», το αποφάσισαν. Εστησαν μια παράσταση με περιορισμένα μέσα και πολλούς εθελοντές -ολόκληρη η χορωδία και το σύνολο των ηθοποιών- όπου ο ενθουσιασμός κυριάρχησε.

Δεν επιχείρησαν ιστορικό ανέβασμα με κοστούμια εποχής ούτε σχολιασμό με απόσταση από το αρχικό κείμενο και την αισθητική του. Εκριναν ότι βρήκαν επαρκή στοιχεία για μια μεταφορά σε ανάλογες σημερινές συνθήκες: τον μικροαστικό γάμο και τις αντίστοιχες συμπεριφορές.

Το γαλλικό πρωτότυπο του Ενεκέν, στο οποίο βασίζεται το κείμενο που επεξεργάστηκε στα ελληνικά ο ίδιος ο Σακελλαρίδης, δεν είναι σάτιρα των ηθών αλλά φάρσα συχνά χοντροκομμένη. Πραγματεύεται το θέμα της με τρόπο και αισθητική συγκεκριμένη, ιστορική, που δύσκολα ακουμπά στο σήμερα. Στη μεταγραφή τους οι μονοδιάστατοι στερεότυποι χαρακτήρες του έργου επιχειρήθηκε να στηριχτούν κυρίως σε φιγούρες συνήθεις σε σαπουνόπερες. Ζωντάνεψαν όμως από ηθοποιούς που δεν διέθεταν μανιέρα αντίστοιχα επεξεργασμένη εκείνης των τηλεοπτικών αστέρων.

Οι έξυπνοι άνθρωποι στο θέατρο είναι πάντοτε οι περισσότεροι

Ο πρωτοπόρος και αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης, συγγραφέας και ηθοποιός Νικολάι Κολιάντα ανεβάζει «Αμλετ» στην Πειραιώς

• Του Αχιλλεα Πατσουκα, Η Καθημερινή, 26/6/2011

Από το Εκατερίνμπουργκ των Ουραλίων, το θέατρο Κολιάντα θα βρεθεί στις 7 και 9 Ιουλίου στο θέατρο της οδού Πειραιώς, για να παρουσιάσει στο κοινό τον «Aμλετ» σε σκηνοθεσία του Νικολάι Κολιάντα. Λίγο πριν από την άφιξή του στην Αθήνα, ο πρωτοπόρος και αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός Νικολάι Κολιάντα μάς μιλάει για τον σαιξπηρικό ήρωα, την Αθήνα και το σύγχρονο θέατρο, ενώ δεν διστάζει να ρίξει δηλητήριο στα διασημότερα ρωσικά θέατρα.

- Γιατί ένας πρωτοπόρος σκηνοθέτης σας εσάς επέλεξε να σκηνοθετήσει ένα κλασικό έργο;

- Το θέατρό μου είναι ιδιωτικό και η βασική ιδέα της ίδρυσής του πριν από 13 χρόνια ήταν να παίζουμε έργα μαθητών μου δραματουργών από τα Ουράλια. Να σας πω την αλήθεια, μου είναι πολύ δύσκολο να γεμίζω την αίθουσα, και κατά συνέπεια να πληρώνω τους μισθούς, σε ένα θέατρο που δουλεύουν 63 άτομα. Δεν μπορείς να κάνεις πειράματα ανεβάζοντας σύγχρονα έργα άγνωστων συγγραφέων. Ο κόσμος προτιμάει δοκιμασμένα και κλασικά έργα, όπως ο «Αμλετ». Εκτός αυτού, στο θέατρό μου δουλεύει ένας μεγάλος ηθοποιός ο Ολεγκ Ιαγκόντνιν, ο οποίος μπορεί να παίξει όλους τους ρόλους του διεθνούς κλασικού ρεπερτορίου.

Σπαρταριστή αλλά και ακατονόμαστη

Η επιτυχημένη κωμωδία στο Μπρoντγουέι περιέχει στον τίτλο της μια «ακατάλληλη» λέξη The New York Times
Το έργο που δεν τολμάει να πει το όνομά του αποδεικνύεται τελικά πως έχει πολλά να πει. Η καινούργια κωμωδία του Στίβεν Αλντι Γκίργκις, γεμάτη ζωντάνια και αναπάντεχη σοβαρότητα, παρουσιάζεται στο θέατρο Gerard Shoenfeld του Μπροντγουέι με έναν τίτλο που δεν μπορεί να τυπωθεί ολόκληρος στις περισσότερες εφημερίδες ή να αναφερθεί στην τηλεόραση.

Αυτό είναι κάπως ενοχλητικό για όσους από μας θέλουμε να εκθειάσουμε τις αρετές του «The Motherf…er With the Hat» [η δεύτερη λέξη του τίτλου «Ο … με το καπέλο» είναι μια «δημοφιλής» αμερικάνικη βρισιά, αμετάφραστη στα ελληνικά]. Το έργο είναι μακράν η πιο ολοκληρωμένη και ουσιαστική δουλειά που έχουμε δει από τον προικισμένο Σ.Α. Γκίργκις, έναν πληθωρικό και οξύ χρονικογράφο της περιθωριακής ζωής («Jesus Hopped the ‘A’ Train», «Our Lady of 121st Street»). Αλλά ομολογώ ότι όταν άκουσα τον τίτλο του έργου σκέφτηκα εκνευρισμένος, «γ…, πώς θα γράψω τώρα γι’ αυτό;» Και όπως βλέπετε, αφιέρωσα στο ζήτημα αρκετό χώρο και μελάνι.