Off - Off Athens...

Πίσω απ' την μπάρα

Δύο νέοι του περιθωρίου συναντιούνται αργά τη νύχτα σ' ένα μπαρ. Ο Ντάνι μπαίνει έτοιμος για καβγά. Ετσι έχει μάθει να εκτονώνεται, να επικοινωνεί. Η Ρομπέρτα είναι μια 31χρονη γυναίκα με διαλυμένη σχέση, χωρίς προσωπικότητα και με αβέβαιο μέλλον. Μένει ακόμα στο πατρικό της όπου οι γονείς μεγαλώνουν το παιδί της. Ο Ντάνι (Γιάννης Λεάκος) αναζητά μέσα στο μπαρ την απομόνωση, αλλά εκείνη τον πλησιάζει. Η συζήτηση αρχίζει και το μαγαζί μένει ανοιχτό για τους δυο τους. Ομως το ζευγάρι του έργου αλλάζει στα χέρια της Ελένης Σκότη. Διασκευάζοντας το κείμενο του Πάτρικ Σάνλεϊ αποφάσισε να μετατρέψει τη Ρομπέρτα σε... Ρόμπερτ (Μάνος Κανναβός) και μας εξηγεί γιατί:

«Αφαίρεσα κάποια ερωτικά κομμάτια και, ναι, έκανα το κορίτσι αγόρι. Τίποτα δεν άλλαξε επί της ουσίας, ούτε στους διαλόγους ούτε στη δράση. Ηθελα όμως να κάνω αυτό το πείραμα και νομίζω ότι πέτυχε. Το νόημα του έργου προκύπτει με μεγαλύτερη δύναμη. Πιστεύω ότι το φύλο δεν έχει τελικά σημασία μπροστά στην απελπισία των ανθρώπων, την αγωνία τους να συναντηθούν, να επικοινωνήσουν».

Η ρεαλιστική πλοκή στο μπαρ διακόπτεται από μια άλλη που εισβάλλει δημιουργώντας φαντασιακές εικόνες μιας ζωής ειδυλλιακής, σαν αυτή που οι δύο νέοι θα ήθελαν πολύ να έχουν. Κάποια στιγμή δεν ξέρεις ποια είναι η φαντασίωση και ποια η πραγματικότητα. [..]

Το «Ωκεανός πολύ μπλε» εγκαινιάζει το «Off - Off Athens», ένα Θεατρικό Φεστιβάλ Νέων Ομάδων στο Φουαγέ του «Επί Κολωνώ». Από τις 2 Ιουνίου μέχρι και τις 19 Ιουλίου 30 ομάδες θα δώσουν τις παραστάσεις στο μπαρ και χωρίς εισιτήριο. [Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ - φωτ.: Π. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11/5/2008]

Ο «ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΩΔΩΝΑΣ» ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟ «ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ»

Η Πλαθ στη σκηνή

Η ποιήτρια και συγγραφέας Σίλβια Πλαθ ζωντανεύει ως 19χρονη στον «Γυάλινο Κώδωνα», το μοναδικό της μυθιστόρημα που ανεβαίνει στο θέατρο «Μεταξουργείο» με τη μορφή μονολόγου σε πρώτο πρόσωπο. Ενα έργο με άφθονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, αφού η ηρωίδα Εστέρ και η συγγραφέας Πλαθ συναντιούνται σε πολλά σημεία: από την εμπειρία των παιδικών της χρόνων, την αγάπη για το γράψιμο μέχρι την ψυχική ασθένεια και τις απόπειρες αυτοκτονίας.

Η Εστέρ είναι μια ανερχόμενη συγγραφέας. Μόλις έχει κερδίσει ένα βραβείο κι έχει περάσει ένα διάστημα ξεγνοιασιάς στη Ν. Υόρκη. Ζει σ' ένα φανταστικό ξενοδοχείο, απολαμβάνει την επιτυχία, κάνει φίλους. Κάποια στιγμή, όμως, βγαίνει απ' την ειδυλλιακή «εικόνα». Αντιλαμβάνεται τη ζωή γύρω της περισσότερο ως παρατηρητής. Και τότε συνειδητοποιεί ότι είναι διαφορετική. Οταν επιστρέφει στη Βοστόνη τα πράγματα χειροτερεύουν. Παθαίνει νευρικό κλονισμό. Δεν τρώει, δεν κοιμάται και -το χειρότερο γι' αυτήν- δεν μπορεί να γράψει. Τα εχθρικά προς τη μητέρα της αισθήματα διογκώνονται ενώ βιώνει ετεροχρονισμένα το πένθος για την απώλεια του πατέρα της πριν από 13 χρόνια. Οι σκέψεις για αυτοκτονία πληθαίνουν: πνιγμός ή απαγχονισμός; Η θεραπεία της με ηλεκτροσόκ κρίθηκε αναπόφευκτη... [Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11/5/2008]

Ο ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟΥΣ ΑΠΑΧΗΔΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ!!!

• Οι Απάχηδες των Αθηνών Θεόφραστος Σακελλαρίδης. Νέα παραγωγή. 29 Νοεμβρίου 2008 έως 12 Απριλίου 2009 Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ Σκηνοθεσία Ισίδωρος Σιδέρης, σκηνικά / κοστούμια Γιάννης Κατρανίτσας, χορογραφία Κυριάκος Κοσμίδης, φωτισμοί Κώστας Μπλουγουράς.

Είναι μέσα στο καινούργιο πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής! Ξαναδιαβάστε το καλά και δεν θα σας γελάσουν τα μάτια σας. Η οπερέτα Οι Απάχηδες των Αθηνών άλλαξε συγγραφέα. Βαρέθηκε τόσα χρόνια να είναι του Νίκου Χατζηαποστόλου και είπε να γίνει του... Θεόφραστου Σακελλαρίδη! Είναι δυνατόν να βγαίνει τέτοια αγραμματοσύνη από τα επίσημα κιτάπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής; Κι όμως είναι... Αλλά, ποιος να ελέγξει τον υπεύθυνο του Γραφείου Προγράμματος ή του Γραφείου Τύπου της ΕΛΣ; Κι αυτός ακόμη ο καλλιτεχνικός διευθυντής είναι Ιταλός! Γνωρίζει τον Σακελλαρίδη ή τον Χατζηαποστόλου ή τους Απάχηδες; Εγώ, αυτή τη στιγμή θα απέλυα και τον (την) δημοσιογράφο του Γραφείου Τύπου αλλά και τον διευθυντή. Κυρίες και κύριοι της Λυρικής ό,τι βγαίνει από αυτό το ίδρυμα που το δόξασαν κάποιοι άλλοι που είχαν γνώσεις και αγάπη για την τέχνη, θα έπρεπε να είναι... "διαμάντι" και να μην επιδέχεται αμφισβήτηση. Αλλά δεν είναι το μοναδικό "λάθος" - γιατί άραγε να το πούμε αβλεψία; Υπάρχουν κι άλλα. Ποιος έχει τώρα όρεξη να κάθεται να χάνει τον καιρό του για να διορθώσει τα κακώς κείμενα! Ξύλο χρειάζεται και βούρδουλας. Όξω... απ' την παράγκα!

Και η πλάκα είναι πως αυτές οι μπούρδες αναπαράγονται και από το in.gr! Λέω: καλά, δεν βρέθηκε κάποιος μορφωμένος αρχισυντάκτης να διορθώσει; Βλέπετε όμως ότι η σημερινή δημοσιογραφία έχει πλημμυρίσει από αγράμματους που υποδύονται τους δημοσιογράφους. Κι όταν λένε "καλλιτεχνικό ρεπορτάζ" εννοούν τις σαχλαμάρες που βλέπει ο κοσμάκης στις κουτσομπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές και τα παιδιά (ή αναλόγως κάποιοι "μεγάλοι") είναι "καλλιτεχνικοί συντάκτες"! Κρίμα. Το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ είχε κάποτε διαβασμένους δημοσιογράφους...

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ

Αποτελεί κοινό τόπο η διατύπωση ότι η πρόσφατη, τουλάχιστον, ιστορία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής χωρίζεται σε δύο περιόδους: στην προ Λαζαρίδη και στη μετά Λαζαρίδη εποχή. Υποστηρικτές και πολέμιοί του θα πρέπει να συμφωνήσουν έστω και σε αυτό. Μετά τη θητεία του Στέφανου Λαζαρίδη ως καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ, ο πήχυς ανέβηκε, οι απαιτήσεις αυξήθηκαν, το ίδιο και οι προσδοκίες. Εως ένα βαθμό, η Λυρική έπαψε να αποπνέει εκείνη τη μιζέρια και την ελληνική δημοσιοϋπαλληλική - γραφειοκρατική δυσκοιλιότητα. Αυτό φάνηκε παντού: από τις ίδιες τις παραγωγές έως τα εξαιρετικά αισθητικά αλλά και χρηστικά προγράμματα. Η θητεία του Σ. Λαζαρίδη, ωστόσο, αποδείχθηκε βραχύβια - δυστυχώς. Ως απλό επισκέπτη των παραστάσεων της ΕΛΣ δεν με αφορούν οι «εσωτερικές διεργασίες» ανάμεσα στον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή και το διοικητικό συμβούλιο. Θα ήθελα να δω τον Σ. Λαζαρίδη να κάνει έναν κύκλο στο έργο που ξεκίνησε. Η ουσία τώρα είναι ότι ο Ιταλός Τζοβάνι Πάκορ είναι εδώ και κάμποσους μήνες, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ. Προχθές έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνισή του. Είναι συμπαθής και το πρόγραμμα που παρουσίασε είναι ερεθιστικό κι έχει ποικιλία. Στην αρχή της ομιλίας του ήταν μαγκωμένος και στεγνά διάβασε το δελτίο Τύπου. Στο τέλος έδειξε ένα πρόσωπο πιο ζωντανό, άμεσο. Μίλησε λίγα ελληνικά (πολύ καλύτερα από τα αγγλικά! Η μητέρα του είναι Ελληνίδα), μοιράστηκε κάποιες σκέψεις του, φάνηκε ρεαλιστής ως προς τον προγραμματισμό, ενώ ανέφερε πολύ επιγραμματικά την επίτευξη «τριετούς συμφωνίας» με τα συνδικάτα της Λυρικής. Εξέλιξη ευοίωνη και για τους εργαζομένους, αλλά κυρίως για το κοινό της Λυρικής, σε μια ακόμα «μεταβατική φάση» της (πολλά χρόνια τώρα η ΕΛΣ περνά κάθε χρόνο «μεταβατικές φάσεις»). Οσο για τις συμπαραγωγές, μπορεί κάποιοι να το είδαν σαν μια εύκολη λύση, στα δικά μου μάτια όμως φάνηκε ρεαλιστική και, ανάλογα με την περίσταση, ελκυστική. Καλό είναι η Λυρική να «κουρδίζεται» πάνω στις στροφές ξένων σκηνών. Ενα είναι το βέβαιο: το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω... [Tου Ηλια Μαγκλινη, Η Καθημερινή, 9/5/2008]

ΝΕΟ Δ.Σ. ΣΤΟ ΣΕΗ...

Το νεοεκλεγμένο του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών συγκροτήθηκε σε σώμα ως εξής: πρόεδρος Λεωνίδας Βαρδαρός. Α' αντιπρόεδρος - υπεύθυνη Θεάτρου Ελένη Γερασιμίδου. Β' αντιπρόεδρος - υπεύθυνος τομέα Οπτικοακουστικών Μέσων, σύμβουλος κρατικών θεάτρων Νίκος Παναγιωτίδης. Γενικός γραμματέας Γιώργος Σώχος. Αναπληρωτής γ.γ., υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, σύμβουλος επιχορηγούμενων θιάσων ελεύθερου θεάτρου Κωνσταντίνος Καραδήμας. Ταμίας - σύμβουλος ΔΗΠΕΘΕ Νίκος Καραγεώργης. Αναπληρωτής ταμίας, γραμματέας θεάτρου, αντεπιστέλλον μέλος ΟΕΘ Κάτια Ζαρκάδα. Εφορος - γραμματέας Οπτικοακουστικού Ανθή Τσαγκαλίδου. Σύμβουλος Ασφάλισης - Περίθαλψης, αντεπιστέλλον μέλος ΤΑΣΕΗ, σύμβουλος Ραδιοτηλεόρασης Λίλα Καφαντάρη. Σύμβουλος Κινηματογράφου Ρήγας Αξελός. Μέλη: Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Γεράσιμος Γεννατάς, Μάνια Παπαδημητρίου, Περικλής Λιανός, Κλεοπάτρα Ροντήρη, Αντιγόνη Κανάκη, Γιάννης Ματαράγκας.

Δεν ξέρω ποιοι από τους ηθοποιούς κινούνται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, ή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά από αυτά που γνωρίζω οι περισσότεροι ανήκουν στο ΚΚΕ. Δηλαδή, τι σόι εκλογές γίνονται αφού πηγαίνουν να ψηφίσουν μονάχα οι Κουκουέδες; Στο τέλος θα απαξιωθεί και το ΣΕΗ και να δούμε τι λόγο ύπαρξης θα έχει!

«Ηρακλείδες» στο «Βαφείο»

Η ομάδα «ANGELUS NOVUS» θα παρουσιάσει τους ευριπιδικούς «Ηρακλείδες» (9/5 - αρχές Ιουνίου) στο θέατρο «Βαφείο» (Αγίου Ορους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός, 210-3425.637).

Μέσα από την ιστορία των παιδιών του Ηρακλή, που μετά το θάνατό του τα καταδιώκει ο βασιλιάς του Αργους, Ευρυσθέας, και βρίσκουν καταφύγιο στην Αθήνα, η παράσταση θίγει προβλήματα της εποχής μας, όπως η λαθρομετανάστευση και η μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου, και αντιπαραβάλλει τη σημερινή αντιμετώπισή τους με εκείνη της Αθήνας του 4ου π.Χ. αιώνα. Παράλληλα, προβάλλονται οι θέσεις του ποιητή για το ευμετάβλητο και αντιστρέψιμο των ανθρωπίνων πραγμάτων.

Πέντε ηθοποιοί και ένας ακορντεονίστας εναλλάσσονται στους ποικίλους ρόλους, αντρικούς και γυναικείους, καθώς και στο χορό. Η σκηνοθεσία δίνει το προβάδισμα στο κείμενο, στο λόγο, για την ανάδειξη των στοιχείων που δρουν για να επιτευχθεί το δράμα και τις μεταξύ τους σχέσεις, αποφεύγοντας την «αρχαιολογική» αναβίωση και τον άκριτο εκσυγχρονισμό.

Μετάφραση: Ελένη Μερκενίδου. Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης. Σκηνικά - κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης. Μουσική: Κωστής Βοζίκης. Παίζουν: Στέλιος Ανδρονίκου, Κώστας Ανταλόπουλος, Γιάννης Δρακόπουλος, Αντώνης Κρόμπας, Δημήτρης Μακαλιάς. Ακορντεόν: Κώστας Κοράκης.

Η ΟΠΕΡΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠ’ ΤΟ... ΨΥΓΕΙΟ

Οταν διάβασα ότι ο «Τροβατόρε», από τις πλέον δημοφιλείς όπερες του Τζουζέπε Βέρντι, θα ανεβεί στο Bios, θεώρησα ότι θα είναι διασκευή ή παρωδία του κλασικού έργου. Επεσα έξω. Οπως δήλωσε στην «Κ» ο συνθέτης Χαράλαμπος Γωγιός, «Ανεβάζουμε την όπερα πλήρη και χωρίς περικοπές και αυτό που θέλουμε είναι στο τέλος ο θεατής να μείνει με την αίσθηση ότι παρακολούθησε “Τροβατόρε”». Ο Χ. Γωγιός είναι ένα από τα τρία μέλη της αστικής εταιρείας «Οι Οπερες των Ζητιάνων», που ιδρύθηκε το 2002 (οι άλλοι δύο είναι ο σκηνογράφος Κωνσταντίνος Ζαμάνης και η παραγωγός Γαβριέλλα Τριανταφύλλη). Στόχος της εταιρείας το ανέβασμα παραστάσεων όπερας και μουσικού θεάτρου χαμηλού κόστους και σύγχρονης αισθητικής, σε χώρους έξω από τους καθιερωμένους. Το 1998 ο Χ. Γωγιός ανέβασε τη δική του όπερα «Η κοκκινοσκουφίτσα και ο (καλός) λύκος» (σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει σε δίσκο ακτίνας με την Ορχήστρα των Χρωμάτων). «Η άποψή μας είναι ότι η όπερα πρέπει να βγει από το ψυγείο. Απολαμβάνω παραστάσεις όπερας σε παραδοσιακούς χώρους, θεωρώ όμως ότι δεν είναι ο μοναδικός τρόπος να προσεγγίσεις ένα είδος που παραμένει κατ’ εξοχήν λαϊκό»... [Του Ηλια Μαγκλινη, Η Καθημερινή, 7/5/2008]

ΣΤΟ ΓΙΑΠΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ...

Rainbow: αναφορά στο έργο και τη ζωή του Αρθούρου Ρεμπό, στο γιαπί του Εθνικού Θεάτρου

O μεγάλος ποιητής που στα 20 χρόνια του είχε ήδη γράψει τα σπουδαία που είχε να γράψει, ο «ασύμβατος» εραστής, ο τυχοδιώκτης και αυτοεξόριστος σε χώρες μακρινές και δύσκολες, ο άνθρωπος που «κάηκε» νέος, μόλις στα 37 του, ο Αρθούρος Ρεμπό, καλείται τον καιρό αυτό να επιφοιτήσει στο γιαπί του Εθνικού Θεάτρου.

Εκεί παρουσιάζεται από σήμερα έως τέλη Μαΐου η παράσταση Rainbow που ετοίμασαν η αναπληρώτρια διευθύντρια του Εθνικού Εφη Θεοδώρου και οι συνεργάτες της, προσπαθώντας να αναστήσουν κάτι από το πνεύμα του «καταραμένου» ποιητή.

Η παράσταση παίζεται στην παλιά αίθουσα χορού του παλιού κτιρίου -«που είναι ημιτελής ακόμα, ταιριαστή δηλαδή στη μορφή της παράστασης που κάνουμε», λέει η σκηνοθέτις. «Δεν θα υπάρχει σκηνή, θα είναι ελεύθερος ο χώρος, θα διαμορφωθεί με τη βοήθεια της σκηνογράφου Εύας Μανιδάκη, μόνο καρέκλες για τους θεατές θα μπουν και ελάχιστα σκηνικά στοιχεία»... [Του Βασιλη Αγγελικοπουλου, Η Καθημερινή, 7/5/2008]

ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

Εμφαση στις συμπαραγωγές δίνει η Εθνική Λυρική Σκηνή και ήδη το νέο καλλιτεχνικό πρόγραμμά της, για την περίοδο 2008-2009, περιλαμβάνει πέντε συμπαραγωγές με μεγάλους οργανισμούς του εξωτερικού.

Από την ερχόμενη χρονιά, μάλιστα, η διοίκηση της Λυρικής στοχεύει σε πρόγραμμα όπου το 80% έως και 100% θα συγκροτείται από συμπαραγωγές με μεγάλους ξένους καλλιτεχνικούς φορείς, με τη συμμετοχή όμως περισσότερων απ΄ό,τι φέτος, Ελλήνων καλλιτεχνών.

Στις συμπαραγωγές βρίσκεται το μέλλον της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, οικονομικό και καλλιτεχνικό, υποστήριξαν σήμερα ο πρόεδρος της Λυρικής, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, ο αντιπρόεδρος, Φάνης Παπαθανασίου και ο καλλιτεχνικός της διευθυντής, Τζιοβάνι Πάκορ, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα της ερχόμενης χρονιάς, το οποίο περιλαμβάνει, ακριβώς, συμπαραγωγές με την Opera de Nice, στην όπερα «Ρουσάλκα» του Ντβόρζακ, αλλά και με το Τheatre Imperial de Compiegne, για το ανέβασμα της όπερας του Σταύρου Ξαρχάκου «Συρανό και Ρωξάνη», σε παγκόσμια πρώτη παρουσίαση, ενώ με την De Nederlandse Opera και σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής θα ανεβούν «Οι πουριτανοί» του Μπελίνι.

Επίσης, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής, θα παρουσιαστεί ο «Τάνχοϊζερ» του Βάγκνερ, μια παραγωγή της όπερας του San Fransisco.

Σε συμπαραγωγή με το Teatro National Cervantes του Μπουένος Αϊρες, η Εθνική Λυρική Σκηνή θα παρουσιάσει το μιούζικαλ του Άστορ Πιατσόλα «Μαρία του Μπουένος Αϊρες»,σε μουσική βασισμένη στο tango nuevo, μια εκδοχή του αργεντίνικου τάνγκο.

Σε πανελλήνια πρώτη παρουσίαση, θα ανεβεί και η συμπαραγωγή της Λυρικής Σκηνής, της Όπερας Δωματίου Αθηνών και της Ορχήστρας Πατρών, «Η ωραία Γαλάτεια» του Φρανς Φον Ζουπέ.

Η νέα καλλιτεχνική περίοδος θα τερματιστεί με την παρουσία της Λυρικής Σκηνής στο Φεστιβάλ Αθηνών και την παράσταση της «Αϊντα» του Βέρντι, σε συνεργασία με την Arena di Verona.

Στις νέες παραγωγές της Λυρικής Σκηνής, την καλλιτεχνική περίοδο 2008-2009 και σε πανελλήνια πρώτη, περιλαμβάνεται η «Κακοφυλαγμένη κόρη» του Λουί Ερόλ, όπως και «Μια Φλωρεντινή τραγωδία» του Τσεμλίνσκι.

Επίσης, στις νέες παραγωγές της Λυρικής περιλαμβάνεται και το μπαλέτο «Ευγένιος Ονιέγκιν», του Τσαϊκόφσκι, η κωμική «Ρίτα», του Ντονιτσέτι και η όπερα «Ριγολέτος» του Βέρντι, σε σκηνοθεσία Νίκου Πετρόπουλου.

Τέλος, οι μικροί φίλοι της Λυρικής Σκηνής, θα παρακολουθήσουν φέτος τη νέα παραγωγή της Λυρικής,"Ο Τσάρος Σαλτάν, η όμορφη τσαρέβνα και ο μαγεμένος κύκνος», παράσταση σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη και βασισμένη στην όπερα του Ρίμσκι-Κόρσακοφ «Το παραμύθι του τσάρου Σαλτάν».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΙ ΓΙΑ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ

Ομάδα σερβιτόρων με ατσαλάκωτη παλιομοδίτικη εμφάνιση. Οι άνδρες ως μπάτλερ, οι γυναίκες ως καμαριέρες ή γκουβερνάντες της προπολεμικής βρετανικής αριστοκρατίας. Φέρονται, μιλούν και σερβίρουν με όλους τους τύπους. Και ξαφνικά αυτοί οι ίδιοι «σεληνιάζονται». Αρχίζουν και τραγουδούν, πέφτουν κάτω, χορεύουν, διηγούνται πικάντικες ιστορίες, τσαλακώνοντας καταχαρούμενοι και τα ρούχα και τους καθωσπρεπίστικους τύπους.

Είναι οι Δανοί Cafe Kolbert, θίασος σερβιτόρων και πολυκαλλιτεχνών που αυτή την Παρασκευή και το Σάββατο φέρνουν μια ανατρεπτική πρόταση διασκέδασης στο καλοκαιρινό μπαρ-εστιατόριο El Pecado (Λ. Καραμανλή 14, τηλ. 210-8959645).

Είναι η πρώτη από τις ανάλογες εκδηλώσεις που προγραμματίζει το μπαρ: διαφοροποιώντας τις διαθέσεις του από το συνηθισμένο κλάμπινγκ της παραλίας, το El Pecado εγκατέλειψε τη χειμερινή του στέγη στου Ψυρρή και εγκαταστάθηκε στο πρώην Βο μαζί με μια ατζέντα εκδηλώσεων με shows, dj sets και live συναυλίες.

Show ή πρόσκληση σε... ριψοκίνδυνο δείπνο η εμφάνιση των εκκεντρικών σερβιτόρων ισοδυναμεί με ένα θέαμα μοναδικό στο είδος του. Οι ίδιοι το έχουν παρουσιάσει μπροστά στον βασιλιά της Νορβηγίας και στο φεστιβάλ του Βερολίνου ή και στο επίσημο δείπνο έναρξης της Πάτρας-Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2006... [Κι αυτά... Ν. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 7/5/2008]

ΒΕΡΝΤΙ ΤΣΕΠΗΣ ΣΕ ΜΠΑΡ

«Δεν επιζητούμε καμιά αισθητική σύγκρουση με κανέναν. Πιστεύουμε ότι η όπερα μπορεί να ανεβεί και με απλούστερο τρόπο. Η ουσία της διατηρείται και σε φτηνότερο μοντέλο» λένε. Και το αποδεικνύουν. Από απόψε (7/5, στις 9) στο «Bios» των νέων, πειραματικών τεχνών και όχι στην ιταλική σκηνή της Λυρικής ή την αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου η εταιρεία «Οι Οπερες των ζητιάνων» παρουσιάζει τον «Τροβατόρε» του Βέρντι σε μουσική διεύθυνση, μεταγραφή και διδασκαλία του 31χρονου συνθέτη Χαράλαμπου Γωγιού και σκηνοθεσία του συνομηλίκου του Εκτορα Λυγίζου.

25μελής χορωδία και πενταμελής ορχήστρα για 9 μέρες θα ερμηνεύουν «Τροβατόρε» για ένα κοινό που, ίσως, δεν πηγαίνει στη Λυρική ή στο Μέγαρο

Μια πασαρέλα με λαμπτήρες είναι το λιτό σκηνικό. Η 25μελής χορωδία των νεαρών φοιτητών μουσικολογίας («εθελοντές όλοι τους») θα αναμειχθεί με το κοινό, ενώ η πενταμελής μόλις ορχήστρα θα στήνεται στον έναν από τους τέσσερις τοίχους. Τα κοστούμια περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα: από All Star παπούτσια μέχρι βελούδινα ρούχα εποχής!

«Το Bios είναι ένας χώρος που έλκει ένα τελείως διαφορετικό κοινό. Η όπερα, κακώς κατά τη γνώμη μας, έχει τη φήμη του ελιτίστικου ειδικού κοινού. Το στοίχημα είναι να λειτουργήσει χωρίς κανενός είδους έκπτωση ή μάλλον χωρίς καμιά εκ μέρους μας απολογία. Δεν αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι για το οποίο πρέπει να δώσουμε εξηγήσεις» τονίζει ο Χαράλαμπος Γωγιός... [Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ, Ελευθεροτυπία, 7/5/2008]

Ο Χαράλαμπος Γωγιός έχει γράψει έργο για την Πειραματική Σκηνή της Λυρικής, ενώ τη νέα του όπερα την παρήγγειλε ο Γιώργος Λούκος για το Φεστιβάλ Αθηνών

Η Προδοσία Του Harold Pinter

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ: 2 Μαΐου - 9 Ιουνίου 2008 και 26 Σεπτεμβρίου - 10 Νοεμβρίου 2008

Το κορυφαίο έργο του Harold Pinter Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ παρουσιάζει το Θέατρο Τόπος Αλλού σε μετάφραση και σκηνοθεσία Μίνας Αδαμάκη από την Παρασκευή 2 Μαΐου και για ένα μήνα.

Πρόκειται για ένα έργο σύγχρονο που εμβαθύνει στις σχέσεις, τον έρωτα, την απώλεια, το θάνατο, με τρόπο τόσο μοναδικό που το καθιστά κλασσικό και το πιο γνωστό του Άγγλου νομπελίστα. Αναφέρεται στο ρόλο που παίζει το τυχαίο στη ζωή μας και πόσο μπορεί να μας καθορίσει. Πόσο δύσκολη ή και επώδυνη μπορεί να είναι η επαφή και η σχέση δύο ατόμων και πως μπορεί να ξεπεράσει τις ατραπούς της μοναξιάς. Με χιούμορ, συγκίνηση και κυρίως ευαισθησία, ο συγγραφέας μας ξεναγεί στο λαβύρινθο των ανθρώπινων σχέσεων, στο αβάσταχτο της ζωής και του έρωτα.

Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση, σκηνοθεσία, σκηνικό, μουσική επιμέλεια Μίνας Αδαμάκη, κοστούμια Μίκας Πανάγου και φωτισμούς Κατερίνας Μαραγκουδάκη.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Μαρία Σολωμού, Αντώνης Καρυστινός, Νίκος Νίκας.

Θέατρο Τόπος Αλλού. Κεφαλληνίας 17 -Κυψέλη, τηλ. 210 8656004, www.topos-allou.gr

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑΣ

Η γοητεία της απροσδιοριστίας

Με ρωτάνε πολλοί: γιατί την «Προδοσία»; Γιατί Πίντερ; Γιατί δηλαδή αποφάσισα ν' ασχοληθώ με τον Πίντερ και να αποπειραθώ τη σκηνική απόδοση αυτού του συγκεκριμένου θεατρικού του έργου, της «Προδοσίας». Προσπαθώντας να δώσω μια ειλικρινή απάντηση όσον αφορά στα κίνητρα που με οδήγησαν σ' αυτή μου την επιλογή, ήρθα αντιμέτωπη με την ουσία του προβλήματος που θέτει ο Πίντερ στο έργο του: το πρόβλημα δηλαδή τού κατά πόσο μπορούμε να ξέρουμε ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο πίσω απ' τις πράξεις των ανθρώπων, πίσω απ' τις πράξεις μας.

Πέρα λοιπόν από το προφανές, που συνίσταται στο ότι είναι ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή θεατρικός συγγραφέας και βαθύς γνώστης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, το ακριβές κίνητρο της προσωπικής μου επιλογής, το τι δηλαδή με οδήγησε στο να επιλέξω αυτό το συγκεκριμένο έργο για να συνομιλήσω μαζί του, μου διαφεύγει παντελώς.

Ίσως αυτή η αδυναμία εντοπισμού της βαθύτερης έλξης μου προς την «Προδοσία» και τον Πίντερ γενικότερα να είναι αυτό που με γοητεύει περισσότερο. Το απροσδιόριστο των πραγμάτων, η αμφισημία του λόγου, η πολυσημία των πράξεων, που όσο περισσότερο προσπαθούμε να τις προσδιορίσουμε, να τους δώσουμε ένα ακριβές περιεχόμενο, τόσο περισσότερο αντιστέκονται, τόσο περισσότερο μας διαφεύγουν.

Τι είναι προδοσία; Η πιο βεβαρημένη ίσως συναισθηματικά και ηθικά λέξη, μια λέξη που ρίχνει βαριά τη σκιά της, αιώνες τώρα, πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, κι όμως τόσο δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Μια δυσοίωνη λέξη, που ασκεί ωστόσο μια σκοτεινή όσο κι απροσδιόριστη έλξη.

Πώς εξηγείται η γοητεία που ασκούν πάνω μας ήρωες τόσο αρνητικοί όπως ο Ριχάρδος ο Γ΄ ή ο Ιάγος, οι οποίοι συμπορεύτηκαν σε τέτοιο βαθμό με την προδοσία που έμειναν στην ιστορία ως συνώνυμό της; Μήπως αυτό που μας δονεί σ' αυτούς και μας συναρπάζει είναι που αγγίζουν τα δικά μας σκοτεινά κι ανομολόγητα πάθη; Ερωτήματα που η απάντησή τους εξακολουθεί να μας διαφεύγει κι ωστόσο δεν θα πάψουμε διαρκώς να τα διατυπώνουμε.

Μίνα Αδαμάκη

ΠΙΤΕΡ ΜΠΡΟΥΚ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ "ΟΡΕΣΤΕΙΑ"

Σκηνή από τη νοτιοαφρικανική «Ορέστεια»

Για τέταρτη χρονιά θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα (στο θέατρο «Δημήτρης Χορν») το φεστιβάλ «Θέατρο πέρα από τα όρια», που περιλαμβάνει παραστάσεις διακεκριμένων στο διεθνές θεατρικό τοπίο δημιουργών και ερμηνευτών.

O Πίτερ Μπρουκ θα παρουσιάσει την καινούργια του δουλειά. Μια καινούργια σκηνοθεσία, ένα έργο πάνω σ' ένα πολύ παλιό δίλημμα: «Γιατί θέατρο;» O διάσημος σκηνοθέτης διερευνά τις ρίζες, τη γλώσσα και τα μέσα της σύγχρονης σκηνικής πράξης. Επανέρχεται δε στη γερμανική γλώσσα. Η παράστασή του, με τίτλο «Warum - Warum» («Γιατί - Γιατί;») έκανε πρεμιέρα στις 17 Απρίλη στο θέατρο «Schauspielhaus» στη Ζυρίχη και στις 19 Μάη θα παιχτεί στην Αθήνα.

Η Ιρίνα Μπρουκ (κόρη του σκηνοθέτη) έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, ακολουθεί τη σαιξπηρική παράδοση της καλλιτεχνικής της οικογένειας, με την παράσταση «Ενα όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», το οποίο «ονειρεύτηκε μια βραδιά», ακριβώς όπως παιζόταν στα χρόνια του Σαίξπηρ, αποκλειστικά από άντρες ηθοποιούς. Το θέατρο είναι ένα παιγνίδι, υποστηρίζει η σκηνοθέτης. «Αφήνει στην πάντα τη σκοτεινιά του έργου και παρασύρεται από τη μαγεία και το κωμικό στοιχείο» (22, 23, 24 Μάη).

Ερχόμενη από τη Νότιο Αφρική, η βραβευμένη στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου σκηνοθέτρια και βραβευμένη συγγραφέας Yeal Farber θα παρουσιάσει μια διασκευή της αισχυλικής «Ορέστειας», με τίτλο «Μολόρα». Πρόκειται για συμπαραγωγή του θεάτρου «Oxford Playhouse» και του νοτιοαφρικανικού θιάσου «Johannesburg Market Theatre». Ο νοτιοαφρικανικός θίασος, με Χορό αποτελούμενο από γυναίκες της νοτιοαφρικανικής φυλής Xhosa και με ζωντανή μουσική από το νοτιοαφρικανικό συγκρότημα «Ngqoko Group» παρουσιάζει τη διασκευασμένη «Ορέστεια», μια παράσταση που η εφημερίδα «London Times» τη χαρακτήρισε «αριστούργημα, θέατρο βγαλμένο από την ψυχή». Ο ματωμένος κύκλος των Ατρειδών προσομοιάζεται με τις αγριότητες του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική. Η τέφρα, το καμένο κορμί του Ορέστη, κατά την Ηλέκτρα στην παράσταση αυτή, είναι το θλιβερό λείψανο του ρημαγμένου νοτιοαφρικανικού έθνους «Μολόρα», στη διάλεκτο του οποίου «σεσότο» σημαίνει «τέφρα». Η νοτιοαφρικανική «Ορέστεια» θα παρουσιαστεί στις 28, 29, 30/5.

Εισιτήρια - κρατήσεις στα θέατρα: «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, Τηλ. 210 3213.100) και «Δημήτρης Χορν» (Αμερικής 10, τηλ. 210 3612.500).

«Αίαντα» πειραματική προσέγγιση

«Αίας»

Το υπό νέα διεύθυνση Εθνικό Θέατρο (ΕΘ), ως οφείλει, διευρύνει τα ανοίγματα στο καινούργιο (νέους δημιουργούς, είδη κειμένων, αισθητικές φόρμες). Χωρίς νέας αντίληψης, πειραματικής τόλμης, μελετητικής «βασάνου» και συγκροτημένης αισθητικής άποψης αναζητήσεις η θεατρική τέχνη δεν εξελίσσεται. Καθώς το ΕΘ υλοποιεί την οφειλή του, αυτόματα και κάθε ενθαρρυνόμενος καλλιτέχνης τού «οφείλει» μια καλλιτεχνική «κατάθεση», αποτέλεσμα μελετητικής «βασάνου» και στέρεα συγκροτημένης ερμηνευτική και αισθητική άποψη, πολύ περισσότερο όταν καταπιάνεται με μεγάλα, διαχρονικής αξίας ποιητικά μεγέθη, όπως λ.χ. το αρχαίο δράμα, και όχι αυθαίρετο «πειραματισμό για τον πειραματισμό». Αυτή η γενική επισήμανση αφορά και στην παράσταση (στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας») της σοφόκλειας τραγωδίας «Αίας»... [ΘΥΜΕΛΗ, Ριζοσπάστης, 7/5/2008]

«Σκουίκ» από τη «Μικρή Σκηνή» του «Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας»

Η «Μικρή Σκηνή» του «Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας», μεταστεγασμένη στο «Θέατρο της Ανοιξης», από σήμερα και μέχρι τις 22/5 (κάθε Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, 9.15μμ) ανεβάζει την παράσταση «Σκουίκ». Τέσσερις νέοι, μέσα από τη ματιά ενός ποντικού: ο Κόλιν και η Χλόη, ο Τσικ και η Αλις ζουν σε μια μακρινή, άγνωστη χώρα ομορφιάς και πλούτου. Στην ιστορία συμμετέχουν ένας μάγος - μάγειρας που προσπαθεί να φτάσει στο ωραιότερο ταχυδακτυλουργικό του κόλπο, ένας animateur, ένας διανοούμενος-σταρ, ένας διεστραμμένος παλαιοπώλης, ένας τρελογιατρός, ένας μουσικόφιλος Ιησούς. Μετά τον ονειρικό γάμο του Κόλιν με την Αλις, η διανόηση οδηγεί σε μανία, η αγάπη σε φόνο και ένα νούφαρο μεγαλώνει μέσα στη Χλόη... Ενα τρελό παραμύθι, με τζαζ μουσική.

Κείμενο, σκηνοθεσία, σκηνογραφία, μουσική επιμέλεια: Νικόλας Μαραγκόπουλος - Γεωργία Γεωργαντοπούλου, φωτισμοί Γιώργος Κιμούλης, κίνηση Κυριάκος Κοσμίδης. Παίζουν: Γεωργία Γεωργαντοπούλου, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Δημοσθένης Φίλιππας, Αννα Βασιλείου, Ηλίας Γκογιάννος, Γιάννης Κοτσαρίνης, Ερση Νιαώτη, Γιώργος Βουρδαμής, Νίκος Αξιώτης.

«Σκηνή» ... όλου του κόσμου

Το θέατρο «Σημείο» θα παρουσιάσει (από 7/5) το έργο του Πέτερ Χάντκε «Οταν δεν ήξερε ο ένας για τον άλλο» (1992). Το έργο, μέσα από δράσεις περίπου 200 προσώπων, περιγράφει τη ζωή και την απουσία της, σε μια πλατεία. Η αποξένωση των ανθρώπων και η μοναξιά είναι τα μοτίβα αυτού του έργου του Χάντκε, συγγραφέα μεταξύ των κύριων εκπροσώπων μοντέρνου θεάτρου. Συγγραφέας γνωστός για τη συνεργασία του με τον Βιμ Βέντερς και για την εναντίωσή του στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό κατά της Γιουγκοσλαβίας και άλλων χωρών, εναντίωση την οποία «πλήρωσε» με ματαίωση της παρουσίασης έργου του στην «Κομεντί Φρανσέζ».

Ο Χάντκε υπερασπίστηκε από το Παρίσι, όπου ζει απομονωμένος, το δικαίωμά του να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, βρίσκοντας συμμάχους πολλούς ποιητές και λογοτέχνες, όπως η Αυστριακή νομπελίστα Ελφρίντε Γιέλινεκ. Η γλώσσα πάντα κατείχε έναν κεντρικό ρόλο στα έργα του Χάντκε, εξετάζοντας το πώς οι άνθρωποι επικοινωνούν ή αποτυγχάνουν να επικοινωνήσουν. Η πλατεία στο έργο του δεν είναι παρά η «σκηνή» του κόσμου όλου. Η μετάφραση είναι της Κατερίνας Σχινά. Η σκηνοθεσία του Νίκου Διαμαντή. Παίζουν: Ιωάννα Μακρή, Ελενα Αρβανίτη, Γιώργος Καραγκιοζόπουλος, Νάσια Κυριάκου, Νίκος Παντελίδης, Δανάη Παπαδοπούλου, Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

Φεστιβάλ θεατρικών μεθόδων

Το «Θέατρο των Αλλαγών» (3ης Σεπτεμβρίου 19α) διοργανώνει το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεατρικών Μεθόδων (6-13/7). Θα συμμετέχουν δημιουργοί από διάφορες χώρες. Στο φετινό πρόγραμμα θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους οι: Σοφί Χουτέν (Γαλλία) «Τα μονοπάτια της φωνής». Σάσο και Τίνα Γιούρσερ (Σλοβενία) «Πέρα απ' τον Ρεαλισμό». Ντέιβιντ Μπάρκερ (ΗΠΑ - Αριζόνα) «Συνδυαστική κίνηση». Φρανσουάζ Ουαλό (Βέλγιο) «Τεχνική Λινκλέιτερ». Μαράια Πόρτερ (ΗΠΑ - Νέα Υόρκη) «Μέθοδος Σουζούκι». Ιβάνα Πέρανιτς (Κροατία) «Η Υποκριτική μέσα από την κίνηση». Λι Ουίλσον Σμάιλι (ΗΠΑ - Μέριλαντ) «Αρχέτυπο και Φωνή». Τζάιλς Φόρμαν (Ηνωμένο Βασίλειο) «Τεχνική Σούζαν Μπάτσον». Μόσε Μάλκα (Ισραήλ) «Η ουσία της υποκριτικής». Μαρίνα Μάρκοβιτς (Σερβία) «Η φωνή του ρόλου». Τ. Τούπαν και Σ. Λέζενερ (Βραζιλία) «Σωματοποιώντας τη σκέψη». Φίλιπ Μακένζι (Αυστραλία) «Το σώμα του ηθοποιού». Ευδόκιμος Τσολακίδης (Ελλάδα) «Αυτοσχεδιασμός». Λον Γκόρντον (ΗΠΑ Ιλινόις ) «Τα εργαλεία του ηθοποιού». Μαρτίνα Μοράσο (Ιταλία) «Ο χορός Κι Γκονγκ». Επίσης, θα παρουσιαστούν οι παραστάσεις των: Φρανσουάζ Ουαλό «Οι γυναίκες ξέρουν γιατί...», Σάσο και Τίνα Γιούρσερ «Μήδεια», Σοφί Χουτέν «Ανδρομάχη», Ευδόκιμου Τσολακίδη «Ελένη».

Το φεστιβάλ μπορούν να παρακολουθήσουν ηθοποιοί, σκηνοθέτες, δάσκαλοι υποκριτικής και σκηνοθεσίας, σπουδαστές ωδείων και δραματικών σχολών και όσοι ενδιαφέρονται για τις παραστατικές τέχνες. Πληροφορίες στα τηλ. 210.5246.833 και 210.5248.251 και στο www.toc.gr.

Παντελή Χορν «Το Μελτεμάκι»

Φύσηξε «Μελτεμάκι»

Σκηνή από «Το Μελτεμάκι» του Παντελή Χορν που σκηνοθέτησε ο Κώστας Τσιάνος στο θέατρο «Λαμπέτη»

Μέσα σε έξι χρόνια ο Παντελής Χορν έγραψε τέσσερα έξοχα, σχεδόν αριστουργηματικά, έργα: το «Φυντανάκι» (1921), τον «Σέντζα» (1925), τη «Φλανδρώ» (1925) και το «Μελτεμάκι» (1927). Σπάνιο επίτευγμα

Και τα τέσσερα αυτά σημαντικά αποκτήματα της θεατρικής μας παράδοσης έχουν παιχτεί τα τελευταία χρόνια, όλα με μεγάλη επιτυχία, προς έκπληξη όσων ανίδεων για τη δραματουργία μας δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί τα ακμαία αυτά κείμενα εκτός από δημοφιλή είναι και ουσιαστικά έργα μαστόρων και ως εκ τούτου αντέχουν και στην εποχή των μεγάλων ανατρεπτικών θεατρικών ή θεατρόμορφων σχολών.

Ο Ξενόπουλος και ο Χορν (και οι δύο φέτος είχαν από δύο αθηναϊκές παρουσίες στη σκηνή- «Φιόρο του Λεβάντε», «Ραχήλ», «Φλανδρώ», «Μελτεμάκι») γνώριζαν καλά τη μαγειρική, τη δοσολογία και το θεματικό εδεσματολόγιο του λαϊκού θεάτρου, του θεάτρου που απευθύνεται στο ευρύ μέσο κοινό, όχι αναγκαστικά σ΄ αυτό που θεατρίζεται για να περάσει δυο ξέγνοιαστες ώρες αλλά στο κοινό που θέλει να συγκινηθεί, να προβληματιστεί πάνω σε οικεία και γι΄ αυτό περίπλοκα αδιέξοδα του καθ΄ ημέραν βίου και να γελάσει με τις ανοίκειες συμπεριφορές, τους στρεβλούς χαρακτήρες, τους λοξούς τύπους ή τους σχολαστικούς τυπολάτρες που συναντάμε σε κάθε βήμα μας... [ Του Κώστα Γεωργουσόπουλου, Τα Νέα, 5/5/2008]

ΒΡΕΘΗΚΕ… ΧΑΜΕΝΗ ΟΠΕΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΑΛΝΤΙ

Ιστορία έρωτα και απάτης
Χαμένη όπερα του Βιβάλντι παρουσιάστηκε στην Πράγα για πρώτη φορά εδώ και 278 χρόνια

Σύμφωνα με το BBC, η όπερα με τίτλο «Argippo» γράφτηκε για την τσέχικη πρωτεύουσα και έκανε πρεμιέρα εκεί το 1730. Πρόκειται για μια ιστορία πάθους και απάτης που εκτυλίσσεται στην αυλή ενός Ινδού μαχαραγιά. Αργότερα η όπερα εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει πίσω της ίχνη.

Ο Οντρέι Μάτσεκ, ο νεαρός Τσέχος μουσικός που την ανακάλυψε διέθετε το πρόγραμμα της πρεμιέρας στο οποίο υπήρχε το λιμπρέτο. Ο Οντρ. Μάτσεκ ανακάλυψε ότι οι Ιταλοί μουσικοί που έλαβαν μέρος στην παράσταση, εμφανίστηκαν τρία χρόνια μετά την πρεμιέρα στη Γερμανία. Σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να έχουν φέρει κάτι μαζί τους και έτσι ανακάλυψε μια συλλογή από κομμάτια διάφορων συνθετών, ανάμεσά τους και άριες από την όπερα του Βιβάλντι. Επειδή μόνο τα δύο τρία είχαν διασωθεί, ο Οντρέι Μάτσεκ χρησιμοποίησε άλλες άριες του Βιβάλντι στη θέση του κειμένου που έλειπε.

Associated Press

Ο Τσέχος μουσικός ακολούθησε τα ίχνη της όπερας μέχρι τη Γερμανία

Η ΚΥΡΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΧΑΛΟΓΕΛΑΕΙ!

Αυτή είναι η κυρία Άννα Κοκκίνου που την "χαϊδεύουν" διάφοροι δημοσιογράφοι... Όμως η κυρία Άννα Κοκκίνου έχει καταφέρει να εξαπατήσει κάποιους ανθρώπους και εξακολουθεί να χαμογελάει! [Με τον ιδρώτα άλλων, φτιάχνω κι εγώ ανώγεια και κατώγια...]

Μέχρι πότε όμως η κυρία Άννα Κοκκίνου θα κοροϊδεύει τον κόσμο με το μισοκακόμοιρο ύφος της; Είχε το (απύθμενο) θράσος να απευθυνθεί σε συνεργάτη του περιοδικού "Δρώμενα" να της φτιάξει το πρόγραμμα για την παράσταση που ανεβάζει με το έργο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, τη στιγμή που έχει αυτή την εκκρεμότητα με τον διευθυντή του περιοδικού - δηλαδή δεν τον πλήρωσε ποτέ για μια συνεργασία που είχαν στη διοργάνωση του Φεστιβάλ Μπέκετ.