Showing posts with label Μολιέρος. Show all posts
Showing posts with label Μολιέρος. Show all posts

Monday, January 23, 2017

«Ο Μισάνθρωπος» του Μολιέρου, μία κωμική τραγωδία | Αντιθέατρο | Από 27 Ιανουαρίου

 «Μισώ τους απαίσιους, δουλοπρεπείς, απατεώνες, κόλακες και δολοπλόκους,
αλλά ακόμη περισσότερο μισώ αυτούς που τους ανέχονται και συνδιαλέγονται μαζί τους»
Ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης Ζαν Μπατίστ Ποκλέν, γνωστός ως Μολιέρος, θεωρείται παγκοσμίως ως ένας από τους μεγαλύτερους κωμωδιογράφους όλων των εποχών.  «Ο ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΣ», έργο γραμμένο το 1666, είναι ο ίδιος ο Μολιέρος.  Πρόκειται δηλαδή για ένα ασυνήθιστα αυτοβιογραφικό έργο. Η παρουσία του Αλσέστ, του πρωταγωνιστή του «Μισάνθρωπου», αντικατοπτρίζει την απέχθεια του Μολιέρου και την άρνησή του να ενταχθεί στη ζωή της «Βασιλικής Αυλής», όπου κυριαρχούσε το ψέμα, η υποκρισία, οι ίντριγκες, οι απάτες, η κολακεία...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Sunday, January 15, 2017

Μολιέρος

Ο Μολιέρος [Molière, Μολιέρ, κανονικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin, Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι, 15 Ιανουαρίου 1622 – Παρίσι, 17 Φεβρυαρίου 1673] ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και ηθοποιός. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Saturday, November 1, 2008

Με αφορμή τον Μολιέρο

Είναι πραγματικά θαυμαστό, δουλεύοντας με τους ηθοποιούς ένα έργο που γράφτηκε τετρακόσια χρόνια πριν, σε ένα άλλο κράτος, για έναν άλλο λαό και εμπνευσμένο από άλλα κοινωνικά ήθη, να διαπιστώνεις (χωρίς να έχει κανείς τέτοια πρόθεση) πόσες ομοιότητες κρύβει με τον δικό μας χρόνο και χώρο. Ο λόγος για το «Ζορζ Νταντέν», κωμωδία του Μολιέρου, σε σύγκριση με τη δική μας καθημερινότητα.

Ζορζ Νταντέν εστί γέρος, ανερχόμενος αστός που προσπαθεί να κινηθεί και να υπάρξει σε μια κοινωνία (δήθεν) αριστοκρατική, χρησιμοποιώντας τη γεμάτη τσέπη του. Συλλαμβάνει τη νεαρά και ζουμερή γυναίκα του να χαριεντίζεται περιπαθώς με νεαρό ντούρο και αριστοκράτη και προσπαθεί να βρει το δίκιο του και να αποδείξει τις απιστίες της ανθηράς συμβίας του μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Και δεν τα καταφέρνει. Τον ισοπεδώνει η λογική των προσχημάτων. Ένα οικοδόμημα κραταιό ακόμη (η Γαλλική Επανάσταση θα γίνει έναν αιώνα αργότερα), που έχει καταφέρει να εδραιώσει τον θρίαμβο του ψέματος, της υποκρισίας και της σύμβασης. Αλήθεια δεν είναι αυτό που συμβαίνει, αλλά αυτό που λένε οι πολλοί. Και αφού το λένε, είναι έτσι. Ακριβώς όπως και σήμερα.

Η πραγματικότητα στρεβλώνεται για να χωρέσει στο στενάχωρο καλούπι του προσχήματος. Μπορεί κανείς να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να διατυμπανίζει και να κραυγάζει περί της ορθότητας του δήθεν και της πόζας. Αρκεί να είσαι στην επικαιρότητα, να αλωνίζεις τα κανάλια και τις κίτρινες φυλλάδες για να ανακηρυχτείς άξιος, χρηστός, τίμιος, ταλαντούχος και ένα σωρό άλλα. Ο,τι δηλώσεις...

Νίκος Καμτσής, σκηνοθέτης. ΕΘΝΟΣ, 31/10/2008

Sunday, September 14, 2008

82 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΛΙΕΡΟ

ΠΑΡΙΣΙ. Γεγονός της σεζόν χαρακτηρίζει ο παρισινός Τύπος την επανεμφάνιση του Μισέλ Μπουκέ (φωτογραφία) στον Κατά φαντασίαν ασθενή, τον οποίο είχε ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία και το 1987. Πολύ ωριμότερος σήμερα ο κοσμαγάπητος ηθοποιός, γνωστός και πέρα από τα σύνορα της πατρίδας του χάρη στις κινηματογραφικές εμφανίσεις του (αλησμόνητη παραμένει η φονική πραότητά του στην Απιστη γυναίκα του Κλοντ Σαμπρόλ του 1968), αφιερώνει όλη του την πείρα και την άνεση στην απόδοση του πασίγνωστου μολιερικού ήρωα. Τον Κατά φαντασίαν ασθενή τον είχε υποδυθεί ο ίδιος ο Μολιέρος τέσσερις φορές. Την τελευταία από αυτές, βαριά άρρωστος, λιποθύμησε, τον μετέφεραν στο σπίτι του και λίγο αργότερα παρέδωσε το πνεύμα. Εκτός από άρρωστος ήταν και στενοχωρημένος για το γεγονός ότι τον είχε εγκαταλείψει ο προστάτης του Λουδοβίκος ΙΔ´, πράγμα που τον οδήγησε να αφαιρέσει από το έργο τη μνεία του βασιλιά. Κατά τον Μισέλ Μπουκέ ωστόσο, διαβάζουμε, ολόκληρη η κωμωδία είναι μια καρικατούρα που απευθύνεται στον άνακτα για να τον προειδοποιήσει σαρκαστικά: ορίστε, έτσι θα καταντήσεις. Τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για το «γατίσιο χαμόγελο» και το «πονηρό βλέμμα» του Μισέλ Μπουκέ, για το μείγμα «γηρατειών και παιδικότητας». Πώς προσεγγίζει ο ηθοποιός τον Κατά φαντασίαν ασθενή ύστερα από 20 χρόνια; τον ρώτησαν. «Με την ηλικία μου» απάντησε αυτός. «Είμαι 82 χρόνων». Στο θέατρο Porte-Saint-Martin. Ως τις 4 Ιανουαρίου 2009.

Ars... Brevis, Αναστασία Ζενάκου, Το ΒΗΜΑ, 14/09/2008