Δύο κείμενα για το μέλλον των θεάτρων

• Ολγα Σελλα, Η Καθημερινή, Tρίτη, 15 Mαρτίου 2011 

Τελικά, έστω και καθυστερημένα, οι εκπρόσωποι των θεατρικών σχημάτων της χώρας κατέθεσαν χθες τις απόψεις τους στη διαδικτυακή διαβούλευση που έχει ανοίξει στο υπουργείο Πολιτισμού και αφορά το νέο πλαίσιο ενίσχυσης και επιχορηγήσεων στο θέατρο. Και μάλιστα κατατέθηκαν όχι ένα αλλά δύο κείμενα. 

Το ένα από το σύνολο των εκπροσώπων των επιχορηγουμένων θιάσων, που επαναλαμβάνει το αίτημα συνάντησης με τον υπουργό Πολιτισμού «για περαιτέρω ανάπτυξη των προβληματισμών μας και για μια ολοκληρωμένη συζήτηση εφ’ όλης της ύλης» και το άλλο από την Κίνηση Μαβίλη, που θεωρεί ότι και η πρόταση της ομάδας εργασίας είναι άγνωστη στο κοινό, ο χρόνος της διαβούλευσης είναι περιορισμένος και επισημαίνουν ότι «χρειάζεται να ξεκινήσει μια ουσιαστική προσπάθεια διαλόγου ανάμεσα σε δημιουργούς, παραγωγούς και φορείς της χώρας προκειμένου να καταλήξουμε σ’ ένα σύστημα επιχορηγήσεων που να ανταποκρίνεται στα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής παραγωγής».

Από τα δύο κείμενα γίνεται φανερό ότι το ένα (των επιχορηγουμένων θιάσων) συζητάει το θέμα με τον τρόπο που υπήρχε μέχρι τώρα και θεωρεί ότι «τις επιχορηγήσεις τις επιβάλλουν λόγοι καλλιτεχνικοί, παιδευτικοί, οικονομικοί», ενώ το κείμενο της Κίνησης Μαβίλη φαίνεται να λαμβάνει υπόψη τις νέες συνθήκες, και της οικονομίας και του θεατρικού τοπίου, όπως τη σύσταση ξεχωριστών κατηγοριών επιχορηγήσεων, π.χ. α) έξοδα λειτουργίας χώρου, β) καλλιτεχνική παραγωγή, γ) έρευνα-εκπαίδευση, δ) περιοδεία, ε) υλικοτεχνική υποδομή, κ.λπ. 

Το λένε μάλιστα καθαρά: «Το παλαιό σύστημα επιχορήγησης έδειχνε να μη λαμβάνει υπόψη του τα νέα δεδομένα, ξεχνώντας συχνά την πρωτοπορία, την έρευνα και την εξέλιξη». Και το χάσμα ανάμεσα στα δύο κείμενα γίνεται πιο ξεκάθαρο στο σημείο που οι μεν (Κίνηση Μαβίλη) ζητούν επιχορήγηση και φυσικών προσώπων, ενώ το κείμενο των επιχορηγουμένων θεωρεί ότι «η επιχορήγηση φυσικών προσώπων ενδεχομένως ευνοεί τις ατομικές διαδρομές, δηλαδή παρακινεί σε ακόμη μεγαλύτερη “πολυδιάσπαση δυνάμεων”». Φαίνεται ότι μένουν πολλά να συζητηθούν και να λυθούν σ’ ένα τοπίο που είναι ήδη διαφορετικό.