- Κοίταξα προσεκτικά τον κύκλο συμπερασμάτων που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση για τις κρατικές επιχορηγήσεις θεάτρου και χορού από την Ομάδα Εργασίας του ΥΠΠΟΤ, (η οποία σημειωτέον διορίστηκε, έστω και αμισθί, χωρίς καμιά διαφάνεια αν και την ευαγγελίζεται παπαγαλιστί…). Προσπερνώ τα «τυπικά» προς χάριν συντομίας και καταλήγω χωρίς δεύτερη σκέψη στο συμπέρασμα ότι ο προβληματισμός της θυμίζει λούκα πάρκ. Λες και η Ομάδα Εργασίας ζει σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο, σε άλλη εποχή… Πουθενά μια άξια λόγου προσέγγιση, ένα σοβαρό πλαίσιο αναφοράς, η βαθιά γνώση των τεράστιων προβλημάτων και των στρεβλώσεων ενός 32χρονου θεσμού.
- Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια (και δικαίως) στην αποχαλιναγώγηση του κάθε πικραμένου που καταθέτει τις απόψεις του στο opengov, με ύφος ειδικού: «Να καταργηθούν όλες οι επιχορηγήσεις!» πληκτρολογεί η πλειοψηφία διότι κανένας δεν τους έχει πει πόσο σοβαρό είναι να υπάρχουν εκεί έξω μόνο θέατρα με «σεσουάρ» τηλεοπτικής αισθητικής και ότι αν καταργηθεί κάθε επιχορήγηση θα παραδοθεί ο πολιτισμός βορρά στα δόντια δύο (τόσοι είναι) επιχειρηματιών που λειτουργούν σαν πιράνχας με όρους αγοράς.
- Αλλά δεν φταίει ο κόσμος που τα λέει αυτά όταν πληρώνει άλλα 20 ευρώ εισιτήριο για να δει μια παράσταση που χρηματοδοτήθηκε ήδη από το κράτος (δηλαδή με τα λεφτά του), που κατεβαίνει σε άθλιες αποθήκες χωρίς καμιά ασφάλεια για να παρακολουθήσει ένα έργο, που βλέπει όλο τους ίδιους και τους ίδιους «ποιοτικούς» να καταβροχθίζουν δημόσιο και ζεστό χρήμα και που άμα τολμήσεις και τους το μειώσεις απειλούν και εκβιάζουν μέσα από τα φιλικά τους ΜΜΕ!
- Πουθενά ούτε λέξη για όλα τα μεγάλα και σοβαρότατα προβλήματα των κρατικών επιχορηγήσεων στο κείμενο της διαβούλευσης. Πουθενά ούτε γραμμή για την ταμπακιέρα του υπερβολικού πλουτισμού επί σειρά δεκαετιών θεατρώνων που απέκτησαν βιλάρες, που δεν ελέγχθηκαν ποτέ ως προς το πόθεν έσχες τους, που διαθέτουν πανάκριβα, ιδιόκτητα θέατρα αλλά λένε ανερυθρίαστα ότι δεν έχουν να πληρώσουν των ΙΚΑ των εργαζομένων τους! Τίποτα το ριζοσπαστικό δεν θα προκύψει, φοβάμαι, από τη διαβούλευση, κι ας βοά ο ντουνιάς ότι κάτι σάπιο υπάρχει και πρέπει να διορθωθεί. Αλλά για να διορθωθεί θέλει μαγκιά και όχι γραπτά νηπιαγωγείου
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 10-03-11)
No comments:
Post a Comment