Showing posts with label Τρισεύγενη. Show all posts
Showing posts with label Τρισεύγενη. Show all posts

Wednesday, March 23, 2011

Αναζητώντας την Τρισεύγενη

  • Προ-βολες  
  • Tης Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, Tετάρτη, 23 Mαρτίου 2011
Είναι πάντα ένα στοίχημα. Ενα δύσκολο στοίχημα. Πώς θα γίνουν εύληπτα, πώς θα επικοινωνήσουν με τον ψυχισμό, τα ήθη και τη νοοτροπία του σημερινού κοινού, θεατρικά κείμενα που κουβαλούν πάνω τους αιώνες ζωής ή απλώς μερικές δεκαετίες. Πώς θα διατηρηθεί η αυθεντικότητά τους, πώς θα φανεί η καινοτομία που είχαν στην εποχή τους, πώς θα αναδειχθούν οι σύνδεσμοι με το σήμερα.
Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει στην Κεντρική του Σκηνή την «Τρισεύγενη», το μοναδικό θεατρικό έργο του Κωστή Παλαμά, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου. Ενα έργο τολμηρό για την εποχή του, με ηρωίδα μια αδέσμευτη και ελεύθερη γυναίκα - «πρόδρομο της “Στέλλας”», όπως σχολίασε εύστοχα ένας καλός συνάδελφος στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης, την περασμένη Παρασκευή- που διεκδικεί τον σεβασμό των επιθυμιών της, που δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν υποτάσσεται, δεν συμβιβάζεται.
Μόνο που είναι όσα θα θέλαμε να δούμε στην παράσταση του Εθνικού, και όχι όσα είδαμε. Η «Τρισεύγενη» και ο κόσμος της χάθηκαν πίσω από μια παράσταση που επέλεξε να αναβιώσει το κλίμα και το ύφος της εποχής που γράφτηκε. Οχι, τα εμπόδια δεν ήταν ούτε τα κοστούμια (Αγγελος Μέντης) που «συνομιλούσαν» με το φολκλόρ, ούτε η ζωντανή μουσική (Τάκης Φαραζής) που «πατούσε» σε δρόμους παραδοσιακούς, ούτε τα σκηνικά (Βασίλης Μαντζούκης) που θύμιζαν παραμύθι και Θεόφιλο μαζί.
Το πρόβλημα ήταν ότι τίποτα από τα πολλά και σημαντικά του κειμένου -συμπεριφορές, νοοτροπίες, αξίες και αρχές- δεν πέρασε από την Κεντρική Σκηνή προς την πλατεία. Στο δελτίο Τύπου του Εθνικού ως στόχος αυτής της παράστασης αναφέρεται «η ανάδειξη της δύναμης του πνεύματος και της ποιητικής διαχρονικότητας του κλασικού αυτού κειμένου». Στις δυόμισι ώρες που κράτησε η εξιστόρηση της ιστορίας αυτής της «νεράιδας, της ποιητικής ύπαρξης, της ρευστής και της απροσδιόριστης» ελάχιστες φορές νιώσαμε όχι μόνο την ποίηση, αλλά και τον ρηξικέλευθο λόγο του Παλαμά. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των πολλών καλών ηθοποιών. Που όμως έμοιαζαν να μην έχουν πειστεί ούτε οι ίδιοι από το εγχείρημα. Κι έτσι, πώς να πείσουν;

Monday, March 7, 2011

Η ανυπόταχτη «Τρισεύγενη»

Ξέρεις τι τονίζει ο Κωστής Παλαμάς στην «Τρισεύγενη»; Οτι έχουμε σκοτώσει μέσα μας τον πόθο μας για ελευθερία πέρα από στενά όρια και καλούπια! Αυτή η θέση του, που με εκφράζει απόλυτα, είναι που με κέντρισε ξεχωριστά όταν μου προτάθηκε να παίξω την ομώνυμη ηρωίδα».

Την «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά υποδύεται η Στεφανία Γουλιώτη, στο Εθνικό.
Την «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά υποδύεται η Στεφανία Γουλιώτη, στο Εθνικό.
Συνάντησα τη Στεφανία Γουλιώτη στις πρόβες της «Τρισεύγενης» του Κωστή Παλαμά, που θα δούμε στο Εθνικό Θέατρο, κι ήταν ενθουσιασμένη από το καινούργιο στοίχημά της και ας κάνει πολύωρες εξαντλητικές πρόβες. «Η Τρισεύγενη, κόρη του Δεντρογαλή, όμορφη, εκρηκτική κι ορμητική, «νεράιδα μαζί και άνθρωπος», όπως τονίζει εκείνος, έχει κερδίσει το χωριό με την ευγενική και αθώα της ψυχή.
Η θέλησή της τόσο για ζωή όσο και για ελευθερία είναι ασυγκράτητη και το πνεύμα της είναι αληθινά ανυπόταχτο. Αναζητώντας τον απόλυτο έρωτα, εναντιώνεται στον πατέρα της και παντρεύεται τον γιο του θανάσιμου εχθρού του. Η επιθυμία της για ελευθερία θα τη φέρει, όμως, τελικά σε μεγάλη σύγκρουση με τη στενόμυαλη ηθική της κοινωνίας όπου ζει, χωρίς να `χει οδό διαφυγής!».
  • Σύμβολο
Η Τρισεύγενη γίνεται «το σύμβολο του ανθρώπου που διεκδικεί το δικαίωμα να ζει ελεύθερα, πέρα από τα στενά όρια των κοινωνικών συμβάσεων, και αυτό με εκφράζει πολύ. Η επιθυμία της για ελευθερία είναι και επιθυμία δική μου - βαθύτατη επιθυμία. Πολεμάει, μάχεται, επαναστατεί, τολμάει, ορθώνει το ανάστημά της, εναντιώνεται! Για την ψυχή, όχι για την ύλη. Και το ότι το έργο ασχολείται με αυτό το θέμα το κάνει διαχρονικό. Κοίτα γύρω μας, είναι εγκλωβισμένοι όλοι από την ύλη, από τα υλικά αγαθά και δες πού μας οδήγησε αυτή η λύσσα να αποκτηθούν περισσότερα.
Δεν υπάρχει μόνο η ύλη, υπάρχει και η ψυχή, το πνεύμα και αυτό που φωτίζει ο Παλαμάς στο έργο του πρέπει να φωτίσει και εμάς, για να πάρουμε ένα μάθημα ζωής!», λέει η Στεφανία Γουλιώτη. Λίγο αργότερα τόνιζε πόσο ενθουσιασμένη είναι που δουλεύει με τη Λυδία Κονιόρδου, η οποία της αφήνει μεγάλη ελευθερία στην προσέγγιση του ρόλου. Ηταν πολλές οι φορές που ανέφερε τη λέξη ελευθερία στη συζήτησή μας. Μήπως είναι ένας... κοινός τόπος που έχει με την ηρωίδα; «Ναι, δεν μ' αρέσει να καταπιέζομαι, να λειτουργώ μέσα σε προκαθορισμένα όρια. Κι όταν συμβαίνει αυτό, υποφέρω...». Πλάι στη Γουλιώτη παίζουν οι Νίκος Κουρής, Γιώργος Γάλλος, Φαίδων Καστρής, Αργύρης Πανταζάρας, Χρήστος Στέργιογλου κ.ά.
  • ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
  • Η «Τρισεύγενη» ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στις 11 Μαρτίου.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 5/3/2011

Wednesday, March 2, 2011

Εθνικό Θέατρο: «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά

  • Από τις 12 Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή
Νίκος Κουρής και Στεφανία Γουλιώτη το πρωταγωνιστικό ζεύγος της «Τρισεύγενης»
Νίκος Κουρής και Στεφανία Γουλιώτη το πρωταγωνιστικό ζεύγος της «Τρισεύγενης»   (Φωτογραφία:  Εθνικό Θέατρο )

Η Τρισεύγενη, το μοναδικό θεατρικό έργο του Κωστή Παλαμά, «ανεβαίνει» στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, με πρωταγωνιστές τους Στεφανία Γουλιώτη και Νίκο Κουρή. Η παράσταση, την οποία σκηνοθετεί η Λυδία Κονιόρδου επικεντρώνεται σε μια κοπέλα που αναζητώντας τον έρωτα, συγκρούεται με τον κοινωνικό της περίγυρο. Η παράσταση παρουσιάζεται από τις 12 Μαρτίου.

Το έργο γράφτηκε το 1902 και «μετράει» έως σήμερα τέσσερις παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο.

Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα της νεοελληνικής δραματουργίας, ένα έργο βαθιά ποιητικό και συμβολικό.

Στη «μοναχοκόρη» του Κωστή Παλαμά, η μορφή της Τρισεύγενης γίνεται το σύμβολο του ανθρώπου που διεκδικεί το δικαίωμα να ζει ελεύθερα πέρα από τα στενά όρια των κοινωνικών συμβάσεων. Η Τρισεύγενη, έργο νεωτερικό για την εποχή του, προκάλεσε την τότε κριτική αγνοώντας τις καθιερωμένες δραματουργικές συμβάσεις

Η Λυδία Κονιόρδου σκηνοθετεί το κείμενο με τη Στεφανία Γουλιώτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο και σημειώνει: «(Το έργο) αναδεικνύει ιδέες όπως η αδιέξοδη εμμονή στην ύλη, η ιδιοτέλεια με τον πλούτο, η απόρριψη της διαφορετικότητας, η φυλακισμένη αγάπη, η καταστροφή της ομορφιάς και της φύσης, η περιθωριοποίηση της τέχνης ως περιττής πολυτέλειας σε αντίθεση με την απελευθέρωση της ψυχής από την φυλακή της ύλης, την επίγνωση πως "όλα ένα είναι", την γενναιοδωρία με τα υλικά δώρα της Γης, την αποδοχή του διαφορετικού, την αλληλεγγύη, την διεύρυνση της συνείδησης με την επίγνωση ότι η τέχνη μετατρέπει την θνητή εμπειρία του σώματος σε αθάνατο τραγούδι».

Ο Χρήστος Στέργιογλου, ένας από τους πρωταγωνιστές της παράστασης δήλωνε πριν από λίγο καιρό στο in.gr για την παράσταση: «Είναι το μοναδικό θεατρικό που έγραψε ο Παλαμάς, κάθε φράση έχει τη σωστή της τοποθεσία, είναι ένα ποίημα αυτό το έργο, ένα διαρκές ποίημα. Έχει να κάνει κι εδώ με την ελευθερία, με τον έρωτα, και πως μια κλειστή κοινωνία που δεν μπορεί να καταλάβει αυτή την ελευθερία -ακόμα και οι ερωτευμένοι δεν μπορούν να την καταλάβουν, όταν δεν σέβεται ο ένας την ελευθερία του άλλου- μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα σε τραγική κατάληξη. Είναι πολύ ανθρώπινο».

Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής: Η Τρισεύγενη, κόρη του Δεντρογαλή, όμορφη, εκρηκτική και ορμητική, «νεράιδα μαζί και άνθρωπος» έχει κερδίσει όλο το χωριό με την ευγενική και αθώα της ψυχή. Η θέλησή της για ζωή και ελευθερία είναι ασυγκράτητη και το πνεύμα της αδάμαστο και ανυπόταχτο. Αναζητώντας τον έρωτα, εναντιώνεται στον πατέρα της και παντρεύεται τον Πέτρο Φλώρη, το γιο του θανάσιμου εχθρού του. Η επιθυμία της για ελευθερία θα την φέρει όμως τελικά σε σύγκρουση με την κλειστή και στενόμυαλη ηθική της κοινωνίας όπου ζει, χωρίς οδό διαφυγής.

Πρωταγωνιστούν: Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Κουρής, Γιώργος Γάλλος, Φαίδων Καστρής, Αργύρης Πανταζάρας, Αγορίτσα Οικονόμου, Δημήτρης Παπανικολάου, Χρήστος Στέργιογλου, Μαριάννα Δημητρίου, Ευγενία Αποστόλου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Τζίνα Θλιβέρη, Σεβίλλη Παντελίδου, Αμαλία Τσεκούρα, Μιχάλης Καταχανάς, Κώστας Κοράκης, Ντένης Μακρής, Γιάννης Παπαδόπουλος, Αποστόλης Ψαρρός.

Τα σκηνικά είναι του Βασίλη Μαντζούκη, τα κοστούμια του Άγγελου Μέντη, η μουσική του Τάκη Φαραζή, υπεύθυνη για την κίνηση είναι η Αποστολία Παπαδαμάκη, τους φωτισμούς έχει αναλάβει ο Λευτέρης Παυλόπουλος, ενώ βοηθός σκηνοθέτη είναι η Άννα Τσαπάρα.

Τελευταία παράσταση προγραμματίζεται για τις 15 Μαΐου.