Ο µαθητής διδάσκει τη δασκάλα

Της Δάφνης Κοντοδήµα ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

• Αφησαν τα θρανία και αποφάσισαν να κάνουν πράξη όσα γράφονται στα σπουδαστικά εγχειρίδια, ανεβαίνοντας µαζί στο σανίδι, η ηθοποιός Αννα Μακράκη και ο 23χρονος συγγραφέας - σκηνοθέτης Δηµήτρης Καραντζάς

«Μην περιµένετε από τους άλλους να σας δείξουν τον δρόµο. Κάντε κάτι µόνοι σας». Τα έλεγε η Αννα Μακράκη και συνεχίζει να τα λέει στους µαθητές της στο Εµπρός - Θέατρο Εργαστήριο. Συµβουλές επιβίωσης στο «θέατρο», τις οποίες ποιός ξέρει αν θα τις ακολουθήσουν.

Ο ∆ηµήτρης Καραντζάς, 23 ετών σήµερα και απόφοιτος της σχολής, αποφάσισενα το ακολουθήσει.Πριν από τρία χρόνια προσέγγισετην Αννα Μακράκη.Η πρότασή του ήταν κάπωςέτσι: «Θα θέλατε να παίξετε στην πρώτη µου σκηνοθετική και συγγραφική απόπειρα µε τίτλο “Χιόνι στο στόµα”;». Και έγινε δεκτή. «∆εν ήταν δύσκολο τελικά. Με βοήθησε και το γεγονός ότι είχα άγνοια του τι έκανα», λέει χαµογελώντας στα «ΝΕΑ» ο νεαρός σκηνοθέτης. «Ηταν ιδανική για τον ρόλο και η µοναδική σηµαντική ηθοποιός στην οποία είχα το θάρρος να µιλήσω».

Η Αννα Μακράκηείπε ναι σε αυτή τηνπρόταση τηστιγµή που απέρριπτεάλλες. «Χαίροµαι όταν οιµαθητές µου κάνουν ωραία πράγµατα. Οταν ξεπερνούν κι εµάς τους παλαιότερους», λέει.

Μαθητής και δασκάλασυναντιούνται δεύτερηφορά φέτος στο σανίδι.Με αφορµή το «βωβό» έργο του ∆ηµήτρη Καραντζά «Η γυναίκα που κάθεται» στο Θέατρο Αρτι. Η ιδέα ήταν της Αννας Μακράκη. «Ηθελε ένα έργο δίχως λόγια. Τη ρώτησα: “Γιατί έργο χωρίςλόγια;”. Και µου απάντησε: “∆ιότι κάποια στιγµήπρέπει κανείς να το βουλώνει”».

Είναι ένα έργο που δηµιουργήθηκε µέσα από αυτοσχεδιασµό, πάνω σ’ ένα αρχικό κείµενο. Με δύο πρόσωπα (Αννα Μακράκη, Θύµιος Κούκιος) σε έναν άγνωστο χώρο που µοιάζει µε αίθουσα δεξιώσεων. «∆ιερευνά τη σχέση δύο ανθρώπων, αγνώστων µεταξύ τους, που ψάχνουν τρόπο να υπάρξουν και να συνυπάρξουν», λένε οι συντελεστές. «Στην πρώτη µου παράστασηµαζί της, δεν είχαιδέα τι έκανα. Ετρεµα και µόνο στη σκέψη ότι θα της έδινα οδηγίες», θυµάται ο ∆ηµήτρης Καραντζάς, που πέρυσι ήταν υποψήφιος για την τιµητική διάκριση νέου δηµιουργού για τη σκηνοθεσία του «The new electric Ballroom» στο Θέατρο Χώρα. «Ηταν δασκάλα ακόµη και στις πρόβες. Χωρίς να γίνεται καταπιεστική».

«Μου αρέσει αυτό που ανακαλύπτω να το µοιράζοµαι. Κι εγώ µαθαίνω από τους νέους. Ερχοµαι κοντά στην εποχή µε τη συναναστροφή µαζί τους», προσθέτει η Αννα Μακράκη.

Εκείνο που τροµάζειτο µαθητή - σκηνοθέτη, ωστόσο, βρίσκεται εκτός θεάτρου. «Με τροµάζουν οι αποφάσεις που µπορεί να πάρουν κάποιοι για την Ελλάδα. Και η γκρίνια που θα ακολουθήσει από τον λαό. Οσο σκληρό κι αν είναι, θεωρώ ότι αξίζει στη χώρα αυτό που συµβαίνει».

INFO

«Η γυναίκα που κάθεται» του Δηµήτρη Καραντζά στο Θέατρο Αρτι (Ηπείρου 41, τηλ. 210-8834.002) κάθε Δευτέρα και Τρίτη (21.15). Εισιτήρια: 12 και 18 ευρώ.

• Το θέατρο θέλει γερό στοµάχι

«Λείπουν οι µεγάλες προσωπικότητες ηθοποιών, οι πρωταγωνιστές του θεάτρου», λέει νοσταλγώντας τα παλιά η Αννα Μακράκη. Σε ένα θεατρικό τοπίο όπου ξεφυτρώνουν διαρκώς νέες οµάδες. Και ο ∆ηµήτρης είναι µέλος µιας, της «Grasshopper». «Είναι αποτέλεσµα της ανάγκης για συσπείρωση ανθρώπων που µιλούν κοινή γλώσσα. Νιώθω ασφάλεια όταν µοιράζοµαι τις ιδέες µου µε άλλους», λέει. Ο ∆ηµήτρης θεωρεί ότι αυτή η πολυµορφία µπορεί να βγει σε καλό. Το ίδιο και η Αννα Μακράκη, µόνο που εκείνη παρατηρεί ότι: «Είναι πιο δύσκολα τα πράγµατα σήµερα, καθώς οι παραστάσεις είναι πολλές και δεν µπορούν να διαδοθούν από στόµα σε στόµα». Ο αριθµός των φοιτητών δραµατικών σχολών αυξάνεται, βέβαια. «Το θέατρο είναι µια δουλειά που απαιτεί αφοσίωση, πειθαρχία. Θέλει γερό στοµάχι. Κάποιοι το διαπιστώνουν και τα παρατάνε».