ΜΑΡΙΝΑ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω πότε θα έρθει αλλά οφείλω να περιμένω ένα καλύτερο αύριο

Η Μαρίνα Ασλάνογλου, ηθοποιός που βαδίζει με σταθερά βήματα στη σκηνή, που εξελίσσεται χωρίς να βιάζεται και δεν φοβάται να δοκιμάζεται σε δύσκολους ρόλους, υποδύεται την «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, στην παραγωγή που σκηνοθετεί ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος για το θέατρο Μπάντμιντον (πρεμιέρα 12 Ιουνίου).

Είναι φρικτό, ανατριχιαστικό και αδιανόητο αυτό που έγινε στην Αννυ. Δεν μπορεί κανένας ανθρώπινος νους να δικαιολογήσει αυτόν τον πατέρα

«Είναι η πρώτη φορά που θα αναμετρηθώ με ένα τόσο δύσκολο είδος, όπως είναι η αρχαία τραγωδία», λέει η πρωταγωνίστρια. «Εχοντας όμως δίπλα μου τον "θεατρικό" μου πατέρα (όπως τον αποκαλώ εγώ), τον σπουδαίο και σημαντικό Σπύρο Ευαγγελάτο, νιώθω μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά. Του οφείλω πολλά και νιώθω βαθιά συγκίνηση και μεγάλη χαρά για αυτήν τη συνεργασία».

Το Μεγάλο μας Τσίρκο, ίδιο έργο, άλλη ματιά

• Η ηθοποιός Μαρίνα Ασλάνογλου στη νέα παράσταση

Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, 14/7/2012

Στην παράσταση του 1973, ανάμεσα στους χιλιάδες θεατές που παρακολούθησαν το θρυλικό πια «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη ήταν και οι γονείς της ηθοποιού Μαρίνας Ασλάνογλου. Τριάντα εννέα χρόνια μετά, η Μαρίνα Ασλάνογλου έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια παράσταση που ήδη παρουσιάζει με πολύ μεγάλη επιτυχία το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε περιοδεία ανά την Ελλάδα. Παίζει το Ρωμιάκι και την Πυθία, ρόλους που σ’ εκείνη την πρώτη παράσταση είχε ερμηνεύσει η Τζένη Καρέζη. «Οταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θα παίξω σ’ αυτό το έργο, η μητέρα μου έβαλε τα κλάματα»... Τηλεφωνικώς συνομιλήσαμε με τη Μαρίνα Ασλάνογλου. Τη βρήκαμε στην Πάτρα και το πρώτο πράγμα που είπε, με μεγάλο ενθουσιασμό και πολλή συγκίνηση, ήταν για τις αντιδράσεις του κοινού.

Θέατρο και λόγος για τις γυναίκες και τη βία

«Κοίτα, Τζόρνταν, αυτό είναι φως. Φως, Τζόρνταν, ωραίο δεν είναι; Ο Θεός μάς χαμογελά, Τζόρνταν». Η ερμηνεία της Μαρίνας Ασλάνογλου στο έργο «Τζόρνταν» (των Αννας Ρέινολντς, Μόιρα Μπουφίνι), προχθές το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στις κακοποιημένες γυναίκες, είναι κάτι που θα θυμούνται οι θεατές του για πολύ καιρό. Αυτός ο συγκλονιστικός μονόλογος μιας εικοσάχρονης μητέρας που σκότωσε το παιδί της (η σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη), βασισμένος στην αληθινή ιστορία της Αγγλίδας Σίρλεϊ Τζόουνς η οποία, αντιμέτωπη με τον εραστή της που την κακοποιούσε και προσπαθούσε να της πάρει το παιδί, αποφάσισε να εκτελέσει έναν διπλό φόνο. Το μωρό της, μόλις δεκατριών μηνών, πέθανε ενώ εκείνη έζησε. Εως τη μέρα που η Σίρλεϊ αποφυλακίστηκε και έδωσε τέλος στη ζωή της.

Ανάμεσα στο κοινό που γέμισε την αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας» ήταν επώνυμοι του πολιτικού και καλλιτεχνικού χώρου αλλά και μέλη ανθρωπιστικών και γυναικείων οργανώσεων. Ομως τα φλας των φωτογραφικών μηχανών και «οι κοσμικές αγκαλιές» δεν ήταν το σημαντικό σ’ αυτή τη συνάντηση. Πάνω στη σκηνή, μετά τη λήξη της παράστασης, ανέβηκαν οι έξι ομιλητές (συντονιστής ο Κώστας Γεωργουσόπουλος) οι οποίοι συζήτησαν με θέμα «Κατασκευάζοντας Μήδειες-Η κακοποιημένη γυναίκα-Σύνδρομα και συνέπειες». Ενδιαφέρουσα η ομιλία της Μαρίας Στρατηγάκη (γενική γραμματέας Ισότητας Φύλων), η οποία αναφέρθηκε στους θεσμούς που μπορούν να προστατεύσουν την κακοποιημένη γυναίκα, έδωσε στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα κι εξήγησε τις προσπάθειες ώστε να αναπτυχθούν δομές και λύσεις. Ανακοίνωσε μάλιστα την πρωτοβουλία να γίνει για πρώτη φορά νόμος η προστασία της γυναίκας και της οικογένειας.

• Σαντρα Bουλγαρη, Η Καθημερινή, Πέμπτη, 31 Mαρτίου 2011

Γέννησε, σκότωσε, πέθανε

Δεν είναι μόνο η ερμηνεία της καλής ηθοποιού -περσινής νικήτριας του βραβείου «Μελίνα Μερκούρη»- Μαρίνας Ασλάνογλου που κάνει το κοινό του «Αμιράλ» να αποχωρεί συγκλονισμένο από την παράσταση «Τζόρνταν».

 

Η Μαρίνα Ασλάνογλου, συγκλονιστική στο μονόλογο «Τζόρνταν», αύριο πάει Μέγαρο  

Είναι και το έργο των Αννα Ρέινολντς και Μόιρα Μπουφίνι, που με ρεαλισμό και σπάνια απλότητα καταφέρνει να μας βάλει στο μυαλό μιας γυναίκας που έκανε ό,τι πιο απεχθές: σκότωσε το μωρό της. Στην πορεία της παράστασης όχι μόνο την κατανοούμε και τη συμπονούμε, αλλά διαπιστώνουμε πως η κοινωνία προσφέρει πλέον όλο και συχνότερα τις ιδανικές συνθήκες για τέτοια περιστατικά, όπως το αληθινό της Σίρλεϊ Τζόουνς. 

Μεγαλωμένη σε φτωχή οικογένεια, με πατέρα που κακοποιούσε τη μητέρα της, αναζητεί τρόπο διαφυγής. Νομίζει ότι τον βρίσκει στο πρόσωπο ενός άντρα. Εκείνος σύντομα γίνεται βίαιος. Τη χτυπάει και φέρνει στο μικρό τους δωμάτιο άλλες γυναίκες, ενώ η Σίρλεϊ είναι έγκυος. Κι όταν γεννά, χωρίς καμιά προστασία, αποφασίζει να ξαναφύγει. 

Αλλά ο πρώην εραστής της και η Πρόνοια θέλουν να της πάρουν το παιδί εκτιμώντας ότι είναι ανίκανη να το μεγαλώσει. Οταν όλοι οι δρόμοι κλείνουν, η Σίρλεϊ το πνίγει και κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Θα επιζήσει, θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στη φυλακή, στην πτέρυγα των ψυχοπαθών, όπου προσπαθεί ξανά και ξανά να τερματίσει τη ζωή της. Την ιστορία της εξομολογείται στη συγκρατούμενή της, η οποία αργότερα τη μεταφέρει στο θέατρο. Το 1987 η Σίρλεϊ αποφυλακίζεται και την πρώτη μέρα της ελευθερίας της αυτοκτονεί. 

Αύριο, στις 8 μ.μ., η παράσταση (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, σκηνικά Μανώλη Παντελιδάκη) θα μεταφερθεί στο Μέγαρο Μουσικής (αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας) για να δώσει το έναυσμα για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα «Κατασκευάζοντας Μήδειες - Η κακοποιημένη γυναίκα - Σύνδρομα και συνέπειες» και συντονιστή τον Κώστα Γεωργουσόπουλο. Συμμετέχουν ακόμη οι: υφυπουργός Εργασίας Αννα Νταλάρα, γενική γραμματέας Ισότητας Φύλων Μαρία Στρατηγάκη, Ιωάννης Πανούσης, Αλεξάνδρα Κορωναίου, Λάμπρος Γιώτης. Και η Κάτια Δανδουλάκη, που πρωτοπαρουσίασε το έργο στην Ελλάδα, το 1993 και το 1999, σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου.

• ΕΛΕΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011