Κώστας Καρράς: "Μετά την εμπειρία μου στην πολιτική, γύρισα τρέχοντας στο θέατρο"

Ο Κώστας Καρράς ξεκίνησε δυνατά και ελπιδοφόρα την καλλιτεχνική του πορεία δίπλα στην αξέχαστη ηθοποιό Ελλη Λαμπέτη. Ανήκει στην κατηγορία των ηθοποιών εκείνων που ευτύχησαν να γίνουν πρωταγωνιστές δίπλα σε ιερά τέρατα της εποχής, όπως ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Δήμος Σταρένιος, η Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά.

Εκτός όμως από το θέατρο, ο καταξιωμένος ηθοποιός κατέγραψε σημαντική πορεία και στον κόσμο του σελιλόιντ με σαράντα ταινίες στο ενεργητικό του. Ο ηθοποιός και πρώην πολιτικός δηλώνει απογοητευμένος από την πολιτική ζωή στη χώρα μας και επιστρέφει στο σανίδι του θεάτρου «Ζήνα» με το έργο «Το ημερολόγιο ενός τρελού» για οκτώ παραστάσεις.

- Κύριε Καρρά, ανεβάζετε ξανά «Το ημερολόγιο ενός τρελού»;

Ναι, είναι το έργο το οποίο λατρεύω. Αισθάνομαι την ανάγκη να το παίξω για τη νέα γενιά. Θα δώσω οκτώ παραστάσεις στην Αθήνα, Δευτέρες και Τρίτες, κατόπιν θα πάω στη Θεσσαλονίκη και μετά περιοδεία σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

- Τι σας έχει συνεπάρει τόσο πολύ σε αυτόν τον ρόλο;

Ο ρόλος ο ίδιος είναι συναρπαστικός, με τρομακτικές δυνατότητες, ένα έργο καθημερινό που ασχολείται με τον άνθρωπο ουσιαστικά. Υποδύομαι έναν άνθρωπο που βασανίζεται να φτιάξει πράγματα και όλο του τα παίρνουν μέσα από το χέρια του. Θα σου πω μια φράση του έργου: «Προσπάθησα πολλές φόρες να εξηγήσω το πώς και το γιατί των αυθαιρεσιών όλου του κόσμου, αλλά δεν τα κατάφερα».

- Παρατήσατε την πολιτική για να επιστρέψετε στο σανίδι;

Οχι, παράτησα το σανίδι για να ασχοληθώ με την πολιτική και μετά κατάλαβα τι έκανα και γύρισα τρέχοντας στο θέατρο. Οταν είσαι αυτόφωτο άτομο, δεν έχεις πολύ μέλλον στην πολιτική. Ειδικά στη Νέα Δημοκρατία οι μη αυτόφωτοι κάθονται στις καρέκλες. Στην πολιτική, και σου μιλάω για το κόμμα μου, πρέπει να είσαι όμοιός τους. Να μην έρχεσαι από αλλού και να μην είσαι αυτόφωτος.

- Ποιες ήταν οι εμπειρίες σας στα έδρανα της Βουλής;

Τσαλακωνότανε πολύ το παντελόνι μου (γελάει), γινότανε μπουρί. Ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι φαύλος κύκλος. Δεν γνωρίζεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις και, αν βρεις την άκρη, έρχονται και στα κάνουν άνω-κάτω.

- Δηλαδή, σας απογοήτευσε η πολιτική;

Δεν μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε. Θα μπορούσα να σου πω ότι έμαθα και καλά και κακά πράγματα. Εκείνο πάντως που έμαθα πολύ καλά είναι ότι οι πολιτικοί ενδιαφέρονται μόνο για τη δύναμη και την εξουσία και στα πίσω-πίσω θα ενδιαφερθούν και για τον λαό. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια για εμένα. Είναι τραγικά εκεί τα πράγματα..

- Πώς βιώνετε και πώς κρίνετε την Ελλάδα της τρόικας;

Οπως όλος ο κόσμος με μολύβι και χαρτάκι είναι απαράδεκτο και ακατανόητο. Δεν βρίσκω λόγια να το χαρακτηρίσω και διερωτώμαι δεν ξέρουνε, δεν έχουν νου, λογική κανένας τους;

- Τη σημερινή κρίση εσείς πώς την εκλαμβάνετε;

Ποια κρίση, κύριέ μου. Εδώ βρισκόμαστε σε εμπόλεμη οικονομική κατάσταση, δεν το καταλαβαίνετε; Δεν το βλέπετε; Δύο εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.

- Σας λυπεί το γεγονός να βλέπετε τη χώρα σε τέτοια εξαθλίωση; Καταστήματα βάζουν λουκέτα, νέοι φεύγουν μετανάστες. Υπάρχει η άποψη ότι βρισκόμαστε στα χρόνια της δεκαετίας του ’50.

Μου ξεσκίζεται η καρδιά. Ακόμα και το παιδί μου λέει «πατέρα, δεν το βλέπω, θα φύγω». Δεν γνωρίζω ποιες είναι αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις που σπρώχνουν τη χώρα στον γκρεμό. Ποιο είναι το ενδιαφέρον των κομμάτων απέναντι στον Ελληνα; Κανένα. Εδώ καιγόμαστε, κύριέ μου, και αντί να βάλουν στην άκρη τα μικροκομματικά τους και να πουν «ελάτε εδώ να δούμε τι θα κάνουμε, είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μήπως και βρεθεί κάποια λύση», αυτοί τίποτα…

- Ποιο κόμμα πιστεύετε θα μπορούσε να κάνει το μικρότερο κακό στην Ελλάδα;

Αυτήν τη στιγμή, σου επαναλαμβάνω ότι όλα τα κόμματα έτσι όπως είναι κάνουν μόνο κακό στη χώρα μας, αάν δεν κάτσουν κάτω στην καρέκλα και δεν ιδρώσει ο κ…ς τους.

• «Μέσα από την Τέχνη ξεπηδά η αισιοδοξία»

- Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται για να αλλάξει η παρούσα κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας;

Να δοθούν ευκαιρίες στους νέους, να αρχίσει η παραγωγικότητα να λειτουργεί, γιατί έχουμε καταντήσει μια χώρα γερόντων. Απαράδεκτο. Πρέπει όμως να προάγουμε και τον πολιτισμό. Στην κρίση αλλά και στον πόλεμο ο Ελληνας θα πάει στο θέατρο, να μην το ξεχνάμε. Εδώ κλείσαμε την Επίδαυρο τον Αύγουστο, όταν όλοι, ακόμα και από την άκρη του κόσμου, έρχονται στη χώρα μας να δουν τραγωδίες και αυτοί της βάλανε λουκέτο. Τι άλλο να σας πω, είναι αντικείμενο μελέτης…

- Η ανεργία μαστίζει και τους ηθοποιούς;

Βεβαίως, είναι μια αλυσίδα, ένα ντόμινο έχει γίνει τώρα πια…

- Πού πάει το θέατρο σήμερα; Εχω την εντύπωση ότι τα θέατρα κάθε χρόνο είναι όλο και λιγότερα, κλείνουν.

Το θέατρο δεν χάνει ποτέ τον δρόμο του. Μπορεί να περάσει κρίση, αλλά βρίσκει τον δρόμο του, γιατί μέσα από την Τέχνη ξεπηδά η αισιοδοξία. Το θέατρο θέλει αγάπη και αφοσίωση. Τα εισιτήρια έχουν γίνει φθηνότερα για τον κόσμο, αλλά πρέπει να πάρει μεγάλο μέρος ευθύνης η Εργατική Εστία και να μοιράσει εισιτήρια σε όλα τα θέατρα και να μην κάνουν κομπίνες.

- Πολύς λόγος γίνεται για τα ταλέντα. Εσείς τι πιστεύετε, υπάρχουν;

Το ταλέντο είναι ταλέντο, δεν προσδιορίζεται. Εχουμε πολλούς ταλαντούχους νέους ηθοποιούς που γεμίζουν τις αίθουσες με τον κόσμο που τους τιμά και τους ξεχωρίζει.

- Κινηματογράφο θα ξανακάνατε;

Αν βρεθεί κάτι καλό, ναι, μόνο τότε.

- Τηλεόραση βλέπετε;

Οταν μπορώ, ναι, αλλά τι να δω, δεν έχει και τίποτα να δω.

- Τι σας ξενίζει στην ελληνική τηλεόραση;

Ξοδεύονται χρήματα τσάμπα και βερεσέ για το απόλυτο τίποτα.

- Είστε και επίτιμος πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού»;

Ναι, είναι ένας σύλλογος καταπληκτικός και ο Κώστας Γιαννόπουλος είναι ένας άξιος άνθρωπος, μπράβο του και τον συγχαίρω δημόσια και τον ευχαριστώ για τα παιδάκια που φροντίζει.

• «Η Λαμπέτη μου έμαθε τι είναι το θέατρο»

- Τι σημαίνει για σας το σινεμά στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου;

Ξενοιασιά, καθημερινότητα, ωραίες ταινίες που περνούσες δύο ευχάριστες ώρες με εκπληκτικούς ηθοποιούς, τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τη Ρένα Βλαχοπούλου και άλλους που για να τους αναφέρω όλους θα χρειαστούμε πολλή ώρα.

- Βλέπετε τις ταινίες σας στην τηλεόραση;

Τώρα τελευταία ναι, καμιά φορά τις βλέπω, θυμάμαι και γελάω.

- Θεωρείτε ότι χρωστάτε σε κάποιον αυτήν την καριέρα;

Χρωστάω ένα τεράστιο μέρος στην Ελλη Λαμπέτη, η οποία μου έμαθε τι είναι θέατρο. Εκείνη μου έδωσε το χρυσό κλειδάκι κι εγώ το έβαλα σωστά στην κλειδαριά.

- Ποια είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας και της προσωπικής σας ζωής;

Σε επαγγελματικό επίπεδο η ημέρα που συμπρωταγωνίστησα με την Ελλη Λαμπέτη και σε προσωπικό κορυφαίες στιγμές ήταν ο γάμος μου και η γέννηση του Βασίλη.

- Υπήρχαν μαχαιρώματα στη δουλειά σας;

Ουουου, εμένα με μαχαιρώνανε πάντα χωρίς λόγο ακόμη και τώρα! Εχω δει ανθρώπους να με βρίζουν και να με κατασπαράσσουν χωρίς να καταλάβω ποτέ τον λόγο. Αλλά δεν τους έδωσα ποτέ σημασία, φαίνετε ότι ήμουν το… χόμπι τους.

- Υπάρχει κάτι που δεν έχετε πραγματοποιήσει, που δεν έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;

Εχω τρία όνειρα, το ένα είναι να παίξω άλλη μία φορά στην Επίδαυρο, το άλλο να παίξω στο Μικρό Θέατρο του Κάρολου Κουν, εκεί όπου πρωτοείδα θέατρο, και τέλος, έναν Σαίξπηρ που έχω στο μυαλό μου.

- Αισθάνεστε χορτασμένος;

Πάρα πολύ, η μοναπληστία και η μονολαιμαργία είναι ρόλοι μόνο για το θέατρο.

• «Εκτιμώ και θαυμάζω τον Λαζόπουλο»

- Για τη σάτιρα που κάνει ο Λάκης Λαζόπουλος ποια είναι η γνώμη σας;

Συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ και θαυμάζω βαθύτατα. Εχω δει ένα έργο που έχει γράψει, «Το καράβι», που είναι ανώτερο του Μπρεχτ.

- Θεωρείτε ότι η σάτιρα κάνει καλό;

Εξαρτάται τι σάτιρα κάνεις. Γιατί να μην κάνει καλό η σάτιρα; Εγώ νευριάζω με εκείνους που θυμώνουν όταν τους σατιρίζουν.

• ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΣΜΑΝΗΣ, Espresso, 13/3/2011