«Η Μπλανς είναι μια γυναίκα της εποχής μας»

Το νέο ανέβασμα του «Λεωφορείου ο πόθος» από τον σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδη παρουσιάζεται στο θέατρο Ιλίσια-Ντενίση

• Της Σαντρας Bουλγαρη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 19 Mαρτίου 2011

«Τελικά δεν είναι τυχαίο πως κάποια έργα αντέχουν στον χρόνο κι αγαπιούνται τόσο πολύ». Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής βρίσκεται ο Βασίλης Νικολαΐδης, σκηνοθέτης μιας νέας παράστασης του έργου του Τενεσί Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο πόθος». Χιλιοπαιγμένου κι όμως πάντα ανοιχτού σε διαφορετικές οπτικές. Για λίγες βραδιές (μέχρι την ερχόμενη Κυριακή 27 του μήνα) ήρθε στην Αθήνα μετά την παρουσίασή της στην Πάτρα η παραγωγή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου της πόλης, που παρουσιάζεται στο θέατρο Ιλίσια–Ντενίση σε σκηνοθεσία του Νικολαΐδη.

Πρόκειται για ένα έργο δύσκολο, πρόκληση σε όποιον το αναλάβει, αν σκεφτεί κανείς ό,τι έχει στο μυαλό μας ο καθένας για το «Λεωφορείο ο πόθος». «Παρ’ όλα αυτά, η Μπλανς θα μπορούσε να είναι μια γυναίκα της εποχής μας», υπενθυμίζει ο Βασίλης Νικολαΐδης. Κι έτσι, με την ιδιαίτερα διαισθητική του ματιά, προσέγγισε ένα από τα πιο σημαντικά θεατρικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου. «Εχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την Μπλανς να σέρνεται στους καναπέδες με ένα ποτήρι ουίσκι στα χέρια και να λέει διάφορες ποιητικές αρλούμπες. Στη δική μας παράσταση παρουσιάζουμε την Μπλανς (τον ρόλο ερμηνεύει η Κάτια Γέρου) σαν μια γυναίκα χωρίς αντιστάσεις, άτυχη εκ γενετής».

• Ευαίσθητη

Μέσα από τη συζήτησή μας ζωντανεύει η ψυχοσύνθεση όχι μιας διαταραγμένης αλλά μιας ευαίσθητης γυναίκας. «Ζει σε ένα αμείλικτο περιβάλλον, όπου οτιδήποτε διαφορετικό χτυπιέται αλύπητα. Κι εκείνη, μετά την αυτοκτονία του άντρα της, αναζητά στους διάφορους άντρες, τους οποίους συναντάει, το αντίδοτο του θανάτου. Υπάρχουν δεκάδες Μπλανς δίπλα μας. Ανθρωποι που συνθλίβονται επειδή η χοντρόπετση και ανδροκρατούμενη με την κακή έννοια κοινωνία μας δεν μπορεί να τους σηκώσει».

Η παραγωγή αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα, πέρα από μια διαφορετική εκδοχή της Μπλανς του Τενεσί Ουίλιαμς, να δούμε ως αθηναϊκό κοινό μια δουλειά της περιφέρειας σε δύο όψεις (από την Πάτρα, σε σκηνοθεσία όμως του Νικολαΐδη, καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου).

Ευκαιρία να τον ρωτήσουμε ποια είναι τα επόμενα σχέδιά του μέσα στο γενικότερο πλαίσιο... Δυστυχώς, τα νέα δεν είναι ευχάριστα. Παρατημένα στο τι θα αποφασίσει τελικά ο «Καλλικράτης», τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα της χώρας βρίσκονται σε αδιέξοδο με άγνωστο το μέλλον τους. Ο ίδιος ο Νικολαΐδης δεν γνωρίζει να μας πει για τον επόμενο προγραμματισμό (μπορεί και να μην υπάρξει), πέρα από προτάσεις για θέατρα της Αθήνας, αφού ακόμη στο Αγρίνιο προσπαθούν να κλείσουν χρέη λόγω καθυστερήσεων των επιχορηγήσεων.

«Η αποκέντρωση μοιάζει να είναι ένα τριτεύον θέμα, για το οποίο το υπουργείο Πολιτισμού δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Οταν οι Αρχές κωφεύουν, εμείς τι θα κάνουμε;» αναρωτιέται ο Βασίλης Νικολαΐδης για μια βαθιά κρίση που τη βλέπει να διευρύνεται σε ολόκληρο το σύγχρονο θεατρικό τοπίο της χώρας. «Θέατρο χωρίς χρήμα» χαρακτηρίζει το φαινόμενο των διακοσίων πενήντα και παραπάνω θεάτρων της Αθήνας, που ανεβοκατεβάζουν συνεχώς παραστάσεις, ενώ κατηγορεί το μονοπώλιο του Εθνικού, που «όχι μόνο έχει αφήσει όσους δεν ανήκουν στους ευνοούμενους απ’ έξω, αλλά με υποτιθέμενη αρωγή προσπάθησε να βγάλει χρήματα από τα ΔΗΠΕΘΕ, συγκεκριμένα από αυτό του Αγρινίου». «Θα συνεχίσω να σκηνοθετώ, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και την αγαπώ, όμως το τελευταίο που ενδιαφέρει το κράτος αυτήν τη στιγμή είναι ο πολιτισμός. Ζει ο άνθρωπος και χωρίς θέαμα, αν δεν έχει να φάει...».

Η μετάφραση του έργου «Λεωφορείο ο πόθος» για τις παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας είναι του Ερρίκου Μπελιέ, τα σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ. Με την Κάτια Γέρου παίζουν οι Δημήτρης Μόσχος, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Ηλέκτρα Νικολούζου, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννης Κοτσαρίνης, Θωμάς Γκαγκάς, Ζαχαρούλα Κληματσάκη, Μαργαρίτα Βαρλάμου, Κωνσταντίνος Φάμης. Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Παπαδιαμαντοπούλου 4, τηλ. 210-72.10.045.