- Η ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΒΙΛΗ ΤΑΡΑΖΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ
- Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011
Η Κίνηση Μαβίλη, το νέο «αίμα» της θεατρικής τέχνης και για πολλούς το αντίστοιχο των Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη, με το εξαιρετικό κείμενο που υπέβαλε στη δημόσια διαβούλευση για τις επιχορηγήσεις, η οποία έληξε προχθές (15/3), παίρνει αποστάσεις, αν δεν τα «σπάει», με το βασικό «σώμα» των επιχορηγουμένων. Ζητεί επιχορήγηση ατόμων και όχι αστικών μη κερδοσκοπικών εταιρειών, το «άνοιγμα των θεάτρων» σε ομάδες χωρίς ενοίκιο και μείωση του εισιτήριου όσων επιχορηγούνται.
Συναντήσαμε τους ιδρυτές της, Ανέστη Αζά (ομάδα Projector), Γεωργία Μαυραγάνη, Αργυρώ Χιώτη (ομάδα Vasistas), Γκίγκη Αργυροπούλου (ομάδα MKultra) και Κώστα Κουτσουλέλο (ομάδα Mag), εκπροσώπους της γενιάς των 30άρηδων, που δεν έχουν στέγη και λαμβάνουν είτε περιστασιακά είτε καθόλου επιχορήγηση. Ηταν «καλωδιωμένοι» μέσω laptop με τις τελευταίες «κινήσεις» της διαβούλευσης.
Ολοι τους είναι φοβερά περίεργοι για τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσει η πολιτεία τα κείμενα που κατατέθηκαν στο διάλογο, επωνύμως ή ανωνύμως.
«Η διαβούλευση είναι μια κωμωδία αφού δεν γίνεται πάνω σε ένα νομοσχέδιο, όπως συνέβη με τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», σχολιάζει η Γ. Μαυραγάνη. Παρ' όλα αυτά, δεν διανοήθηκε να της γυρίσει την πλάτη. Η Κίνηση Μαβίλη, εκκινώντας από τα έξι σημεία του πλαισίου της τριμελούς επιτροπής που εργάστηκε για το ΥΠΠΟΤ, προτείνει τομές, που αν αν υιοθετηθούν θα προκαλέσουν ρήξη. Σε αντίθεση με το κείμενο, που υπέβαλε επίσης προχθές το σύνολο των επιχορηγουμένων, το οποίο απλώς επαναλαμβάνει την αναγκαιότητα ενός χρονοδιαγράμματος που να τηρείται, ανακινώντας ξανά το ζήτημα των κριτηρίων της επιλογής της γνωμοδοτικής επιτροπής. Πουθενά δεν ζητεί την ανατροπή όσων ίσχυαν έως σήμερα.
Η Κίνηση Μαβίλη ζητεί νομοσχέδιο για τις επιχορηγήσεις, δεκαετές πλάνο πολιτιστικής πολιτικής που να αναπροσαρμόζεται ετησίως, δημιουργία ανεξάρτητης αρχής, ειδικό λογαριασμό, την απόδοση χρημάτων πριν από τις παραστάσεις, τη δυνατότητα αίτησης και απόδοσης επιχορήγησης οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο χρόνο και την παραχώρηση ανενεργών δημόσιων κτιρίων. Προτείνει ακόμη διαχωρισμό των επιχορηγήσεων σε χώρους-θέατρα, ομάδες και καλλιτέχνες ατομικά. Το τελευταίο, πάντως, οι εκπρόσωποι των επιχορηγουμένων στο δικό τους κείμενο θεωρούν ότι «ενδεχομένως ευνοεί τις ατομικές διαδρομές, δηλαδή παρακινεί σε ακόμη μεγαλύτερη πολυδιάσπαση δυνάμεων».
«Είναι μεγάλο λάθος να λένε ότι θα ανοίξει η πόρτα στους επιχειρηματίες, με την επιχορήγηση καλλιτεχνών ως φυσικών προσώπων. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η σημερινή μεσαιωνική γραφειοκρατία, που σε αντιμετωπίζει σαν επιχειρηματία», τονίζει ο Ανέστης Αζάς. «Το υπάρχον φαύλο σύστημα είναι βασισμένο στη μικροϊδιοκτησία και τα "μικρομάγαζα" του καθενός. Πρέπει να αλλάξει. Εμείς έχουμε κάνει ολόκληρη προεργασία και συγκεκριμένες προτάσεις. Το κείμενο των εκπροσώπων των επιχορηγουμένων είναι πολύ γενικό».
Σύμφωνα με την Αργυρώ Χιώτη, «δεν υπάρχει διάθεση ανανέωσης. Δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα τους». Παραδέχεται, πάντως, ότι «υπάρχουν και κάποιοι που κάνουν "ανοίγματα". Στην ημερίδα μας τον Ιανουάριο ήρθε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος...».
«Οι επιχορηγούμενοι-ιδιοκτήτες θεάτρων δεν καταλαβαίνουν ότι μακροπρόθεσμα θα βοηθηθούν με τον καταμερισμό των επιχορηγήσεων σε χώρους, ομάδες, πρόσωπα. Δεν είναι εναντίον τους η πρότασή μας. Απλά προτείνουμε αλλαγή νοοτροπίας και τακτικής», συνεχίζει.
«Η πόλωση νέων-παλαιών δεν είναι η ουσία», επισημαίνει η Γκίγκη Αργυροπούλου. «Το πρόβλημα είναι της πολιτείας, όχι δικό μας», ξεκαθαρίζει και η Γ. Μαυραγάνη, που θεωρεί «αισχρή» τη λογική «να κοπούν οι επιχορηγήσεις για να ξεκαθαρίσει το τοπίο». «Γιατί τότε θα υπάρχουν μόνο το Μπάντμιντον, το Μέγαρο Μουσικής, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και η Ελληνική Θεαμάτων».
Πόσο εύκολα θα δεχτούν, όμως, οι λεγόμενοι «ιστορικοί» θίασοι το «άνοιγμα του χώρου και των εγκαταστάσεών τους σε θεατρικές ομάδες, χωρίς ενοίκιο»; «Οντως υπάρχει η νοοτροπία "στο θέατρό μου θα παίζω μόνο εγώ". Αλλά θα αλλάξουν πολλά όταν ξεκαθαριστεί ότι επιχορηγείσαι για το χώρο σου», πιστεύει η Κίνηση Μαβίλη, που εμφανίστηκε δυναμικά τον Ιούλιο του 2010 με μια ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Πολιτισμού.
Μεταξύ των «δυνατών» προτάσεών της, είναι κι αυτή για τα ΔΗΠΕΘΕ: εισηγείται να λειτουργούν με τη λογική των φεστιβάλ, μετακαλώντας σημαντικές παραστάσεις από Ελλάδα και εξωτερικό.*
No comments:
Post a Comment