Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Κωνσταντίνος Πασάς υποδύεται τον ήρωα του θεάτρου σκιών πάνω στο σανίδι, στην παράσταση του Δήμου Αβδελιώδη «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος Δράκος»
 Λίγο πριν φορέσει τη μάσκα του Καραγκιόζη ο νεαρός ηθοποιός, που έχει κάνει από χορό και stand up comedy μέχρι ρεπερτόριο |
Μια από τις ευχάριστες έκπληξεις του περσινού θεατρικού χειμώνα ήταν η παράσταση του Δήμου Αβδελιώδη «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος Δράκος». Η συμπαραγωγή των ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Βορείου Αιγαίου σημείωσε τόση επιτυχία στο «Παλλάς», όπου ανέβηκε για ελάχιστες παραστάσεις, που ήταν φυσικό να επαναληφθεί και αυτή τη σεζόν. Φιλοξενείται ήδη στο... πιο φτωχικό θεάτρο «Βεάκη».
Πρόκειται για μια παράσταση θεάτρου σκιών με ζωντανούς ηθοποιούς. Διαθέτει στοιχεία κομέντια ντελ άρτε, κουκλοθεάτρου αλλά και σύγχρονης λαϊκής όπερας (χάρη στη ζωντανή ορχήστρα που διαθέτει). Το σημαντικότερο όμως είναι πως η παράσταση διαθέτει μαγεία. Τη χρωστάει σε πολλά στοιχεία. Στο εικαστικό της σύμπαν με τους εκπληκτικούς φωτισμούς -που επιμελήθηκε ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Στη ζωντανή ορχήστρα, αλλά περισσότερο απ' όλα στην υποκριτική των ηθοποιών, που καταφέρνουν να μας πείσουν πως είναι δυσδιάστατοι και χωρίς βαρύτητα.
Μιλήσαμε με έναν από τους πρωταγωνιστές, τον Κωνσταντίνο Πασά που υποδύεται τον Καραγκιόζη.
- Πώς είναι για έναν ηθοποιό να ενσαρκώνει μια φιγούρα από το θέατρο των σκιών;
«Είναι μια πολύ ιδιαίτερη και συγκλονιστική εμπειρία. Τον ρόλο του Καραγκιόζη ποτέ δεν περίμενα πως θα τον έπαιζα στο θέατρο. Ομως η πρόκληση και το διαφορετικό με ενδιαφέρουν πολύ. Οσον αφορά το υποκριτικό μέρος ανοίγονται πολλοί ορίζοντες στον ηθοποιό. Η εκφορά του λόγου απαιτεί μια ιδιαίτερη τεχνική, καθώς η φωνή είναι απολύτως στιλιζαρισμένη. Αλλά και η μετωπική αντιμετώπιση της σκηνικής κατάστασης σε βάζει σε σπάνια θεατρική εμπειρία».
- Διέφερε και ο τρόπος δουλειάς με τον σκηνοθέτη;
«Με τον Δήμο Αβδελιώδη δουλέψαμε πολύ εντατικά, σε μορφή εργαστηριακή, κάθε λέξη, συλλαβή προς συλλαβή. Το κινησιολογικό μέρος, επίσης, ήταν δύσκολο. Επρεπε να αντιμετωπίσουμε τον ρόλο σαν μια χάρτινη φιγούρα, η οποία σχεδόν δεν έχει βάρος και κινείται σχεδόν πάντα από τη μέση και τα κάτω άκρα. Επρεπε δηλαδή να δώσουμε σε μια χάρτινη φιγούρα σώμα ή το αντίστροφο. Πάνω απ' όλα, όμως, προσπαθήσαμε να δούμε τι λέει αυτός ο άνθρωπος. Ο Καραγκιόζης, στο συγκεκριμένο έργο όπως και γενικότερα, πεινάει αφόρητα. Ολη η πορεία του είναι πάνω στο νήμα της απέραντης πείνας. Εχει μέσα του και οργή, η οποία όμως τον οδηγεί στο να είναι εύστροφος και πολυμήχανος ώστε να βρει λύσεις, για να καλύψει την πείνα του».
Η παράσταση είναι εντελώς σύγχρονη
- Πιστεύετε πως ο Καραγκιόζης έχει ακόμα πολλά να πει στους Ελληνες; Ποια είναι τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που βρήκατε στον χαρακτήρα του;
«Στον Καραγκιόζη βρίσκει έκφραση ο Ελληνας όλων των εποχών, αλλά και του σήμερα. Είναι φτωχός και αγωνίζεται να επιβιώσει. Αυτό το βιώναμε έντονα στο παρελθόν, αλλά σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Είναι ο ήρωας ο οποίος προσπαθεί να παλέψει με τους φόβους και τις ενοχές του και, πάνω απ' όλα, να βρει αυτό που επιθυμεί και να καλύψει τις ανάγκες του, μέσα από την ευστροφία και την παγαποντιά του. Εχει απέναντί του την εξουσία, την οποία από τη μία την αποφεύγει και από την άλλη προσπαθεί να την αφουγκραστεί. Πολλές από τις φιγούρες τού θεάτρου σκιών είναι αρχέτυπα και τα κουβαλάμε μέσα στα γονίδιά μας».
- Μπορεί μια παράσταση, όπως η δική σας, που βασίζεται στα υλικά της παράδοσης, να ξεχωρίσει και να έχει επιτυχία σε μια εποχή εύκολων και εντυπωσιακών θεαμάτων;«Δεν πρόκειται για μια παράσταση που έχει να κάνει μόνο με την παράδοση. Είναι μια πάρα πολύ σύγχρονη παράσταση, που έχει και κάποια στοιχεία της παράδοσης. Το έργο βασίζεται σε έναν μύθο δρακοκτονίας. Ολοι μέσα μας έχουμε την ανάγκη να πολεμήσουμε έναν δράκο. Τα σύμβολα, βέβαια, στις μέρες μας έχουν αλλάξει. Ο δράκος μπορεί να εκπροσωπεί τις ενοχές μας, τους φόβους μας, την ανάγκη να επιβάλλουμε τα "θέλω" μας πρώτα στον εαυτό μας, μετά στους άλλους και μετά στην κοινωνία. Από αυτή τη σκοπιά πιστεύω πως πρόκειται για ένα έργο και μια παράσταση όχι μόνο σύγχρονη, αλλά και διαχρονική. Το παραδοσιακό στοιχείο ίσα ίσα δίνει κάτι το γοητευτικό. Πέρα από τους ενήλικες, που έχουν αναφορές, τα παιδιά και οι έφηβοι μένουν μαγεμένοι βλέποντας κάτι που έχει να κάνει με το παρελθόν αλλά και με το παρόν και ίσως με το μέλλον».
* Συμμετέχουν ακόμη: Θανάσης Ζέρβας (Χατζηαβάτης), Μαρκέλλα Γεωργαλά (Γοργόνα - Βεζυροπούλα), Φένια Μάγιου (Υπασπιστής - Μεγαλέξανδρος), Αντώνης Δημητροκάλης (Βεληγκέκας - Μπαρμπαγιώργος).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/10/2008
