Δεν έγραψε την τελευταία της λέξη. Η Τζούντι Ντεντς...

• Η Τζούντι Ντεντς είναι για τους Βρετανούς η σημαντικότερη θεατρική τους ηθοποιός. Το έδειξε και μια πρόσφατη δημοσκόπηση.

Στις προθήκες των αγγλικών βιβλιοπωλείων φιγουράρει αυτές τις μέρες η αυτοβιογραφία της, «And Furthermore». Η ίδια, όμως, όπως είπε σε συνέντευξη στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», προτιμά να τη διαφημίζει ως ένα παράρτημα 268 σελίδων της βιογραφίας που έγραψε το 1998 ο καλός της φίλος, Τζον Μίλερ, «Judi Dench: With a crack in her voice». Για να προλάβει τα συμπεράσματα ότι ετοιμάζεται να αποσυρθεί, η ακάματη ηθοποιός διευκρινίζει σε εισαγωγικό της σημείωμα: «Αυτή δεν είναι η τελευταία μου λέξη».

Δεν διανοείται να καταθέσει τα όπλα. Πριν από λίγες μέρες πήγε στο Λος Αντζελες για τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Κλιντ Ιστγουντ, τη βιογραφία του περιβόητου Εντγκαρ Χούβερ, πρώτου διευθυντή του FBI, που θα τον υποδυθεί ο Λεονάρντο ντι Κάπριο. Θα εμφανιστεί στο σίκουελ των «Πειρατών της Καραϊβικής», θα είναι πάλι η Μ του επόμενου Τζέιμς Μποντ, ενώ σύντομα θα τη δούμε στη νέα κινηματογραφική εκδοχή της «Τζέιν Εϊρ» του Κάρι Φουκουνάγκα.

Η 76χρονη ηθοποιός θεωρεί αυτονόητη τη σκληρή δουλειά. «Πόσο είναι το ποσοστό των ανθρώπων που κάνουν τη δουλειά που αγαπούν; 2%; 3%; Οχι παραπάνω. Δεν θέλω να ησυχάσω. Είναι σαν να αφήνεις ένα αμάξι στο γκαράζ. Αντε μετά να το βάλεις μπροστά», γράφει στο βιβλίο, που ξεκινάει από την πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1957 ως Οφηλία και φτάνει μέχρι σήμερα.

Παρ' όλο που έχει ένα Οσκαρ στο σαλόνι της (για την ερμηνεία της ως βασίλισσα Ελισάβετ στον «Ερωτευμένο Σέξπιρ»), και έξι υποψηφιότητες, ομολογεί ότι δεν αντέχει τις υστερίες για τα βραβεία και κυρίως τις καμπάνιες πριν από την τελετή. «Στο τέλος... αλληθωρίζεις. Αλλά εδώ που τα λέμε δεν μπορείς να δίνεις βραβεία υποκριτικής. Είναι μια τόσο προσωπική, αλλά και ατελής τέχνη», λέει.

Η ταπεινότητα και το χιούμορ της φαίνονται κυρίως σε ένα άλλο περιστατικό. Το 1986 βάφτισαν ένα λονδρέζικο θέατρο με το όνομά της. Ο παρουσιαστής, όμως, την προσφώνησε με το όνομα μιας άλλης ηθοποιού, της Τζούντι Γκίσον. Το συμπέρασμά της; «Είναι καλό να σου συμβαίνουν τέτοια μικροπράγματα για να μη θεωρείς δεδομένο ότι είσαι τόσο σημαντικός που δεν μπορούν να σε μπερδέψουν».

Εξομολογείται και μια ακόμη «ντροπιαστική» ιστορία. Εχει παίξει χωρίς... κοινό. Το 1976 στο σεξπιρικό «The comedy of errors». Μόλις άνοιξε η κουρτίνα, αντίκρισε μόνο μια κυρία με πράσινο παλτό. Η Ντεντς έπαιξε κανονικά. Μέχρι το διάλειμμα, όπου έφυγε και η μοναδική θεατής.

Οσοι ψάχνουν για κουτσομπολιά ή πιπεράτες ιστορίες, θα απογοητευτούν. Μόλις ο αναγνώστης κλείσει το βιβλίο θα μείνει με τη γεύση ενός ρητού, που αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία της: «Πάρτε την τέχνη σας στα σοβαρά, αλλά ποτέ τον εαυτό σας!».

• ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011