Υπό την επίβλεψη ενός άγρυπνου φωτός και κάτω από τη συνεχή παρουσία ενός αδιευκρίνιστου ήχου, δύο πρόσωπα, σε έναν άγνωστό τους χώρο, αναγκάζονται να εκτελέσουν συγκεκριμένες δράσεις σε απόλυτη σιωπή, να επινοήσουν μεταξύ τους σχέσεις και με οποιονδήποτε τρόπο να συνθέσουν μια φαινομενικά ήρεμη και καθ’ όλα βιώσιμη καθημερινότητα.
Θύμιος Κούκιος, Αννα Μακράκη σε μια σκηνή από την παράσταση, «Η γυναίκα που κάθεται».
Η επανάληψη των δράσεων και η εξάντληση των μοτίβων τούς οδηγεί σταδιακά να αντιδράσουν βίαια στη συνθήκη. Αυτός είναι ο κορμός της παράστασης «Η γυναίκα που κάθεται» του Δημήτρη Καραντζά, που παρουσιάζεται στο θέατρο «Αρτι», σε σκηνοθεσία του ίδιου (σε συνεργασία με τη Σταυρούλα Σιάμου).
Η ιδέα μιας παράστασης «χωρίς λόγια» ανήκει στην Αννα Μακράκη, που ερμηνεύει το ένα από τα δύο πρόσωπα - το άλλο υποδύεται ο Θύμιος Κούκιος. «Ηθελα να κάνουμε ένα έργο που δεν έχει λόγια, επειδή τα λόγια περισσεύουν στις μέρες μας. Οι πράξεις πιο εύγλωττες», σημειώνει η ίδια. Πρόκειται για «είδος θεάτρου που δεν έχω ξανακάνει. Αισθάνομαι ανησυχία για το πώς θα ανταποκριθεί το κοινό, αλλά από την άλλη είμαι ενθουσιασμένη που το κάνω».
Το κείμενο -μια σειρά δράσεων για δύο άτομα- κατά τη διάρκεια των προβών τροποποιήθηκε και ανασυντέθηκε βάσει των αυτοσχεδιασμών των ηθοποιών και τελικά προέκυψε ένα νέο έργο. Οι αναγνώσεις του μπορεί να είναι πολλές. «Αφορά τον σύγχρονο κόσμο. Τους νέους που το μέλλον τους προοιωνίζεται σκοτεινό, το πού πάμε και τι κάνουμε». Σε έναν «σύγχρονο κόσμο που τελεί υπό καταστροφή, μια γυναίκα βρίσκει έναν τελευταίο χώρο, σαν καταφύγιο, όπου πάει να διασωθεί».
Με μια εισβολή ήχων και φώτων «εικονοποιείται» η έκθεση στην κοινωνία και το κοινωνικό περιβάλλον, όπου «αναγκαζόμαστε να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα για να επιζήσουμε». Στον χώρο έρχεται ένας νέος και η γυναίκα του μαθαίνει «πώς να συμπεριφέρεται για να επιζήσει. Αυτή η ψεύτικη συμπεριφορά την εξοντώνει, αλλά τελικά αποφασίζει να μείνει στον χώρο και να συμπεριφέρεται πιο ουσιαστικά, πιο συμφιλιωμένη με τις ανάγκες της και τον εαυτό της. Βλέποντας την καταστροφή που έχει συντελεστεί στον νέο, προσπαθεί να τον βγάλει από αυτήν τη συμπεριφορά και να τον βοηθήσει». Ολο το κόνσεπτ του έργου «ακούγεται ζοφερό, αλλά υπάρχει χιούμορ και γέλιο στην παράσταση. Θυμίζει Μπέκετ στα καθ’ ημάς», εξηγεί η Αννα Μακράκη.
«Η γυναίκα που κάθεται» του Δημήτρη Καραντζά, στο θέατρο «ΑΡΤΙ». Παραστάσεις: Δευτέρα, Τρίτη στις 21.15.
- ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 28/2/2011
No comments:
Post a Comment