Μία παράσταση – ευκαιρία για αυτοσαρκασμό

• Απαντά με χιούμορ που του βγαίνει αβίαστα και καθόλου επιτηδευμένα, με απλότητα και χωρίς εντυπωσιασμούς. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «ΑτΚ» λίγο πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Ολόκληρος ο Σέξπιρ σε μια ώρα», ο Ακης Σακελλαρίου μιλά για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τον αυτοσαρκασμό που βοηθά -κυρίως τους καλλιτέχνες- να ξαναβρίσκουν την ισορροπία τους και την επαφή τους με τον πραγματικό κόσμο.

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να χωρέσει ολόκληρος ο Σέξπιρ μέσα μία μόλις ώρα;

• Οταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιους τερατώδεις ηθοποιούς που έχουν εντρυφήσει στο έργο του Βρετανού δραματουργού, καταλαβαίνετε ότι ακόμη και κάτι τόσο δύσκολο γίνεται εφικτό.

Το μυστικό, λοιπόν, είναι το ταλέντο σας…

• Το μυστικό είναι το απίστευτο ταλέντο μας, ναι! (γέλια)

Ποιος ρόλος της παράστασης σας αρέσει περισσότερο και ποιον αντιπαθείτε;

• Αγαπημένος μου ρόλος είναι αυτός της Ιουλιέτας, που υποδύομαι εγώ, και ο «χειρότερος» για μένα είναι το μπαλκόνι που «παίζει» ο Γεννατάς.

Επανέρχεστε τα τελευταία χρόνια σε διάφορες φάσεις στο έργο. Είναι η τρίτη φορά, άλλωστε, που έρχεται η παράσταση, αν και με διαφορετική διανομή, στη Θεσσαλονίκη. Γιατί έχει αγαπηθεί τόσο από το κοινό;

• Μπορώ να σας πως καταρχήν γιατί έχει αγαπηθεί από εμάς τους ηθοποιούς. Είναι μία παράσταση που μας επιτρέπει να βγάλουμε για λίγο το μικρό, γκρινιάρη, καραγκιόζη από μέσα μας, που μας υπενθυμίζει πως δεν πρέπει να παίρνουμε τον εαυτό μας τόσο σοβαρά. Ανάμεσα στις τόσες άλλες πιο πνευματώδεις ή ουσιαστικές δουλειές κατά διαστήματα χρειαζόμαστε λίγο να αποφορτιστούμε. Αυτή η παράσταση μας δίνει, λοιπόν, την τέλεια αφορμή για κάτι τέτοιο. Για αυτόν το λόγο, άλλωστε, κρατά και τη φρεσκάδα της. Συν το ότι δεν παίζουμε ποτέ για πολύ μεγάλο συνεχόμενο χρονικό διάστημα – επανερχόμαστε σε αυτήν κατά καιρούς. Ετσι δε βαριόμαστε το έργο ούτε αυτό μας… βαριέται. Σπάνια σου δίνεται η ευκαιρία να σαρκάσεις και, αν αυτοσαρκαστείς με τέτοιον τρόπο, να ειρωνευτείς με το ναρκισσισμό σου ως ηθοποιός.

Πιστεύετε ότι ο ναρκισσισμός είναι σύμφυτος με την ιδιότητα του ηθοποιού;

• Βέβαια. Και όποιος σας λέει το αντίθετο, απλούστατα δε λέει την αλήθεια. Και δεν είναι και απαραιτήτως κακό αυτό, με την έννοια ότι μεγαλύτερη σημασία έχει πώς διαχειρίζεται κανείς το ψώνιο του. Ζητούμενο είναι να μη χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα.

Μια που κάνετε και την παραγωγή του έργου, ήθελα να σας ρωτήσω πόσο δύσκολος είναι αυτό ο διπλός ρόλος τους παραγωγού – καλλιτέχνη, ιδιαίτερα μέσα σε τέτοιες οικονομικές συνθήκες σαν τις σημερινές;

• Είναι πράγματι πάρα πολύ δύσκολο - πραγματικά δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω. Είχα ξανακάνει θεατρική παραγωγή, στο «Καμπαρέ», όμως οι συνθήκες στις μέρες μας είναι τόσο δύσκολες, που δεν ξέρω αν θα έμπαινα ξανά σε αυτήν τη διαδικασία. Σας διαβεβαιώνω, πάντως, ότι στις αποφάσεις μου σε σχέση με την παράσταση υπερτερεί ο ηθοποιός.

Αυτό είναι μάλλον κακό για τον παραγωγό, για την τσέπη του…

• Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Οχι τόσο για την τσέπη του, όσο για το άγχος με το οποίο πρέπει να ζήσει όλο αυτό το διάστημα.

Μια που είστε και Θεσσαλονικιός, ήθελα να σας ρωτήσω πώς σας φαίνεται η θεατρική σκηνή της Θεσσαλονίκης.

• Νομίζω ότι στα σχήματα που παραμένουν Θεσσαλονίκη και παράγουν καλλιτεχνικό έργο εδώ τούς αξίζει πραγματικά -τι να πω- θαυμασμός. Είναι πολύ σημαντικό ότι αυτοί οι άνθρωποι κάθονται, επιμένουν και δημιουργούν με τα λίγα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, προσπαθώντας να στεριώσουν σε ένα χώρο που καλώς ή κακώς έχει μάθει σε ένα άλλο είδος διασκέδασης, ένα είδος που έχει να κάνει περισσότερο με το στομάχι και με το χαβαλέ γενικότερα.

Από την άλλη, υπάρχουν και πολλοί νέοι που «διψούν» για θέατρο και ανεβάζουν δουλειές σε υπόγεια ή εναλλακτικούς χώρους μόνο και μόνο για την ψυχή τους….

• Ναι, βέβαια, υπάρχει και αυτή η πλευρά. Κάτι φαίνεται να σιγοβράζει εκεί. Με αυτήν την έννοια ανοίγουν και δραματικές σχολές, τα παιδιά που πηγαίνουν σε αυτές τις σχολές το κάνουν επειδή αγαπούν το θέατρο και όχι επειδή θέλουν να κάνουν καριέρα στην τηλεόραση, για παράδειγμα. Ασφαλώς και αυτό είναι κάτι πολύ θετικό.

Και ο ελληνικός κινηματογράφος;

• Νομίζω ότι ανοίγει μία πόρτα. Τώρα αν αυτή η πόρτα οδηγήσει σε ένα ανοιχτό τοπίο ή σε ένα μικρό δωμάτιο με τηλεόραση, δεν το ξέρουμε ακόμη. Υπάρχουν δύο κυρίαρχα είδη στον ελληνικό κινηματογράφο σήμερα. Κανένα από τα δύο δεν είναι κατακριτέο. Το θέμα είναι να ξαναμπεί το ελληνικό κοινό στις αίθουσες για να δει ελληνικές ταινίες.

Ταυτότητα παράστασης:

• Η κωμωδία των Ανταμ Λονγκ, Τζες Ουίνφιλντ και Ντάνιελ Σίνγκερ «Ολόκληρος ο Σέξπιρ σε μία ώρα» ανεβαίνει στο θέατρο «Εγνατία» στις 3 Μαρτίου για 20 παραστάσεις, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη. Πρωταγωνιστούν οι Ακης Σακελλαρίου, Γεράσιμος Γεννατάς, Ναταλία Δραγούμη και Αντώνης Λουδάρος, ενώ τους στίχους του «Οθέλου» διασκευάζει και «ντύνει» με ρυθμούς της ραπ ο Nivo.

• ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΧΑΪΔΩ ΣΚΑΝΔΥΛΑ, Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ