Τρεις παραγωγές που θα ηγηθούν της καλοκαιρινής περιοδείας του Εθνικού Θεάτρου

Μία κωμωδία στο «μεταίχμιο» της τραγωδίας, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ο «Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, και το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, είναι οι τρεις παραγωγές που θα ηγηθούν της καλοκαιρινής περιοδείας του Εθνικού Θεάτρου, οι δύο πρώτες ξεκινώντας από το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και ''ταξιδεύοντας'' στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα.

«Παρόλο που το Εθνικό δεν έχει οικονομικές εκκρεμότητες, είναι μεγάλο ρίσκο να ξεκινήσει περιοδεία στην εποχή που ζούμε» τόνισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου, Γιάννης Χουβαρδάς, στη σημερινή συνέντευξη Τύπου στην Αίθουσα «Νίκος Κούρκουλος».

Δεν παρέλειψε μάλιστα να εκφράσει δημόσια τις ευχαριστίες του στους καλλιτέχνες που όπως τόνισε: «αντέχουν σε αντίξοες συνθήκες και συνδράμουν στην προσπάθεια της πρώτης κρατικής σκηνής της χώρας».

«Οι αμοιβές τους δεν είναι αυτές που πρέπει και οφείλει να έχει ένας οργανισμός κρατικού θεάτρου», πρόσθεσε ο κ. Γιάννης Χουβαρδάς.

Τους «Σκηνοβάτες» (15-16/7-Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου) θα σκηνοθετήσει ο Σταμάτης Φασουλής σε μετάφραση και δραματουργία δική του, ένα «ποτ-πουρί από αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες Ελλήνων και Ρωμαίων ποιητών, ύμνους και χορικά, εμπνευσμένος από τον τρόπο που «εφηύραν» αυτοσχέδιους δραματικούς αγώνες θίασοι του 190-200 μ.Χ, εποχή οικονομικής δυστοκίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατά την οποία όπως και σήμερα υπήρχε μείζον πρόβλημα χρηματοδότησης των θιάσων.

«Τρεις θίασοι από τρεις άκρες της Αυτοκρατορίας, τη Φοινίκη, την Μάγκνα Γκρέτσια και την Αθήνα, φτάνουν σε ένα αρχαίο θέατρο και στήνουν παραστάσεις με σπαράγματα από αρχαία κείμενα όπως αυτοί τα φαντάζονταν» εξήγησε ο Σταμάτης Φασουλής, ο οποίος μιλώντας για τους «Σκηνοβάτες», τόνισε πως πρόκειται για «ένα πολυθέαμα που βασίζεται σε αποσπάσματα από έργα τωνΑισχύλου (Αγαμέμνων), Σοφοκλή (Οιδίπους Τύραννος), Ευριπίδη (Μήδεια, Ιππόλυτος, Εκάβη, Βάκχες), Αριστοφάνη (Βάτραχοι, Θεσμοφοριάζουσες, Λυσσιστράτη), Θεόκριτου, Γλαύκου, Λουκιανού, Σενέκα, Τερέντιου και Μένανδρου αλλά και από τους Ορφικούς ύμνους».

Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, ο στίχος του Κ.Π.Καβάφη «Των ημερών μας αναμνήσεις κλαίν' κι αισθήματα» από τους «Τρώες» (1905), είναι αυτός που εκφράζει και το σύνολο του έργου. Την παράσταση θα πλαισιώσουν 30 ηθοποιοί, μεταξύ των οποίων είναι η Νένα Μεντή που θα ερμηνεύσει εταιρικούς διαλόγους αλλά και μία σκηνή από τη Φαίδρα, η Σοφία Φιλιππίδου και ο Νίκος Κουρής που θα υποδυθούν την Κλυταιμνήστρα, η Άλκηστις Πουλοπούλου που θα έχει τον ρόλο της Κασσάνδρας, καθώς και ο Δημήτρης Λιγνάδης που θα συμμετέχει στο θίασο της Αθήνας.

Ο «Ηρακλής μαινόμενος » (5-6/8- Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου) του Ευριπίδη, παρουσιάζεται για δεύτερη μόλις φορά από το Εθνικό θέατρο. «Στο έργο του Ευριπίδη, οι θεοί είναι αδιάφοροι, μοχθηροί και αλαζόνες. Ο Ηρακλής είναι πεδίο δοκιμών των παιχνιδιών τους», είπε ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μιχαήλ Μαρμαρινός, για να προσθέσει πως «Το μότο ύπαρξης του Έλληνα ήρωα στο έργο, το δίνει ο θνητός πατέρας του ο Αμφιτρύωνας, και είναι ο εξανθρωπισμός της γης».

«Όπως η ιστορία είναι μία μηχανή που μετατρέπει τον κάθε κανονικό άνθρωπο σε μυθικό ήρωα, έτσι και το αρχαίο δράμα μας επιτρέπει να δούμε ποιο είναι το στίγμα μας μέσα στο πλέγμα των δυνάμεων της ιστορίας που τρέχει και μας περιέχει», ανέφερε ο σκηνοθέτης.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ηρακλή κρατά ο Νίκος Καραθάνος, ενώ τον πατέρα του θα υποδυθεί ο Μηνάς Χατζησάββας. Συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Γιάννης Βογιατζής, ο οποίος σύμφωνα με τον σκηνοθέτη «είναι ένας λόγος να ανεβάσει κανείς αρχαίο δράμα στην Ελλάδα», η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ο Θοδωρής Αθερίδης και η Στεφανία Γουλιώτη. Η μετάφραση του έργου που θα στηριχτεί η παράσταση θα ανακοινωθεί σύντομα από το Εθνικό.

Τέλος, η χειμωνιάτικη επιτυχία του Εθνικού το «Παραμύθι χωρίς όνομα», της Πηνελόπης Δέλτα, θα ταξιδέψει σε όλη τη χώρα από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο, ανταποκρινόμενο-όπως εξήγησε ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς-στο αίτημα 18.000 μαθητών που θέλουν να παρακολουθήσουν την παράσταση.

«Το μήνυμα που εκπέμπει η Πηνελόπη Δέλτα μέσα από το έργο της, κυριαρχεί έναν αιώνα μετά» κατέληξε ο σκηνοθέτης.