‘’Δεν είναι τόσο δραματικά τα πράγματα! Μην τρελαθούμε! Οι Έλληνες περάσανε κι από τους Τούρκους. Η χώρα μας είναι ένα φιλετάκι, γι’ αυτό όποιος περνάει από την Ελλάδα, γουστάρει να πιάσει από κάτι. Λέγοντας όσα είπε, αυτός ο τυπάκος ο Στρος Καν για μας, κοιτάει τα μούτρα του.’’ Η Δήμητρα Παπαδοπούλου συνεχίζει να αντιστέκεται στις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να φέρει η μεγάλη επιτυχία. Κλείνει ερμητικά την πόρτα στην αλαζονεία και μάλλον της φαίνεται ανούσιος ο θαυμασμός που δείχνει πολύς κόσμος στο πρόσωπό της. Αυτό που επιδιώκει πάντα είναι να κάνει το κοινό να χαμογελά μέσα από την δουλειά της και το έξυπνο χιούμορ της. Στη διαδραστική κωμωδία της ‘’Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαϊδη’’ που παίζεται στο θέατρο Χώρα, συμμετέχει ενεργά το κοινό, το οποίο όχι μόνο παρακολουθεί την ψυχοθεραπεία ενός άθλιου σεξουαλικά ζεύγους αλλά καλείται και να ψηφίσει: Το ζεύγος Νικολαϊδη θα σώσει τη σχέση του, επιλέγοντας να κάνει ένα παιδί ή όχι; Το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου πουλάει πολύ, αλλά η ίδια δεν πουλάει καθόλου… μούρη και τουπέ. Την ρωτώ πώς τη βρίσκει αυτός ο καιρός και απαντά αυθορμήτως -και με μπόλικο βήχα - ‘’με λίγο πυρετάκο’’. Ξεροβήχω κι εγώ αμήχανα, νομίζοντας ότι θα μου έλεγε όλα αυτά τα βαρύγδουπα και θλιβερά περί ‘’εθνικής πτώχευσης και εθνικής κατάθλιψης’’, που ακούω συχνά- πυκνά από καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και πολιτικούς, αλλά έπεσα έξω.
- Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου
Τι συμβαίνει; Οι Έλληνες πλήττονται από τσουνάμι κρίσεων; Στην Ελλάδα σίγουρα υπάρχει μια κατάπτωση αλλά ως λαός δεν είμαστε στα χειρότερά μας. Θέλει σύνεση, αισιοδοξία και ο καθένας μας να διαμορφώνει μια προσωπική γνώμη για αυτό που συμβαίνει. Υπάρχει μια έντονη τάση από τα μίντια και κυρίως από την τηλεόραση να μιλά για εθνική κατάθλιψη. Να μην καταπίνουμε αμάσητα όσα λέγονται από την τηλεόραση, γιατί αν είναι κάτι αυτή τη στιγμή που είναι στην μεγαλύτερή του κατάπτωση, αυτό είναι η τηλεόραση. Άρα ένα μέσο που το ίδιο πάσχει, τι θα μεταφέρει; Τα χειρότερα! Αφού είναι χάλια όλοι αυτοί που δουλεύουν εκεί, φοβούμενοι για τις θέσεις τους, μεταφέρουν αυτή την αγωνία τους και στον κόσμο.
Οπότε σχηματίζετε μια πιο ήπια εικόνα για την κατάσταση της χώρας μας. Είναι μια εποχή που κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται. Και πραγματικά όποιος πει ότι ξέρει τι συμβαίνει, είναι μεγάλος τρόμπας. Η κατάστασή μας δεν είναι καλή. Απλά θέλει τώρα πολύ μεγάλη επαγρύπνηση για τις ευκαιρίες που δίνονται.
‘’Οι Έλληνες είναι βουτηγμένοι στα σκατά. Αν δεν ήταν το Δ.Ν.Τ. θα είχανε πέσει στην άβυσσο’’ λέει ο Ντομινίκ Στρος Καν. Πώς ακούτε αυτές τις δηλώσεις; Δεν είναι τόσο δραματικά τα πράγματα! Μην τρελαθούμε! Οι Έλληνες περάσανε και από τους Τούρκους. Είμαστε ένας λαός πολύ βασανισμένος και η χώρα μας είναι ένα φιλετάκι, γι’ αυτό όποιος περνάει από την Ελλάδα γουστάρει να πιάσει από κάτι. Δόξα τω Θεώ που αντέχουμε και μιλάμε ακόμα τη γλώσσα μας. Αν ήταν άλλοι λαοί στη γεωγραφική θέση που είναι η Ελλάδα, θα είχαν εξαφανιστεί. Λέγοντας όσα είπε, αυτός ο τυπάκος, ο Στρος Καν για μας, κοιτάει τα μούτρα του.
Για την ενημέρωσή σας ποιο μέσο προτιμάτε; Προτιμάω να ακούω και να διαβάζω τα πάντα. Αφού πρώτα έχω ακούσει τους πάντες - επιστήμονες και οικονομολόγους- κάνω φιλτράρισμα και προσπαθώ να βγάλω μια δική μου άκρη. Δεν καταπίνω τίποτα αμάσητο από πουθενά.
Αν κρίνω από το γεγονός ότι γράψατε ένα έργο που άπτεται της ψυχοθεραπείας, είστε άνθρωπος που ασχολείστε με την ψυχολογία. Κυρίως!
Θα θελα, λοιπόν, να μου πείτε ποια είναι η γνώμη που έχετε διαμορφώσει για τη ψυχολογική κατάσταση των πολιτικών σύμφωνα με την δημόσια εικόνα και τις δηλώσεις τους. Οι πολιτικοί ξεκινούν με όνειρα να αλλάξουν τον κόσμο και οι περισσότεροι καταλήγουν με όνειρο να κρατηθούν στην εξουσία για την επόμενη τετραετία. Δύσκολα κρατιέται το αρχικό, νεανικό τους όραμα. Υπάρχει το άλλοθι ότι έχουν φάει απογοητεύσεις, διότι σίγουρα ο δρόμος για την εξουσία είναι γεμάτος απογοήτευση. Αλλά είναι επίσης σίγουρο ότι στην πορεία διαφθείρονται και τελικά μετατοπίζουν το ενδιαφέρον τους στο πώς να διατηρηθούν στη θέση τους. Εκεί είναι που «χάνονται» και πλέον ούτε οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν αλλάξει τα όνειρά τους. Οι πολιτικοί λένε ψέματα στον εαυτό τους.
Ακόμα χειρότερα! Γιατί τότε θα πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να λυπόμαστε τον εαυτό μας που εμπιστευτήκαμε ψυχικά διαταραγμένους ηγέτες και πολιτικούς. Ναι! Οι πολιτικοί δεν λένε συνειδητά ψέματα σε εμάς. Είναι σίγουρο ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Το βλέπεις στο μάτι τους... Είναι βέβαιο ότι οι πολιτικοί δεν έχουν επίγνωση πως έχουν χάσει τον έλεγχο του εαυτού τους.
Εντοπίζετε τη φθορά κυρίως στους Έλληνες πολιτικούς; Είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου η διαφθορά και η εξουσία διαφθείρει. Οπότε το πρόβλημα δεν το έχουν μόνο οι πολιτικοί μας, είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Απλώς σε μια πιο υγιή οικονομικά κοινωνία που έχει τον έλεγχο, οι πολιτικοί είναι ελεγχόμενοι. Επειδή η ελληνική κοινωνία είναι ανεξέλικτη και οι πολιτικοί της είναι έτσι. Σε κάθε επάγγελμα υπάρχει και αγνότητα, από τους γιατρούς μέχρι τους πολιτικούς, αλλά έρχεται το «κύμα» και τους ισοπεδώνει.
Στο σημείο που έχουμε φτάσει, τελικά το μνημόνιο βλάπτει την υγεία μας; Το μνημόνιο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Το θέμα είναι να κρίνει ο καθένας μας πώς φτάσαμε ως εδώ και τι ευθύνη μπορεί να έχουμε. Δεν ξυπνήσαμε απλώς ένα πρωί με μνημόνιο. Όταν ακόμα ήμουν παιδάκι, μου έλεγε ο μπαμπάς μου: ¨Χρωστάμε λεφτά στην Ευρώπη!¨ Τι να πούμε τώρα για το μνημόνιο, αφού μόλις πριν από λίγα χρόνια ξεχρεώσαμε τον Κολοκοτρώνη…
Πως χαρακτηρίζετε την τρέχουσα περίοδο σε προσωπικό επίπεδο; Είναι μια περίοδος αρκετά αναστατωμένη -με την καλή έννοια- δημιουργική και αρκετά μεταβατική. Διαισθάνομαι ότι πάω παρακάτω για το καλύτερο. Είμαι πιο συνειδητοποιημένη, πιο γερή και δυνατή από άλλες φορές στη ζωή μου.
Πώς σας φάνηκε η πρώτη σας σκηνοθετική δουλειά; Θα θέλατε από δω κι πέρα να είστε κάτω απ’ τη σκηνή με το χαρτί των οδηγιών για το στήσιμο μιας παράστασης; Μου είναι πολύ ευχάριστο. Όταν έχεις γράψει ένα έργο και το σκηνοθετείς εσύ, είσαι σε θέση να το αγαπήσεις πιο πολύ απ’ όλους. Ψιλογλυκάθηκα και προς το παρόν μου αρέσει περισσότερο το «κάτω» από το «πάνω» της σκηνής.
Ποια είναι η τύχη του ζεύγους Νικολαϊδη, σύμφωνα με την επιθυμία των περισσοτέρων θεατών; Η κυρίαρχη τάση είναι να μην κάνουν παιδί.
Άρα μιλάμε για ένα λογικό κοινό. Μιλάμε για ένα κοινό που δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του σε αυτό που βλέπει. Όταν είμαστε θεατές των προβλημάτων, είμαστε όλοι πολύ λογικοί. Μέσα στο πρόβλημα είναι που χάνουμε την μπάλα. Στην παράσταση ο κόσμος μπορεί να ταυτίζεται με το ζεύγος αλλά είναι κι απέξω.
Οι αντιδράσεις των θεατών είναι διαφορετικές αναλόγως αν οι ψηφίζοντες είναι ζευγάρια ή κατά μόνας; Όταν είναι κατά μόνας είναι πιο ορμητικοί… Όταν είναι ζευγάρια μπορεί και… να την λένε στο διπλανό τους μέσα από τη γνώμη τους.
Ο ψυχοσεξολόγος κάνει δουλειά ή τσάμπα τον πληρώνει το ζεύγος; Κάνει δουλειά! Πώς δεν κάνει; Το ζευγάρι μοιράζεται και επικοινωνεί τα προβλήματά του. Μόνο και μόνο από αυτή τη διαδικασία υπάρχει λύτρωση.
Σεξουαλική ευτυχία σε ένα ζευγάρι μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρχει έρωτας; Υπάρχουν ζευγάρια που βρίσκουν τρόπους κι άλλες αφορμές ώστε να τα καταφέρνουν και χωρίς τον πρώτο έρωτα.
Είδατε το σεξουαλικό θέμα του έργου περισσότερο με γυναικεία ματιά; Το είδα και με την αντρική ματιά, γιατί έχω πάρα πολλούς φίλους άντρες. Τα δύο φύλα έχουν άλλα χαρακτηριστικά το καθένα αλλά έχουν κοινό πόνο όταν χάνεται το σεξ. Μπορεί ο άντρας να το αναπληρώνει πιο εύκολα με αρπαχτές αλλά δεν είναι εύκολο για κανέναν.
Άμα φύγει ο έρωτας σε ένα ζευγάρι, μπορεί να επιστρέψει με κάποιο τρόπο; Το χιούμορ μπορεί να σώσει έναν έρωτα. Αν το έχουν και οι δύο άνθρωποι, φέρνει τη σωτηρία και τους πάει παρακάτω. Το χιούμορ μπορεί να δημιουργήσει υπέρβαση, είναι πολύ δυνατό. Το γέλιο έχει την ίδια δύναμη με τον έρωτα ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η σεξουαλική και η οικονομική κρίση είναι διαπλεκόμενες; Σίγουρα. Η οικονομική κρίση δημιουργεί ανασφάλεια και η ανασφάλεια έχει επίπτωση σε όλα και το σεξ συνδέεται με όλη την κοινωνικότητά μας. Ιδιαιτέρως από κάποια ηλικία και μετά τα συναισθήματά μας είναι περισσότερο αλληλοεξαρτώμενα.
Και κάτι τελευταίο: Πώς τα πάτε με τους απολογισμούς στη ζωή σας; Δεν κοιτάζω ποτέ πίσω.
INFO Η κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου ‘’H σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη’’ παρουσιάζεται στο θέατρο Χώρα με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Μαρία Λεκάκη και Κλέωνα Γρηγοριάδη.
No comments:
Post a Comment