Σάτιρα στο... Θερμοκήπιο

Το έργο του Πίντερ ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Λευτέρη Βογιατζή

Ο χώρος που διαδραματίζεται το έργο είναι ένα κρατικό «ησυχαστήριο», ένα «Θερμοκήπιο», όπου οι ασθενείς ανακρίνονται και κακοποιούνται από το διεφθαρμένο και εξουσιομανές προσωπικό

Νύχτα Χριστουγέννων. Σ΄ ένα κρατικό «ησυχαστήριο», γεννιέται άρρεν τέκνο από την ασθενή 6459, ενώ ένας άλλος ασθενής, ο 6457, βρίσκεται μυστηριωδώς νεκρός. Τι έχει συμβεί, ποιος είναι ο πατέρας του παράνομου βρέφους; Πώς πέθανε ο 6457 και γιατί κηδεύτηκε μυστικά και εσπευσμένα; Οι απαντήσεις στη μαύρη κωμωδία του Χάρολντ Πίντερ, «Θερμοκήπιο» που παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα η «Νέα Σκηνή» από σήμερα στο «Θέατρο Οδού Κυκλάδων», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

«Το Θερμοκήπιο» (1958) ανήκει στα μεγάλα νεανικά έργα του Χάρολντ Πίντερ, γραμμένο ανάμεσα στο «Πάρτι γενεθλίων», τον «Επιστάτη» και το «Βουβό γκαρσόνι». Θαμμένο στο συρτάρι του συγγραφέα μέχρι το1979, ανεβαίνει στη σκηνή το 1980 σε σκηνοθεσία του ίδιου του Χάρολντ Πίντερ.

Η παράσταση του έργου αποτελεί θεατρικό γεγονός. Ο ίδιος ο Πίντερ θα πει «τελικά, το έργο άξιζε ν' ανεβεί», και στην παράσταση του 1995, παίζει ο ίδιος τον ρόλο του Ρουτ με εξαιρετική επιτυχία. Πρόκειται για μία καταλυτική πολιτική σάτιρα, μία μαύρη κωμωδία, με μπεκετικούς απόηχους, πάνω στο τερατώδες σύμπλεγμα που αποτελεί την κρατική εξουσία, το σύμπλεγμα της αυθαιρεσίας, της αδιαφάνειας, της γραφειοκρατικής παραμόρφωσης με τη συνακόλουθη διαφθορά.

Εδώ η γλώσσα λειτουργεί στο κενό, σε απόλυτη διάσταση με την όποια εμπειρία. Εδώ η γλώσσα συγκαλύπτει και παραμορφώνει την πραγματικότητα.

Ο χώρος που διαδραματίζεται το έργο είναι ένα κρατικό «ησυχαστήριο», ένα «Θερμοκήπιο», όπου αθέατοι για μας ασθενείς, που αναφέρονται με τους κωδικούς τους, ανακρίνονται και κακοποιούνται παντοιοτρόπως από το διεφθαρμένο και εξουσιομανές προσωπικό. Εδώ κυριαρχεί η αλλοτρίωση, η απάθεια, η απανθρωπιά, η απονεκρωμένη συνείδηση.

Ο Αγγλος θεατρικός κριτικός Μάικλ Μπίλιγκτον, θα μιλήσει για τον μεγάλο κωμικό ηθοποιό που έχασε η Αγγλία, για να γίνει ο μεγαλύτερος εν ζωή, τότε, θεατρικός συγγραφέας της, ενώ για το έργο αποφαίνεται ότι ανήκει στα κορυφαία του Πίντερ, όπου το οξύ πολιτικό του ένστικτο συγκερασμένο με την ορμή της νιότης του, έδωσε ένα από τα προφητικότερα και οξυδερκέστερα πολιτικά έργα του 20ού αιώνα.

Παίζουν: Λευτέρης Βογιατζής, Παντελής Δεντάκης, Δημήτρης Ημελλος, Αλεξία Καλτσίκη, Βασίλης Κουκαλάνι, Γιάννης Νταλιάνης, Θάνος Τοκάκης.

• Οι συντελεστές

Τη μετάφραση υπογράφει ο Νίνος Φένεκ-Μικελίδης, τη σκηνοθεσία ο Λευτέρης Βογιατζής, τα σκηνικά-κοστούμια η Εύα Μανιδάκη, τη μουσική ο Δημήτρης Καμαρωτός και τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος.

• ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 24/3/2011