ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΙ: «Αφήστε µας να νιώθουµε ελεύθεροι να κάνουµε λάθος»

• Της ∆άφνης Κοντοδήµα ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

• Γερό σκαρί η νέα γενιά ηθοποιών. Επιβιώνει σε χαλεπούς καιρούς, µε µεγάλο ανταγωνισµό. Και το λέει.

• Η Λουκία Μιχαλοπούλου και ο Θάνος Τοκάκης, νικητές των θεατρικών βραβείων «Μελίνα Μερκούρη» και «∆ηµήτρης Χορν» αντίστοιχα, µιλούν για τα «δύσκολα χρόνια»

Μπορεί να τρέχει από πρόβα σε πρόβα καθηµερινά από τις 13.00 έως αργά το βράδυ, ο ηθοποιός Θάνος Τοκάκης. Μπορεί να δουλεύει τον ρόλο του στο «Θερµοκήπιο» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή _ κάνει πρεµιέρα αύριο στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων.

Και να ετοιµάζεται για συµµετοχή στη φεστιβαλική δουλειά του Θωµά Μοσχόπουλου.

Στον δρόµο, ωστόσο, τον αναγνωρίζουν ως «γαµπρό» του Πέτρου Φιλιππίδη. Καθόλου άδικα. Ο Θάνος Τοκάκης είναι ο τηλεοπτικός σύζυγος της κόρης του στη σειρά «50-50» από το 2005 έως σήµερα.

«∆εν θα περίµενα να µε αναγνωρίσει ο περιπτεράς της γειτονιάς από τις εµφανίσεις µου στο θέατρο. Στόχος όµως δεν είναι να σε αναγνωρίζουν. Αντιθέτως. Είναι ενοχλητικό κάποιες φορές» λέει στα «ΝΕΑ» ο φετινός νικητής του Θεατρικού Βραβείου «∆ηµήτρης Χορν» για τηνερµηνεία του στον ρόλο του σερ Αντριου στη «∆ωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Θωµά Μοσχόπουλου («Αλίκη»).

Η τηλεόραση δεν τον βοήθησε ναβρει δουλειά στο θέατρο. Ηταν µια δουλειά που έκανε µόλις αποφοίτησε από τη δραµατική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Παράλληλα µε τις παραστάσεις του έργου «Η Κοιµωµένη ξύπνησε» της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωµά Μοσχόπουλου. «Καθένας κάνει τις επιλογές τους. Ενας ηθοποιός που βγαίνει στο γυαλί δεν σηµαίνει ότι είναι λιγότερο ταλαντούχος από εκείνον που ανεβαίνει στο θέατρο». Στα 30 του χρόνια, η πορεία του στο θέατρο έχει να επιδείξει δουλειές µε τους ∆ηµήτρη Λιγνάδη, Νίκο Μαστοράκη, Γιάννη Χουβαρδά. «Πράγµα που προέκυψε από έναν συνδυασµό της τύχης µε τη σκληρή δουλειά» λέει. Θυµάται ότι ως φοιτητής είχε όνειρα και στόχους, όπως ν’ ανέβει και να γίνει γνωστός.

«Ευτυχώς µου έφυγε νωρίς αυτή η επιθυµία. Θα µε εγκλώβιζε η αγωνία µου να ανέβω. Θα περιόριζε την επιθυµία µου για δηµιουργία» υποστηρίζει σήµερα ο Θάνος Τοκάκης. Εχει πρόβληµα µε τους περιορισµούς. Θέλει να νιώθει ελεύθερος να κάνει λάθος. «Θα ρισκάρω και θα κάνω καλές και κακές δουλείες. Το µόνο που µε ενοχλεί είναι η µετριότητα». Ελεύθερος από το άγχος ότι κάποιοι περιµένουν από εκείνον µόνον εξαιρετικές δουλειές. «Σηµασία έχει τι περιµένεις εσύ από τον εαυτό σου».

Αντιµετωπίζει κάθε µέρα τον ανταγωνισµό για λίγες θέσεις εργασίας. Αυτό που τον ενοχλεί περισσότερο είναι ότι ο κόσµος σήµερα δουλεύει πολύ για ελάχιστα χρήµατα. «Κανείς δεν αντιδρά πια; Υπάρχει µια καθίζηση στην κοινωνία. Εκεί που κάποτε υπήρχε αναβρασµός».

«Η υποκριτική µού δίνει τον τρόπο να διορθώνω τον εαυτό µου»

• «Υπάρχει ο κίνδυνος των... εκπτώσεων»

Η Λουκία Μιχαλοπούλου το είχε βάλει από µικρή στόχο. Να µεταφέρει τις ευαισθησίες της από τα θρανία στη σκηνή. «Ηθελα από τότε ν’ ασχοληθώ µε κάτι δηµιουργικό. Φροντιστήρια και Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν µε ενδιέφεραν. Ηθελα να δουλεύω µε τον ανθρώπινο ψυχισµό» λέει στα «ΝΕΑ» η 29χρονη ηθοποιός. Η οποία φόρεσε προχθές την αγαπηµένη καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη - το βραβείο για νέα ηθοποιό.

Βραβείο που κέρδισε για την ερµηνεία της στην «Κυρία από τη θάλασσα» του Ιψεν, σε σκηνοθεσία Εϊρικ Στούµπε (Εθνικό Θέατρο) και στο έργο «Τόκος» του ∆ηµήτρη ∆ηµητριάδη, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή (Φεστιβάλ Αθηνών 2010). ∆ηλώνει πως κρατά τα πόδια της στο έδαφος.

«Απλά ξέρω τι θέλω. Βάζω στόχους. Για κάθε νέο ηθοποιό υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει τον δρόµο του ή να κάνει εκπτώσεις. Αυτό προσπαθώ να αποφύγω» λέει.

Η σχέση της µε τη σκηνή είναι... αντιφατική. «Πριν από κάθε παράσταση, νιώθω φόβο και λαχτάρα. Σαν να πέφτω στο κενό». Αυτήν την περίοδο παίζει στο «Σπίτης Μπερνάρντα Αλµπα» του Λόρκα, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Και ετοιµάζεται να επιστρέψει στην άλλη της αγάπη, τον κινηµατογράφο. Με πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα ταινία της Κωνσταντίνας Βούλγαρη «Χαιρετισµούς στους αισιόδοξους».

Η πειθαρχία και ο σκληρός ανταγωνισµός την ιντριγκάρουν, λέει. «Πιστεύω στο απόλυτο δόσιµο». Κι ας θυσιάζει ένα κοµµάτι της προσωπική της ζωή. «∆εν µπορούµε να τα έχουµε όλα» προσθέτει χαµογελώντας.

Μαθήτρια ακόµα στη δραµατική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν εµφανίστηκε στον αριστοφανικό «Πλούτο» (σε σκηνοθεσία Μίµη Κουγιουµτζή).

Εχει συνεργαστεί µεταξύ άλλων µε τους Γιώργο Λαζάνη, Ρούλα Πατεράκη, Γιάννη Χουβαρδά. Στον κινηµατογράφο συµµετείχε στις ταινίες «Valse Sentimentale» (Κ. Βούλγαρη), «Ωρες κοινής ησυχίας» (Κ. Ευαγγελάκου) και «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» (Λ. Παπαστάθης).

Στον δρόµο για τη δουλειά, παρατηρεί, όπως λέει, τη θλίψη στα πρόσωπα των περαστικών. Στο θέατρο τα πράγµατα είναι διαφορετικά.

«Αφουγκράζοµαι την ανάγκη του κόσµου να δει θέατρο. Κι εµείς, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλουµε να βγάλουµε τον πιο δηµιουργικό µας εαυτό»

«Οσο µεγαλώνω δίνω όλο και πιο µεγάλη έµφαση στο κείµενο»