Μια ιστορία με χαρακτήρες και ήχους χωρίς σκοτεινούς συμβολισμούς και εντυπωσιακό θέαμα, στο Μέγαρο Μουσικής
"Αυτός είναι ένας "Μαγικός Αυλός" όχι όπως θα τον περιμένατε. Η βαριά πανοπλία των σκηνικών, ο σκοτεινός συμβολισμός, το εντυπωσιακό θέαμα απουσιάζουν. Στη θέση τους το κοινό θα συναντήσει έναν αιώνια νέο Μότσαρτ παρέα με νέους και ταλαντούχους τραγουδιστές, ηθοποιούς και μουσικούς, έτοιμους -όπως και ο συνθέτης- να αυτοσχεδιάσουν, να ανατρέψουν, να εξερευνήσουν καινούργια χρώματα, να μεταμφιέσουν τις φόρμες.
Σας προτείνουμε έναν ανάλαφρο, λίγο αυθαίρετο, κεφάτο, ζωηρό "Αυλό" με ερμηνευτές άμεσους και οικείους, που απελευθερώνουν την τρυφερότητα και το βάθος της μουσικής". Πρόσκληση-δήλωση του Πίτερ Μπρουκ σε μια παράσταση όπου ο Μότσαρτ έρχεται να μας συναντήσει με ένα χαμόγελο, έτοιμος να κάνει τις ταχυδακτυλουργίες του και να μας αιφνιδιάσει. Μετά την τραγωδία της "Κάρμεν" και τις "Εντυπώσεις του Πηλέα", ο "Μαγικός Αυλός" συμπληρώνει το οπερατικό σύμπαν του ιδιοφυούς Βρετανού σκηνοθέτη και ολοκληρώνει τη δική του πρόταση για την όπερα και τον κόσμο της. Θα τον δούμε στις 2, 3, 4 και 5 Νοεμβρίου στην αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη" του "Μεγάρου Μουσικής Αθηνών".
Επαναστατική σχέση
Σε ένα περιβάλλον πληθωρικών και μεγαλόπνοων παραγωγών όπερας, ο Μπρουκ υιοθετεί μια σχέση με τον Μότσαρτ επαναστατική στην απλότητά της: μας προτείνει να ακούσουμε με προσήλωση τη μουσική και τις αποκαλύψεις της. Μετατρέπει την όπερα αυτή σε ένα ποιητικό ενθύμιο, μια νέα ανάγνωση σε μικρή φόρμα για να δώσει στους συντελεστές τη δυνατότητα να αποδώσουν τις πιο απειροελάχιστες φωτοσκιάσεις της γλώσσας του συνθέτη.
Σε ένα περιβάλλον πληθωρικών και μεγαλόπνοων παραγωγών όπερας, ο Μπρουκ υιοθετεί μια σχέση με τον Μότσαρτ επαναστατική στην απλότητά της: μας προτείνει να ακούσουμε με προσήλωση τη μουσική και τις αποκαλύψεις της. Μετατρέπει την όπερα αυτή σε ένα ποιητικό ενθύμιο, μια νέα ανάγνωση σε μικρή φόρμα για να δώσει στους συντελεστές τη δυνατότητα να αποδώσουν τις πιο απειροελάχιστες φωτοσκιάσεις της γλώσσας του συνθέτη.
Η παράσταση, που διαρκεί μιάμιση ώρα, συνοψίζει την πεμπτουσία του Μπρουκ: στη θέση του συνήθους πλούσιου θεάματος και των μεγάλων τελετουργικών έχουμε μια γυμνή σκηνή διάσπαρτη με στύλους από μπαμπού, που διαρκώς συντάσσονται και ανασυντάσσονται για να υπαινιχθούν ένα κλουβί ή τους τοίχους του ναού του Σαράστρο και έναν εξαιρετικό θίασο εννέα ηθοποιών-τραγουδιστών που τραγουδάνε στα γερμανικά και συνομιλούν στα γαλλικά μπροστά στο πιάνο με τον Φρανκ Κράουζικ να υποκαθιστά την ορχήστρα. Σε συνεργασία με τη συγγραφέα και σκηνοθέτη Μαρί Ελέν Ετιέν και τον Φρανκ Κράβτσουκ, που είναι και συνθέτης, ο Πίτερ Μπρουκ παραμερίζει τον συμβολισμό και το φορτίο των ιδεών, με τον οποίο έχει επιβαρυνθεί ο "Μαγικός Αυλός", συνθέτει μια παράσταση καθαρή, απλή και αθώα και ζητάει από τους ηθοποιούς του να διεισδύσουν στους χαρακτήρες. "Ο Μότσαρτ και ο λιμπρετίστας του δεν κάνουν κήρυγμα. Ο Αυλός είναι μια ιστορία με χαρακτήρες και ήχους", λέει ο ίδιος. Ο Μπρουκ και οι συνεργάτες του επέστρεψαν στις πηγές και επανέφεραν το έργο στο αρχικό είδος που ανήκε. Στα 86 του χρόνια, ο Πίτερ Μπρουκ παραμένει ο ανήσυχος σκηνοθέτης με το ριζοσπαστικό όραμα, που αποκαλύφθηκε στον ευρύτερο θεατρικό κόσμο από τη δεκαετία του ΄70.
Πίτερ Μπρουκ: «Σας προτείνουμε έναν ανάλαφρο, λίγο αυθαίρετο, κεφάτο, ζωηρό «Μαγικό αυλό» με ερμηνευτές άμεσους και οικείους, που απελευθερώνουν την τρυφερότητα και το βάθος της μουσικής»
Από το 1974, όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου "Bouffes du Nord" στο Παρίσι, ο Μπρουκ έχτισε μια ταυτότητα που μεταμόρφωσε και διεύρυνε το θέατρο: διαύγεια, ελαφράδα και αποσταγμένη κομψότητα. Και παρόλο ότι παραιτήθηκε από το παρισινό στρατηγείο του το 2008, η επιμονή του να προκαλεί διαρκώς τις νεκρές παραδόσεις εξακολουθεί να είναι η ιδιαίτερη υπογραφή της δουλειάς του.
Για αιώνες ο Μαγικός Αυλός κατοικεί αποκλειστικά στις σκηνές των λυρικών θεάτρων αλλά αυτό το τελευταίο έργο του Μότσαρτ, που έκανε πρεμιέρα τρεις μήνες πριν από τον θάνατό του (Βιέννη 1791 - στα 35 του), δεν είναι στην πραγματικότητα όπερα, αλλά "singspiel" ή θεατρικό έργο με τραγούδι.
Το λιμπρέτο του είναι γραμμένο από τον Εμάνουελ Σίκανεντερ, τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θιάσου και σαιξπηρικό ηθοποιό, που δημιούργησε για τον εαυτό του τον ρόλο του Παπαγκένο. H παραγωγή είναι της "Αττικής Πολιτιστικής Εταιρείας" σε συνεργασία με τη "CICT Bouffes du Nord, Paris".
- ΒΡΑΒΕΙΟ Ο "Μαγικός Αυλός" του Πίτερ Μπρουκ έκανε πρεμιέρα στο "Theatre des Bouffes du Nord", τον Νοέμβριο του 2010 και κέρδισε το βραβείο "Μολιέρος" για την καλύτερη παραγωγή μουσικού θεάτρου της χρονιάς
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΟΤΣΑΡΤ Σ' ΕΝΑΝ ΕΜΠΟΛΕΜΟ ΚΟΣΜΟ
"Η ερώτηση σήμερα είναι όχι πώς θα επιζήσουμε, αλλά ?γιατί? ... Ελπίζω αυτός ο Μαγικός Αυλός να δίνει μία απάντηση με τη φρεσκάδα, την πραότητα και τη θετική ματιά" σημειώνει ο Πίτερ Μπρουκ. "Πιστεύω ότι ο Μότσαρτ με τον Μαγικό Αυλό πολύ απλά θέλησε να εκφράσει την αγάπη του για την ανθρωπότητα, κάτι που τον συγκινούσε πάντα". Γιατί κάνουμε τον Μαγικό Αυλό σήμερα; "Γιατί, όπως λέει ο Τζον Οσμπορν, κάθε καλή τέχνη πάει ενάντια στο ρεύμα. Ετσι, με τον κόσμο σήμερα να βράζει από θυμό, αγανάκτηση, εκδίκηση ή απελπισία, ένιωσα ότι ένας Μαγικός Αυλός είναι το αντίδοτο. Κατά κάποιον τρόπο είναι το μήνυμα του Μότσαρτ σ' έναν εμπόλεμο κόσμο" καταλήγει ο Π. Μπρουκ.
"Η ερώτηση σήμερα είναι όχι πώς θα επιζήσουμε, αλλά ?γιατί? ... Ελπίζω αυτός ο Μαγικός Αυλός να δίνει μία απάντηση με τη φρεσκάδα, την πραότητα και τη θετική ματιά" σημειώνει ο Πίτερ Μπρουκ. "Πιστεύω ότι ο Μότσαρτ με τον Μαγικό Αυλό πολύ απλά θέλησε να εκφράσει την αγάπη του για την ανθρωπότητα, κάτι που τον συγκινούσε πάντα". Γιατί κάνουμε τον Μαγικό Αυλό σήμερα; "Γιατί, όπως λέει ο Τζον Οσμπορν, κάθε καλή τέχνη πάει ενάντια στο ρεύμα. Ετσι, με τον κόσμο σήμερα να βράζει από θυμό, αγανάκτηση, εκδίκηση ή απελπισία, ένιωσα ότι ένας Μαγικός Αυλός είναι το αντίδοτο. Κατά κάποιον τρόπο είναι το μήνυμα του Μότσαρτ σ' έναν εμπόλεμο κόσμο" καταλήγει ο Π. Μπρουκ.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 28/10/2011
No comments:
Post a Comment