Κι ο λόγος αυτός είναι επίκαιρος στις μέρες μας ακριβώς γιατί αναφέρεται σε μια ιστορική περίοδο, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, κατά τη διάρκεια της οποίας η χώρα γνώρισε μια βαθύτατη οικονομική, αλλά και πολιτική και εθνική, κρίση, η οποία οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της να πάρει τον δρόμο της μετανάστευσης (και τα οθωμανικά στρατεύματα έξω από τη Λαμία...)
Ο λόγος για τη σταφιδική κρίση, που βύθισε την Πελοπόννησο αλλά και τη χώρα ολόκληρη στην έσχατη φτώχεια, την επακολουθήσασα χρεωκοπία και τον «ατυχή» πόλεμο του 1897, όλα ιστορικά προαπαιτούμενα της νουβέλας του Θ. ΒαλτινούΣυναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη (1964), που παρουσιάζεται από χθες σε μορφή θεατρικού μονολόγου από τη «Θεατρική Σκηνή» και τον Αντώνη Αντωνίου, σε σκηνοθεσία του ίδιου.
Ξεκινώντας από την αληθινή ιστορία ενός υπαρκτού προσώπου, από το χωριό Δάρα Μαντινείας, που στα 1903 αποφάσισε να φύγει μετανάστης για την Αμερική, μαζί με το μεγάλο κύμα όσων αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στη «γη της επαγγελίας», ο Βαλτινός περιγράφει τις περιπέτειές του, καθώς ο Κορδοπάτης αποβιβάστηκε παράνομα στην Αμερική και έζησε κυνηγημένος σαν λαθρομετανάστης, περιπλανώμενος σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ. Γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με την ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας και των διαλεκτικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν τον Βαλτινό, το έργο του εντυπωσιάζει ακόμη και σήμερα για την τεχνική του, πενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του.
Στην παράσταση της «Θεατρικής Σκηνής» τη θεατρική προσαρμογή έκανε ο Α. Αντωνίου, τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε ο Νίκος Κασαπάκης, ενώ η μουσική είναι της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.
No comments:
Post a Comment