«Η ιστορία του κ. Καλοκαίρη»

• Bασισμένη στο διήγημα του Πάτρικ Ζισκιντ «Το καλοκαίρι του κ. Ζόμερ», σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, από την ομάδα «ΑΝΙΜΑ», στο χώρο τέχνης «elculture»

• THΣ OΛΓΑΣ ΜΟΣΧΟΧΩΡΙΤΟΥ, Ημερησία, 28/5/2011

Το νεοκλασικό της οδού Μιλτιάδου, όπου και ο χώρος τέχνης «elculture», μοιάζει εκτός εποχής, εκτός χρήσης, παραπέμπει σε έναν αόριστο πια χωροχρόνο. Γιατί δεν έχει ούτε ανακαινισθεί, ούτε αναπαλαιωθεί. Ηδη, λοιπόν, ένας έτοιμος θεατρικός χώρος, εφόσον τα δυσκίνητα χαρακτηριστικά του είναι πια σε αχρησία, δηλαδή μπορούν να σηματοδοτήσουν το οτιδήποτε. Πολύ περισσότερο την εσωτερική περιπλάνηση ενός σαραντάρη σε υπαρξιακό αδιέξοδο, άλλωστε τα δαιδαλώδη σπίτια στα όνειρα σηματοδοτούν ακριβώς το υποσυνείδητο και την εικόνα εαυτού, κατά το Φρόιντ.

Ο αφηγητής επιστρέφει στην παιδική του ηλικία και εξομολογείται στο καναρίνι του τέσσερα επεισόδια που του καθόρισαν την μετέπειτα ζωή του. Ένα ταξίδι αναζήτησης της χαμένης του ταυτότητας, ένα ταξίδι για την αντιμετώπιση του φόβου της ενηλικίωσης, δηλαδή της αντιμετώπισης των ελεύθερων επιλογών και του κόστους που αυτές φέρουν, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την αποδοχή τελικά του κόσμου και ταυτόχρονα της απόρριψής του.

Η παράσταση είναι δομημένη γύρω από τη σόλο περφόρμανς ενός μόνο ηθοποιού. Στην προκειμένη περίπτωση του Νίκου Γεωργάκη, που κάνει ένα διακριτικό και εναλλακτικό come back. Ο καλός ηθοποιός ερμηνεύει όλους τους ρόλους αυτοσχεδιάζοντας τις φωνές και τις κινήσεις τους, πορεύεται στο λαβύρινθο της μνήμης αξιοποιώντας το χώρο και τη δική του θεατρικότητα και καθηλώνει το θεατή για μία ώρα, αφήνοντάς του το περιθώριο να αναγάγει τα δρώμενα στις δικές του μνήμες και βιώματα.

Η σκηνοθέτης, στηριγμένη στη μέθοδο «σωματικού θεάτρου» του Ζ. Λεκόκ και οπαδός μιας θεατρικής φόρμας που παραπέμπει σε έναν ιδιαίτερο βρετανικό φορμαλισμό με ειρωνικές πινελιές, χρησιμοποίησε το σκηνικό χώρο (Δήμητρα Λιάκουρα), τη μουσική (Μιχάλης Καλαμπόκης) και video art (Στέλλα Σερέφογλου), προκειμένου να δώσει θεατρικότητα σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο και πραγματικά τα κατάφερε.