Η μικρή, κόντρα στη μέγιστη

• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
• Υπεύθυνος: ΕΠΙΜ. Β. ΓΕΩΡΓ.

Προσπάθησε τρεις φορες να γίνει δεκτή σε δραματική σχολή και απορρίφθηκε. Ισως να φταίει, λέει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», ότι διάλεξε έναν μονόλογο από το «Ψύχωσις 4.48» της Σάρα Κέιν, που μιλούσε για αυτοκτονία.

Η σύγχρονη και η ανεπανάληπτη (δεξιά) εκδοχή της Κάριν τού «Μέσα από το σπασμένο καθρέφτη»  

Η 26χρονη Κάρεϊ Μάλιγκαν ξέρει πια ότι η έλλειψη θεατρικής παιδείας δεν στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα της. Και όχι μόνο στο σινεμά, που ο ρόλος της στο «Μια κάποια εκπαίδευση» της χάρισε υποψηφιότητα για Οσκαρ και στο «Μη μ' αφήσεις ποτέ» επισκίασε τη σταρ Κίρα Νάιτλι. Αλλά και στο σανίδι.

Αυτήν την εποχή η εύθραυστη Βρετανίδα πρωταγωνιστεί σε μια νεοϋορκέζικη παράσταση, που τη βάζει και πάλι αντιμέτωπη με την ψυχασθένεια, αλλά, το κυριότερο, την αναγκάζει να ανταγωνιστεί ένα ιερό τέρας, τη Σουηδέζα Χάριετ Αντερσον. Πρόκειται για τη θεατρική διασκευή από την Τζένι Γουόρτον της ταινίας του Μπέργκμαν «Μέσα από το σπασμένο καθρέφτη» (1961), που ανέβασε στο Atlantic Theater Company ο Ντέιβιντ Λεβό. Η Μάλιγκαν, που δεν είχε δει την ταινία, διάβασε το σενάριο και «τρομοκρατήθηκε». «Είναι σαν να παίζεις αρχαία ελληνική τραγωδία, χωρίς την ανακούφιση της τελικής κραυγής», λέει. 

Η ηρωίδα του Μπέργκμαν, η Κάριν, πάσχει από σχιζοφρένεια και μόλις έχει βγει από το άσυλο.

Περνάει με τους δικούς της ένα 24ωρο σε έρημο νησί. Ευκαιρία για τον μεγάλο Σουηδό να μιλήσει όχι μόνο για την ψυχική αρρώστια, αλλά και για το Θεό, την ενοχή, την απελπισία και τη σεξουαλική καταπίεση, πάντα στο αγαπημένο του πλαίσιο: μια δυσλειτουργική οικογένεια. 

Σύμφωνα με τους κριτικούς, η Κάρεϊ Μάλιγκαν, σε αντίθεση με την «αργή και γεμάτη χάρη βύθιση της Χάριετ Αντερσον στην τρέλα», δίνει μια Κάριν «άστατη και πολύπλοκη, που μοιάζει περισσότερο μανιοκαταθλιπτική παρά σχιζοφρενής, περνώντας αστραπιαία από τη μια διάθεση στην άλλη». Εξηγεί η ηθοποιός την επιλογή της: «Πρέπει να εξηγήσεις τη συμπεριφορά της Κάριν πέρα από λόγους ιατρικούς και γενετικούς. Παραβλέπω λίγο την τρέλα της. Νιώθω σαν να λέει: μπορώ να μείνω σ' αυτόν τον κόσμο που πληγώνω τους ανθρώπους, όπου δεν μ' αγαπούν και δεν αγαπώ, ή να περάσω σε έναν άλλο». 

Στο δεξί της καρπό έχει ένα μικροσκοπικό τατουάζ με έναν γλάρο. Της θυμίζει το ρόλο, που την καθιέρωσε στο θέατρο. Το 2008 έπαιξε τη Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχοφ, σε Λονδίνο και Μπρόντγουεϊ, κάνοντας τους κριτικούς να πουν ότι «τέτοιες Νίνες μόνο μία ή δύο φορές στη ζωή σου μπορείς να δεις».