Μια ζωή ολόκληρη σε 50 λεπτά

Τετάρτη, 25 Μαΐου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

Ενας εύζωνος-φρουρός του Αγνωστου Στρατιώτη στην πλατεία του Συντάγματος, παγιδευμένος ακροατής. Μια μάνα που του εξομολογείται τα γκρίζα καρέ μιας ζωής που δεν επέλεξε. Συμβιβασμοί, ελευθερίες και όνειρα στο μονόλογο του Βασίλη Κατσικονούρη «Το Μπουφάν της Χάρλεϊ... ή πάλι καλά» σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια, με την Αννα Παναγιωτοπούλου, που ανεβαίνει από αύριο και για οκτώ παραστάσεις στο θέατρο «Αθήναιον» (Β. Ολγας 35, τηλ: 2310/832.060).

Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας που ξεκίνησε από τα καπνοχώραφα της Μακεδονίας στις αρχές της δεκαετίας του '60 και που με την παρότρυνση του πατέρα της παντρεύτηκε ένα δημόσιο υπάλληλο, αλλά εγκλωβίστηκε σε μια ζωή δίχως επιλογές. Και τώρα βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει στο γιο της όχι για να του γκρινιάξει, αλλά για να του εξηγήσει.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Πέτρος Ζούλιας, εξηγεί ότι «είναι μια πολύ καθαρή παράσταση, μια παράσταση συγκίνησης, που ξεκινάει από την τίμια πρόθεση του Κατσικονούρη που έγραψε ένα σημαντικό αφαιρετικό κείμενο, που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Ενα κείμενο μ' ένα πολύ έξυπνο, δραματουργικό εύρημα, σπάνιας ελληνικότητας κείμενο, δίχως φολκλόρ και ηθογραφίες, στο οποίο πρωταγωνιστεί μια μάνα αναγνωρίσιμη. Γι' αυτούς του λόγους επέλεξα να το σκηνοθετήσω, παρόλο που μετά το μονόλογο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου είχα πει δε θα ξανακάνω άλλο, και γνωρίζοντας ότι πρόκειται για ιλαροτραγωδία, επέλεξα την Αννα Παναγιωτοπούλου. Ο μονόλογος βέβαια είναι κατά τη γνώμη μου το πιο δύσκολο και άχαρο είδος, τόσο για το σκηνοθέτη όσο και για τον ηθοποιό και ταυτόχρονα το ολοκληρωτικό στοίχημα. Τελευταία, όμως, υπάρχει μια κατάχρηση μονολόγων και για οικονομικούς λόγους, όπως καταλαβαίνετε».

• Ενας μονόλογος-θείο δώρο

Η μητέρα της παράστασης, Αννα Παναγιωτοπούλου, αποκάλυψε ότι, παρόλο που είχε συμφωνήσει να συμμετάσχει το ίδιο διάστημα σ' ένα άλλο θεατρικό, δέχτηκε να ανεβάσει και αυτό: «Οταν το διάβασα, κατάλαβα ότι ήταν ένα κείμενο-θείο δώρο για κάθε ηθοποιό και δε γινόταν να μην το κάνω. Παρόλο που γενικά ήμουν ενάντια στους μονολόγους και αυτός είναι ο πρώτος και ο τελευταίος που ανεβάζω. Είναι ένα είδος που απαιτεί απόλυτο έλεγχο στην εκπαίδευση των μέσων σου, γεγονός που επιτυγχάνεται μόνο μετά από πείρα. Η ηρωίδα μου, λοιπόν, είναι μια γυναίκα που μέσα σε 50 λεπτά αφηγείται όλη της τη ζωή και κανονικά ο εύζωνος αυτός, αν μπορούσε, θα μου φώναζε, θα μ' είχε διώξει, ωστόσο υπάρχει αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή του συγγραφέα που λειτουργεί πολύ θετικά και θελκτικά». Παραστάσεις θα δοθούν ακόμη στις 27, στις 28 και στις 29 Μαΐου και στις 2, 3, 4 και 5 Ιουνίου.

ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ