Τις εφτά συγκατηγορούμενές του ερμηνεύουν οι Χρήστος Στέργιογλου, Αιμίλιος Χειλάκης, Κοσμάς Φοντούκης, Νίκος Χατζόπουλος, Νίκος Καραθάνος, Αργύρης Ξάφης και Γιάννης Κότσιφας.
- Ξανά... κατηγορούμενη. Η επανάληψη δεν σας κουράζει; 'Η, αντιθέτως, ανακαλύπτετε «ημιτόνια» που προηγουμένως μπορεί να σας διέφυγαν;
«Πάντα σε μια επανάληψη προσπαθείς να κάνεις αυτό που δεν πρόλαβες -ποτέ δεν σταματάς να κυνηγάς το καλύτερο δυνατόν. Και ημιτόνια και αποχρώσεις άλλες θα βρούμε. Κυρίως θα επανεφεύρουμε το παιχνίδι μεταξύ μας, ως παρέα που γουστάρει ο ένας τον άλλον. Τώρα είμαστε πιο ήσυχοι από πέρσι. Χωρίς να έχουμε χάσει καθόλου την αρχική μας ορμή. Δεν μας αφήνει η ίδια η παράσταση! Εχουμε βουτήξει λίγο στα βαθιά. Από το καλοκαιρινό φεστιβάλ στην "Πειραιώς 260" τον χειμώνα, με συμπαραγωγό την Ελληνική Θεαμάτων. Ανοίχτηκε κάτω από τα πόδια μας ένας άλλος τόπος, μεγάλος. Αυτό μόνο βαρετό δεν είναι».
- Πώς δουλέψατε ώστε να γλιτώσατε την παγίδα μιας ενδεχομένως τραβεστί προσέγγισης και γκέι παράστασης;
«Οι πρόβες μας ήταν οι πιο δύσκολες, επίπονες, αλλά και αστείες που προσωπικά έχω μετάσχει. Και αυτό γιατί ξέραμε απ'την αρχή ότι δεν θέλαμε να είναι η παράστασή μας τραβεστί ή gay, ούτε όμως θέλαμε να σκαλώσουμε σε μια ελαφρά, αβαθή και ανειλικρινή αντιμετώπιση του θέματος, και μάλιστα σε ένα έργο που είναι κωμωδία με όλα της τα κλισέ. Κι ενώ τα γνωρίζαμε όλα αυτά, δεν ξέραμε πώς να τα κάνουμε πράξη».
«Επρεπε να ξανανακαλύψουμε τις βασικές αρχές του θεάτρου. Μ' αυτές παίζουμε. Ο Νίκος Καραθάνος πάντα μάς θύμιζε ότι πρώτα ανθρώπους σε ανάγκη παίζουμε και ύστερα "τις γυναίκες". Επειτα η ποιότητα των ανθρώπων και η σχέση μεταξύ μας δεν άφησαν την παράσταση να γίνει φτηνή. Αν και, γούστα είναι αυτά».
- Παρ' όλα αυτά με τον σκαμπρόζικο, ναζιάρικο ρόλο σας, κοτζάμ άνδρας, δεν φοβηθήκατε ότι θα διολισθήσετε σε κάτι κραυγαλέο; Ηταν και η πρώτη φορά που φορέσατε επί σκηνής γυναικεία ρούχα...
«Οντως ελλοχεύει ο κίνδυνος για έναν άνδρα, που παίζει το γυναικείο στερεότυπο της νεαρής και όμορφης καμαριέρας, που συνηθίζει να προσφέρει το "κάτι παραπάνω", να κυλήσει σε υπερβολές και γκροτέσκα σχήματα, χωρίς εσωτερικότητα. Δεν φοβήθηκα όμως ούτε στιγμή αυτόν τον κίνδυνο γιατί μαζί με όλους τους άλλους είχα στοχεύσει... ψηλά. Συμβαίνει κάτι περίεργο με το θέατρο καμιά φορά. Αν θες πολύ να κόψεις το λουλούδι, τότε κανένα αγκάθι δεν σε τρυπά -λέμε και σοφίες εμείς οι ηθοποιοί».
- Δεν σας έχουμε πάντως συνηθίσει σε κωμικά πράγματα. Γιατί; Υπάρχει ρεπερτόριο που προτιμάτε ή θεωρείτε ότι σας πηγαίνει περισσότερο;
«Ισως, μεγαλώνοντας, μπορώ πιο εύκολα να ειρωνευτώ τον εαυτό μου. Ισως να βρήκα τον τρόπο να δουλεύω καλύτερα με μένα και τους άλλους. Ισως να βρήκα τους κατάλληλους ανθρώπους. Ολα έχουν να κάνουν με τον χρόνο και αυτά που φέρνει στον δρόμο σου η ζωή. Η εικόνα που νομίζω ότι έχουν οι άλλοι για μένα, και που δεν θέλω να χαλάσω, έχει να κάνει με μένα και τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω και όχι με κάποιο ρεπερτόριο».
- Στα δέκα χρόνια που είστε ηθοποιός άλλαξε ο τρόπος που βλέπετε τη δουλειά σας, ο τρόπος που δουλεύετε ένα χαρακτήρα;
«Αλίμονο! Δέκα χρόνια πριν νόμιζα ότι μπορούσα να πατήσω όλον τον κόσμο. Τώρα, όχι μόνο ξέρω ότι δεν μπορώ, αλλά δε θέλω κιόλας. Εχω βρει νόημα σ' αυτό που κάνω και προσπαθώ να το κάνω έτσι ώστε να βρίσκω νόημα στο να το συνεχίσω».
- Κάποια στιγμή φάνηκε πως φλερτάρατε με το λάιφ στάιλ επικίνδυνα. Ηταν επειδή δεν θέλατε να αποκλείσετε κάτι και τα δοκιμάζατε όλα;
«Ενας αχόρταγος και περίεργος άνθρωπος σαν κι εμένα, πώς θα μπορούσε να είχε περάσει από δίπλα και να μην είχε απλώσει το χέρι του να δοκιμάσει; Θα μπορούσα να σας πω ότι ήταν ένα παιχνίδι. Αλλά δεν θα ήμουν ακριβής. Γιατί δεν ξέρω πόσο μπερδευόταν με ματαιοδοξία, ναρκισσισμό, αλαζονεία και όλα τα συναφή, που όλοι κάποια στιγμή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε. Το μόνο που με κάνει να χαίρομαι είναι ότι σε αρκετά νεαρή ηλικία τα έβγαλα όλα αυτά προς τα έξω. Ακολούθησα τις αδυναμίες μου, ενώ άλλοι άνθρωποι κάνουν πως δεν έχουν». *
No comments:
Post a Comment